Þjóðviljinn - 12.01.1982, Qupperneq 9

ÞriOjudagur i2. jandar 1982 ÞJÓÐVILJINN — SÍÐA 9
Þórhildur Þorleifsdóttir leik-
stjóri, Dóra Einarsdóttir bún-
ingameistari og Arni Reynisson,
framkvæmdastjóri tslensku
óperunnar voru kampakát i lokin.
viö Islendinga i lok tuttugustu
aldar? Mórallinn i stykkinu er sá
helstur aö sá sem gengur I aust-
urriska herinn þegar kalliö kem-
ur hann fær sina aöalsmær, og
barónsnafnbót aö auki. En
tónlistin blifur og þar skiptast á
austurriskir valsar og polkar og
ungverskir dansar, auk þess sem
herkvaöningarsöngurinn i öörum
þætti er saminn upp úr söng sem
sunginn var i ungverska frelsis-
striöinu 1849. 1 lokaatriöi annars
þáttar er vitnaö i þjóösögn Ung-
verja, Rákóczymarsinn eftir
János Bihari, sem Berlioz haföi
áöur notaö i Otskúfun Fásts og
Liszt i Ungverskri rapsódiu nr.
15.
Annars er saga Sigauna-
barónsins eins og hún er sögð i
leikskrá skemmtileg, og geröi sá
bókarlausi maöur Johan Strauss
rétt i þvi aö leita til Mór Jokau,
sagnaskálds Ungverja á öldinni
sem leiö, og blaðamannsins Ignaz
Schnitzer til þess að hjálpa sér
með textann, sem hann annars
lagði litið uppúr I þeim fimmtán
óperettum og tveimur gaman-
óperum sem hann samdi. En
tslenska óperan þarf ekki aö
biöjast afsökunar á verkefna-
valinu, þvi aö frægasti tónlistar-
gagnrýnandi Vinarborgar fyrr og
siðar, Eduard Hanslick, skrifaði i
dómi sinum um frumsýninguna
24. október 1885: „Johan Strauss
hefur um áratuga skeiö glatt tón-
Ólöf Kolbrún Haröardóttir afskrýðist eftir glæsilegan sigur i hlutverki
Saffi sigaunastúlku.
Stefán Guömundsson, sem þreytti frumraun sina á óperusviðinu I hiui-
verki Ottokars brosleitur aö lokinni sýningu.
Garöar Cortes stjórnarformaöur og driffjööur tslensku óperunnar þreyttur en ánægöur aö loknu löngu dagsverki.
listarvini meö verkum sinum. Nú
fyrst viröist hann hafa náö hæsta
tindi listar sinnar.”
Hins vegar sagði þúsundþjala-
smiöurinn Garöar Cortes nýveriö
i útvarpsviðtali að efni Sigauna-
barónsins væri „svona venjuleg
bal..bla..óperusaga”.... Og hér
er Sigaunabarónninn fluttur á
islensku, sem meira aö segja skilst
meira og minna i flutningi, og ætti
það ásamt sykursætri músik
Strauss að tryggja tslensku
óperunni almannahylli frá upp-
hafi ævintýrsins I Gamla biói.
Folke Abenius hjá Stokkhólms-
óperunni segir i kveðju til
tslensku óperunnar I leikskrá aö
margir hafi lýst óperulistina
dauöa og vonlausa. „Þaö hafa
menn raunar gert í fjögur hundr-
uð ár. Samt lifir þessi list á okkar
dögum jafnvel betra Hfi en
nokkru sinni fyrr. Menn hafa taliö
óperuna aöeins fyrir útvalda.
Samt fylkir*sér nú um hana, af
áhuga og hrifingu, fleira og
margvislegra fólk, en nokkru
sinni fyrr.”
Menn þurfa ekki aö hafa af þvi
áhyggjur að óperutextar geri
óvæntar árásir á eigin hugar-
heim, en það er áreiöanlega
nokkuð til I þvi sem Abenius segir
um hið sérkennilega og heillandi
tungutak óperulistarinnar, sem
nú hefur eignast fasta búsetu á
íslandi.
Eins og áður sagöi benti fögn-
uður frumsýningargesta i Gamla
biói á laugardaginn til þess að
ætlunarverk tslensku óperunnar
hefði ekki aöeins tekist skamm-
laust heldur gert stormandi
lukku. Það hljómaði þvi eins og
hvatning út fyrir veggi Gamla
biós, þegar unaöslega fyrirtaks-
fólkið hans Zsupáns svinabónda
söng til okkar::
Satt ég scgi ykkur hér
sérhver læri af mér:
Lifiö leikur einn er
inér og þér.
Vivat.
Ráöherrar létu sig ekki vanta og hér sjást nokkrir þeirra ásamt Mariu
Markan öperusöngkonu.
Elisabet Erlingsdóttir og Anna Júliana Sveinsdóttir taka á móti ham
ingjuóskum baksviðs aö lokinni frumsýningu. T.h. Sigriöur Þorvalds
dóttir leikkona.

4 ÆUm *
— ekh.