Dagblaðið Vísir - DV - 08.11.1995, Blaðsíða 10

10
MIÐVIKUDAGUR 8. NÓVEMBER 1995
Spurningin
Lesendur
Eyðir þú um efni fram?
Selma Rut Gunnarsdóttir verslun-
armaður: Nei, ég get ekki sagt það.
Sara Kristjánsdóttir verslunar-
maður: Já, það kemur fyrir en þó
reyni ég yfirleitt að gera það ekki.
Aðalheiður Þorsteinsdóttir sölu-
maður: Alveg örugglega. Gera það
ekki allir i dag?
Torfi Hjartarson verkfræðingur og
Anna Guðrún Torfadóttir: Nei, það
geri ég ekki.
Hvað eru Samein-
uðu þjóðirnar?
Guðmundur Guðjónsson skrifar:
íslendingar hafa lagt sig í líma
þessa dagana til að ófrægja Samein-
uðu þjóðirnar sem mest þeir mega.
Á fimmtugsafmæli SÞ, sem haldið
var nýverið, magnaðist óánægjan
um allan helming gagnvart þessum
samtökum sem stofnuð voru til að
tryggja heiminum frið eftir lok síð-
ari heimsstyrjaldarinnar og að
finna nýjan farveg alþjóðlegs sam-
starfs friðargæslu og baráttu gegn
sjúkdómum og fátækt.
Mikið og margt höfum við íslend-
ingar fengið í okkar hlut frá þessum
samtökum. Og enn keppast íslensk-
ir ráðamenn við að sækja SÞ heim,
og senda t.d. þingmenn okkar, sam-
kvæmt sérstöku samtryggingarkerfi
stjómmálaflokkanna, til New York
á hverju hausti til að sitja fundi
samtakanna. Auðvitað er það eins
og hver önnur atvinnubótavinna og
skemmtireisur fyrir þingmenn, því
við höfum sérstaka fastafulltrúa hjá
Sameinuðu þjóðunum, ræðismann í
New York og hvaðeina. En á meðan
við erum þátttakendur og aðildar-
ríki getum viö ekki skammast út í
samtökin fyrir linkind og dáðleysi.
Ég hef t.d. aldrei heyrt fulltrúa
okkar, hvorki fastafulltrúa né þing-
menn, setja ofan í við samtökin í
ræðum á þinginu í New York. Ein-
ungis hér heima. Og er mest hnýtt í
Bandaríkin og önnur fjársterk ríki
fyrir að greiða ekki enn þá meira fé
til samtakanna en þau gera. Jafnvel
þótt þessi tilteknu ríki hafl í raun
lagt mest af mörkum með þróunar-
hjálp um allan þriðja heiminn, fyrr
og síðar.
Hins vegar skal á það bent að
Sameinuðu þjóðirnar verða aldrei
annað og meira en þær þjóðir sem
að þeim standa, líkt og við fáum
aldrei betri ríkisstjórn en við eigum
skilið, eftir að hafa kosið menn til
þingsetu. - Að öllu samanlögðu sit-
ur ekki á okkur íslendingum að
finna að starfsemi SÞ. Við höfum
ekki lagt þeim til þá fjármuni að við
höfum efni á að tala um gjaldþrot,
vesaldóm eða „sjúkling“, sem sé
haldið gangandi í öndunarvél. SÞ
eru nefnilega sú „öndunárvél" sem
er leitað til þegar á reynir.
Gleymdu að RÚV heyrðist ekki
Helgi Jónsson, Ólafsfirði, skrifar:
í Ólafsfirði var, líkt og kannski
víðar, rafmagn skammtað í tvo daga
nýlega vegna óveðursins. Fram-
kvæmdin á skömmtuninni hefur þó
vakið furðu hjá mörgum bæjarbú-
um. Framkvæmdin virkaði eins og
hún væri nánast óskipulögð. Voru
t.d. sumar göturnar án rafmangs
eina stundina og komu svo inn aft-
ur. Það gat hins vegar enginn gert
ráð fyrir hversu lengi rafmagnið
héldist inni hverju sinni. - Skömmt-
unin var ekki auglýst hér í bænum,
og engar tilkynningar bárust fólki.
