Þjóðviljinn - 27.02.1985, Síða 7

Þjóðviljinn - 27.02.1985, Síða 7
Leiklist Galdranótt Leikfélag Reykjavíkur sýnir í sam- vinnu við Nemendaleikhúsið Draum á Jónsmessunótt eftir William Shakespeare Leikstjóri: Stefán Baldursson Leikmynd: Grétar Reynisson Tónlist: Jóhann G. Jóhannsson Af öllum verkum skáldjöfurs- ins frá Stratford er Draumur á Jónsmessunótt kannski það sem býr yfir mestum töfrum og þokka. Þar fer saman tærasta ljóðræna, lausbeislaðasta ímynd- unarafl og ærslafengnasta skop. Verkið spannar vítt svið, það lýs- ir fjórum heimum: heimi yfir- stéttar, álfa, elskenda og hand- verksmanna, sem allir sameinast á einni töfraslunginni Jónsmessu- nótt undir formerkjum ástar, galdurs og ímyndunarafls. Að mínu viti er grunntónn verksins óður til ímyndunar- aflsins, til hugarflugsins. Þesevs Aþenuhertogi segir í alkunnri ræðu, sem skoða má sem eins- konar stefnuræðu verksins, að vitfirringar, elskendur og skáld séu gerð af eintómri ímyndun. Þannig eru ástin og skáldskapur- inn sprottin af sama skapandi í- myndunaraflinu, sem einnig get- ur leitt menn til sturlunar. Og vissulega eru ýmsir skammt frá sturlun þegar líður á þessa galdranótt, þegar sá ágæti vefari Spóli er orðinn að asna, þegar álfadrottningin Títanía hefur fest ást á þessum sama asna, þegar Lísander og Demetríus berjast um ástir Helenu, þeirrar konu sem þeir áður höfðu í engu virt, en hafna algerlega Hermíu, sem þeir höfðu báðir þotið útí skóg til að elta. Hér kemur til sögunnar galdur þess jurtasafa sem Bokki smyr á augnlok þeirra og villir þeim sýn, eða réttara sagt örvar ímvndunarafl þeirra. í uppfærslu Stefáns Baldurs- sérstökum ágætum. Grétar Reynisson hefur gætt allt leikhús- ið ævintýrablæ með því að tjalda salinn og koma fyrir trjáhríslum við bekkjarenda, þannig að áhorfendur eru einnig staddir inni í þessum kynjaskógi verks- ins, sem svo heldur áfram uppi á sviði, einföld en litrík leikmynd, þar sem í þungamiðju er mikið tré sem skagar langt fram í sal. Leikmyndin er ennfremur lýst af sérstökum ágætum og ljóshrif prýðilega notuð til að undirstrika galdurinn í þessum skógi, t.d. hinn rauði bjarmi sem birtist þeg- ar persónurnar kenna töfraáhrifa ; jurtasafans góða. : Staðsetning verksins í rúmi og , tíma er frá upphafi mjög óljós. Það á að nafninu til að gerast í Aþenu, en svo eru allt í einu komnir mjög enskættaðir álfar og handverksmenn út í enskan skóg. í sviðsetningu Stefáns verður þessi staðsetning algerlega óræð og er það undirstrikað með leik- mynd og búningum. Búningarnir eru algerlega tímalausir, en undirstrika prýðilega eðli og hlut- verk hverrar persónu fyrir sig og eru skemmtilega í takt við allranýjustu öfgatísku í fatnaði. Þetta er áreiðanlega besta að- ferðin til að tengja verkið við okkar tíma, að gefa umgerðinni nútímalegan stíl, sem einnig kemur fram í nýexpressionískum stíl leikmyndarinnar. Annars einkennist sviðsetning Stefáns af því að hann hefur lagt mikla rækt við hinn sjónræna þátt, án þess það komi á nokkurn hátt niður á textanum, sem al- mennt kemst mjög vel til skila, og njóta sín vel bestu kostir hins vandaða texta Helga Hálfdanar- sonar, sem eru nákvæmni, skýr- leiki og gott skopskyn. Framsögn var yfirleitt skýr, en nokkuð gætti þess að íslenskir leikarar eru ekki Handverksmannaleikflokkurinn flytur leikrit sitt í brúðkaupi hertogans. (Gísli Halldórsson, Kjartan Ragnarsson, Einar Jón Briem, Jón Sigurbjörnsson, Karl Guðmundsson og Guðmundur Pálsson). sonar á þessu ágæta verki í Iðnó er megináhersla lögð á þennan kjarna verksins, að koma til skila þeim galdri ímyndunaraflsins sem gerir það að verkum að „elskhuginn sér í ásýnd flökku- stelpu, Helenu, fegurð“. Með góðri samstillingu allra krafta og meðala hefur þetta tekist mjög vel, og hygg ég að aldrei hafi al- innlend Sakespearesýning tekist betur. Umgerð sýningarinnar er með aldir upp við bundið mál á leiksviði og skorti nokkuð á sam- ræmi í flutningi textans. Leikfélag Reykjavíkur hefði eflaust aldrei treyst sér til að ráð- ast í þessa mannmörgu sýningu án liðsinnis fjórðaársnema Leik- listarskólans. Þessi hópur ungra leikaraefna er ekki aðeins ódýrt vinnuafl, heldur einnig stælt og frísklegt lið sem gefur sýningunni alveg sérstakan blæ æskuljóma og krafts. Elskendurnir ungu Ungu mennirnir Lísander og Demetríus rífast um stúlkurnar. Á milli þeirra er Hermía. (Þröstur Leó Gunnarsson, Jakob