Þjóðviljinn - 08.07.1984, Blaðsíða 2

FLOSI
af heimilisfílósófíu
í rökræðum við kunningja mína, þá þeirra sem
hugsa áður en þeir tala, hef ég orðið þess áskynja að
það virðist viðtekin skoðun að tvær hliðar séu á hverju
máli. Sumir þeirra sem ég drekk kaffi með á morgnana
aðhyllast jafnvel þá skoðun að fleiri en tvær hliðar séu
á hverju máli, og þeir djörfustu, sem eiga það til að tala
af nokkru ábyrgðarleysi, segja stundum sem svo:
„Auðvitað eru margar hliðar á hverju máli“.
Ég veit ekki hvers vegna það er, en einhvern veginn
hef ég að undanförnu verið að hallast heldur að því, að
aðeins ein hlið sé á hverju máli. Ég hreyfði þessari
skoðun aðeins við morgunverðarborðið heima hjá
mér í morgun, þegar konan mín bað mig um að lækka í
útvarpinu og það þegar verið var að lesa veðurlýsing-
una frá Veðurstofunni.
„Ég vil heyra veðrið," sagði ég.
„Ég vil ekki heyra veðrið,“ sagði konan mín, en ég
neytti aflsmunar, þegar hún reyndi að nálgast útvarp-
ið. Hún gafst upp eftir dálitlar stympingar og sagði
dálítið móð eftir átökin:
„Það geta nú verið tvær hliðar á þessu máli“.
„Það er ekki nema ein hlið á þessu máli,“ sagði ég
með þunga, hækkaði útvarpið, og svona til að negla
þessa speki enn betur bætti ég við:
„í raun og veru er ekkert mál til, sem hefur fleiri en
eina hlið, ef útí það er farið."
Mér fannst ég hafa leikið mátleikinn. Hún virtist
rökþrota og rúmlega það.
Nú varð löng þögn. Svo sagði ég dálítið alvarlegur:
„Hvurnin er það. Á ekki að vera salt á borðinu?"
Og hún setti saltið á borðið, annars hugar og svona
eins og af gömlum vana. Veðurlýsingin endurómaði í
kokkhúsinu. Ég fann að það lá talsverð ógn í loftinu líkt
og síðustu andartökin fyrir jarðskjálfta, þegar dettur á
dúnalogn, dýr merkurinnar stirðna og fuglar himinsins
þagna. Stúlkan á Veðurstofunni var komin að Gufu-
skálum: „Sunnan sex, súld, skyggni innan við hundr-
að metrar, hiti níu stig.“
Svo kom reiðarslagið.
Konan mín stóð upp, studdi höndum á mjaðmir,
eins og Bergþóra forðum, og sagði með þunga:
„Ég þekki engan, sem heldur því fram að ekki sé
nema ein hlið á hverju máli.“
Ég fann að hér var meiriháttar einvígi í uppsiglingu.
Nú reið á að gefa sig ekki.
„Sterkasta vopnið er háðið,“ hugsaði ég, mundaði
svo vopnið og lét höggið falla. ^
„Er þá ekki tími kominn til að við förum að reyna að
kynnast?"
„Húmoristinn og atvinnubrandarakallinn bara á
fullu,“ svaraði hún að bragði. „Þú ættir að reyna að
koma honum þessum í brandarabankann hjá Leifi
Sveinssyni."
„Er ekki hægt að reyna að koma samræðunum
hérna við morgunverðarborðið á örlítið hærra plan,“
sagði ég eins og nóbelsskáldið forðum.
„Ég get ekki ímyndað mér að samræður við mann
sem heldur því fram að ekki sé nema ein hlið á hverju
máli geti verið á mjög háu plani,“ sagði hún og mund-
aði búrsaxið. Og nú gerði hún aðra atlögu að útvarp-
inu, veðurlýsingunni og mér í leiðinni. En með ítrasta
snarræði tókst mér að afvopna hana og koma í veg
fyrir að henni tækist að lækka í veðurstofustúlkunni.
