Þjóðviljinn - 27.08.1983, Side 14

,14 SÍÐA - ÞJÓÐVILJINN Helgin 27. - 28. ágúst 1983
Margir telja ao arkitektúnnn a Norðurlandanusinu se einhver hinn glæsilegasti sem sest
í dag. Og víst er húsið fallegt og fellur vel inn í landslagið, lágreist með torfþak, stórum
glerveggjum ogjárnskúlptúr allt í kringum húsið. Hluti af hópnum undir húsveggnum
Ljósm. ÞS.
i heiminum
UNDIR
GRÆNNI
„Tóta, geturðurkomið með
mértil Færeyjaað kennaá
samnorrænu leiklistarnám-
skeiðieftirtvo daga? Finnski
kennarinn veiktist og mig
vantarísnatri þriðja
kennarann". Helga Hjörvar er í
símanum.
„Auðvitað kem égtil
Færeyja, nema hvað. Það er að
segja ef þeir hér á blaðinu gefa
mér frí, - það er nú önnur
saga“.
Þannig upphófst
Færeyjarferð mín, sú fyrsta, en
áreiðanlega ekki sú síðasta.
Auðvitað fékk ég frí frá blaðinu.
Að vísu datt engum í hug að ég
yrði veðurteppt næstum jafn
lengi og námskeiðið stóð, -
það vissi jú enginn fyrir.
Og að morgni laugardags er sest
upp í flugvél. Egilsstaðir - Vágar,
stendur í afgreiðslunni. Þegar lent
er á Egilsstöðum er eins og maður
sé kominn til meginlandsins. Því-
iíkur hiti. Því miður urðum við að
tefja góða stund úti á flugvelli
vegna bilana í bremsubúnaði og
það varð dýrkeypt. Þegar komið
var til Færeyja var komin þoka,
(henni áttum við eftir að kynnast
betur og síðar). Þar var hringsólað
yfir með þessar örfáu hræður sem
voru í vélinni á annan tíma, en allt
kom fyrir ekki. Það var ekki hægt
að lenda. Elskulegar flugfreyjur
gáfu okkur annan hádegisverð á
bakaleiðinni og manni leið eins og
tímanum hefði verið snúið við.
Þegar við komum svo loksins aft-
ur til Reykjavíkur um kvöldið, lá
við að mannskapurinn félli í yfirlið.
Allir voru jú búnir að kveðja okkur
og maður gerir ekki ráð fyrir að
fólk komi til baka samdægurs, þeg-
TORFUí
ÞÓRSHÖFH
Hér sjáum við hvernig húsinu er skipt. Stóri salurinn er hér opinn yfír í
„gryfjuna“, en hægt að renna risastórum, einangruðum vegg á milli.
Gestaálman er til vinstri, skrifstofur og verkstæði fyrir myndhöggvara.
Gengið er niður í litla salinn, sem er fyrir miðju húsinu og undir skrifstof-
unum, en hann er sérstaklega teiknaður fyrir færeyska dansinn.
ar það fer til útlanda. „Var svona
leiðinlegt", var það eina sem dóttir
mín sagði, ýmsu vön.
Námskeiðið sett
Næsta morgun komumst við svo
alla leið og Færeyjar tóku betur á
móti okkur, með sólarglætu, sem
hvarf þó fljótlega bak við þéttan
þokubakka.
Námskeiðið sem við áttum að
kenna á var samnorrænt, - þátttak-
endur frá öllum Norðurlöndum, 40
manns og allir undir tvítugu. Þetta
var fyrsta námskeiðið sem haldið
er í hinu glænýja Norðurlandahúsi
og vorum við kennararnir jafn-
framt fyrstu gestirnir sem gistum á
margfrægum og glæsilegum gesta-
vistarverum hússins. Auk okkar
Helgu var radd- og söngkennari frá
Svíþjóð, afburðagóð kona sem
heitir Pia Olby. Nemendurnir á
námskeiðinu bjuggu í skóla rétt hjá
Norðurlandahúsinu. Auk þess að
kenna almenna leiktækni, söng,
öndun, afslöppun, leikfimi, lát-
bragðsleik, spuna og allt þetta
venjulega, áttum við að hjálpa
