Þjóðviljinn - 27.04.1991, Blaðsíða 23

Rumið í Tónabæ
Sigurvegarar annarrar lotu: Strigaskór Nr. 42 - Mynd: Björg
Annað kvöld músíktilrauna
Tónabæjar fór frarn fyrir rúmri
viku, á fimmtudaginn 19. og
komust sex hljómsveitir til
keppni. Sú sjöunda, Röndótta
Regnhlífm frá Borgamesi forfall-
aðist. Enn á ný var mætingin góð
og auðséð á hársídd gesta að
þungarokkshjörtun slógu ótt og
titt. Fjörið hófst stax eftir leik
gestasveitarinnar Loðin Rotta
þegar MOURTUARY stigu á
svið. Sú sveit kemur úr Reykjavík
og leikur dauðarokk sem verður
að telja örlítið léttara en dauða-
rokk Infúsoriu sem sigraði fyrsta
kvöldið. 1 byijun var hljómurinn
eitthvað daufúr en desíbelin
hækkuðu sem betur fer þegar á
leið. I dauðarokki sem í öðm
rokki er hávaðinn nauðsyn. Fyrir
óvana, t.d. harmóníkuunnendur,
em aðfarir dauðarokkaranna á
sviði hálf hlægilegar; forsöngvar-
inn ropar og rymur af alefli og
reynir að ná sem mestum bassa.
Aðrir meðlimir standa niðurlútir
og hrista hárið, sem oftast hefúr
fengið að dafna í nokkur ár, í takt.
Morturary vom samhentir í
tónlistinni en hausaskakið mætti
æfa betur. Ami Jónsson hefur
sannfærandi rymjanda og spiliríið
var þétt. Lögin vom misjöfn og
þriðja lagið langbest að mínu
mati. Aðrir dauðamenn stigu á
svið næst, sjálfir Kópavogsbúam-
ir í STRIGASKÓR NR. 42. Sú
sveit keppti í fyrra og komst í úr-
slit. Meðalaldur hljómsveitar-
meðlima er ekki nema rúm 15 ár
og því nægur tími til að fúll-
komna samhæfinguna sem var
ekki mjög góð þetta kvöld. Þetta
em samt allt efhismenn, trommar-
inn efnilegur og Hlynur Aðils
Hilmarsson, söngvari og gítar-
leikari, greinilega upprennandi
tónlistarséní. Eftir tvö dauðarokk-
dæmi í röð hljómaði léttrokk
hlómsveitarinnar MYRTUR ffá
Akranesi hálf sveitaballalegt. Það
var næstum því eins og maður
væri komin á 17.-júnígleði og að
Myrtur héldu uppi stuðinu á vöm-
bílapalli. Tónlistin var svo sem
vel flutt og bandið þétt en það
vantaði gæfumuninn, þó einna
minnst í síðasta laginu þar sem
hið fúllkomna gítarpoppdæmi var
næstum gengið upp. Hljómsveitin
SAKTMÓÐIGUR, sem á rætur
að rekja til Menntaskólans á
Laugarvatni, kom næst. Strax var
ljóst að áhorfendur skiptust í tvær
fylkingar í afstöðu sinni: sumir
fússuðu, stungu puttum í eyru og
hlupu út en aðrir fylltust gleði-
vímu yfir óheftri tónlistarútrás
fimmmenninganna. Eg sat stjarf-
ur og samdi lofræður. Hveijir em
þessir menn og af hverju em þeir
ekki í efsta sæti Pepsí-listans? Fé-
lagsleg einangmn á líklega þátt í
þeim tónlistarlega öfuggisma sem
Saktmóðigur veittu útrás. Hljóm-
sveitin hljómaði einna helst eins
og Purrkur Pillnikk á sým og Karl
Óttar Pétursson er fmmeðlisleg-
asti söngvari sem ég hef séð síðan
Valgarður Frævill kroppinbakað-
ist um svið. Sem betur fer var
næst hlé svo menn gátu náð sér.
NO COMMENT vom fyrstir eftir
hlé og hér var Mózart Kópavogs.
Hlynur Aðils, mættur í annað
sinn. í þetta sinn forðaðist hann
troðnar slóðir dauðarokksins og
bar á borð frumlegt og ferskt
dauðadiskó. Hlynur sá um tólin
en í framlínu vom þrír piltar, hálf-
gert Ríó-tríó, sem vom ekki alveg
með á nótunum. Forsöngvarinn í
Madonnubol stóð sig best og ef
öll framlínan sleppti almennilega
ffarn af sér beislinu yrði No
Comment ffábært númer.
Síðasta hljómveit annarrar
lotu hét MÖBELFACTA spilaði
létt rokk með pöbbakeim. Hér vék
frumleikinn fyrir mjög þéttri sam-
æfingu. Helgi Vignir Bragason
söngvari hafði enska framburðinn
og taktana á hreinu og hammond-
spil Hrafns Thoroddsen gaf tón-
listinni skemmtilegan blæ. Lagið
„Nation" var þeirra besta lag,
„þéttur rokkari", eins og sagt er á
rokkmáli.
