Þjóðviljinn - 16.04.1982, Blaðsíða 16

16 StÐA — ÞJÖÐVILJINN Föstudagur 16. april 1982
Forsætisnefnd Norðurlanda-
ráðs auglýsir stöðu skrifstofu-
stjóra forsætisskrifstofu
Norðurlandaráðs
Skrifstofustjórinn stýrir forsætisskrifstofu
Norðurlandaráðs, sameiginlegri skrifstofu
fyrir samstarf þjóðþinga á Norðurlöndum
með aðsetur í Stokkhólmi.
Samkvæmt starfsreglum Norðurlandaráðs
á forsætisnefndin að velja í skrifstofustjóra-
stöðuna ríkisborgara í einhverju öðru Norður-
landanna en því sem skrifstofan er í. í stjórn
skrifstof unnar eru jafnframt tveir varaskrif-
stofustjörar og einn upplýsingastjóri. Forsæt-
isnefndin leitast við að fá í þessi störf menn
frá semflestum Norðurlandaþjóðanna. Starfi
annars varaskrifstofustjórans gegnir nú
sænskur ríkisborgari, hitt starfið er laust.
Skrifstof ustjórinn verður ráðinn til f jögurra
ára frá og með 1. september 1982 eða sem
fyrst að þeim degi liðnum. Ríkisstarfsmaður
á samkvæmt samkomulagi Norðurlanda rétt á
fjögurra ára leyfi frá störfum til að starfa í |
sameiginlegri Norðurlandaskrifstof u.
Laun og starfskjör fara að nokkru eftir því
sem gildir um forstöðumenn í ríkisþjónustu í
Svíþjóð og að nokkru eftir sérstökum reglum.
Núverandi skrifstofustjóri hefur í grunnlaun
15.640 sænskar krónur á mánuði. Auk þess er
honum greidd uppbót vegna starf s erlendis og
persónuuppbót. Skrifstofustjórinn hefur
ókeypis bústað með aðstöðu til gestamóttöku.
Nánari upplýsingar veitir Friðjón Sigurðs-
son skrifstofustjóri Alþingis, sími 11560, eða
Gudmund Saxrud skrifstofustjóri forsætis-
skrifstof unnar og Jan O. Karlsson varaskrif-
stofustjóri, sími í Stokkhólmi 14 34 20.
Umsóknir skal stila til forsætisnefndar
Norðurlandaráðs (Nordiska rádets presid-
ium) og senda forsætisskrifstofunni (Nord-
iska rádets presidiesekretariat, Box 19506,
S-104 32 Stockholm) í síðasta lagi 10. maí 1982.
ÚTBOÐ
Tilboð óskast í byggingu bílageymslu Reykja-
víkurborgar og undirstöðurog botnplötu húss
Seðlabanka íslands við Kalkofnsveg í Reykja-
vík. Helstu magntölur eru: Mótafletir
13.700mi 2, steypustyrktarstál 484 tonn og
steypa 5.230m3. Steypuvinnu skal vera lokið
15. desember 1982og öllu verkinu eigi síðaren
15. febrúar 1983. Útboðsgögn verða afhent á
Almennu verkfræðiskrifstofunni h.f., Fells-
múla 26, gegn 3.000,00 kr. skilatryggingu.
Tilboð verða opnuð að Einholti 4, mánudaginn
3. maí 1982, kl. 11,00 fh.
SEÐLABANKIÍSLANDS
wm
V Sveitaheimili
Garðabcr
Starf i sveit óskast fyrir mann með skerta
starfsorku. Er vanur bústörfum.
Uppl. i sima 45022 á skrifstofutima.
Félagsmálaráð Garðabæjar
TU sölu
Minolta XD-7 myndavél, 135 mm linsa f2.8
(Vivitar), 35 mm linsa f2.8 (Minolta), 500
mm linsa fl.7 (Minolta), Auto winder,
zoom flass (Vivitar 285) og taska. Upplýs-
ingar isima 36513.