Þór Einarsson og Kolbrún Erna Pétursdóttir). hafa til að bera alveg ósvikinn ungæðishátt og líkamlega snerpu; þeir Þröstur Gunnarsson og Jakob Þór Einarsson hafa al- gert jafnræði (og reyndar undir- strikað hve líkir þeir eru, sem er í fyllsta samræmi við textann), en Kolbrún Pétursdóttir og Rósa Þórsdóttir eru alveg mátulega ó- líkar sem Hermía og Helena - Kolbrún lágvaxin og skapheit, Rósa hávaxin og mildari. En að öðrum ólöstuðum verður Þór Tulinius að teljast stjarna sýning- arinnar f hlutverki hrekkjalóms- ins Bokka. Þór hefur afar stæltan og vel þjálfaðan skrokk sem hann beitir af kunnáttusemi og gerir Bokka að hálfgerðu náttúruafli, uppfullan af krafti og kæti, alltaf á fleygiferð, stundum uppi í tré, stundum á haus, oft kemur hann rennblautur inn af ferð um heimshöfin. Efirminnilegur sigur fyrir þennan unga leikara. Eldri leikararnir eiga líka góð- an dag, þó að ungmennin skyggi að vissu leyti á þá. Þar er fremst- an að telja Gísla Halldórsson sem leikur hið mjög svo skemmtilega hlutverk Spóla vefara, en það er hann sem leikur Píramus í skopharmleiknum og gerist elsk- hugi álfadrottningarinnar eftir að Bokki hefur sett á hann asna- haus. Túlkun Gísla var frábær, full af nærfærnu og nákvæmu skopi, alveg laus við grófléik og öfgar. Aðaleinkenni Spóla er endalaust sjálfstraust hans og því kom Gísli til skila, alveg hávaða- laust og án belgings, en sýndi okkur Spóla sem traustan mann sem tekur sjálfan sig mjög alvar- lega og er óbifanlegur sem klett- ur. Þetta er mjög skynsamleg og vel útfærð túlkun, og auðvitað afar skopleg. Handverksmennirnir skiluðu allir vel sínum hlutverkum, og voru atriði þeirra skopleg eins og efni standa til og sakaði ekki að kryddað hefur verið í þau skemmtilegri tónlist og söngvum. Álfarnir voru líka vel heppnaðir. Þorsteinn Gunnarsson var valds- mannslegur Óberón með höfð- inglegt fas og fyrirmannlega framsögn. Bríet Héðinsdóttir var tignarleg Títanía í upphafi og sýndi vel og skoplega umskiptin yfir í hina hlálegu ást á asnanum Spóla. Álfarnir fjórir sem þjóna henni voru skemmtilega ó- mennskir í útliti og fasi. Það er einsog hlutur hinna göfgu Aþeninga verði einna rýr- astur í þessari sýningu, enda hafa þeir úr einna minnstu að moða af góðum texta. Jón Hjartárson var allskoplegur Egeifur í skemmti- legu gervi, en Sigurður Karlsson og Soffía Jakobsdóttir heldur daufleg í hlutverkum Þeseifs og Hippólýtu. Ekki fannst mér Sig- urður koma ræðu þeirri um í- myndunaraflið, sem til er vitnað hér að framan, til skila þannig að fyndist fyrir mikilvægi hennar, en rétt að geta þess að hún er heldur dauflega þýdd af hendi Helga. Þetta er óvenjulega vel hugsuð og unnin sýning sem a.m.k. fram að hléi nær fullkomnum tökum á áhorfendum og lætur nær tvo tíma líða eins og örskot. Hún nær ekki ýömu tökum eftir hlé, enda er þá nóttin liðin og galdurinn úti, en sýning handverksmannanna á Píramusi og Þispu er stórkarla- legt skop um það hvað verður um ímyndunaraflið þegar það er hrifið úr töfrum næturinnar og dettur á rassinn í dagsbirtunni. Sýningin hlaut óvenjugóðar og verðskuldaðar viðtökur, og er nú tilefni til að vona að Vilhjálmur fari loks að hljóta þá hylli hér- lendis sem hann á skilið. Sverrir Hólmarsson Félagsstofnun stúdenta Staða Ijóðsins hér og nú Annað kvöld, fimmtudag, efnir Félag bókmenntafræði- nema til dagskrár í Félags- stofnun stúdenta við Hringbraut sem ber þann forvitnilega titil: „Hver er staða Ijóðsins 28. febrúar 1985 kl. 20.00“. Þrír áhugamenn um ljóðlist flytja þar framsöguerindi, þeir Eysteinn Þorvaldsson lektor við Kennaraháskólann, Garðar Baldvinsson bókmenntafræði- nemi og ljóðskáldið Sjón. Á eftir hverju erindi svarar frummæl- andi fyrirspurnum en í lokin verða umræður sem í fréttatil- kynningu er lofað að verði líf- legar. Ymislegt fleira verður til gam- ans haft. Stúdentaleikhúsið verð- ur með stutta uppákomu og bókasýning verður haldin þar sem verða til sýnis næstum allar einkaútgáfur ljóðabóka frá síð- ustu þremur árum. Aðgangur að samkomunni er ókeypis og í fréttatilkynningunni segir: „Fyrir áhugafólk um þjóðlega menn- ingu verður bar Félagsstofnunar- innaropinn...“. - ÞH Miðvikudagur 27. febrúar 1985 ÞJÓÐVILJINN - SÍÐA 7

x

Þjóðviljinn

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Þjóðviljinn
https://timarit.is/publication/257

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.