Þjóðviljinn - 07.05.1985, Side 4

LEIÐARI
Ritskoðun í útvarpsráði
Á dögunum voru birtar niðurstöður úr viða-
mikilli skoðanakönnun meðal notenda útvarps
og sjónvarps. Það stóð uppúr niðurstöðum
könnunarinnar, hversu mikillar virðingar og
trausts stofnunin og starfsmenn hennar njóta
meðal almennings í landinu.
Þeim mun fjarstæðukenndari og furðulegri
verður framkoma meirihluta útvarpsráðs
gagnvart starfsmönnum ríkisútvarpsins, þegar
þessi afstaða almennings liggur Ijós fyrir. Það er
ekkert launungarmál að í tíð núverandi útvarps-
ráðs hefur ofstækisfullur ritskoðunararmur í
Sjálfstæðisflokknum haft þar tögl og hagldir.
Hægra ofstækið hefur notið sín býsna vel í ráð-
inu, þar sem fulltrúar Framsóknarflokksins og
Alþýðuflokksins hafa iðulega léð fjórða hjólið
undir vagn ritskoðunartilhneiginganna í út-
varpsráði.
A síðasta fundi ráðsins var undirbúnings-
vinna dagskrárdeildar hljóðvarpsins fyrir
sumarið gerð að engu með gerræðislegum af-
skiptum hinna pólitísku kommisara Sjálfstæðis-
flokksins og Eiðs Guðnasonar aðstoðarmanns
ritskoðunaríhaldsins í útvarpsráði. Gunnar Stef-
ánsson dagskrárstjóri segir í blaðaviðtali um
helgina að með þessu háttarlagi meirihlutans í
útvarpsráði sé búið að gera undirbúningsvinn-
una að engu. Útvarpsráðið réð Sverri Diego
sem umsjónarmann síðdegisútvarps án þess
svo mikið sem ræða málið við dagskrárdeildina
og hundsaði þarmeð tillögur hennar. Á sama
fundi ákvað ráðið uppá sitt eindæmi að ráða
manneskju til umsjónar á þætti um málefni
kvenna, án þess jafnvel að impra á því við þá
umsjónarmenn sem höfðu ætlað sér að sjá um
þáttinn og án þess að sjálfsögðu að leita álits
dagskrárdeildarinnar.
A sama fundi varð það hneyksli að meirihluti
útvarpsráðs hafnaði tillögu dagskrárdeildar um
fréttatengdan laugardagsþátt undir umsjón
Ævars Kjartanssonar varadagskrárstjóra út-
varpsins. I bókun IngibjargarHafstaðog Gerðar
Óskarsdóttur sem skipa minnihluta ráðsins er
réttilega ályktað að „hér sé um pólitískar of-
sóknir að ræða“. Á fundinum kom nefnilega
fram hjá ritskoðunarsinnum í útvarpsráði að
Ævari væri ekki treystandi til að sjá um svo
„eldfim efni“.
Þegar fundagerðir útvarpsráðs eru athugað-
ar er engu líkara en verið sé að segja frá rit-
skoðunarskrifstofu í einræðisríki, - og þó er ekki
allt fært til bókar af þeim toga í útvarpsráði.
Nýjustu aðfarir meirihluta útvarpsráðs eru í
senn áfall fyrir ríkisútvarpið og almenning í
landinu. Útvarpsstjórinn nýi, sem áður var for-
maður útvarpsráðsins, virðist ekki hafa gert sér
grein fyrir því að hann er þrátt fyrir allt sam-
starfsmaður þess fólks sem vinnur á stofnun-
inni en ekki fulltrúi annarlegra hagsmuna í Sjálf-
stæðisflokknum og nágrenni. Inga Jóna Þórð-
ardóttir, aðstoðarráðherra Ragnhildar, gegnir
formennsku í ráðinu og lætur þar einsog hún sé
á fundi í frjálshyggjuklíkunni í Flokknum en ekki
þingkjörnu útvarpsráði.
Nú er það alræmt, að Markús Örn Antonsson
og Inga Jóna Þórðardóttir eru talsmenn auglýs-
ingaútvarps, svokallaðra „frjálsra útvarps-
stöðva“. Því læðist að mörgum sá grunur að
siðblinda þessara fulltrúa Sjálfstæðisflokksins
sé slík, að verið sé að beita meirihlutanum í
útvarpsráði til að flæma dugandi starfsmenn frá
stofnuninni, gera hana óvinsælli og plægja
þannig svörðinn fyrir auglýsingaútvarp einsog
það sem starfaði á vegum Valhallar sl. haust og
sjónvarpsstöð sem þeir Indriði G. Þorsteinsson
og Rolf Johansen eru orðnir samnefnarar
fyrir.