Minning
Guðný Jónsdóttir
Fædd 5. ágúst — Dáin 5. apríl 1982
Okkar stjórnmálahreyting
hefur notió þess á undanförnum
áratugum að eiga liðsmenn, sem
hafa verið reiðubúnir til þess að
deila kjörum sinum með
flokknum og málgagni hans frá
degi til dags. Einn slikra liðs-
manna verður til moldar borinn i
dag, Guðný Jónsdóttir. Ég var
svo gæfusamur að kynnast
Guðnýju fyrir réttum 20 árum.
Það var á þeim tima þegar það
þótti mikil gæfa að komast i fæði
á ódýran hátt; fæöi sem auk þess
var þeim kostum búið að vera
borið fram ótæpilega, þannig að
menn gátu borðað vild sina án
þess að spurt væri sérstaklega
um skammtinn. Þetta þótti svo
mikill kostur fyrir 20 árum i huga
ungra manna að vestan, að þeir
muna það enn, enda þótt þeir hafi
sjálfir fyrir löngu komist upp á
þann ósiö, sem einkennir þessa
þjóö og margar aörar, að um-
gangast matföng eins og þaö sé of
mikiö til af þeim i veröldinni, en
ekki of litiö. Guðný Jónsdóttir rak
þá matsöiuna i Aðalstræti 12. Hún
orkaði á mig og sjálfsagt marga
aöra unglinga sem þarna voru i
fæöi eins og ömmur gera gjarnan,
— þessar góðu ömmur sem hafa
aö bera með sér ákveðinn kaffi-
skammt og kannski flatkökusneið
og kleinur.
Guðný Jónsdóttir stóð á bak viö
diskinn og afgreiddi kræsingar-
nar sem viö borðuðum, kost-
gangarar hennar i Aðalstræti 12.
Það var skritinn söfnuöur. Ætli
við höfum ekki veriö einna
yngstir þar, ég og Jón Bjarnason,
sem nú er skólastjóri norður á
Hólum, en sennilega hefur Steinn
Dofri, sveitungi minn úr Þverár-
hlið vestur,verið elstur manna og
jafnframt hefur hann sennilega
átt sérkennilegri áhugamál en
allir hinir til samans og þóttu
okkur stundum kostuiegar orð-
ræður hans um kettina.
Á þessum árum kynntist ég
Guðnýju Jónsdóttur og mér þótti
ævinlega vænt um hana siöan.
Mörgum árum seinna gerðust
þau tiðindi að leiðir okkar lágu
aftur saman, að þessu sinni þá
komst ég að þvi að við Guðný
vorum pólitiskir samherjar.
Reyndar hafði mig lengi grunað
að svo væri þegar við héldum
„ráðstefnu róttækra” i húsa-
kynnum hennar i Aðalstræti 12 og
sömuleiðis fundi Miðnefndar
Samtaka herstöðvaandstæðinga.
En það var sem sé ekki fyrr en
nokkrum árum seinna sem við
hittumst á vettvangi okkar bar-
áttu og æ siðan hittumst við oft á
ári meö einhverjum hætti. Viö
hittumst gjarnan á fundum, eða
þá hún kom við á Þjóðviljanum og
sagði okkur af reynslu sinni i lif-
inu og hvatti okkur til dáða.
Guðný var alltaf opin fyrir
nýjum hugmyndum og jákvæð,
hún var stundum óvægin i gagn-
rýni sinni, en var opinská og
hreinskilin.
Guðný Jónsdóttir starfaði um
tima i þvi húsi sem setur þetta
blað saman, i Siðumúla 6, og
henni fannst eins og öllum hinum
sem lögðu nokkuð á sig fyrir hús-
bygginguna á sinum tima að þeir
ættu hlut I þessu húsi og húsið og
blaöiö I okkur. Þegar kom að
kosningum, t.d. kosningunum
1978 og 1979, var Guöný meðal
þeirra fyrstu sem skráðu sig til
sjálfboðastarfa. Hún kom með
kökur af óliklegustu tegundum á
kosningaskrifstofurnar. Hún var
svo vinsamleg að heimsækja mig
eitthvað einu sinni eða tvisvar
eftir að ég var orðinn ráðherra og
settist niður i Arnarhvál og þaö
var gaman að fá hana I heimsókn.
