Þjóðviljinn - 14.01.1986, Page 9

VIÐHORF
Tryggjum sókn vinstri afla
ítilefniforvals ABR eftir Skúla
Framundan er forval Alþýðu-
bandalagsins í Reykjavík vegna
borgarstjórnarkosninga. Til-
gangur forvals er að gefa flokks-
og stuðningsmönnum ABR tæki-
færi til að hafa áhrif á skipan
framboðslistans og einnig að gefa
öllum sem uppfylla viss skilyrði,
kost á að bjóða sig fram til starfa á
þessum vettvangi. Sem sagt: Að-
ferð til að auka lýðræðið í flokkn-
um.
Nú hefur það gerst að allstór
hópur fólks sem ekki á nú sæti í
borgarstjórn, þar á meðal sá sem
skrifar þessa grein, hefur gefið
kost á sér í þessu forvali og
jafnvel hafa sumir dirfst að segja
að þeir sæktust eftir einhverju af
fimm efstu sætum listans.
Viðbrögð núverandi
borgarfulltrúa
við nýjum
frambjóðendum
Þessi dirfska hefur greinilega
farið eitthvað fyrir brjóstið á
tveimur núverandi borgarfulltrú-
um ABR., þeim Guðrúnu Ág-
ústsdóttur og Sigurjóni Pét-
urssyni, ef marka má ummæli
þeirra í Morgunblaðinu í síðustu
viku. Tala þau þar m.a. um að
„reynsla borgarfulltrúa“ sé að
engu metin, „samstaða" kvenna
hafi verið rofin og að „annar listi“
sé kominn fram.
Ætla má að hinir mætu borg-
arfulltrúar hafi ekki alveg gert sér
grein fyrir ofannefndum tilgangi
forvals, né þeirri staðreynd að
tveir af núverandi aðal- og vara-
borgarfulltrúum okkar gefa ekki
lengur kost á sér og því nauðsyn-
legt að einhverjir bætist í hópinn.
Væri því eðlilegra að borgarfullt-
rúarnir fögnuðu því að nýtt fólk
vill nú leggja þessum málum lið.
Kynning
frambjóðenda
Af einhverjum ástæðum hefur
umræða um þetta forval og fram-
bjóðendur nær eingöngu farið
fram í öðrum blöðum en Þjóðvilj-
anum. Er það miður og er þessi
grein viðleitni til að bæta þar úr.
Þegar félagar í ABR. velja fólk
á framboðslista er þeim nauðsyn-
legt að geta gert sér einhverja
grein fyrir því, hvers konar hug-
myndum og vinnubrögðum fram-
bjóðendur telja sig standa fyrir.
Þeir sem starfað hafa í borgar-
stjórn, jafnvel til fjölda ára, eru
væntanlega þekktari stærðir að
þessu leyti. Núverandi borgarf-
ulltrúar voru þannig þeir sem
báru hitann og þungann af vinstri
meirhlutanum sáluga 1978-’82 og
fengu mat kjósenda í kosningun-
um 1982.
Eðlilegt væri að Þjóðviljinn
kynnti frambjóðendur, einkum
þá hina nýju, t.d. með viðtölum á
þeim vikum sem eftir eru fram að
forvali eða með öðrum hætti.
Af hverju gef ég
kost á mér til
starfa í borgarstjórn
Þar sem ég tel nauðsynlegt
fyrir félaga ABR og aðra stuðn-
ingsmenn flokksins, að vita
eitthvað um það á hvaða forsend-
um nýir frambjóðendur í forvali
gefa kost á sér, vil ég reyna að
svar því fyrir mitt leyti.
í nýútkominni bók Jóns Orms
Halldórssonar, —„löglegt, en
siðlaust,“- segir hann m.a. þar
sem hann fjallar um kosninga-
sigur vinstri flokkanna 1978:
„Fjöldi Sjálfstæðismanna var
þeirrar skoðunar og er enn að
meirihluti flokksins í borgar-
stjórn Reykjavíkur skipti meira
máli en nokkur þingsæti til eða
frá á landsvísu. Má þetta heita
nokkuð viðtekin kennisetning í
flokknum.“
Ekki er að efa að þetta mat
Sjálfstæðismanna á pólitísku
mikilvægi þess að fara með meiri-
hlutavald í borgarstjórn Reykja-
víkur er rétt, enda mega þeir
gerst vita sem ráðið hafa þar öllu í
meira en hálfa öld, að frátöldu
einu kjörtímabili.
Minnihlutaflokkarnir í borgar-
stjórn eru margir. Þeir eru smáir
og innbyrðis sundurþykkir þrátt
fyrir að þeir eigi að mestu mál-
efnalega samleið. Eigi að
hnekkja til langframa ofurveldi
fhaldsins í Reykjavík er brýnt að
vinna að aukinni samvinnu og
samstöðu þessara flokka, því
varla náum við ein meirihluta.
