Þjóðviljinn - 13.12.1980, Blaðsíða 10

10 SIÐA — ÞJÓÐVILJINN Helgin 13. — 14. desember 1980
vfsna- mál 4t Umsjón: Adolf J. Petersen
A/—1
Hörð eru kára
handtökin
Þaö er nú orðið nokkuð langt
siðan að Visnamál voru hér á
ferð; ástæðan fyrir þvi er fyrst
og fremst timaskortur hjá rit-
ara þeirra, þvi fleira þarf hann
að gera en fletta sinum gömlu
visnablöðum verður hér ekki
fleira um þetta sagt.
Nú er komið fram á jóláföstu "
með tilheyrandi veðráttu næst-
um þvi' að segja innan húsa sem
utan, með venjulegum fyrir-
gangi innan húss og stórhriðum
utan húss, minnstakosti nii ný-
verið á norðausturlandi en all-
góðu veðri á suðvesturlandi.
Misjafnt skammtar hún móðir
min skyrið, er haft fyrir mynd-
rænt orðtak, og mun það nú sem
fyrr gilda innan húss sem utan.
Sjálfur Fornólfúr (Jón Þor-
kelsson) gat ekki oröalaust
þolað dragsúginn og kvað:
Enn þá er hann ekki hlýr
úti frost og bylur,
veltir sjó, en veðra gnýr
vondan galdur þylur.
Hörð eru kára handtökin,
húsum vindar rugga,
nepjan æpir náhljóð inn,
næðir um hurð og glugga.
Ofninn hefur ekki við
upp að þiða skáinn,
hamslaust sogar hvassviðrið
hitann Ut i bláinn.
Einhverntima eins þér fer
i ævikólguhrfðum,
eldurinn kulnar—ylinn þver,—
þótt eitt sinn brynni á skiðum.
Fram undan eru áramóú um
ein slik kvaö Fornólfur:
Eytt hef ég þar ári til,
úti er þessi vetur,
farnir eru i feigðar gil
fimmtiu og átta vetur.
Árin fjúka eins og rok,
undan mér þau strjúka,
þarflaust er mér þetta fok—
ég þurfti mörgu að ljUka.
En heldur vandséð horfið er,
hins er til að finna,
alltaf gengur undan mér
með ári hverju minna.
Verður margt sem ógert er,
og annarra manna bfður,
það er hart að hugsa sér,
hvernig timinn lfður.
Dragsúgurinn er öllum til
ama, heilsuspillandi hrörlegum
mönnum? skafrenningurinn er
slæmur lika og getur dregið og
hefur dregið dauðann á sleða-
skriflieftir sér. Hvort vestur- is-
lendingurinn Guttormur J.
Guttormsson yrkir um þann
skafrenning sem þyrlast um í
vesturheimi eöa á Islandi þá
eru áhrifin .af skafrenningnum
þau sömu, Guttormur gérði þar
engan mun á, en kvað:
Yfir hjarnsins hvita klett
hleypir norðanveður.
Skefur af einum skefldum
blett,
skafl á öðrum hleöur.
Hátt um skýja hengibrýr
hljómar stormsins gjalla,
upp hann þyrlar snjó og snýr
snæri úr togum mjalla.
Samanföst og sundurlaus
sópast fönn um glærur.-—
Upp á kaldan klakahaus
kembast vetrarhærur.
Eykst og minnkar efni skafls.
Eyðist það sem safnast.
Fyrr en lýkur ærslum afls
allir skaflar jafnast.
Ljóst er, gegnum leiksins þátt
eitt sem breytist, fátt er,
lækkar það, sem hóf sig hátt,
hverfur það sem lágt er.
,,Margt býr i þokunni”, ekki
hvaðsist i skammdegisþokunni,
þegar bæði jólasveinar og
huldufólker á ferli, og svo allar
þær furður sem Hannes Haf-
stein taldi vera i þokunni:
Stelur ofan af öllum fjöllum
úrug hnausþykk grúfuþoka.
Lausir yfir lægstu hjöÚum
læðumekkir fölir voka.
Niður úr gráum slóða slæöast,
sleikjast niður milli rinda,
kringum börð og brotholt
læðast,
búa þar til falska tinda.
Sýnist foldin, fjöllum krýnda,
fáránleg sem umskiptingur.
Hvergi finn ég fegurð týnda,
falsaður allur
sjón arhringur.
1 siðustu visunni er sem
Hannes sé kominn inn i sal al-
þingis og sjái þar ýmsa þoku-
skugga:
Ó, ég þekki þessa mekki.
Þeir eru viða og oft á sveimi.
Þussast jafnvel þings um
bekki
þeirra læðupoka streymi.
Þaö er fleira en það sem hér
hefur verið nefnt, sem getur
tekið völdin i skammdeginu.
Stormar og stórsjóir hafa lika
sinn veldissprota og veifa hon-
um nokkuð oft.
1 Rammaslag kvað Stephan
G. Stephansson:
Stormur þróast, reigir rá.
Rán um flóann eltir,
kólgum sjóarkletta á
köldum lófa veltir.
Heim að vörum hleypum inn
hátt á skörum rasta.
Bára ör, á arminn þinn
önd og fjöri ég kasta.
Skipið stansarf skýst á hlið
skeið til landsíns horfna.
Bárur glansa og glotta viö,
glatt er á dansi norna.
Mastrið syngur sveigt i keng,
seglið kringum hljómar,
raddir þvinga úr stagi og streng
stormsins fingurgómar.
Létt um gang um græði svif,
gleymi angri minu,
þegar hangi um hel og lif,
haf, i fangi þinu.
Leggðu barminn alvot að
aftanbjarma gljáa.
Strjúktu harm úr hjartastað,
hrönnin armabláa.
Þar sem þetta verður siðasti
þáttur Vfsnamála á þessu ári,
, þá er ekki annað eftir en þakka
lesendum og velunnurum sam-
starfið á árinu. Hvort Vfsnamál
verða á ferðinni á næsta ári skal
ósagt látið, en óskum lesendum
góðs farnaðar á þvi ári meö
visu Steinunnar Finnsdóttur i
Höfn:
jöllum þeim ég óska góðs,
!er á hafa hlýtt um stundir,
og dyggva eyju funa flóðs
, fel ég blessan undir.
Sjóliðinn Waldemar Lundberg af sænska
herskipinu Oscar II sem kom hér með sendi-
nefndina á alþingishátiðina. Myndin er tekin efst
á Skólavörðustig.
Alþingishátiðin 1930. Erikson fulltrúi Svla flytur
hátíðinni heillaóskir.
Úr fjölskyldualbúmi
;

Hótel Borg fánum skreytt í tilefni af alþingishátiðinni.
Stúdentar marséra eftir Austurstræti sumarið 1930. Takið eftir húsinu þár sem nú er verslunin Viðir. í
þvi eru Tóbakshúsið, Sápuhúsið og L.H. Milller.
Konungshúsið á Þingvöllum. Myndin er tekin á alþingishátiðinni 1930 og ef rýnt er I myndina kemur I
ljós að þaö eru engir smákallar sem standa I anddyrinu. Það eru þeir Kristján X., þáverandi konungur
tslands, og Gústaf Adolf, þáverandi krónprins Svla, siöar konungur.
I.
J