Núna siðustu árin hefur hún átt
við veikindi að striða: hún missti
dóttur sina á besta aldri fyrir
fáeinum árum. Það varð henni
mikiö áfall. En Guðný bar ekki
sorgirnar utan á sér þó þær væru
vafalaust þungar sem blý. Hún
gekk reist til allra verka og um-
fram allt þá hafði hún þrótt til að
bera fram málstað sem hugsjónin
blés henni I brjósti frá ungum
aldri.
Guöný Jónsdóttir var fædd 5.
águst 1910 á Melum i Fljótsdal.
Hún dó núna 5. april 1982, tæplega
72ja ára að aldri. Eftirlifandi
eiginmaður hennar er Ingi-
mundur Bjarnason, járnsmiður,
og ég votta Ingimúndi mina
dýpstu samúð. Foreldrar
Guðnýjar voru Arnfriður
Eðvaldsdóttur og Jón Mikaels-
son, bóndi. Systkinin voru sjö alls,
en þrjú eru nú á lifi. Guðný missti
ung föður sinn, 10 ára að aldri og
leystist heimilið þá upp. Hún fór
þá meö yngri bróöur sinum sem
vinnukona að Akri i Norðfiröi og
vann þar fyrir honum. Hún hélt til
Seyðisfjaröar 1929 og þar kynntist
hún eiginmanni sinum, Ingi-
mundi Bjarnasyni. Þar hófu þau
sinn búskap.
Ingimundur og Guöný
eignuðust eina dóttur, Gróu Vai-
geröi, sem lést fyrir tæpum
fjórum árum á besta aldurs-
skeiöi. Aður hafði Guðný eignast
dóttur, Helgu Sæmundsdóttur,
sem Ingimundur gekk i föðurstað.
Þau Ingimundur og Guðný
fluttust frá Seyðisfirði suður til
Keflavikur og siðar bjuggu þau á
Seltjarnarnesi. Ingimundur
stundaöi sjósókn á þessum árum,
en var ennfremur i mörg ár við
járnsmiðar I Vélsmiðjunni
Héðni. Guðný gekk að margvis-
iegum verkum og sinnti m.a.
veitingarekstri og rak matsölu
viðsvegar i Reykjavik um
margra ára skeiö. Siðast rak hún
veitingasölu i fjölda ára I Aðal-
stræti 12, þar sem ég kynntist
henni fyrst, en hún brá búi þar og
keypti býlið Vatnsenda i Villinga-
holtshreppi þar sem hún bjó siöan
til 1973. Þá tók Ingimundur Berg-
mann dóttursonur hennar við
búskapnum á Vatnsenda en þau
Ingimundur og Guðný ólu Ingi-
mund Bergmann upp. Eftir að
hún hætti búskap á Vatnsenda
bjuggu þau hér I Reykjavik.
Guðný hafði ævinlega mikinn
og brennandi áhuga á réttinda-
málum alþýðu i iandinu. Hún var
traustur liðsmaður okkar hug-
sjóna og vafalaust hafa kjör yngri
ára mótað hug hennar og athöfn á
siöari áratugum. Hún starfaði i
verkalýðsfélögum, vann ötullega
fyrir starfsfólk i veitingahúsum
og var formaður Félags starfs-
fólks i veitingahúsum á árunum
1956-1962 og sótti þing Alþýðu-
sambands Islands fyrir þeirra
hönd.
Guðný og dóttir hennar, Gróa
Valgerður, önnuðust kaffiveit-
ingar fyrir starfslið Þjóðviljans
um nokkurt skeið. Ég leyfi mér
fyrir hönd þeirra sem þá störfuðu
i Þjóöviljahúsinu aö þakka
þeim fyrir það sem þær gerðu
fyrir starfsliöiö til að gera þetta
hús i Siðumúla 6 að heimili okkar
allra sem unnum hér meirihluta
sólarhringsins. Ég vil með
þessum fáu orðum flytja Guðnýju
Jónsdóttur og fjölskyldu hennar
innilegar þakkir fyrir góða lið-
veislu á undanförnum áratugum.
