Þjóðviljinn - 25.08.1984, Qupperneq 9

IMYNOAMÓT
MYNDLIST
Dagur úr Djúpinu rís
Dagur Sigurðarson sýnir í Djúpinu
i Dagur Sigurðarson heldur
einkasýningu í Djúpinu, Hafnar-
stræti, þar sem hann sýnir mál-
verk 17 að tölu unnin í akrýl.
Þetta eru fremur litlar myndir af
fólki, unnar á beinan hátt og ein-
faldan. Dagur sýndi einnig í
Djúpinu í fyrra og svo virðist sem
hann hafi tekið nokkru ástfóstri
við staðinn. Það er dálítið undar-
legt þegar tillit er tekið til þess að
hálfrökkur er þar inni þrátt fyrir
þróað kastarakerfi. Djúpið er
m.ö.o. ekki besti sýningarstaður-
inn sem völ er á, en e.t.v. kýs
Dagur að kynna myndir sínar
fýrir veitingahússgestum fremur
en þeim sem gagngert fara á sýn-
ingar til að sjá myndlist.
Vissulega er þar fólgin sú stað-
hæfing að málverk skuli vera þar
sem fólk (og þá er átt við almenn-
ing en ekki eitthvert sérstakt úr-
val listáhugamanna) sér þau án
þess það þurfi að setja sig í vissar
menningarstellingar til að njóta
þeirra. Málverk Dags eru einnig
þess eðlis að þau sniðganga allar
venjubundnar hugmyndir um
„List“ með stórum staf. Þau eru
fyrst og fremst sjálfstjáning lista-
mannsins gagnvart lífinu og til-
verunni, óháð spumingunni um
hstþróun almennt. Þau snið-
ganga stefnur og strauma án þess
að vera stundarvillt (anakrónísk)
eða úrelt.
Dagur er sjálfmenntaður mál-
ari og draga myndir hans dám af
því. Þær eru að mörgu leyti
bamalegar (naivar) án þess að
þær beri vott um einfeldnislegan
hugsunarhátt skapandans. í þeim
sniðgengur Dagur einfaldlega
ýmis lögmál sem fylgja skóluðum
'listamönnum, en það gildir einu
því að listamaðurinn sækist ein-
faldlega ekki eftir að tileinka sér
skóluð vinnubrögð. Hann er
þ.a.l. fullkomlega sjálflærður
(autodidaktískur) í öliu því sem
viðkemur innihaldi og umgjörð
listaverksins. Þetta er í
fullkomnu samræmi við nihilísk-
an lífsstíl Dags og tilfinningu hans
fyrir alþýðleik í listum.
Hitt er svo annað mál hvernig
þessi listaverk falla að hugmynd-
um manna um tilgang málaralist-
ar. Þar er fyrst og fremst átt við
innihald verkanna. Myndimar í
Djúpinu em áberandi rómantísk-
ar á þann hátt sem Delacroix fyr-
irleit og kallaði „tungl-
skynsrómantík". Þær era ekki
ólgandi eins og búast hefði mátt
við af höfundi þeirra, heldur era
þær innilegar (intím) og við-
kvæmar.
Nú er ekkert við því að segja
þótt málaðar séu myndir af elsk-
endum við hafið eða í faðm-
lögum, erótísk tákn eða annað
sem gerir hversdagstilverana
þess virði að hún sé þraukuð. En
þar sem við lifum á tímum rásar
tvö og stórskammtar af ástar-
jarmi þurfandi poppsöngvara
hvolfast yfir okkur allan lið-
langan daginn, er vart á herleg-
heitin bætandi.
Það sem skortir er eitthvert
áþreifanlegra innihald eða frum-
legri túlkun á þessum mikilvæga
þætti í mannlegum samskiptum.
Það nægir engan veginn lengur að
raula: „I love you and you love
me, we ’re happy as can be...“,
jafnvel þótt í þeim söng séu fólgin
dýpstu og almennustu rök tilver-
unnar.
En eins og Dagur bendir á í
stuttu viðtali við Þjóðviljann
skömmu fyrir opnun sýningar-
innar, þá eru þessar myndir eins
konar restar sem hann er að
koma frá sér áður en hann tekur
til við stærri og voldugri fleti.
Vonandi verður þá innihaldið
stærra og þróttmeira um leið.
9

mm
PJOLSKV^n
6

m
0
ittumst
Höllinni
Við bjóðum alla velkomna á
Heimilissýninguna og þar með upp á
hressingu á básnum okkar í
Laugardalshöllinni. Stúlkurnar okkar
veita SPRITE, e.t.v. kökur og kex og líka
FRESCA. Svo er ekki að vita nema
eitthvað leynist í pokahorninu,
sérstaklega fyrir krakkana.
Sjáumst á Heimilissýningunni.
Verksmiðjan