Vitað er að bæjarbúi einn hringdi
í yfirmenn RARIK í Reykjavík og
spurði hvers vegna skömmtunin
hefði ekki verið auglýst, og var
svarið það að skömmtunin hefði
verið auglýst í svæðisútvarpinu á
Akureyri. Þessir ágætu menn
gleymdu því hins vegar að útvarpið
náðist ekki nema á langbylgju. - Það
var jú rafmagnslaust!
Það er líka margt fróðlegt sem
kemur fram í „dagsljósið" þegar
ekki nýtur við rafmagnsins. - Leik-
skólastjóri og skólastjórar beggja
skólanna, BÓ og GÓ, óskuðu sér-
staklega eftir því að fá rafmagn á
föstudagsmorgun, þótt ekki væri
nema í 2 klukkustundir. En þá var
þeim tilkynnt að atvinnulífið sæti
fyrir. Það varð því að aflýsa öllu
starfi í þessum þremur skólum,
vegna þess að þeir tilheyra ekki at-
vinnulífinu. Þetta er fróðleg stað-
reynd fyrir starfsfólk þessara vinnu-
staða. Þar vinna jú ekki nema u.þ.b.
300 manns!
Hættuástand skapaðist í gagn-
fræðaskólanum á fóstudagsmorgun
því vegna rafmagnsleysis var ekki
hægt aö dæla upp úr kjallaranum,
sem var við að fyllast vegna flóða.
Það varð því að kalla út slökkviliðið
til að bjarga málinu.
Góð bílahreinsun í Bíldshöfða
Snorri Jónsson skrifar:
Það þykir kannski ekki merkileg
framkvæmd hjá manni að láta þrífa
bílinn sinn en það er hlutur sem
menn ættu þó að gera mun oftar en
raun ber vitni hjá okkar miklu bíla-
þjóð. Ég get þó ekki látið hjá líða að
þakka Bón- og bílaþvottastöðinni í
Bíldshöfðanum fyrir aldeilis fyrir-
taksþjónustu er ég kom þar í síð-
ustu viku.
Ég var á leiðinni frá Sandgerði til
Akureyrar, en er ég var kominn til
Reykjavíkur fannst mér öruggara
leggja í hann aftur a.m.k. með hrein-
ar rúður áður en myrkur skylli á.
Ég sveigði því af leið er ég sá skilti
Bón- og bílaþvottastöðvarinnar við
Bfldshöfða og fór í biðröðina.
Ég ætlaði í fyrstu aðeins að láta
skyndiþvo bílinn, svona eins og ég
geri venjulega. En þarna var farið
allt öðruvlsi að en ég á að venjast.
Menn komu og tjöruþvoðu búinn
fyrst, síðan handþvoðu þeir bílinn
með sápu og ég sá að þetta var ekki
neinn skyndiþvottur, svo vel var að
verki staðið. Þá fóru þeir með sér-
stakt efni á álfelgurnar á bílnum
sem ég hef ekki tekið eftir að gert sé
annars staðar. Og loks var bíllinn
vélþveginn og þurrkaður.
Ekki neinn skyndiþvottur, og bónið entist lengur en gerist og gengur, segir
bréfritari.
Mér var einnig boðið að láta létt-
bóna bílinn með nýju og áhrifaríku
bóni og það dugði svo vel að er ég
kom norður til Akureyrar var bíll-
inn rétt eins og hann væri nýkom-
inn úr þvottinum og bóninu. - Það
sem mér fannst þó best við þessa bíl-
hreinsun var að afgreiðslan var svo
þægileg og starfsmennirnir gengu
svo kunnáttusamlega til verka, að
ég hef ekki séð annað eins verklag í
bflahreinsun. - Ég sendi þeim í Bón-
og bílaþvottastöðinni kveðjur og
þakka veitta þjónustu.