„Mál er ekki mál fyrr en kominn er upp á því einn
flötur, sú hliðin sem upp snýr,“ sagði ég. Mér fannst
þetta satt að segja dálítið gott hjá mér. Og ég saltaði
eggið með sveiflu.
„Ef eitthvað snýr upp,“ svaraði hún að bragði, „þá
er það af því að annað snýr niður og einmitt af því að
það eru tvær hliðar á því.“
„Kvinnelógík."
Nú fann ég að hún var að búa sig undir nýja atlögu,
og mér fannst eiginlega líka dálítið gott að fá svolítinn
umhugsunarfrest. Svo lét hún sprengjuna falla:
„Er þá til dæmis bara rétthverfa á sokkum og engin
úthverfa?"
Ég svaraði strax um hæl:
„Sokkar eru ekki sokkar, þegar þeir eru úthverfir.
Sokkar á röngunni eru bara einhver óskapnaður og
della."
Nú fór hún að hlæja, já, alveg skellihlæja. Það er
satt að segja aldrei góðs viti í valdastreituerjunum
heima hjá mér, þegar hún fer að hlæja. Það hefur í
þessi þrjátíu ár eiginlega alltaf verið merki þess, að
hún sé með sigurinn vísan.
„Eru einhverjir brandarar í uppsiglingu?“ sagði ég
dálítið óöruggur.
„Nei nei,“ svaraði hún, „þú ert bara í úthverfum
sokkunum."
„Keflavíkurflugvöllur," sagði veðurstofustúlkan í út-
varpinu, „hægur sunnan sex, þoka, skyggni núll, hiti
níu stig.“
„Það er ekki mikið skyggnið á Keflavíkurflugvellin-
um núna,“ sagði ég og slökkti á morgunútvarpinu, en
hún hélt áfram að hlæja.
Svo gat ég ekki stillt mig lengur og fór að hlæja líka
og hugsaði sem svo:
„Líklega er það nú rétt að það séu tvær hliðar á
hverju máli. Að minnsta kosti þegar veðurlýsingunni
frá Veðurstofunni í útvarpinu er lokið.“
Og svo datt mér í hug gamla vísan:
Þetta eilífa útvarpspex
er að verða gamall vani.
Við heimiliserjur ástin vex
iðkaðar á háu plani.
Ævintýrí
í Stigahlíð
Hin fyrsta af hinum frægu
Stigahlíðarlóðum er nú komin
til umfjöllunar í borgarkerfinu.
Hafsteinn Sigurðsson lög-
fræðingur Verslunarbankans
sendi inn umsókn um að fá að
reisa þar tiltekið hús. Þar sem
hann hafði borgað um tvær
miljónir króna fyrir lóðina var
gert ráð fyrir að lögfræðingur-
inn vildi fá að reisa mikla höll.
Svo var þó ekki, Hafsteinn
vildi fá að setja þar niður inn-
flutteiningahús. Ekki þótti það
nú passa inn í umhverfið, og
þrátt fyrir að gervallt borgar-
kerfið væri fullt af samúð með
aumingja Hafsteini, sem vafa-
laust hefur þurft að rýja sig inn
að skinni til að geta borgað
lóðina, þá fékk hann ekki að
reisa innflutta einingahúsið
sitt...B
Forystukreppa
Alþýöuflokksins
Kratar halda flokksþing í
haust og ríkir mikil óánægja
með störf flokksformannsins.
Til marks um það er orðrómur
um að jafnvel hin svokallaða
Hafnarfjarðarklíka sé farin að
bila í stuðningi við Kjartan Jó-
hannsson og er þá fokið í flest
skjól. Tveir toppmenn, tveir
gamlir ísafjarðarkratar, eru
taldir líklegastir til þess að
berjast um sæti flokksfor-
mannsins, enda er nú rætt um
að raunverulegir pólitískir bar-
áttumenn eigi nú að veljast til
forystu í Alþýðuflokknum.
Þettaeru þeirfélagarSighvat-
ur Björgvinsson fram-
kvæmdastjóri Norræna fé-
lagsins og Jón Baldvin Hanni-
balsson alþingismaður Reyk-
víkinga. Gömlu Reykjavíkur-
klíkunum í Alþýðuflokknum
sem enn svíður undan rasss-
kellingum Vilmundar heitins
hér um árið líkar þessi þróun
miður.