Urslit kvöldsins vom í fullu
samræmi við undangengin fagn-
aðaróp gesta. Strigaskór Nr. 42
urðu í fyrsta sæti og Mortuary
skammt undan í því öðm. Það er
augljóst að það er dauðarokkið
sem blívur hjá unga fólkinu. (Svo
ég reyni nú að hljóma eins og tutt-
ugu ára gömul poppsíða). Dóm-
nefndin ákvað að koma Möbelf-
acta í úrslit í viðurkenningarskyni
fyrir þétt spilirí. I næsta Helgar-
vaggi verður sagt ffá þriðja und-
anúrslitakvöldinu og úrslita-
kvöldinu en þau kvöld verða bæði
liðin þegar þetta birtist.
-Gunni
Sálarkirna Stings
Eftir fjögurra ára þögn kveður
breski tónlistarmaðurinn Sting sér
aftur hljóðs með hljómplötunni
„The Soul Cages“ og einsog nafn-
ið ber með sér rær hann á mið sál-
ardjúpsins og lýkur þar upp
nokkrum kimum. Þetta langa hlé
hefur Sting sjálfur útskýrt með
því að sköpunaræðin hafi stífiast
við skyndilegt fráfall föður hans
og móður fyrir um fimm ámm,
eða um svipað leyti og tvöfalda
albúmið „Nothing like the Sun“
kom út.
Það verða að teljast ánægjuleg
tíðindi að Sting hefur tekist að
ijúfa stífluna, því tónlistarheimur-
inn væri stómm fátækari ef rödd
þessa fyrmrn meðlims Police
hætti að færa okkur sinn sérstaka
bræðing.
Það vakti á sínum tíma mikla
athygli þegar Sting leysti upp ein-
hverja vinsælustu hljómsveit átt-
unda áratugarins, Police, í upp-
hafi níunda áratugarins og fékk í
stað þess til liðs við sig valin-
kunna jassista og sendi frá sér
„Dream of the Blue Turtles“.
Enginn vissi á hverju von var, en
flestir luku lofsorði á skjaldböku-
drauminn, enda nýtti Sting þar
það besta úr samtímajassi og það
besta úr rokkinu og útkoman var
ein besta hljómplata þess áratugs.
í áranna rás hefur Sting svo
haldið áffam að þróa þennan
bræðing og aukið hann ýmsum
fleiri tónlistaráhrifum, suðuram-
erískri indíánatónlist, þjóðlegum
stefjum ffá Bretlandseyjum, afr-
íkönskum rythmatilbrigðum og
jafnvel spönskum dönsum á þeirri
hljómplötu sem hér er til umfjöll-
unar.
Það eru engir aukvisar sem
aðstoða Sting á Sálarkimunni.
Tveir þeirra hafa unnið með hon-
um síðan hann yfirgaf Police, þeir
Kenny Kirkland, sem leikur á
hljómborð, en hann hefur m.a.
leikið með jassistum á borð við
Wynton Masalis, Dizzie Gillespie
og Elvin Jones, og saxófónleikar-
inn Brandford Marsalis, sem á
fortíð hjá ekki minni spámönnum
en Art Blakey, Dizzie, Masalis,
Miles Davis og Clark Terry. Aðrir
hljóðfæraleikarar á plötunni eru
trommuleikarinn Manu Katche,
sem gekk til liðs við Sting á „Not-
hing like the Sun“ og nýr gítar-
leikari, Dominic Miller, sem virð-
ist ótrúlega fjölhæfur. Sjálfur
plokkar Sting bassann og bregður
fyrir sig mandólínleik. Ýmsir
fleiri koma við sögu og er þar
Kathryn Tickell sennilega þekkt-
ust, en hún leikur á Northumbrian
pípur og hefst platan á seiðandi
stefi á þetta sérstæða hljóðfæri.
Ekki ætla ég mér að gera upp
á milli einstakra tónsmíða á „The
Soul Cages“. Ein lagasmíðanna
„All this time“ hefur gert það gott
á vinsældarlistum, enda leikandi
létt lagasmíð fúll af lífsgleði og
minnir óneitanlega á tilraunir
Paul Simon við að blanda afrík-
önsku hljóðfalli við dægur-
flugur vesturheims. „Mad
about you“ er önnur perla þar
sem strengjahljóðfæri eru notuð á
óvenjulegan hátt. Gamla kempan
Moondog kom ósjálfrátt upp í
hugann á undirrituðum þótt þar
sér ólíkum saman jafnað; súper-
stjömunni og götumúsíkkantin-
um.
Þrátt fyrir að létt sé yfir þess-
um lagasmíðum verður það sama
ekki sagt um plötuna sem heild,
né heldur textana, enda skýtur
ýmislegt óþægilegt upp kollinum
þegar kafað er í sálarkimuna.
Sting rifjar upp bemskuna við
slippinn í Newcastle, þar sem
skipin varpa skugga á sólina og
Ijúfsárar minningar um föður
hans rífa upp gömul sár. En hug-
urinn leitar víðar og inní bemsku-
myndimar koma blóðug tíðindi
nútímans, frá Jenísalem og víðar.
