Þjóðviljinn - 26.01.1985, Blaðsíða 11

Stranglers
Rokkarar á
aömlum mergl'.
Breska hljómsveitin The
Stranglers var stofnuð árið
1975 ogsleit barns-
skónum sem barrokkband
(pöbbahljómsveit ...he he
he) í Lundúnum. Þegar
þeir gáfu út sína fyrstu litlu
plötu þann 29. janúar 1977
voru þeir umsvifalaust
teknirsem pönkhljómsveit,
endapönkiðþáíal-
gleymingi og þettafyrsta
lag Stranglers á hljómplötu
þræl töff, (Get a) Grip (on
Yourself)-varðm.a. nokk-
uð vinsælt hér á Fróni eftir
að þeir ágætu menn
heiðruðu okkur með hljóm-
leikum á listahátíð 1978 (...
eðavar það’79?).
En þótt þeir væru kenndir
við pönkið skáru þeirsig
mjög úr hópi annarra pönk-
hljómsveita, bæði sem ein-
staklingarog músikantar.
Kannskigræddu þeirat-
hygli á því að þegja sem
fastast um forsögu sína og
aldur. Næstum ekkert var
vitað um þá nema að þeir
spiluðu með Patti Smith á
hljómleikaferðalagi hennar
um Bretland árið 1975, þá
nýbyrjaðir, og svo var á
kreiki orðrómur um að tveir
þeirra hefðu verið kennar-
Julian Johns-sonur Lennon
Julian
Lennon
vinsœll
Julian Lennon var fyrir
skömmu í mánaðarkynningar-
ferð í Bandaríkjunum með sína
fyrstu breiðskífu, Valotte. Þótti
piltur koma einkar vel fyrir og var
vel tekið í hinum ýmsu viðtölum í
þarlendum fjölmiðlum. Á
heimaslóðum í Bretlandi var
hann svo nýlega kjörinn efnileg-
asti dægurtónlistarmaðurinn fyrir
árið 1985 í unglingblaðinu
Smash Hits.
- A
ar og annar þeirra væri
nærfertugsaldrinum en
þrítugs-.
Og það verður að játast að
undirrituð er litlu nær um lífsferil
Kyrkjaranna að tæplega 8 árum
liðnum frá útkomu fyrstu breið-
skífu þeirra. Rattus Norvegicus
heitir sú og skaust öllum að
óvörum inn á meðal 5 toppskífn-
anna í Bretlandi í maí 1977. Á
eftir henni kom breiðskífan No
more heroes og af henni sam-
nefndur smellur. 1978 héldu þeir
enn sigurfána hátt á lofti með 4
smellum, Five mintues, Nice'n’s-
leazy, Walk on by (gamli Bachar-
ach slagarann í ógnvekjandi út-
gáfu) og Dutchess. Sama ár kom
út breiðskífan Black and White.
Síðan er eins og Stranglers
dofni smám saman á sjónarsvið-
inu þegar nýjabrumið fer að fara
af nýbylgjunni svokölluðu, sem
tók við af pönkinu. Annars má
segja hvað hljómlist Stranglers
varðar, að þeir hafi svo sem
aldrei verið þannig nýbylgju-
hljómsveit. Hetjur frá sjöunda
áratugnum virðast miklu frekar
eiga sín spor, eða a.m.k. áhrif í
hljómlist þeirra heldur en pönk-
eða nýbylgjuhljómsveitir áttunda
áratugarins; gamlir garpar svo
sem Lou Reed, Doors og Velvet
Underground. Svo er að vísu um
margar hljómsveitir nú til dags,
en það sem enn frekar greindi
Stranglers frá pönk- og nýbylgju-
hljómsveitunum var fagmann-
legur og í alla staði góður hljóð-
færaleikur þeirra. Þá eru þeir í
textasmíð líkir sjöunda áratugs
mönnum hvað varðar pólitíska
og fílósófíska afstöðu, en voru að
vísu öllu grimmdarlegri í umfjöll-
un sinni, og segir þar tíðarandinn
til sín, en anarkistar að því leyti
að boða niðurrif alls, því að öðru-
vísi yrði þjóðfélagið ekki bætt.
Þar hafa þeir þó dregið í land eins
og sést á nýjustu breiðskífu þeirra
ljómandi góðri, Aural Sculpture.
