Þjóðviljinn - 30.03.1989, Blaðsíða 12

"SPURNINGIN"
Hvað finnst þér um her-
æfingarnar hér í sumar?
Sigurgeir Benediktsson
sendiherra RÚV
Verður þetta ekki að vera svona
úr því við erum með herinn
hérna? Jón Baldvin segir að
þetta verði ekki á 17. júní, en það
er kannski ekkert að marka hann
frekar en hina.
Guðrún Jarþrúður Bald-
vinsdóttir tæknimaður
Mér líst mjög illa á þessar æfing-
ar. Réttast væri að banna þær,
þetta er náttúrlega þjóðarhneisa.
Kristján Róbert Kristjáns-
son þulur
Þeir geta bara stundað sínar
æfingar heima hjá sér.
Jón Gunnar Grjetarsson
sagnfræðingur og dagskrár-
gerðarmaður
Þettaerfáránlegt. Þaðerverið að
misbjóða sjálfstæði landsins.
Burt með herinn og allt hans
hyski!
Hanna G. Sigurðardóttir
tónlistarmaður
Mér finnst þetta afleitt. Það er
verið að reyna að koma á friði í
heiminum og nokkur þíða komin
á samskipti stórveldanna þannig
að þetta er auðvitað alger tíma-
skekkja.
þlÓÐVILIINN
Fimmtudaour 30. mars 60. tölublað 54. örgangur
SÍMI 681333
Á KVÖLDIN
C04040
ÁLAUGARDÖGUM
681663
1949-1989
ísland svikiö
undir amerískt
hervald
r
IJag eru liðin 40 ár frá inngöngu
Islands í Atlantshafsbanda-
lagið. I tilefni þessa er vert að líta
aðeins á forystugrein Þjóðviljans
daginn eftir þennan mjög svo um-
deilda atburð.
Svo segir í Þjóðviljanum 31.3.
1949 m.a.:
„Með ofbeldi og lögleysum af-
greiddi meirihluti Alþingis
stærsta mál sem Alþingi íslend-
inga hefur fengið til meðferðar,
aðild íslands að Altanzhafs-
bandalagi, á rúmum sólarhring,
tillagan var samþykkt kl. hálf
þrjú í gær, með 37 atkv. gegn 13,
tveir sátu hjá, en neituöu að taka
ábyrgð á samningnum.
Það er táknrænt að meðan ver-
ið var að greiða atkvæði um þessa
örlagaríku tillögu, sendi Thors-
fíflið Ólafur kylfubúna lögreglu
Fáni íslands
í hálfa stöng
Þegar landráðin höfðu verið
samþykkt var fundi slitið. Einn af
starfsmönnum Alþingis fór þá
upp á þak að draga niður fánann.
Hann dró hann niður í hálfa stöng
og lét hann vera þannig góða
stund. Þá færðist þögn yfir þús-
undirnar á Austurvelli. Þá vissu
menn að landráðin höfðu verið
framin, Iandið selt, fáni íslands
blakti ekki lengur við hún.
Úr Þjóðviljanum 31. mars 1949.
til að berja saklaust fólk burt frá
Alþingishúsinu, en hafði fyrst
styllt sér ögrandi út í glugga og
fengið steinhnullung í rúðuna.
Meðan JÁ landsölumanna og
NEI íslendinga hljómuðu í þing-
salnum, skullu eins og þungar
öldur á Alþingishúsinu krafa
mannhafsins á Austurvelli um
ÞJÓÐARATKVÆÐI.
Svarið sem fólkið fékk voru
lögreglukylfur, barsmíð hvítliða
og táragas.
Það er forsmekkur þess „lýð-
ræðis“ sem auðburgeisa Reykja-
víkur dreymir um - með tilstyrk
bandarísks valds. „Við vitum
hvað við viljum - umræður eru
óþarfar" var „skýring“ Ólafs
Thors á afstöðu þessa spillta lýðs,
sem ekki hikar við að selja ætt-
land sitt fyrir von um að fá að
hanga í auði og völdum sem lepp-
ar Bandaríkj a - auðvaldsins. “
Hart var barist og að margra
mati var hér gerður einn um-
deildasti samningur í íslenskri
sögu.
I dag, 40 árum síðar lifum við
með þeirri staðreynd að hér á
landi er erlendur her, en það er
ekki þar með sagt að það sé ófrá-
víkjanleg staðreynd um aldur og
ævi. Samtök herstöðvaand-
stæðinga sem haldið hafa uppi
merkjum mótmæla í 40 ár láta
ekki deigan síga. í dag gefst
mönnum kostur á að rifja þessa
atburði upp á Austurvelli kl.
13.00 en þá hefst nafnakall undir
stjórn Baldvins Halldórssonar.
eb
Stefán Jóhann löðrungaður
Þegar skrílsárás hvítliða og lög-
reglu var lokið og gasmökkur yfír
Austurvelli laumuðust lepparnir
út í bfla sína og þóttust óhultir.
En í hvítliðahópnum við Alþing-
ishúsið leyndist íslenzk kona.
Þegar Stefán Jóhann Stefánsson
laumaðist út vatt hún sér að hon-
um og rak honum mikinn löðrung
samkvæmt fordæmi Auðar Vé-
steinsdóttur: „Skaltu það muna
meðan þú lifir, vesæll maður, að
kona hefur barið þig.“
Stefán Jóhann hrasaði við en
sneyptist síðan inn í bflinn. Kon-
an var tekin af lögreglumönnum
og hvítliðum með ofbeldi og bar-
in, sett upp í lögreglubfl. Var hún
enn í tukthúsinu í gærkvöld.
En kinnhestur sá, sem hún rak
Stefáni Jóhanni fyrir hönd ís-
lenzkra kvenna mun geymast í
hugum íslendinga.
Úr Þjóðviljanum 31. mars 1949.