Þjóðviljinn - 12.02.1986, Síða 8

MENNING
Allt í plasti!
Áöldum Ijósvakans
Útvarps-
tónar
Diddú, Laddiog Óli
Gaukur með íslensku
hljómsveitinni
í kvöld hefst tónleikaröð íslensku
hljómsveitarinnar um Suðvestur-
land og fer hljómsveitin ferða
sinna í líki gömlu útvarpshljóm-
sveitarinnar sem spratt úr sam-
starfi þeirra Þórarins Guðmunds-
sonar og Emils Thoroddsens á
fyrstu útvarpsárunum og taldi
fjórtán þegarflest var.
Engin framtíð
Allt í plasti
eftir Volker Ludwig og Diílev Michel
Þriðji bekkur Leiklistarskólans
Leikstjóri Andrés Sigurvinsson
Þýðing: Hafliði Arngrímsson
Þetta er önnur sýning þriðja
bekkjar á þessum vetri, hin fyrri
var á Þremur systrum eftir Tsék-
off, dálítið þunglamaleg sýning
en full af skemmtilegum tilþrif-
um, þó að nemendurnir réðu
ekki fyllilega við verkið sem von-
legt er. Nú hafa þeir ráðist í að
sýna þýskt unglingaleikrit, ættað
frá hinu þekkta GRIPS-leikhúsi,
sem sérhæfir sig í þjóðfélagsmeð-
vituðum leikritum fyrir börn og
unglinga og var fyrirmynd
Pældíðí-hópsins innan Alþýðu-
leikhússins um árið. Allt í plasti
fjallar um þá kynslóð evrópskra
unglinga sem kennd er við pönk
og slagorðið NO FUTURE, kyn-
slóð sem er alin upp við kreppu,
atvinnuleysi, mengun, húsnæðis-
vanda og kjarnorkuvá og bregst
að hluta til við á þann veg að unga
fólkið, sem sér fram á að samfé-
lagið býður því ekki uppá neina
framtíð, ákveður að taka fram-
tíðina í eigin hendur. Þetta er það
fólk sem sest að í auðum húsum í
miðborgum, svonefndir hústak-
ar. Önnur ungmenni missa hins
vegar algerlega trúna á allt, ger-
ast einskonar níhilistar. Báðum
tegundum er lýst í þessu verki.
Allt í plasti er að mörgu leyti
hönduglega samið verk, mörg at-
riðin bráðsnjöll og persónur skýrt
dregnar. Það hefur hins vegar tvo
annmarka. Annars vegar er það á
köflum einum of þrungið siðferð-
isboðskap, snýst upp í hreina pre-
díkun og verður væmið. Hins
vegar hefur það þann galla hér á
íslandi að það fjallar um mörg
vandamál sem íslenskum ung-
mennum eru framandi og kann-
ski illskiljanleg. Sem betur fer
þekkja unglingar hérlendis ekki
böl atvinnuleysis og meðfylgj-
andi vonleysis. Sömuleiðis má
gera ráð fyrir að þeim gangi erfið-
lega að skilja hvers vegna er
svona voðalegt að rífa gömul og
úrsérgengin fjölbýlishús í mið-
borgum og reisa ný. Að þessu
leyti má segja að unglingaleikrit-
ið Ekkó eftir Claes Andersen
sem Stúdentaleikhúsið sýndi sé
heppilegra verk til sýningar hér.
Sá sem leikstýrði því, Andrés
Sigurvinsson, er hér aftur að.
verki og nýtur greinilega fenginn-
ar reynslu því að verkin eru um
margt mjög áþekk. Andrés hefur

SVERRIR
HÓLMARSSON
unnið gott verk, leikurinn er yfir-
leitt öruggur, einkum eru ung-
lingarnir skýrt og vel dregnar per-
sónur. Leikurunum ungu gengur
að vonum erfiðlegar að leika þá
fullorðnu. Ánægjulegt var að
heyra hvað framsögn og texta-
meðferð var til fyrirmyndar, ekki
síst í flutningi söngtextanna. Það
var ekki ætlunin að gefa leikurun-
um einkunnir hér, en ég get ekki
stillt mig um að nefna þrjá sem
einkum vöktu athygli mína, þau
Valgeir Skagfjörð, Hjálmar
Hjálmarsson og Ingrid Jónsdótt-
ur.