Jón Baldvin ogSighvat-
urekki búnir að vera.
En fleira er á seyði í kratafl-
okknum og er nú talsvert um
það rætt á þeim bænum að
Sighvatur og Jón Baldvin séu
á hægfara snúningi til aukins
samstarfs við Alþýðubanda-
lagið. Nefna menn þar til
dæmis forsíðuuppslátt Þjóð-
viljans á ummælum Sighvatar
og samstöðuræðu Jón Bald-
vins á útifundi stjórnarand-
stöðunnar. Gætu þetta verið
tákn sem væru vísbending
um, að meira sé að marka
raddir um samstöðu jafnaðar-
manna í ýmsum flokkum held-
ur en gert hefur verið hingað
til. ■
2 SÍÐA - ÞJÓÐVILJINN Sunnudagur 8. júlí 1984
Þorsteinn
vikapiltur áfram
Nú þykir fullsýnt aö enginn af
ráðherrum Sjálfstæðisflokks-
ins muni bjóðast til þess að
standa upp fyrir Þorsteini
Pálssyni formanni flokksins í
haust, enda þótt hann hafi
berlega gefiö í skyn að vilji
hans sé að taka sæti í ríkis-
stjórninni. Ýmsir stuðnings-
manna Þorsteins höfðu gert
sér vonir um að einhver ráð-
herranna stæði upp úr stól
sínum með haustinu og Þor-
steinn yrði ráðherra eftir
uppstokkun í stjórninni. Þess-
ar vonir munu nú vera með
öllu kulnaðar. Það ber því allt
að þeim brunni að Þorsteinn
Pálsson muni halda áfram að
vera vikapiltur í þinginu fyrir
ráðherra Sjálfstæðisflokksins
við aö puða í gegnum óvin-
sælum málum á þeirra
vegum.B
Þorsteinn
verðurí
gamia hlu
tverkinu í
vetur.
Björn gegn
Friðrik
Mikillar óánægju gætir nú |
meðal þess hóps sem stóð að
formannsframboði og vara-
formannskjöri Friðriks Sop-
hussonar í Sjálfstæðisflokkn-
um að Björn Bjarnason skuli
haf a verið gerður að yfirmanni
innlendra stjórnmálaskrifa í
Morgunblaðinu.
Minnast menn þess að fyrir
15 árum höfnuðu ungir Sjálf-
stæðismenn Birni Bjarnasyni
Friðrik
hugsar
Mogga-
mönnum
þegjandi
þörfina.
og tóku Friðrik Sophusson
framyfir. Það var svo Geir
Hallgrímsson sem endurreisti
pólitíska framtíð Björns
Bjarnasonar í forsætisráð-
herratíð sinni, og plantaði
honum síðan á Morgunblaðið.
Friðriksarmurinn og fleiri létu
það gott heita meðan Björn
hafði yfirumsjón með skrifum
Morgunblaðsins um Sovétrík-
in og hernaðarmátt þeirra,
enda skilja þeir vel nauösyn
þess að blaðið haldi við hefð-
um sínum. Hinsvegar þykir
kasta tólfunum þegar Birni er
færður í hendur vettvangur til
þess að geta sem yfirmaður
innlendra stjórnmálaskrifa
beitt sér sérstaklega gegn
Friðriksarminum og komið
höggum á hann.
Albert sér
ekki land
Albert Guðmundsson fjár-
málaráðherra og Geir Haarde
aðstoðarmaður hans eru nú
sem óðast að undirbúa gerð
nýrra fjárlaga. Albert er sagð-
ur bera sig vel út á við, en
hinsvegar herma aðrar innan-
búðarheimilidir í fjármála-
ráðuneytinu að þar sé allt í
ólgusjó og hvergi sjái í land.
Aldrei hafi verið eins langt frá
A meðan leikaraefni sóttu
menntun sína í Leiklistarskóla
Þjóðleikhússinsog Leikfélags
Reykjavíkur var algengt að
nemendurnir komu fram í
leiksýningum leikhúsanna á