I einu laganna á henni, North
Winds Blowing, segist textahöf-
undur nú óttast þá eyðileggingu
sem hann áður boðaði, og því
meir sem nær henni dragi.
Þótt andblær Aural Sculpture
sé fremur drungalegur er síður en
svo að þar sé um tómt svartagalls-
raus að ræða. í laginu Spain
(Spánn) samgleðjast Stranglers
íþúum þess fagra lands yfir að
vera lausir við einræðið, en samt
er, eins og til viðvörunar, klippt
inn í lagið gömul upptaka á ræðu
Carmenar Franco, en hún er
ekkja Francos, fyrrum einræðis-
herra Spánar, og var víst ekkert
The Stranglers: Jean Jaques Burnel, Hugh Cornwell, Jet Black og Dave
Greenfield. Myndin er u.þ.b. 5 ára gömul.
vinsælli en eiginmaðurinn. Á
meðan þau hjón voru og hétu
sölsaði hún undir sig allskonar
ríkidæmi og á nú orðið fyrirtæki í
massavís á Spáni, svo sem eins og
ferðaskrifstofur og hótel. Mun
hún vera einn mesti fjármála-
glæpon Spánar, en það er nú
önnur saga. Hér eru það menn-
irnir með hið ógnvekjandi nafn
The Stranglers sem eru til um-
fjöllunar.
Áðurnefnd skífa þeirra, Aural
Sculpture, verður að teljast til
merkari dægurplatna. Músikin er
kraftmikil, dálítið drungaleg á
köflum en hlý, og það sem meira
er, manni finnt sem mannbæt-
andi hugsjón sé að baki fyrirtæk-
inu. Og hún leynir mjög á sér og
vinnur stöðugt á því oftar sem
hljóðbylgjurnar frá henni leika
um eyrnaskúlptúrinn. Hvað vilj-
ið þið hafa það betra?
Hvað varðar plötuútgáfu
Stranglers, þá hafa þeir gefið út 9
breiðskífur alls. Sú 8. í röðinni,
La Follie, sem út kom 1982, kom
mjög á óvart, en þar slógu
Stranglers á mýkri strengi en
áður höfðu heyrst frá þeim og
eignuðust marga nýja aðdáend-
ur. Með Aural Sculpture hafa
þeir enn staðfest að þeir eru ekki
dauðir úr neinum æðum og munu
að öllum líkindum verða skýrir á
sjónarsviðinu um óráðinn tíma.
A
Bronski Beat
Bleiki þríhyrningurinn
Hin stórgóöa breska hljóm-
sveit Bronski Beat, sem vakti
mikla athygli á heimaslóöum
sínum á síöasta ári, hefur þaö
sérkenni meö sér að allir
meðlimir hennar þrír eru hóm-
ar og vilja meö nýjustu hljóm-
plötu sinni einmitt vekja at-
hygli fólks á baráttu sinni fyrir
málstaði hómósexúal manna.
Ekki svo aö skilja að um eins-
dæmi þeirra í Bronski Beat sé
aö ræða, margar „hóma-
hljómsveitir" hafa skotiö upp
kollinum undanfarin ár, s.s.
Frankie goes to Hollywood,
Smithsog Depeche Mode, en
hugmyndir þeirra í Bronski um
að styrkja málstaðinn eru
kannski ívið einlægari eða
auðsærri heldur en ofan-
nefndu hljómsveitanna.
í stuttu viðtali, sem blaðakona
á popplaðinu Sounds átti við ■
Bronski Beat, kemur glöggt í Ijós
hvað það er sem að mestu stend-
ur að baki velgengni hljóm-
sveitarinnar; nefnilega einstak-
lega jákvæður og heilbrigður
þankagangur meðlima hennar,
þeirra Jimmys, Steves og Larrys.
Það skiptir ekki svo litlu máli
fyrir unga hóma, sem aldir eru
upp í sjálfsfyrirlitningu og for-
dómum, að jákvætt og innilega sé
fjallað um viðkvæmar ástir
þeirra. Hafa þeir í Bronski Beat
eflaust hvetjandi áhrif á unga
hóma, sem misst hafa allt sjálfs-
traust, til að horfast í augu við
sjálfa sig og til að neita að láta
leiða sig útí feluleikjamakk og
lygavefjaleiki hverslags.