Þýðing Hafliða Arngrímssonar
er á ekta unglingaíslensku eins og
hún er töluð núna, litrík og krass-
andi. Söngtextar Magneu Matthí-
asardóttur eru laglega ortir og
Jón Steinþórsson hefur gert við
þá tónlist við hæfi.
Þessi sýning minnir mjög
kröftuglega á sannleiksgildi þess
sem Helga Hjörvar segir í leik-
skrá að hér á landi sé tilfinnan-
legur skortur á höfundum sem
semja leikrit fyrir börn og ung-
linga. Hér er þörf á verulegu
átaki.
Hljómsveitin starfaði á öldum
ljósvakans á fjórða og fimmta
áratug og frá þeim tíma eru dæg-
urlagasyrpur og léttklassík sem
fslenska hljómsveitin ætlar nú að
breiða út með aðstoð Sigrúnar
Hjálmtýsdóttur (Diddúar) og
Þórhalls Sigurðssonar (Ladda).
Sigrún leggur undir sig raddsvið-
ið frá alt til sóprans en Laddi fæst
við allar raddir einsog menn vita.
Útvarpshljómsveitin forna var
fýrsta sveit á íslandi skipuð
strengjamönnum og blásurum og
er um tengiliðinn Hljómsveit
Reykjavíkur nokkurskonar
amma Sinfóníuhljómsveitar ís-
lands, sem að sínu leyti er eldri
systir íslensku hljómsveitarinn-
ar, - og margt líkt með skyldum.
í tónleika íslensku (út-
varps-)hljómsveitarinnar er svo
fléttað skemmtidagskrá í saman-
tekt Ólafs Gauks, Ladda, Diddú
og stjórnanda hljómsveitarinnar,
Guðmundar Emilssonar.
í kvöld í Safnaðarheimilinu á
Akranesi, annað kvöld í Lang-
holtskirkju, á laugardag í Félags-
bíói Keflavíkur, sunnudag í
íþróttahúsi Gagnfræðaskólans á
Selfossi.
Píanó
Halldór
á Flúðum
í kvöld heldur píanóleikarinn
Halldór Haraldsson tónleika í
Félagsheimili Hrunamanna,
Flúðum, og eru á efnisskránni
verk eftir Beethoven, Chopin,
Liszt og Béla Bartók.
Tónleikarnir hefjast kl. 2L00.
ítalskt
Kristinn
og Jónas
Kristinn Sigmundsson og Jón-
as Ingimundarson halda annað
kvöld tónleika í Norræna húsinu
og eru ítalskir sönghöfundar á
dagskrá, gamlir og nýir, m.a. Gi-
ordani, Gluck, Tosti, Donaudy,
Denza og Leoncavallo.
Tónleikarnir hefjast kl. 20.30.
Einar í
Norrœna
Á Háskólatónleikum í hádeg-
inu í dag leikur Einar Einarsson
einleik á gítar verk eftir Dow-
land, Berkeley og Rawsthorne.
Tónleikarnir hefjast í Norræna
húsinu kl. 12.30 og standa í um
hálftíma.
Efnilegir byrjendur
Samsýning í Gallerí íslensk list, Vesturgötu
Um þessar mundir stendur yfir
sýning fjögurra nýliða í Gallerí
íslensk list við Vesturgötu.
Fjórmenningar þessir útskrifuð-
ust úr Myndlista- og handíða-
skóla íslands síðastliðið vor og
heita Guðbjörg Lind Jónsdóttir,
Leifur Vilhjálmsson, Sara Vil-
bergsdóttir og Svanborg Matthí-
asdóttir. Öll sýna þau málverk,
ýmist unnin með olíu- eða akrýl-
litum og eru verkin 26 að tölu.
