Þjóðviljinn - 20.12.1985, Page 20

Sjó-
bretta-
jólasveinn
Jólasveinn er ekki á kafi í snjó
alls staöar í heiminum. I Ástralíu
eru jólin á miöju sumri, hitinn oft-
30 gráöur á Celsius.
A ströndinni við Sydney kem-
ur jólasveinninn þannig iðulega á
sjóbretti að landi. Og eftir að
hafa sprangað um góða stund á
ströndinni í svitabaði, (hann er
auðvitað í hefðbundnum jóla-
sveinabúningi) og dreift jólagjöf-
um, fer hann auðvitað sömu leið
til baka.
Stolinn
snjór
Pað er auðvitað aldrei skortur
á sögum af veðri, enda eru þær
aldeilis ómissandi. Hér kemur
ein frá fjallahéruðum Ítalíu, þar
var rifist um snjóinn. Það var ein-
hverju sinni að lítið var um snjó í
skíðabæjum Ítalíu. Bæjarbúar í
Selva sökuðu nágranna sína í
Ortesi um þeir væru að stela frá
þeim snjónum. Dómari felldi
þann úrskurð í þessu máli að það
væru engin lög sem bönnuðu
fólki að stela snjó. íbúar í Selva
urðu heldur fúlir yfir þessum úr-
skurði dómarans. Þeir tóku sig
því til, flóðlýstu svæðið og réðu til
sín vopnaða verði til að enginn
gæti tekið frá þeim snjóinn dýr-
mæta.
Við götu eina voru tvær kjötbúðir
hlið við hlið. Við aðra þeirra var
skilti þar sem á var letrað, Við
gerum bjúgu fyrir drottninguna.
Við hina kjötbúðina var hins veg-
ar skilti þar sem á stóð, Guð
hjálpi drottningunni.
■ Lítil stúlka var að ræða um það
við móður sína að verða fullorð-
in.
„Heyrðu mamma, þegar ég
verð fullorðin, verður maðurinn
minn þá eins og pabbi?" spurði
hún.
„Já, elskan.‘*
„Og verð ég eins og Júlía
frænka ef ég giftist ekki?“
„Já, elskan.**
„Æ, heyrðu, ég held ég sleppi
því bara að verða fullorðin'*.
■ Heimspekilega sinnaður gull-
fiskur synti um í fiskabúrinu sínu
dag einn og spurði skyndilega
þann gullfiskinn sem næstur hon-
um var hvort hann tryði á Guð.
„Að sjálfsögðu,** svaraði hinn,
svipbrigðalaust. „Hver annar
skiptir um vatn í þessu búri á
hverjum degi og stráir um leið
yfir okkur þurrkuðum mat?“
■ Nei, en hvað þetta er sætur
bolabítur sem þú átt.
Þetta er ekki bolabítur, hundur-
inn minn var að elta póstmanninn
og hljóp á vegg.
■ Ryksugusölumaður bankaði á
dyrnar hjá gamalli konu. Þegar
gamla konan kom til dyra vatt
hann sér orðalaust inn í stofu hjá
þeirri gömlu og hellti þar úr full-
um poka af alls kyns drasli og
óhreinindum og sagði: „Ef þessi
nýja og stórkostlega ryksuga
hreinsar ekki upp þessi
óhreinindi á augabragði skal ég
éta þau sjálfur.** Konan svaraði
að bragði, dálítið pirruð: „Góði
maður, ef ég ætti einhverja pen-
inga hefði ég borgað rafmagns-
reikninginn áður en lokað var
fyrir rafmagnið hjá mér. Hvort
má nú bjóða þér, skeið eða gaffal
og hníf?“
Við óskum landsmönnum gleðilegra jóla,
árs og friðar og þökkum samstarfið
á árinu sem er að líða.
BRunHBömFÉuic fsumos
Bl
LÍFTRYGGING
GAGNKVÍMT TRYGGINGAFÉLAG
QULL
BOKIN
JÓLABÓKIN
ÍÁR