Þjóðviljinn - 07.04.1983, Síða 15

Fimmtudagur 7. apríl 1983 |ÞJÓÐVILJINN - SÍÐA 15
barnahorn
Handleggs-
brotni
Kínverjinn
RUV ©
7.00 Veðurfregnir. Fréttir. Bæn. Gull í
mund. 7.25 Leikfimi. 7.55 Daglegt mál.
Endurt. þáttur Árna Böðvarssonar frá
kvöldinu áður.
8.00 Fréttir. 8.15 Veðurfregnir. Morgun-
orð : Ragnheiður Jóhannsdóttir talar.
9.00 Fréttir.
9.05 Morgunstund barnanna: „Branda li-
tala og villikettirnir“ eftir Robert Fisker.
9.20 Leikfimi. Tilkynningar. Tónleikar.
10.00 Fréttir. 10.10 Veðurfregnir. Forust-
ugr. dagbl. (útdr.). Iðnaðarmál Um-
sjón: Sigmar Ármannsson og Sveinn
Hannesson.
10.50 „Ekkjan við ána“, Ijóð eftir Guð-
mund Friðjónsson á Sandi Guðrún Ara-
dóttir les.
11.00 Við Pollinn Gestur E. Jónasson velur
og kynnir léfta tónlist (RÚVAK).
11.40 Félagsmál og vinna
12.00 Dagskrá. Tónleikar. Tilkynningar.
12.20 Fréttir. 12.45 Veðurfregnir. Til-
kynningar. Fimmtudagssyrpa - Ásgeir
Tómasson.
14.30 „Húsbóndi og þjónn“ eftir Leo Tol-
stoj Þýðandi: Sigurður Arngrímsson.
Klemenz Jónsson les (6).
15.00 Miðdegistónleikar
15.40 Tilkynningar. Tónleikar.
16.00 Fréttir. Dagskrá. 16.15 Veðurfregn-
ir.
16.20 Útvarpssaga barnanna: „Hvítu
skipin“ eftir Johannes Heggland.
16.40 Tónhornið Stjórnandi: Anne Marie
Markan.
17.00 Djassþáttur í umsjá Jóns Múla Árna-
sonar.
17.45 Neytendamál Umsjónarmenn: Anna
Bjarnason, Jóhannes Gunnarsson og
Jón Ásgeir Sigurðsson.
Klemcnz Jónsson les í dag 6. lestur sinn á
sögu Leos Tolstojs: „Húsbóndi og þjónn“ í
þýðingu Sigurðar Arngrímssonar.
17.55 Tónleikar. Tilkynningar.
18.45 Veðurfregnir. Dagskrá kvöldsins.
19.00 Kvöldfréttir
19.40 Tilkynningar. Tónleikar.
20.00 Fimmtudagsstúdíóið - Útvarp unga
fólksins Stjórnandi: Helgi Már Barða-
son (RÚVAK). .
20.30 Spilað og spjallað Sigmar B. Hauks-
son ræðir við Gest Þorgrímsson.
21.30 Einsöngur í útvarpssal Sigríður Ella
Magnúsdóttir syngur lög eftir Pál ísólfs-
son, Sigfús Einarsson, Sveinbjörn
Sveinbjörnsson, Árna Thorsteinsson,
Jón Laxdal, Karl O. Runólfsson, Emil
Thoroddsen og Jón Ásgeirsson; Olafur
Vignir Albertsson leikur á píanó.
22.00 Tónleikar
22.15 Veðurfregnir. Fréttir. Dagskrá
morgundagsins. Orð kvöldsins.
22.35 Náið stríð. Þáttur um dönsku skáld-
konuna Bente Clod. Umsjónarmenn:
Nína Björk Árnadóttir og Kristín Bjarn-
adóttir. Lesari með umsjónarmönnum:
Álfheiður Kjartansdóttir,
23.05 Kvöldstund með Sveini Einarssyni.
23.50 Fréttir. Dagskrárlok.
frá lesendum
1. Mjólkin kemur úr mér. Ég hefi
júgur og fjóra spena. Hver er ég?
2. Eg segi mamma, ef ýtt er á bakið
á mér. Hver er ég?
3. Ég er kringlótt skífa. Á mér eru
tölustafir og tveir vísar. Hvað heiti
ég? '
4. Ég er stór skál. A mér eru tveir
kranar. Stundum er vatn í mér.
Hver er ég?
5. Ég er skaft með hvítum hárum á
öðrum endanum. Ég heimsæki oft
munn barnanna. Hver er ég?
Gátur
6. Þegar ég er tóm er ég lítil. Ef ég
er blásin upp, get ég orðið nokkuð
stór. Hvað heiti ég?
7. Ég er stór og stend á götuhorn-
um. I mér eru þrjú ljós, eitt rautt,
eitt jgult og eitt grænt. Hver er ég?
8. Eg hlýja höndum úti í vondum
veðrum. Hver er ég?
9. Þegar vorið kemur vex ég upp úr
moldinni. Þegar sólin verður heit á
sumrin vaxa á mig falleg krónublöð.
Hver er ég?
10. Hvað er hnöttótt, dálítið hart,
ekki mjög stórt og hoppar upp, ef
því er kastað niður?
11. Hvaðerglærtálitinn,enverður
hvítt ef mjólk er sett í það?
12. Éger stór. Éghef fjórafætur. Á
hverj um fæti hef ég hóf. Ég hef bæði
tagl og fax. Hver er ég?
Furðulegar
aðfarir
Eftirfarandi bréf barst okk-
ur frá Kristjáni Péturssyni á
Patreksfirði rétt um það leyti,
sem páskahelgin gekk í garð.
