Þjóðviljinn - 11.06.1987, Blaðsíða 5

Umsjón:
Garðar
Guðjónsson
Bœndaskólinn á Hvanneyri
Þá eiga þeir
bara að flytja
þetta til
Reykjavíkur
Sveinn Hallgrímsson skólastjóri Bænda-
skólans: Ekkert launungarmál að við viljum
fá RALA upp að Hvanneyri. Öll okkarað-
staða ogstarfsemi myndigjörbreytast. Aukin
sérhœfing í landbúnaði kallar á öflugri
fræðslu- og rannsóknastarfsemi. Gengurekki
til lengdar að miðstýra þessu úr Reykjavík.
Menn verða að móta heildarstefnu íþessum
efnum
Það er ekkert launungarmál að
við hér á Hvanneyri höfum veru-
legan áhuga fyrir því að fá
Rannsóknastofnun landbúnaðar-
ins hingað upp að Hvanneyri.
Það myndi breyta hér miklu og
stuðla að þvi að við gætum sinnt
okkar hlutverki mun betur en við
getum nú, sagði Sveinn Hall-
grímsson, skólastjóri Bænda-
skólans á Hvanneyri í samtali við
Þjóðviljann.
Flutningur Rannsóknastofn-
unar landbúnaðarins, sem nú
hefur höfuðstöðvar sínar á Keld-
naholti í Reykjavík, til Hvann-
eyrar er mál sem um nokkurt
skeið hefur verið í umræðu og
þegar hefur verið flutt þings-
ályktunartillaga um þetta efni.
Hún var hins vegar ekki afgreidd
frá alþingi.
Skoðanir um þetta eru mjög
skiptar og kunnugir fullyrða að
meðal starfsmanna stofnunarinn-
ar í Reykjavík sé talsverð and-
staða gegn hugsanlegum flutningi
upp í Borgarfjörð. Andstaða
starfsmanna mun ekki síst byggj-
ast á því að erfitt verði fyrir maka
þeirra að fá vinnu á Hvanneyri,
og þar af leiðandi verði áhugi
sérfræðinga á að setjast þar að
mjög takmarkaður.
Þeir Hvanneyrarmenn fara
hins vegar ekkert í launkofa með
þá skoðun sína að flytja eigi
RALA út á land, og þá auðvitað
helst upp að Hvanneyri.
Sveinn sagði eina af ástæðun-
um fyrir þessu vitaskuld vera þá
að með tilkomu RALA yrði
framtíð staðarins tryggð, enda
væri nú svo komið að enginn
staður á landinu utan Reykjavík-
ur væri öruggur með framtíðar-
búsetu.
Sífellt meiri
sérhæfing
„En þetta er í sjálfu sér auka-
atriði. Aðrar ástæður eru auðvit-
að fyrir hendi og þær vega mun
þyngra.
Meginávinningurinn af því að
fá RALA hingað upp eftir væri sá
að með því yrðu kennsluhættir
hér fjölbreyttari og við gætum
sinnt okkar hlutverki mun betur
en áður, en það er að veita
bændaefnum fræðslu um land-
búnað.
Bændaskólinn hefur breyst
mjög mikið á síðustu árum.
Sérhæfingin er orðin mun meiri
og þar af leiðandi þörfin fyrir
sérfræðinga.
Áður var kennslan aðallega á
sviði sauðfjárræktar, nautgripa-
ræktar og annarrar búfjárræktar,
en nú erum við farin að kenna
11-12 valfög á hverju ári. Auk
sauðfjárræktar og nautgriparækt-
ar kennum við m.a. ferðaþjón-
ustu í sveitum, fiskirækt, hrossa-
rækt, kartöflu- og grænmetis-
ræktun, loðdýrarækt, skógrækt,
vélfræði og svo veitum við
fræðslu um vinnuvélar og verk-
tækni.
Innilegar þakkir þeim fjölmörgu sem sýndu okkur samúð og
hlýhug við andlát og jarðarför
Hildigunnar Einarsdóttur
Bjarkarstíg 3, Akureyri
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki lyflækningadeildar
F.S.A. og starfsfólki deildar 11 G á Landspítalanum.
Steinar Þorsteinsson
Þór Steinarsson
Guðrún Silja Steinarsdóttir
Þórdís Steinarsdóttir
Guðrún Kristjánsdóttir Elnar Kristjánsson
Lára Sigurjónsdóttir systkini og tengdafólk
Ef það er vilji manna og stefna að flytja allt til Reykjavíkur, þá eiga þeir að gera það. Það væri hins vegar alröng stefna.
Það væri þvert á móti farsælast að flytja rannsóknastarfsemina og þekkinguna út á land, segir Sveinn Hallgrímsson.
Mynd gg.