Þó þeir séu aðeins tveir áratug-
irnir, sem ég var samferða
Guðnýju Jónsdóttur með einum
eða öðrum hætti er hún mér samt
minnisstæö og verður um langa
framtiö, fyrst og fremst vegna
þess aö vinátta hennar var hlý og
hugsjón hennar var hrein og
bein. Ég sendi Ingimundi og
öðrum vinum og vandamönnum
Guðnýjar samúðarkveðjur okkar
félaganna. Svavar Gestsson
Þórður Benediktsson látinn
Hans minnst á
alþingi í gær
i upphafi þingfundar i gær
minntist Jón Helgason forseti
sameinaðs alþingis Þórðar Bene-
diktssonar fyrrverandi aiþingis-
manns Sósialistaflokksins og for-
ystumanns i samtökum berkia-
sjúkiinga:
Aður en gengið verður til dag-
skrár vil ég minnast Þórðar
Benediktssonar fyrrverandi al-
þingismanns, sem andaðist I gær-
morgun, 14. april, 84 ára að aldri.
Þórður Benediktsson var fædd-
ur 10. mars 1898á Grenjaðarstað i
SuðurrÞingeyjarsýslu. Foreldrar
hans voru Benedikt prófastur þar
Kristjánsson og Ásta Þórarins-
dóttir seinni kona hans. Hann
lauk verslunarskólaprófi i
Reykjavik vorið 1919. A árunum
1919—1920 vann hann verslunar-
störf i Reykjavik, en dvaldist sið-
an erlendis 1920—1923. 1 febrúar
1924 settist hann að i Vestmanna-
eyjum, hafði þar á hendi verk-
stjórn og starfaði auk þess við
fiskmat og verslun fram til ársins
1942. Upp frá þvi átti hann heimili
i Reykjavik, vann hjá Sambandi
islenskra berklasjúklinga
1943—1974 og var framkvæmda-
stjóri Vöruhappdrættis SIBS frá
stofnun þess 1949 til 1967. Hann
var varaformaður stjórnar
Sambands islenskra berklasjúk-
linga 1946—1954 og formaður þess
1955—1974.
Þórður Benediktsson varð
landskjörinn alþingismaður i
haustkosningunum 1942. Kom
hann til þingsetunnar 14. nóvem-
ber,en varöað þingsetningardegi
liðnum að hverfa frá störfum
vegna veikinda. Atti hann ekki
afturkvæmt til þings vegna
heilsuleysis fyrr en 1. febrúar
1946, en sat þá á þingi þrjá mán-
uði i lok kjörtímabilsins. Þing-
saga Þórðar Benediktssonar varð
þvi ekki löng. A öðrum vettvangi
varð hann þjóðkunnur. Hann átti
við berklaveiki að striða og þekkti
af eigin raun örðugleika berkla-
sjúklinga i lifsbaráttunni. Á
sjúkdómsárum hans stofnuðu
berklasjúklingar og stuðnings-
menn þeirra samtök til að bæta
hlut berklasjúklinga, einkum
þeirra sem áttu afturkvæmt úr
sjúkrahúsum. Þar var hann einn
forustumanna sem unnu af eld-
móöi að þvi aö gera hugsjónir að
veruleika. Boðskapur þeirra fékk
hljómgrunn hjá alþjóö, og vitni
um árangur þeirra samtaka má
meðal annars sjá á Vinnuheimil-
inu á Reykjalundi, sem hefur
vakið verðskuldaða athygli viða
um lönd, og á vinnustöðvum ör-
yrkja á öðrum stöðum. Þar sér
stað farsæls ævistarfs Þórðar
Benediktssonar og samstarfs-
manna hans.
Ég vil biðja háttvirta alþingis-
menn að minnast Þórðar Bene-
diktssonar með þvi að risa úr sæt-
um.