Vinnubrögð ritskoðunarmeirihlutans í út-
varpsráði eru slík að þau hljóta að kalla á and-
svör. Þau eru álitshnekkir fyrir Ríkisútvarpið,
áfall fyrir lýðræðið og árás á starfsmenn út-
varpsins sem sannanlega njóta trausts og virð-
ingar meðal landsmanna. Þessi
ritskoðunarmeirihluti ætti að hafa pólitískt sið-
ferði til að skammast sín, og vit á því að segja af
sér.
-óg.
KUPPT OG SKORHE)
Þaö er alltaf verið að skamma
Reagan Bandaríkjaforseta , í
heimsblöðunum. Stundum er
þetta svo mikið, að maður fer að
vorkenna karlgreyinu, rétt eins
og kerlingin sem fannst nóg um
það hvað presturinn hennar
skammaði andskotann: þetta er
nú aumingi sem á engan að, sagði
hún.
Ein er þó bót í máli fyrir Ron-
ald Reagan: hvernig sem allt velt-
ist má hann vera viss um að
Morgunblaðið á íslandi finnur
leið til að bera í bætifláka fyrir
hann. Nú síðast skrifar blaðið
leiðara um heimsókn Reagans í
hermannagrafreit í Þýskalandi.
Bandarískir uppgjafshermenn,
Gyðingar, ótal fréttaskýrendur,
meirihluti bandarískra þing-
manna - allir hafa þeir sameinast
um að gagnrýna Reagan fyrir að
koma við í grafreit þessum í bæn-
um Bitburg - ekki síst vegna þess
að meðal grafinna hermanna þar
eru nokkrir menn úr SS-sveitun-
um. Morgunblaðið skilur málið
allt öðruvísi. Það telur bersýni-
lega að Reagan hafi sýnt sérstakt
hugrekki með heimsókn þessari,
hann hafi vogað sér að „horfast í
augu við sögulegar staðreyndir“
og þori að fara sínu fram „án till-
itssemi við kjósendur“.
Þessi túlkun er satt best að
segja afar langsótt. Það er einmitt
nokkuð samdóma álit, að Reag-
an og hans menn hafi álpast til
Bitburg af vanþekkingu, „það er
eins og enginn maður með sögu-
þekkingu sé í námunda við for-
setann“ andvarpaði einn Demó-
kratinn. Semsagt: ákvörðun
Reagans er hjá flestum útskýrð
sem misskilin „tillitssemi“ við
það almenningsálit sem er ekki
alveg eins gleymið og Reagan er
sjálfur og hans menn.
Líbanon
og við
Eins og menn vita eru þeir á
Morgunblaðinu alltaf að vara
menn við því að þeir stundi „sam-
anburðarfræði", m.ö.o. beri
saman ýmis þjóðfélög með van-
hugsuðum hætti.
Sjálft stundar Morgunblaðið
fræði þessi óspart og er útkoman
næsta kyndug.
Til dæmis segir frá því í síðasta
Reykjavíkurbréfi, að ræðismað-
ur íslands í Líbanon, maroníti að
trú, hafi komið hingað og öfund-
að íslendinga af friði og spekt
sem hér ríkir. Sem er náttúrlega
ekki nema von. Um þetta segir
svo í Reykjavíkurbréfinu:
„Við þurfum að minnast þess
að utanríkisstefna okkar hefur
tryggt það öryggi sem Líbana
skortir. Samhugur íslendinga um
þessa stefnu eða stuðningur meiri-
hluta þeirra við hana er forsenda
þess að ekki verði opnaðar glufur
sem erlendir íhlutunarsinnar geta
síðan nýtt sér til að ala á sundr-
ungu og öryggisleysi
Samanburðurinn er fullkom-
lega út í hött. Smáríkið Líbanon
er að splundrast í tætlur fyrst og
fremst vegna þess hvernig til þess
var stofnað með hæpnum samn-
ingum um fyrifram ákveðin
valdahlutföll gjörólíkra trúar- og
menningarhópa og með ítrekuð-
um innrásum í landið að austan
og sunna, innrásum sem engin
fullgild stjórnvöld hafa beðið um.
Að því er ísland varðar, þá átt-
um við okkur um það leyti sem
viðs tofnuðum lýðveldi 1944 sam-
eiginlega stefnu í utanríkismálum
sem var blátt áfram sú að halda
landinu utan við hernaðarmask-
ínur. Þegar svo forystulið borg-
araflokkanna sneri baki við þess-
ari stefnu, þá kom einmitt upp sú
sundrung sem síðan hefur skipt
þessari þjóð í tvennt um utan-
ríkismál. Og það er að sjálfsögðu
undarlegur líkindareikningur að
tala um að „glufur" verði kannski
opnaðar - glufurnar voru opnað-
ar strax með Keflavíkursamningi
1946 þegar tröll eitt kom inn fyrir
dyrnar annarri löppinni svosem
til að undirbúa að það kæmist allt
inn með her sinn 1951.