Sem stendur verðum við að
sækja sérhæfða kennara í sumum
þessara greina annars staðar frá,
en með tilkomu RALA og þeirra
sérfræðinga sem þar starfa,
myndi þetta gjörbreytast.“
Mannfæð
og fjárskortur
„Breytingarnar sem átt hafa
sér stað á kennslunni í Bænda-
skólanum eru auðvitað svar við
kröfu bændasamtakanna og
ráðuneytisins fyrir sunnan um að
bregðast við breyttum tímum og
stuðla að búháttabreytingum í
sveitum landsins. Við verðum að
gefa nemendum kost á að sér-
hæfa sig.
Kennslan í bændadeild er meg-
inhlutverk okkar, en jafnframt
því er okkur ætlað að stunda
rannsóknir. Við höfum til að
mynda komið okkur upp
fullkomnu loðdýrahúsi, sem með
réttu ætti að nýtast til rannsókna,
en gerir það ekki vegna þess að
okkur vantar mannskap. Það
sama gildir um aðrar greinar. Við
getum ekki stundað rannsóknir
nema að mjög takmörkuðu leyti
vegna mannfæðar og fjárskorts.
Eitt þýðingarmesta hlutverk
okkar nú er að annast endur-
menntun bænda og starfsmanna
landbúnaðarins og það er þýðing-
armeira en flestir gera sér grein
fyrir. En þessu hlutverki getum
við varla sinnt sómasamlega eins
og búið er að okkur.
Þetta á einnig við um búvísind-
adeild, sem reyndar er 40 ára í ár.
Ef hún á að geta starfað með ein-
hverju viti verður það að gerast
samhliða öflugri rannsóknastarf-
semi.“
Mótun heildarstefnu
„Þetta er að mínu mati fyrst og
fremst spurning um að móta
heildarstefnu í þessum málum og
fara eftir henni.
Ég er eindregið þeirrar skoð-
unar að við eigum að draga úr
uppbyggingunni í Reykjavík og
færa hana meira út á land um leið
og samhæfa þyrfti starfsemi
bændaskólanna og RALA.
RALA rekur tilraunabú víða
út um land, en þau koma ekki að
miklu gagni vegna þess hvernig
búið er að þeim hvað varðar að-
stöðu og fjárveitingar. Starfsemi
þessara búa þarf að endurskipu-
leggja og efla.
Ef það er vilji manna og stefna
að safna öllu fjármagni og allri
þekkingu saman í Reykjavík þá
eiga þessir menn að flytja Bænda-
skólann á Hvanneyri og allt hans
hafurtask til Reykjavíkur. Það
væri auðvitað alröng stefna og
það segi ég ekki eingöngu vegna
þess að ég sit hér að Hvanneyri og
líkar það vel.
Vilji menn hins vegar færa
valdið og þekkinguna frá Reykja-
vík og þangað sem landbúnaður
er stundaður, eiga þeir að gera
það og efla um leið myndarlega
alla fræðslu- og rannsóknastarf-
semi á þessu sviði. Þar höfum við
alls ekki staðið okkur í stykkinu.“
Of mikil þekking
í Reykjavík
„Sem stendur er allt of mikil
þekking saman komin í Reykja-
vík, en þar nýtist hún ekki sem
skyldi. Það er ekki hægt til lang-
frama að reka þetta sem miðstýrt
apparat. Allra síst ef það á að
miðstýra því frá Reykjavík um
aldur og ævi.
Það er alveg ljóst að við verð-
um að taka okkur tak í þe; sum
efnum og móta stefnu sem hægt
er að fara eftir. Breytingamar
sem eru að eiga sér stað í land-
búnaði kalla á meiri sérhæfingu
og það kallar á öflugri fræðslu- og
rannsóknastarfsemi. Það er t.d.
ljóst að í öllum nýbúgreinum
skortir tilfinnanlega bæði fræði-
lega og hagnýta þekkingu, t.d. í
loðdýrarækt.
Eins og kerfið er uppbyggt nú
er fyrirsjáanlegt að við getum
ekki sinnt þessu eins og æskilegt
væri, þannig að menn verða að
setjast niður og ákveða hvað gera
skal.
Vilji menn hafa þetta í Reykja-
vík, þá þeir um það, en það væri
tvímælalaust farsælast að flytja
þetta frá Reykjavík og þangað
sem hlutirnir eru að ge \st.
Stjórnmálamenn hafa rét a
bent á að aukin þekking ii
skapa atvinnutækifærin í fr;
inni og ef sú á einnig að a
raunin í landbúnaði finnst i aó
þekkingin ætti að færast se . æst
bændunum sjálfum.
Ef við ætlum að halda áfram að
nýta landið í framtíðinni verðum
við að hafa til þess fólk og þá er
afar óheppilegt að staðsetja alla
þekkinguna á einum stað. Sá tími
hlýtur að koma að við förum að
tapa verulega á því,“ sagði
Sveinn Hallgrímsson.
-gg
Flmmtudagur 11. júnf 1987 ÞJÓÐVILJINN - S(ÐA 5