Þó að úr einhverju hafi nú ver-
ið bætt, sem þar er gagnrýnt,
þykir rétt að birta bréf Krist-
jáns og kemur hér fyrri hluti
þess. Hinn bíður morguns.
Ég er einn þeirra, sem mjög
illa fóru út úr snjóflóðunum,
sem féllu hér á Patreksfirði
þann 22. jan. sl. Við bjuggum
þrjú hér í húsinu, Aðalstræti
79, ég, móðir mín og bróðir.
Húsið fór í spón, móðir mín
og bróðir dóu en af því að ég
var nýgenginn upp á efri hæð
hússins, komst ég lífs af.
Að vísu fékk ég mikið högg
og stóran skurð á höfuðið,
með þeim afleiðingum, að ég
hef misst nokkuð heyrn og
minni dofnað. Allt fór auðvit-
að sem maður átti þarna
innanhúss. Ég stóð bara uppi í
skyrtunni og buxunum og
skólaus var ég þarna í krapa-
elgnum, sem tók mér upp á
herðar, þannig að höfuðið eitt
stóð upp úr og þar var köld
vist. Eftir að ég svo hafði ver-
ið grafinn upp úr þessari písl-
argryfju var farið með mig í
sjúkrahúsið og gert að sárum
mínum. Þar var ég framundir
miðnætti. Og það kvöld var
hið lengsta, sem ég hef
nokkru sinni lifað. Þó að
læknar og annað starfsfólk
væri elskulegt í alla staði þá
var hugurinn hjá þeim nán-
ustu. Hver urðu afdrif þeirra?
Ég fylgdist með hverjum
manni, sem kom inn í sjúkra-
húsið, en aldrei komu
mæðginin, móðir mín og
bróðir. En oft er skammt á
milli lífs og dauða, eins og
sannaðist í þetta skiptið. Ég sá
þau aldrei framar lífs. Og víst
er, að lífsreynsla þess fólks,
sem lenti í þessum hamförum
en lifði þær af, er gífurleg.
En hvað hefur svo verið
gert fyrir þetta fólk, sem
þarna missti allt sitt? Jú, lof-
orðin voru mörg og fögur,
bæði hjá forráðamönnum hér
á Patreksfirði og stjónvöld-
um. Allir áttu að vera komnir
í húsnæði eftir þrjá daga og
öllum að líða eins vel og frek-
ast var kostur. Þannig voru nú
fréttirnar, sem maður las í
blöðunum. Allt átti að bæta,
sem hægt var að bæta.
Það getur svo sem verið
gott að heyra og sjá fögur lof-
orð en það verður blátt áfram
andstyggilegt þegar ekki er
staðið við neitt. Það var
mágur minn, sem hringdi til
mín í sjúkrahúsið og bauð mér
til sín, og það var Vestmanna-
eyjabær, sem bauð tvö
Viðlagasjóðshús og er ég nú í
öðru þeirra. Það var hinsveg-
Frá Patreksfirði
ar látið liggja hér á hafnar-
bakkanum í heila viku án þess
að nokkuð væri aðhafst, áhug-
inn var nú ekki meiri en þetta.
Ég var búinn að tala við full-
trúa í sveitarstjórninni um að
láta setja húsið upp. En ekk-
ert rak né gekk þótt oddviti og
sveitarstjóri væru búnir að
segja að það gengi fyrir öllu að
útvega húsnæði. Þegar svo
húsið loks komst upp var þar
ekki neitt til neins, engin elda-
vél eða önnur nauðsynleg
áhöld og tæki, ég var ekki einu
sinni að því spurður, hvort ég
hefði einhver rúmföt til þess
að sofa við.
Það er engu líkara en að
okkur komi þetta ekkert við
enda fáum við ekkert að vita.
Nú, þegar þetta er skrifað,
laust eftir miðjan mars, er ég
engan eyri búinn að fá vegna
þessa tjóns, sem ég varð fyrir.
Innbúið var að vísu óvátryggt
en allt átti að bæta. Einhver
feluleikur var þó í kringum
það. Jú hreppsnefndin lét
okkur skrifa upp þessar eigur
okkar, eftir minni, á öðrum
eða þriðja degi, meðan fólkið
var enn algjörlega miður sín
eftir það, sem fyrir það hafði
komið. Síðan var metið eftir
þessum listum og matið sent
til Reykjavíkur án þess að við
fengjum nokkra vitneskju um
hvert það var, öllu varð að
halda leyndu, einnig fyrir
þeim, sem beinan hlut áttu að
máli. En ekki gekk allt sem
skyldi og í síðustu viHu sendu
stjórnvöld hingað tvo menn til
þess að meta allt upp. Þessir
sendimenn virtust þó vera
mannlegir og höfðu engan
feluleik í frammi.
Kall var að keyra bíl. Svo datt
hann útúr bílnum. Þá keyrði annar
bíll yfir hann og hann handleggs-
brotnaði. Síðan var hann látinn í
skip. Þá var hann settur í sjúkrarúm
í Vestmannaeyjum, því allir sáu að
hann var handleggsbrotinn.
Mamma hans kom þegar hann
var kominn með hendina aftur.
Hann var gulingi.
Hann var Kínverji.
Andrés í Hveragerði
Hann Andrés í Hveragerði sendi Barnahorninu þessa fínu mynd og með fylgdi
sagan af Kínverjanum sem handleggsbrotnaði, en hann rná sjá (gulur að lit
auðvitað!) efst í hægra horni myndarinnar. Og við þökkuin Andrési kærlega
fyrir.