Einungis þannig verða þeir trú-
verðugur valkostur í hugum kjós-
enda, einungis þannig fæst nýr
vinstri meirihluti sem ber gæfu til
að vinna farsællega saman. Ég tel
að þarna sé mikið verk óunnið og
mun leggja sérstaka áherslu á það
mál.
Ein af skyldum borgarfulltrúa
er líka samráð og samvinna við
félaga í flokknum. Þeir félagar
sem áhuga hafa á borgarmálum
og vilja hafa áhrif á þau eiga sinn
rétt á því ekki síður en borgarf-
ulltrúarnir sjálfir. Þeim veitir
heldur ekki af jarðsambandi og
aðhaldi frá félögum sínum. Því
legg ég mikið upp úr samstarfi
borgarfulltrúa við almenna fé-
laga.
En pólitskt vald er ekki bara
hjá flokkum. Því er mikilvægt
fyrir Ab í borgarstjórn sem ann-
ars staðar að hafa náið samstarf
og samband við launafólk í borg-
inni og samtök þess. Við skulum
heldur ekki gleyma aðalatriðinu,
borgarbúum sjálfum. Nauðsyn-
legt er að tengjast þeim hræring-
um og hreyfingum sem eru meðal
borgarbúa og við eigum samleið
með. Flokkurinn og fulltrúar
hans mega ekki einangrast. Það
nægir ekki að borgarfulltrúar
auglýsi allt í einu viðtalstíma þeg-
ar líða fer að kosningum og fara
þá loks á vinnustaðafundi. Nú-
tímastjórnmálamenn verða að
horfa í augu við breyttar kröfur
að þessu leyti. Þeir verða að
koma hugmyndum sínum eða at-
hugasemdum reglulega á fram-
færi við borgarbúa. Þegar
eitthvað sérstakt er um að vera
eins og nú þegar verið er að svína
á starfsmömmum Granda h/f þá
eiga okkar borgarfulltrúar að
vera á staðnum, setja sig inn í
málið og leggja á ráðin með
starfsmönnum og stéttarfélögum
þeirra um hvað sé hægt að gera.
Það er ekki nóg að mæta bara
þegar boðið er í kokteil. Fólkið í
borginni þarf að geta litið á okkur
sem raunverulega fulltrúa sína.
Þau einstöku mál sem mér er
annt um eru t.d. húsnæðismálin í
borginni, en því óefni sem þau
mál eru komin í hef ég kynnst í
starfi mínu í Húsaleigunefnd
Reykjavíkur. Flest svið félags-
legrar þjónustu og -aðstoðar eru í
ólestri og gleymum því ekki að
borgin er einn stærsti atvinnu-
rekandi í landinu. Efla þarf starf
FRÁ LESENDUM
Án markvissrar gagnrýni á hugmynd-
ir og stjórnarhœtti íhaldsins og án þess
að bjóða upp á trúverðugan valkost
vinnum við borgina aldrei til langframa.
Við gætum e. t. v. dottið óundirbúið inn í
meirihlutasamstarf á 50 árafresti eins og
1978, en við hljótum að setja markið
hærra.
Ar æsku og aldinna
Eigum við að líta á verkefni,
sem hæfir öllum að fást við hvað
sem aldri líður. Samstaðan er þó
alltaf meira virði en einangrun.
Sundurgreining er varasöm,
einkum þegar á að draga fólk í
dilka. Dæmi: Aðskilnaðarstefna
eftir litarhætti.
Ótrúlegur fjöldi fólks, flest á
síðasta æviskeiði sínu, bíður eftir
vistun á heimili, sem veita
umönnun, aðhlynningu og skjól
fyrir óþægilegu ölduróti um-
heimsins. Þrátt fyrir það sem gert
hefur verið af samfélagsins hálfu
og samtökum fólksins, vantar
enn tilfinnanlega rými á öllum
stigum umönnunar aldinna
þegna þjóðfélagsins. Sárastur
virðist skorturinn á sjúkrarými
fyrir þá sem enn geta þó að meira
eða minna leyti bjargað sér. Þau
samtök, sem bundust tengslum
um að mynda skjól skjól fyrir dá-
lítinn hóp af þessum öldnu meö -
bræðrum,veita einmitt tækifæri til
samvinnu allra þegna þjóðfélags-
ins. Samvinnu, sem myndast af
því hugarfari, af þeirri kennd sem
stjórnaði forðum viðbrögðum
„miskunnsama Samverjans."