Túlkun
söngvavals
Hinn ágæti kirkjukór Lang-
holtskirkju brá á það nýmæli um
helgina að halda kleinukonsert
sern stóð laugardaginn allan. Eitt
tildragelsið var að biðja nokkra
nafnkennda menn að velja sér lög
sem kórinn og viðstaddir síðan
syngju saman. Um helmingur
þeirra sem lög völdu voru úr pó-
litík og ætti að vera öllum að
meinalausu að láta hér sem val
þeirra hafi nokkra táknræna og
jafnvel spámannlega merkingu.
Jón Baldvin vildi til dæmis
hlusta á ,Áfram veginn í vagnin-
um ek ég“ sem maður á frama-
braut. En þá er spurt: hvernig
eigum við í þessu dæmi að leggja
út af annarri lfnu þessa texta:
Inn í vaxandi kvöldskugga
þröng?
Albert Guðmundsson var allur
upp á herhvötina í sínu vali.
Hann byrjaði á Ég vil elska mitt
land og hann endaði á Áfram
Kristmenn krossmenn, kóngs-
menn erum vér.
Athyglisverðast var þó val
Steingríms forsætisráðherra.
Hann brá sér af brautum hins
hefðbundna kirkju-, rútubíla- og
heimasöngs og lét syngja bítlalag.
Og lagið var Yesterday:
ígær virtust öll mín vandkvœði
svo óralangt í burtu, en nú er engu
líkara en þau verði hér áfram. O,
ég trúi á gœrdaginn!
Nokkuð dapur tónn reyndar
sem forsætisráðherra slær: Lifi
gærdagurinn þegar Framsókn var
sterk, gætu menn sagt með hæfi-
legri illkvittni. „Ég sagði ein-
hverja vitleysu og nú þrái ég gœr-
daginn... “.
- ÁB.
DJOÐVIUINN
Málgagn sósíalisma, þjóðfrelsis
og verkalýðshreyfingar
Útgefandi: Útgáfufélag Þjóðviljans.
Ritatjórar: Árni Bergmann, össur Skarphéðinsson.
Ritatjórnarfuiltrúi: Oskar Guðmundsson.
Fróttastjóri: Valþór Hlöðversson.
Blaðamenn: Aðalbjörg Óskarsdóttir, Álfheiður Ingadóttir, Guðjón
Friðriksson, Helgi Guðmundsson, Lúðvík Geirsson, Magnús H. Gísla-..
son, Mörður Árnason, Ólafur Gíslason, Sigurdór Sigurdórsson,
Víðir Sigurðsson (íþróttir).
Ljósmyndir: Einar Ólason, Einar Karlsson.
Útllt og hönnun: Filip Franksson, Þröstur Haraldsson.
Handrita- og prófarkalestur: Andrea Jónsdóttir, Elías Mar.
Framkvæmdastjóri: Guðrún Guðmundsdóttir.
Skrifstofustjóri: Jóhannes Harðarson.
Skrifstofa: Guðrún Guðvarðardóttir, Magnús Loftsson.
Útbreið8lustjóri: Sigríður Pétursdóttir.
Auglýsingastjóri: Ragnheiður Óladóttir.
Auglýsingar: Anna Guðjónsdóttir, Ásdís Kristinsdóttir,
Hreiðar Sigtryggsson.
Afgreiðslustjóri: Baldur Jónasson.
Afgreiðsla: Bára Sigurðardóttir, Kristín Pétursdóttir.
Símavarsla: Margrét Guðmundsdóttir, Sigríður Kristjánsdóttir.
Húsmæður: Bergljót Guðjónsdóttir, Ólöf Húnfjörð.
Innheimtumenn: Brynjólfur Vilhjálmsson, Ólafur Björnsson.
Bílstjóri: Ólöf Sigurðardóttir.
Útkeyrsla, afgreiðsla, auglýsíngar, ritstjórn:
Síöumúla 6, Roykjavík, sími 81333.
Umbrot og setning: Prentsmiðja Þjóðviljans hf.
Prentun: Blaðaprent hf.
Verð í lausasölu: 30 kr.
Sunnudagsverð: 35 kr.
Áskriftarverð á mánuði: 330 kr.
Afgreiðsla blaösins er opin á laugardögum
frá kl. 9 til 12, beinn sími: 81663.
4 SÍÐA - ÞJÓÐVILJINN; Þrlðjudagur 7. maí 1985