Þjóðviljinn - 14.06.1991, Blaðsíða 10

lit-
greiningu
hjá
galdra-
manninum
Heiðari
snyrti
Vetrarkonan er köld og glæsileg, eins og Paloma Picasso. Rautt, svart og hvítt eru litirnir hennar og helst vili hún ganga (kjólum sem eru flegnir nið-
ur á maga með klauf upp á nára. Heiðar snyrtir lýsir árstíðunum með leikrænum tilburðum.
Gasalega
fer gult þér vel
Vorkonan er algjör dúlla, hún elskar blúndur, pífur og
púff, segir Heiðar snyrtir með látbragði. Þekkiði ein-
hverja sem segir klúra brandara og galar upp í hanastél
um að hún ætli á klóið? Þá er það áreiðanlega haust.
Tóta er sumar og má alls ekki klæða sig (svart eins og hún gerír alltaf.
Upp um veggina eru Ijós-
myndir af ffægum og formfogrum
fyrirsætum, á borðunum eru vara-
litir, augnskuggar, kremdollur og
gerviaugnahár. Við erum staddar
nokkrar konur á lítilli snyrtistofu
á Vesturgötunni til að fara í löng-
um landsfræga litgreiningu hjá
Heiðari Jónssyni snyrti, sem að
sjálfsögðu er óþarft að kynna svo
er hann umtalaður og umdeildur.
Heiðar tekur á móti okkur og
býður til sætis skælbrosandi og
afskaplega alúðlegur. Hann byrjar
á því að spyrja dömumar í hvaða
stjömumerki þær em, verður
íbygginn á svip og setur hönd
undir kinn við hvert svar og lýsir
merkjunum örstutt og kryddar
með sögum af öðm fólki sem er
sama marki em brennt. Við velt-
umst um af hlátri. Þetta er bara
byijunin, sögumar verða fyndnari
og persónulegri, sumar em meira
að segja pínu grófar. Við rúllum
ffam og aftur í hlátursköstunum,
hann horfír á okkur hveija um sig
og lýsir heimilum okkar. Hann er
noklmð naskur. Ef þið sveipuðuð
ykkur í heimili ykkar Iituð þið
betur út, er niðurstaða litgreinis-
ins. Heiðar heldur síðan fyrirlest-
ur um mikilvægi lita. Appelsínu-
gult er fitandi: Hafið þið ekki tek-
ið eftir að borðin á skyndibita-
stöðunum er appelsínugul, Hag-
kaupspokamir og flest það sem á
að hvetja okkur til að belgja okk-
ur út. Ef þið setjið appelsínugulan
dúk á matarborðið er eins gott að
þið hafið keypt ríflega inn. Ef
gestir birtast óvænt og fátt er til í
kotinu þá er gott ráð að leggja
fjólubláan Iit á borðið, það dregur
úr matarlystinni. Ljósgrænt er ró-
Myndir: Kristinn
andi, og engin tilvijlun að for-
mæður ykkar máluðu svefnher-
bergin sín í þeim lit, þá var kynlíf-
ið kvöl. Nú þegar konur krefjast
þess að eiga gott kynlíf em svefn-
herbergin orðin bleik og rauð.
Rautt er litur ástarinnar og
ástríðnanna.
Það verður orðinn hluti af líf-
inu i hinum vestræna heimi að
láta litgreina sig eftir einn eða tvo
áratugi, telur Heiðar. Hann hefiir
eflaust á réttu að standa, aðsókn
að litgreingu hans er svo mikil að
fólk verður að biða mánuðum
saman eftir tíma, samt er hann
ekki einn um hituna. Auðvitað er
finast, og áreiðanlega skemmti-
legast, að fara til hans. Hann rífur
af sér brandara látlaust allan þann
tíma sem við dveljum á snyrti-
stofunni.
Hreinræktaö vor
Litgreiningin sjálf hefst að
fyrirlestrinum loknum. Hvítur
túrban er settur um höfuð kvenn-
anna og Heiðar ber efnisbúta við
hömnd þeirra í ýmsum litum. Sjá-
iði muninn, ha?, segir hann á inn-
soginu. Hann sveiflar bútunum til
og við tökum andköf yfir munin-
um. Þú ert hreinræktað vor, ekki
spuming. Vorkonan er rómantísk-
ur daðrari, sem elskar púff, pífur,
leggingar og slaufur.. Þá vitum
við það. Sú sem næst sest í stólinn
er dálítið erfiðari viðfangs, en eft-
ir nokkrar sveiflur er dómurinn
kveðinn upp: Sumar. Sumarkonan
er dömuleg og fín, og vill ekki
láta á sér bera. Lætur renna úr
krananum þegar hún pissar og
færi aldrei á háa hæla. Stjömu-
merkin spila svo inn í allt saman.
Þá er kornið að þeirri þriðju.
Ferðu einhvem tímann í útilegur,
spyr litgreinirinn. Nei, helst ekki,
er svarið. Eg fann þetta á mér, þú
ert vetur. Vetrarkonan er köld og
elegant. Hún er áreiðanlega ein
um það að halda því fram að háir
hælar séu bestir í hálku. Veðurfar
stjómar ekki fatastíl hennar. Hún
elskar flegna kjóla og demanta,
munaður er hennar ær og kýr. Sú
Qórða i stólinn reynist einnig
sumar, sumarkonumar em skyld-
ar. Á meðal okkar er engin kjaft-
for haustkona, litapjötlumar
hennar má hengja aftur upp á
vegg.
Bændur í litgreiningu
Ætli karlmenn láti litgreina
sig? Sífellt fleiri, segir sérffæð-
ingurinn. Flestir em þeir kaup-
sýslumenn og fjölmiðlamenn.
Miðjumennina vantar, segir Heið-
ar. Bændur og sjómenn koma þó
nokkuð, þótt undarlegt megi virð-
ast. Engin stétt hefur verið jafn-
ffæg fyrir að vera púkó og bænd-
ur. Heiðar segir þessar stéttir eiga
10 SÍÐA — ÞJÓÐVILJjNN Föstudagur 14. júní 1991