A hljómplötunni gætir ýmissa
grasa. Titillagið er þrumurokkari,
þama er að finna gullfallegan
spánskan dans, „Saint Agnes and
the Buming Train,“ listilega leik-
inn á klassískan gítar, stórfurðu-
legan blús, „Jeremiah BIues,“ og
harmþrungnar ballöður einsog
„The Wild Wild Sea“ og „When
the Angels Fall“.
Því er svipað farið með þessa
hljómplötu Sting og aðrar plötur
hans, að hún krefst hlustunar, og
líkt og hinar þá vex hún við hveija
hlustun.
Sálarkiman er að mati undir-
ritaðs ekki það besta sem frá Sting
HELGARVAGG
Umsjón:
Gunnar L
Hjálmarsson
hefur komið, sennilega liggur
honum of mikið á brjósti til þess
að hann geti skotið sjálfum sér ref
fyrir rass. A plötuna vantar snilld-
arverk einsog „They dance alone"
af „Nothing like the Sun“, þar
sem hann syngur um fómarlömb
herforingjastjómarinnar í Chile
og „Englishman in New York“ af
sömu plötu, eða „If you love
Somebody“ og „Moon over Bour-
bon Street“ af Draum bláu skjald-
bakanna. Engu að síður er Sálark-
iman í allt öðmm gæðaflokki en
sú tónlist sem einokar útvarps-
stöðvamar. Nú er bara að vona að
Sting hafi með þessari hljómplötu
gert ærlega sálarhreinsun hjá
sjálfum sér svo næsta sköpunar-
verk hans fái að blómstra óheíl af
innri sálarfiækjum. -Sáf
Sólóplötur Sting:
The Dream of the blue Turtles,
AM records 1980.
Bring on the Night (Live),
AM records 1985.
Nothing like the Sun
AM records 1987.
The Soul cages,
AM records 1991.
□ Reykvíska hljómsveitin
Formaika hefur geftð út litla
plötu í stóru umslagi. Hljóm-
sveitin leikur rokk með áhrif-
um frá Manchester dansrokk-
inu svokallaða, þ.e.a.s.
hljómsveitum eins og The
Stone Roses og inspiral
Carpets. Hljómsveitin gefur
piötuna út sjálf og sér um
dreifingu. Piatan hefur að
geyma tvö lög. „King of soui"
og „Lasy dazy man“. Jón
Skuggi sá um upptökurnar
sem fóru fram um síðustu
jói...
□ Steinar hafa gefið út
safnpiötuna Bandalög 3. Á
piötunni eru dansmix af
pöddulagi Todmobile og son-
nettu Bubba, júrósigurlag
Eyfa og annað júróiag í flutn-
ingi Jóhanns Eiðssonar og
Sigrúnar Evu, tvö lög með ís-
landsvinum og eitt lag með
Upplyftingu, Pís of Keik og
Plús + mfnus. Einnig syngur
Páil Óskar Hjáimtýsson eitt
iag af Rocky Horror plötunni
sem P.S. Músik gáfu út ný-
lega. Til uppfyilingar á
Bandalögum 3 eru fimm er-
lend poppiög...
□ Það hefur ekki heyrst
mikið ffá Paui Weiler að und-
anfömu. Hann geröi áður
garðinn frægan með The
Jam og Style Council. Uppá
síðkastið hefur Paul komið
fram með nýrri hljómsveit,
Paui Weller Movement, og
nú eru uppi áætlanir um út-
gáfu. Lítil plata er fyrirhuguð í
maí og stór seinna í sumar.
Vinnsluheiti stóru piötunnar
er SX2001...
□ í kvöld kveður Bob
Manning, soul- songvari, á
Púlsinum. Bob hefur spilað
hér að undanförnu ásamt
KK- bandinu. í kvöld verða
tónleikarnir teknir upp til
varðveislu og jafnvei útgáfu.
Á morgun verða svo síöustu
tónleikar Danny Newman og
hljómsveitar á Púlstnum.
Danny er á leið tii London þar
sem hann er búsettur. Söng-
ur Danny þykir minna á Eric
Clapton og Peter Green, og á
þessu síðasta kvöldi hans
hér á landi f bili stfga margir
íslenskir blúsmenn á svið...
□ Á Tveim vinum er
margt athyglisvert í boði. Gal-
ileó spila í kvöld og Loðin
Rotta á mánudags- og þriðju-
dagskvöld. Bleeding Volcano
halda uppí þungarokksstuði
fyrsta maí, á miðvikudaginn
og fimmtudaginn annan maí
ieikur hljómsveitin VIN K. Sú
sveit leikur pönkað blúsrokk
og er skipuð Míke Poilock,
Gunnþóri Sigurðsyni, Gunn-
ari Erlingsyni og Agnari Agn-
arssyni sem sér um tækni-
brellur. Á undan VIN K leikur
pönksveitin sfspilandi
Drulla...
Laugardagur 27. apríl 1991 NÝTT HELGARBLAÐ — SfÐA 23