Myndlista- og handíðaskólinn
hefur ekki farið varhluta af þeirri
bylgju málaralistar sem skollið
hefur yfir hinn vestræna heim á
undanförnum árum. Málaradeild
skólans hefur verið þéttsetin síð-
astliðin misseri og ekkert lát virð-
ist vera á vinsældum málverksins
meðal nemenda. Fjórmenning-
arnir eru því hluti af miklu stærri
hópi ungra málara, sem um þess-
ar mundir stígur fram á sjónar-
sviðið til að gera garðinn frægan.
Sem byrjendur, eru þau Guð-
björg, Leifur, Sara og Svanborg
efnileg og sýna í verkunt sínum
töluverð tilþrif. Heildarsvipur
sýningarinnar er sannfærandi og
ber vott um þroska þessara fjög-
urra einstaklinga. Áð vísu eru
verkin misjöfn að gæðum og
krafti og eins skortir nokkuð á
frumleikann, eða réttara sagt
persónuna að baki myndunum.
En það tekur tíma að koma sér
upp eigin myndmáli og slíkt
krefst reynslu sem ekki verður
svo auðveldlega fengin á skóla-
bekk.
Guðbjörg- málar gjarnan
skepnur, einkum ær, og staðsetur
þær í dökkum lit á gráan eða hvít-
an bakgrunn. Myndir hennar eru
einfaldar, formin skýrt afmörkuð
og stemmningin ber órækan svip
af landinu, náttúru þess og veðr-
áttu. Hún hikar ekki við að taka
þjóðlega afstöðu í list sinni og
m.a.s. er myndefnið í stærstu
HALLDÓR
B. RUNÓLFSSOf
mynd hennar fengið úr íslending-
asögunum, nánar til tekið úr Eglu
og heitir myndin „Höfuðlausn".
Þetta þjóðlega yfirbragð sem ein-
kennir allar myndir Guðbjargar
ber e.t.v. vott um breytta afstöðu
ungra listamanna til lands og
þjóðar.
Svanborg málar fólk í musku-
legum litum og nær oft býsna per-
sónulegum dráttum úr annars
hversdagslegu viðfangsefni.
Einkum er þetta áberandi í hin-
um dökku myndum hennar af
módeli sem situr á stól með háu
rimlabaki. Það er eitthvað í að-
ferðum hennar sem ber vott um
fölskvalausa einlægni, en slíkt er
auðvitað frumforsenda alls list-
ræns þroska.
Leifur er expressionistinn í
hópnum. Hann ræður yfir
sannfærandi krafti í meðferð lita
og pensils og sýnir oft óvenju-
mikil tilþrif í olíumálverkum sín-
um. Enn sem komið er, er hann
þó undir of miklum áhrifum af
hinum alþjóðlega expression-
isma og gerir það sumar myndir
hans eilítið klisjukenndar. Eng-
inn getur þó vænt hann um rolu-
gang eða slæleg vinnubrögð.
Sara rekur lestina með einu ab-
straktmyndir þessarar sýningar.
Myndir hennar eru nokkuð mis-
jafnar að gæðum og e.t.v. skortir
þær meiri slagkraft og átök. Þær
eru þó töluvert persónulegar og
búa yfir ýmsum möguleikum til
formrænnar útvíkkunar.
Eitt verkanna á Vesturgötu: „Hann á
afmæli í dag“ eftir Leif Vilhjálmsson,
olía á striga. (mynd: Sig.).
Sýningin í heild lofar góðu, en
þó er eins og fjórmenningana
skorti ögn af þeirri dirfsku, sem
manni finnst að ungir menn eigi
að búa yfir þegar þeir eru að hasla
sér völl. Það er ekki laust við að
einhver akademískur agi svífi hér
yfir vötnum.
HBR
8 SÍÐA - ÞJÓÐVILJINN Miðvikudagur 12. febrúar 1986