Hljómplata þeirra Age of con-
Á innra umslaginu má sjá hver lögaldur fyrir samlífi hóma er misjafn í
hinum ýmsu löndum Evrópu. Til fróðleiks má nefna að á Kýpur er hómó-
sexúalismi algerlega ólöglegur fyrir karlmenn, á Englandi, Wales og
Norður-frlandi er lögaidurinn 21 árs (líklega 16 ára fyrir heterósexúal), á
íslandi 18 ára (15 eða 16 fyrir heteró), 16 ára i Hollandi og Sviss og aðeins
10 ára lögaldur ríkir í Ungverjalandi, (hvað er hann þá fyrir fólk af gagn-
stæðu kyni....?!)
sent, sem þýða mætti lauslega á
íslensku Óld samþykkisins, ein-
kennist fyrst og fremst af sérstök-
um falsettusöng Jimmys. Sjaldan
hefur slíkur söngur fallið í góðan
jarðveg, hvorki hjá lærðum né
leikum, en söngurinn er til frek-
ari áherslu á málstaðnum og vek-
ur upp skemmtilega tvíræðni.
Glöggir menn, sem hlýtt hafa á
plötuna, hafa væntanlega tekið
eftir þeirri hispurslausu einfeldni
sem einkennir texta þeirra í
Bronski. Sjálfur segir söngvarinn
í viðtalinu að það sé mjög svo
vísvitandi gert: Við viljum ekki
útiloka neinn frá textunum, og
vegna einfeldi þeirra hefur okkur
tekist það. Söngvar okkar eru í
raun ekki um neitt annað en
hversdagslega hluti, sem angra
mann, t.d. í laginu Why? sem var
skrifað á meðan ég var atvinnu-
laus. Um hluti sem hljóta að hafa
áhrif á alla menn af því að
heimurinn er orðinn vitlaus!
Dœmi um
heilbrigðan
hugsunarhátt
Jimmy: - Rætur mínar eru mér
mjög mikilsverðar (Hann kemur
úr verkamannafjölskyldu, og
þetta er svar hans við þeirri
spurningu blaðakonunnar, hvort
ekki sé erfitt að nálgast hvers-
dagslega hluti með vaxandi vin-
sældum hljómsveitarinnar -
innsk. undirr.) vegna þess að ég
lít á mig sem sósíalista og á síð-
ustu mánuðum hef ég skynjað
margt sem fyrir mig gæti komið.
Ég á við t.d., að hugsunin um að
verða miljónamæringur höfðar
engan veginn til mín, mér finnst
jafnvel að miljónamæringar ættu
ekki að vera til. Maður þarf
auðvitað aura til að komast af, en
hví svo mikið? Sérstaklega þegar
leiðirnar til ríkidæmis eru þannig,
að maður gerir eitthvað marklítið
eða hreint ekki neitt. Það er
eitthvað bogið við þetta allt
saman.-
Hljómlist Bronski Beat má
segja að sé blanda af dægurtónlist
með djassyfirbragði, hljóðgerflar
eru áberandi og sándið úr þeim er
geysi melódískt og laðandi, þann-
ig að um einstakan ljúfleik er að
ræða. M.a. finnst á skífu þessari
hinn klassíski söngur It ain’t ness-
eserily so, eftir Gershwin, úr
Porgy & Bess, í nokkuð heillandi
útsetningu Bronski Beat, þó
nokkuð rafurmagnaðri. I feel
love er spilað á öllum „gay“-
börum og búllum í Bretlandi
þessa dagana, falsettu-rödd Jim-
mys má hafa sig alla við á hæstu
hæðum tónskalans hér og boð-
skapur skýr og einfaldur: ástin
blífur! Smalltown boy er eitt
besta lag plötunnar og hefur
hljómað hvað mest á öldum ljó-
svakans undanfarið. f texta lags-
ins Screaming er fjallað um þá
kvöl og einmanaleik sem örugg-
lega allir hommar hafa upplifað
sjálfir, og er hvergi verið að skafa
af hlutunum. Need a man blues,
er örugglega lag sem á eftir að
ylja mörgum hómum um hjarta-
ræturnar.Um önnur lög á plötunni
má það sama segja hvað varðar
boðskapinn og jákvæðan kraft,
það eru fáir hnökrar á spila-
mennskunni og allt hjálpast hér
að sem gerir Öld samþykkisins
kröftuga og aðlaðandi skífu, ef
ekki mjög merkilega. <j)
Laugardagur 26. janúar 1985 pJÓÐVILJINN - SIÐA 11