Þjóðviljinn - 20.12.1987, Side 16

KOMA JÓLIN?
Sanna vil ég sögu
segja af ýmislögu
af stórum fitukleinum
og klúrum bæði og hreinum
skrýtilegum sveinum
sem langt uppí leynum
héngu en fengu
stundum að skunda
heim til mannafunda
þegar fór að bóla
á dögunum til jóla
Þrettán þeir voru
þrútnir mjög en boru-
brattir og fattir
glansandi og mattir
sem alls ekki vildu
um sparifataspildu
gera þar annað
en þeim var bannað
með taugar að spauga
og leika Ijóta drauga
upp að mitti
með illa knytti
þó einhver sœi
af ýmsu tœi
og sæta lagi
hrekkja og trufla
við drengina dufla
á milli deildarbekkja
og þykjast ekki þekkja
Stekkjastaur
þann stinna gaur
sem eins og tré
lék á fé
og vildi sjúga
eins og bjúga
júgur þess og spena
(sjúkleg var sú sena)
svo ekki vel
varð ær um sel
sem hafði skel
svo ullarþykka
að ekki blikka
þurfti sú
fröken frú
og konukind
í mannsins mynd
sem meinvill og grá
í myrkrunum þar lá
og vildi bara smá að fá
væna flís
og rjómaís
af feitum sauð
en börnum brauð
þá Grýla bauð
og datt svo dauð
í bolabás
af bakstri hás
sú kirtlabólgna vörtukrás
vælandi og skælandi
útum gólfin œlandi
svo leppur hennar keppur
lúði og flúði
fjasaði og hrasaði
útum sveitir masaði
að lokum varð hinn dasaði
sem á fjórum fótum
fyrirmunaljótum
faldi sig í gjótum
á örorkubótum
og aldrei aftur fær
reykt og hangið lær
af sauðalegum króki
eða lítinn sopa af kóki
né sína nögl að lakka
til bæði og hlakka
stóra mjúka pakka
fá og fyrir þakka
neitt heldur að smakka
á lambahryggjarliðum
og lesa af miðum
undan gervitrénu
greniviðarklénu
eða í kring
um stóran hring
og barnabing
sem túbering
trjóna og góna
á glansandi skóna
því einn bæði og átta
þeir utan gátta
fóru að hátta
á undan honum Jóni
því andans mikla Ijóni
á Völlunum og sköllunum
í öllum þáguföllunum
bónaðir af Hólajóla-
bjöllunum
og á barni oss fœddu
þeir þénuðu og græddu
sniðugir snæddu
um bækurnar ræddu
fram bæði og aftur
hver þeirra kjaftur
sem flengir með vendi
úr visinni hendi
þeirra meðgöngumóðir
og myglaður bróðir
sópar gólf
og klukkan tólf
komin er í hanskahólf
hver þeirra kanna
sem kennir sig til manna
líkt og blessuð bráðum
á buxunum snjáðum
og nýjum betri skipta
við bæði og rifta
klakaböndum
gefa öndum
seglum þöndum
eitthvað sætt
og næstum ætt
því skaflavön
þau öllu á skjön
snúa og hrúga
þéra og þúa
son guðs jól
og sérhvern hól
heims um ból
signir sól
nýjan kjól
fær þá hún Magga
systir hans Ragga
babbi segir babbi segir
mamma segir mamma segir
afi hnegir sig og reigir
þegar allir fjallavegir
lokast og þokast
hátíð nær og fjær
í gráu skeggi grær
hnappur og flibbi
fljótur nú Sibbi
hvað ertu að gera
hlusta og hlera
á bakvið tré
hvort eitthvað sé
afsakið hlé
kanski eru þar kerti og spil
taka til
Hamragil
þung og há
peran blá
bliknar þá
svölum á
svo amma hlœr
og slær á lær
sér en fer
í köttinn hver
kona ber
og barnager
ef klæðin rauð
og laufabrauð
ekki fá sig um að tjá
og gleyma að gá
oní litla skóinn
malda þau í móinn
ef ekkert er þar voða gott
og rosa flott
með loðið skott
og lengra nef
Gáttaþef
að fá í sinn malla
lítinn alla balla
kútinn sinn
og stútinn sinn
þau kristilegu kærleiks-
skinn
sem svo í brækur gera
um baðstofuna þvera
Þorláks á messu
allt fer í klessu
í stól og hverja sessu
um rassa gat
þá rennur frat
út fínum mat
en elsku besta mamma
ekki byrja að skamma
láttu hana þramma
í leikinn uppá kreikinn
með logandi kveikinn
og brúnaðan bossa
á Birni vill sér hossa
hvorki smeyk
né fyrir veik
þá þyrlast meik
og fyllist allt af vindlareyk
ég skal hana hugga
og opna alla glugga
en á meðan gömul tugga
hrökk í háls
og neðanmáls
á feitu frænku þinni
sem gift er honum Finni
mál er nú að linni
en sú subba
ekki gubba
henni væri nær að dubba
sig alla upp og niður
aldrei er nú friður
fyrsti dagskrárliður
og stjórnina styður
Hurðarskellir
ella fellir
frumlegasta varpið
og þáttargerðarkarpið
eftir fréttir
þeysir sprettir
sig og grettir
þvíeru hér svo margir kettir
af Steingrími Hermanns-
syni
og Hánefsstaðakyni
en Kertasníki
gömlu fríki
og friðarsinna
nægir að minna
blessuð vertu
af veturhertu
logni skertu
sú SÍNE-soðna tólgarnös
er sátt við grös
og tímaglös
en grefur gröf
í jólagjöf
sér hundur hver
og himna her
órir og tórir
Hanna Stín og Þórir
Þuríður og Starri
á nálum eru í barri
alltof sein
heyrist vein
þau eru bæði innanmein
en loks lúðrar hljóma
er sósu ber á góma
allt er í sóma
og möndlugraut með rjóma
rytjulegri rjúpu
sem rennur Ijúft í stjúpu
með pínupons af salti
blönduðu malti
og sælitum svala
úr sérstökum bala
þá skál allir segja
og síðan bara þegja
en þegar minnist Einar Már
á Mörtu hár
hún segir sár
Gleðileg jól og farsælt ár
Amen
N.Y.C. 10. des. ’87
Hallgrímur
16 SÍÐA — ÞJÓÐVILJINN Sunnudagur 20. desember 1987