þessu unga fólki til að setja saman
einhvers konar „uppkast“ að sýn-
ingu sem byggðist á hinu þekkta
færeyska danskvæði „Ólavurridd-
ararós", en það kvæði er til í ein-
hverri mynd á öllum Norðurlönd-
um, í Þýskalandi, Skotlandi, ír-
landi, Spáni og víðar (sbr. íslenska
Ólaf Liljurós). Hópnum skyldi
skipt í þrjá hópa og átti hver hópur
að sýna sína útgáfu af þessari
gömlu sögu um unga manninn sem
lendir í álfheimum.
Meginfélag áhugaleikara Fproya
undir stjórn Gullu Óregaard sá um
alla skipulagningu á námskeiðinu
og tókst það með miklum glæsi-
brag. Menntamálaráðherrann Tor-
bjprn Poulsen setti þetta fyrsta
námskeið sem haldið er í Norður-
landahúsinu, og einnig flutti
stjórnandi hússins Steen Cold
ávarp við setninguna.
Álfar og
annað fólk
Þegar búið var að setja nám-
skeiðið var hafist handa. Sverrir
Egholm, landsbókavörður, sem
einnig er einn af framámönnum í
leiklistarlífi Þórshafnar, flutti
ágætt erindi um færeyska dans-
kvæðahefð og síðan var farið „upp
á gólv“ og dansað.
Þeir sem hafa tekið þátt í fær-
eyskum dansi vita hversu seiðandi
og magnþrunginn þessi dans er,
maður getur haldið áfram enda-
laust. Hann er í senn leikur og
dans, - þungur seiður í fastri hrynj-
andi og frásögnin leyfir enga útúr-
dúra.
„Þið eruð ekki að dansa Can-
can“ sögu Færeyingarnir við okkur
þegar þeir kenndu okkur sporin.
„Engar stórar fótasveiflur. Sveifl-
urnar eru í sálarlífinu, en sporin
hefðbundin og taktföst".
Danskvæði á borð við Óíav
Riddararós voru til um öll Norður-
lönd og víðar, en dans var bann-
aður á miðöldum allsstaðar nema í
Færeyjum. Hvergi hafa þessi dans-
kvæði því varðveist eins vel og í
Færeyjum, þar sem þau eru enn
lifandi meðal fólksins, hluti af lífi
og baráttu eyþjóðar. Þegar hafist
var handa að skrá danskvæðin, sem
varðveist höfðu öld fram af öld á
vörum fólks, voru versin orðin 73
Sjá síðu 16
Helgin 27. - 28. ágúst 1983 ÞJÓÐVILJINN - SÍÐA 15
Sagtfrá fyrsta námskeiðinu
sem haldið erí hinu nýja
Norðurlandahúsi og fyrstu
næturgestum hússins.
egard tlytur avarp við setninguna, að sjálfsögðu í fær-
cyskum þjóðbúningi. Auk hennar sáu um skipulagning-
una í Færeyjum þau Sverri Egholm, Margreta Næss,
Olivur Næss og Oddva Nattestad.
Menntamálaráðherrann, Torbjorn Poulssen setur
námskeiðið.

mmmm
Hvört skalt tú ríða, Ólavur mín/- Kol og smiður við - ? Einn hópurinn sýnir sína útgáfu. Fyrir aftan má sjá
örlaganornirnar þrjár, en þennan fallega „skúlptúr" gaf sænska þingið húsinu í tilefni af opnun þess.

Hlustað var á fyrirlestur um færeysk danskvæði - og síðan dansað.
Steen Cold forstjóri hússins flytur ávarp við setninguna.
Ljósm. Þ.S.
Finnarnir Mark, Ulla og Satu áttu langa leið fyrir höndum, loks þegar
vélin kom til Vágar. Fyrst til Bergen, þá til Kaupmannahafnar, með lest til
Stokkhóims og síðan með bát til Ilelsinki.
Norðurlandahúsið stendur hátt og fallega og fellur torfþakið vel inn í
uinhverfið. Menn höfðu það þó á orði að þakið hefði verið orðið býsna
þungt eftir allar rigningarnar, en stálrcnnur liggja að þakinu og niður í
,Jæki“ sem renna í steinhleðslunum kringum húsið.