Þjóðviljinn - 16.08.1987, Side 5

Óseðjandi ettirsókn í heiðursmerki og titla ...
brölti og kynþáttastefnu Hitlers
og aðhylltust fremur einræði sem
byggðist á hefðbundnum grund-
velli, íhaldssamri þjóðernisstefnu
og kapítalisma. og stundaði út-
þenslustefnu eins og hefðbundin
iðnaðarstórveldi. Göring stóð
nálægt þessum mönnum: Hann
hafði aldrei staðið sterkum fótum
í nasistaflokknum sjálfum og leit
jafnvel svo á að hans væri ekki
lengur þörf eftir valdatökuna
1933: Vildi hann skipuleggja hið
nýja Þýskaland fremur sem ein-
veldi í prússneskum anda en sem
flokksræði. Honum var í nöp við
kenningasmiði flokksins og hon-
um var ekki um að allt Þýskaland
yrði gert „nasískt”.
Þegar Göring kom sér fyrir í
valdastólum í Prússlandi varð
hann miðpunktur í valdatæki sem
var að nokkru leyti sjálfstætt og
myndaði e.k. „þriðju súlu” í
„Carinhair’: Göring lifði eins og endurreisnarfursti.
Göring hafði sínar skoðanir en var dauðhræddur við Hitler.
Þriðja ríkinu', eins og Hitler sá vel
og lét viðgangast. Göring var
álitinn líklegur eftirmaður Hitl-
ers og álitu margir það góðan val-
kost.
„Sókn í suðaustur”
í þessari stöðu fór Göring að
reyna að vinna hugmyndum sín-
um brautargengi, en þær voru
talsvert öðru vísi en hugmyndir
Hitlers. Leit hann svo á að Þjóð-
verjar ættu fyrst og fremst að
stefna að landvinningum í
Suðaustur-Evrópu eða óbeinum
yfirráðum yfir þeim löndum: Þar
gæti þýsk stóriðja fundið bæði
hráefni og markaði og auk þess
gætu þessi lönd verið bakhjarl
fyrir enn meiri yfirráð yfir Evr-
ópu. Göring var hins vegar lítið
hrifinn af draumórum Hitlers um
að vinna Þjóðverjum „lífsrými” í
austri með útrýmingarstyrjöld
gegn íbúum Austur-Evrópu. í
fyrstu urðu engir árekstrar að
ráði milli Hitlers og Görings, þar
sem foringinn vildi hvort sem er
halda öllum möguleikum opnum.
Göring taldi t.d. nauðsynlegt
fyrir landvinninga í suðaustri að
vera í vinfengi við Englendinga
og á þá hugmynd féllst Hitler.
Fyrsti stóri áreksturinn varð
vegna innlimunar Austurríkis:
Göring vildi sameina það land
Þýskalandi, því að á þann hátt
væri þýska ríkið þegar komið í
nágrenni við Balkanlöndin sem
næsta markmiðið væri svo að ná
völdum yfir. Hitler var hins vegar
tregur til að innlima Austurríki í
Þýskaland, því hann vildi forðast
að styggja ftali sem voru mjög
andvígir innlimun. Svo fór að í
þessu máli varð það stefna Gör-
ings sem varð ofan á.
En það var líka í síðasta skipti
sem „ríkismarskálkurinn” hafði
úrslitaáhrif á gang mála. Hitler
komst fljótt á þá skoðun að Eng-
lendingar myndu aldrei ganga í
bandalag við Þriðja ríkið og mót-
aði þá hugmyndir sínar í samræmi
við það: Taldi hann nú að réttast
væri að ráðast fyrst gegn Vestur-
löndum, áður en hann sneri sér
að því að vinna „lífsrými” í austri.
Þegar Göring hélt fast við þá hug-
mynd sína að reyna að komast að
samkomulagi við Englendinga,
kólnaði vinfengi hans og Hitlers
og fór foringinn þá að minnka
áhrifavald „ríkismarskálksins”.
Þegar Göring sóttist t.d. eftir því
að verða hæstráðandi í þýska
hernum aftók Hitler það með
öllu og Göring var eklci hafður
með í ráðum í Súdetakreppunni
1938: Hitler hvatti hann í staðinn
til að fara í frí til San Remo og
koma ekki of fljótt aftur... Þegar
styrjöldin hófst höfðu bein pólit-
ísk áhrif Görings rénað til muna
og var hann ekki í hópi þeirra sem
sáu um stjórn stríðsrekstursins
ásamt Hitler.
Þegar á allt þetta er iitið virðist
Göring vera áhugaverðari per-
sóna en smásögur af einstökum
atriðum gefa til kynna, hversu
merkileg sem þau annars eru.
e.m.j. (eftir „Spiegel”)
Sunnudagur 16. ágúst 1987 ÞJÓÐVILJINN - SÍÐA 5