Þjóðviljinn - 27.10.1985, Blaðsíða 4

Það var sungið á fundinum, en hvar eru nýju lögin? (Mynd: E.ÓI.)
Kvennafrí
Við erum tíu ára í dag
ífjarveru blaðakvenna varkarlkyns blaðamaður sendurá vettvang
til að mœla stemmninguna á kvennafrídaginn
Þegar blaðamaður fór út í lífið á
morgni kvennaf rídags varð það
fyrst fyrir að fara í banka til að
stoppa streymi gulu miðanna. í
Alþýðubankanum sá ég fyrstu
merki þess að konur voru óvenju-
fáar á vinnumarkaði því í af-
greiðslusalnum voru nokkrir karl-
ar við vinnu, engar konur og sá
sem tók við innlegginu var að-
stoðarbankastjórinn, Ólafur Ott-
ósson. Hann sagði að konur
væru tveir þriöju hlutar starfsliðs-
ins og því mætti hann nú bregða
sér í gjaldkerastúkuna þar sem
hann hefði ekki komið Í12 ár. Allt
gekk þó slysalaust og blaðamað-
ur hélt áfram niður Laugaveginn.
Mér sýndist svona önnur hver
verslun vera opin og í einni
sögðust afgreiðslukonurnar ætla
að vinna til hádegis en mæta á
fundinn kl. 14.
Upp úr kl. 13 var ég aftur kom-
inn í miðbæinn og leit inn á
Hressó þar sem konur höfðu
greinilega tekið völdin. Staður-
inn var þéttsetinn konum og eftir
að hafa kannað staðhætti brá ég
mér á karlaklósettið til að sinna
frumþörfunum. Sem ég stóð þar í
afar viðkvæmri stellingu yfir
pissuskálinni ruddist inn hópur
kvenna viðhafandi þau orð að
það hlyti að vera í lagi að fara
þarna inn, það væru hvort eð er
svo fáir karlar á staðnum. Ég
fékk vægt sjokk og hugsaði sem
svo að ekkert væri konunum heil-
agt þennan dag, við fengjum ekki
einu sinni að halda í helgustu vé
karlmennskunnar í þjóðfélaginu.
Svo hófst fundurinn og kon-
urnar fylltu torgið og göngugöt-
una og Bankastrætið upp að Bris-
tol og lóðina kringum Stjórnar-
ráðið en fáir voru í Lækjargötu
enda heyrðist þar ekkert í hátöl-
urunum. Undir ræðunum og
söngnum var spáð í fjöldann, ein-
hver vitnaði í lögregluna og sagði
að fundarmenn væru á bilinu 15-
20 þúsund. Þótti fólki með ólík-
indum að hægt væri að endurtaka
leikinn frá 1975.
Samt var eins og talsvert vant-
- Það eru orðin tólf ár síðan ég hef staðið í gjaldkerastúkunni, sagði Ólafur
Ottósson aðstoðarbankastjóri Alþýðubankans þegar blaðamaður var að redda
tékkheftinu á morgni kvennafrídags. (Mynd: E.ÖI.)
Eins og ávallt gerist á fjölmennum fundum vilja börnin taka á rás og stundum
þarf að auglýsa eftir foreldrum og jafnvel ömmum úr Mosfellssveit af ræðupall-
inum. Hér er kynnirinn, Guðríður Elíasdóttir varaforseti ASl, að koma honum
Óla til skila og vörður laganna fylgist með því að allt fari það nú rétt og vel fram.
aði á stemmninguna sem þá ríkti.
Mörgum fannst eins og það væri
eitthvert tómahljóð, eins og
eldurinn brynni ekki jafnheitt á
konum nú og fyrir áratug. Samt
sýna skýrslur að lítið hefur miðað
í raun þótt alþingismenn hafi af-
greitt heilu bunkana af skjölum
sem draga eiga úr misréttinu. Og
einu tók ég eftir: það er eins og
það hafi ekki orðið til einn einasti
söngur á þessum kvennaáratug,
það er enn verið að syngja lögin
af plötunni Áfram stelpur! sem
kom út árið fyrir kvennaár.
Nú, en fundinum lauk eftir
rúman klukkutíma og þá lá
straumurinn upp í nýja húsið
hans Jóhannesar norðan í Arnar-
hólnum þar sem konur hafa feng-
ið lyklavöld og sýna vinnufram-
lag sitt. Við dyrnar stóð kös af
konum sem sífellt bættist í svo ég
gafst upp við að reyna að komast
inn. Þarna hitti ég Birnu Þórðar-
dóttur og þegar við vorum að
byrja að spjalla saman versnaði
veðrið skyndilega. Við töluðum
um þá heppni sem fylgt hefur
konum í veðurfari því veðurblíða
ríkti meðan fundurinn stóð. Ég
sagði eitthvað á þá leið að veður-
guðirnir hlytu að vera á bandi
kvenna. - Já, þœr eru það, sagði
Birna.
Um allan bæ voru kaffihús og
barir stútfullir fram undir kvöld
og gilti það jafnt um vinsælli staði
sem þá „þar sem ekki hefur sést
hræða í mörg ár“ eins og einn
orðaði það. Um kvöldið tók Hót-
el Borg við af kaffihúsunum og
var þar dansað fram yfir miðnætti
við undirleik Dúkkulísa. Þær
sungu m.a. afmælissönginn út-
lenda: „Við eigum afmæli í dag,
við erum tíu ára í dag.“ Og konur
og karlar hristu úr sér kvennaára-
tug á dansgólfinu. -ÞH
4 SÍÐA - ÞJÓÐVILJINN Sunnudagur 27. október 1985