Það er búið að bjóða út fyrstu
verktökin aðþví musterimisk-
unnseminnar, sem rísa skal á
lóðinni nr. 64 við Kleppsveg.
Verktökin við að hreinsa grunn-
inn, sem byggingin hvílir á í fram-
tíðinni. Það eru margar
steinvölurnar, margar einingar
byggingarefnis, sem borga þarf,
áður en unnt er að koma fyrir
hvílurúmum og hjúkrunarg-
ögnum. Ertu ekki reiðubúinn að
ieggja fram þinn skerf, lítinn eða
stóran eftir efnum og ástæðum.
Peningaframlög má leggja inn á
hlaupareikning nr. 14626 við
Landsbanka íslands.
Guðjón B. Baldvinsson
Thoroddsen
atvinnumálanefndar og huga að
því með hverjum hætti borgin
geti skapað nýjum fyrirtækjum
hagstæð skilyrði og jafnvel átt
hlut í þeim sjálf.
Allt þetta snertir verulega hag
launafólks í borginni, en málefni
þess tel ég mig þekkja vel eftir
rúmlega tveggja ára störf hjá
Verkamannafélaginu Dagsbrún.
Til nýsköpunar í atvinnurekstri
þekki ég einnig talsvert eftir að
hafa starfað sem framkvæmda-
stjóri fyrir eitt slíkt fyrirtæki s.l.
ár.
Baráttumálum okkar náum við
ekki fram í minnihluta og því
miður þarf mikið að breytast til
að íhaldið missi meirihlutann í
þessari lotu. Bæði er það að nú-
verandi meirihluti íhaldsins hefur
yfirleitt verið samhentur, svo hitt
að stjórnarandstaða minnihluta
flokkanna á kjörtímabilinu hefur
að margra mati verið slök. Kem
ég þar að öðru atriði sem ég legg
áherslu á, en það er þýðing
kraftmikillar og hvassrar stjórn-
arandstöðu, sem f senn gagnrýnir
og heldur á lofti valkostum. Slík
andstaða má ekki takmarka sig
við fundarsali borgarstjórnar,
heldur fara fram meðal fólksins.
Án markvissrar gagnrýni á
hugmyndir og stjórnarhætti
íhaldsins og án þess að bjóða upp
á trúverðugan valkost vinnum við
borgina aldrei til langframa. Við
gætum e.t.v. dottið óundirbúið
inn í meirihlutasamstarf á 50 ára
fresti eins og 1978, en við hljótum
að setja markið hærra. Við hljó-
tum að setja okkur það markmið
að hnekkja ofurvaldi Sjálfstæðis-
flokksins í íslenskum
stjórnmálum til frambúðar - og
af hverju ekki að byrja á Reykja-
víkurborg?
Að endingu vil ég hvetja sem
flesta stuðningsmenn flokksins
og félaga til að taka þátt í forva-
linu 1. og 2. febrúar. Miðið ræðst
af úrslitum þess forvals um sókn-
armöguleika vinstri aflanna gegn
því afturhaldi sem nú um skeið
hefur úr ríkisstjórn og borgar-
stjórn vegið að hagsmunum ís-
lensks launafólks. Eg óttast hins
vegar að þeir sóknarmöguleikar
verði aldrei nýttir ef engu má
breyta varðandi frambjóðendur,
stefnumál eða starfshætti.
Reykjavík 12. janúar 1986
Skúli Thóroddsen er lögfræðingur
en starfar nú sem framkvæmdastjóri
á Sjúkrastöðinni Von.
RAUÐHÓLA
ete.
Höfundur: ClatréLuckham.
ídur: Páll Baldvin Baldvinsson og Magrfús Þór
Jónsson.
Glímuþjálfun: Clifford Twemlow og Brian ’
Dansar: Sóley Jóhannsdóttir.
Búningar: Dóra Einarsdóttir.
Förðun og hár: Ragna Fossberg.
Tónlistarútsetningar: Jakob Magnússon.
Leikendur:
Edda Heiðrún Bachman — Guðjón Pedersen — Edda
Björgvinsdóttir — Leifur Hauksson — Kristín Kristjáns-
dóttir — Andri örn Clausen.
Leikstjórn og yfirumsjón: Páll Baldvin Baldvinsson.
Frumsýning föstudag 17. jan. kl. 21. Uppselt.
2. sýning sunnudag 19. jan. kl. 20.30. Uppselt.
3. sýning fimmtudag 23. jan. kl. 20.30.
4. sýning föstudag 24. jan. kl. 20.30.
Miöasala í Gamla Bíói kl. 15—19. Sími 11475.
Minnum á símsöluna meö Visa.
Þriðjudagur 14. janúar 1986 ÞJÓÐVILJINN — SÍÐA 13