Jón Leósson kaupmaður: Því er
fljótsvarað, já.
greiðslumaður og trommari: Já, ætli
það ekki í mörgum tilvikum.
Skömm að
Kínadýrkun
Helgi Kristjánsson skrifar:
Gagnstætt flestum öðrum sið-
væddum þjóðum hér á Vestur-
löndum leggja einhverjir íslend-
ingar í viðskiptalífinu allt kapp á
að gera Kínverjum til hæfis og
undirbúa stofnun íslensks-kín-
versks viðskiptráðs. Kínverjar
uppfylla ekki einu sinni lág-
marksskilyrði fyrir aðild að Al-
þjóða viðskiptastofnuninni, hvað
þá meir. En okkur hér þykir
sæma að viðra okkur upp við
Kínverja með þvi að efna tÚ viö-
skipta- og kurteisisferða til Kína
á kostnað skattborgaranna, þótt
vitavonlaust sé um nokkurun ár-
angur af þeim ferðum. Og allra
síst á viðskiptasviðinu.
Framtíðarhorfur
á Vestfjörðum
Kjartan skrifar:'
Eini þingmaðurinn sem heyrst
hefur tala af viti eftir hin hörmu-
legu slys á Flateyri nýverið er
Gunnlaugur Sigmundsson. Hann
segir, sem satt er, að skynsam-
legast sé að endurmeta byggð á
Vestfjörðum, staldra við og meta
hlutina alveg að nýju. Stóru slys-
in gleymast, og nýtt fólk kemur,
segir líka annar fyrrv. alþingis-
maður fyrir vestan. Kanna þarf
því alvarlega hvort nokkru eigi
yfirleitt til að kosta til að halda
úti smærri byggðum á Vestfjörö-
um. Mannfæðin vestra stríðir
gegn umtalsverðri uppbyggingu
með tilheyrandi kostnaði.
Bessi Bjarna
til Bessastaða
Þórdís Sigurðardóttir skrifar:
Nú gerast uppástungur um
forsetaefni ærið fjölskrúðugar. í
DV sl. mánudag var t.d. enn einu
nafninu bætt á listann, Bjarna
Felixsyni fréttamanni. Mér dett-
ur enn eitt þekkt nafn í hug:
Bessi Bjarnason leikari. Hann
hefur átt ítök í þjóðarsálinni um
margra ára skéið og er öllum að
góðu kunnur. Verðugur fulltrúi
okkar í þessu virta embætti.
Ofurtollarnir
ógna
S.P.K. skrifar:
Það er nú að koma æ betur í
ljós aö GATT-samningurinn hef-
ur í för með sér slíka ofurtolla að
þeir ógna nánast öllu er varðar
kjarasamninga, verðbólgustigi
og verlagsforsendum. Þessi
samningur sem átti og hefði get-
að orðið ein stærsta búbót síðari
tíma — því með honum áttu toll-
ar af erlendum búvörum að
lækka — er nú orðinn að
martröð í þjóðlífinu. Þaö verður
fróðlegt að sjá og heyra hvernig
stjórnvöld, sem eiga allan þátt í
því að skrumskæla GATT- sam-
komulagið hér á landi, ætla að
vinda ofan af hneykslinu.
Færeyingar í
góðum málum
Óskar Árnason hringdi:
Við íslendingar metum afar
mikfls hve Færeyingar hafa sýnt
okkur mikinn velvilja og samúð
vegna undangenginna náttúru-
hamfara. Við höfum svo sem
lengi átt Færeyinga að, ekki síst
þegar hættu eða vanda ber að
höndum. Nú eru Færeyingar
líka í góðum málum hjá okkur
íslendingum að því er varöar að-
gang að fiskilögsögu okkar og
veiðar í henni. Við fórum varla
að stjaka við færeyskum fiski-
skipum eða standa stjarfir gagn-
vart beiðni Færeyinga er þeir
koma til meö að óska eftir við-
bótar veiðiheimildum hjá okkur.