Dagblaðið Vísir - DV - 24.11.1995, Qupperneq 12

12
FÖSTUDAGUR 24. NÓVEMBER 1995
Spurningin
Hvernig fer skammdegið
í þig?
Áskell Leve nemi: Það fer í mig.
Björn Kristjánson nemi: Það
leggst frekar illa í mig.
Haukur Már Helgason nemi: Al-
veg hrikalega, stundum.
Örvar Þóreyjarson Smárason
nemi: Það fer illa í mig, ég verð
þunglyndur og fer að gráta.
Kristens Guðfinnsson nemi: Þungt
og bítandi.
Elva Dögg Melsteð nemi: Mjög vel.
Lesendur
HSI og iþrotta-
andi í lágmarki
Ása skrifar:
Ég fór að horfa á dóttur mína
keppa í handbolta um sl. helgi með
4 flokki kvenna og ég get ekki orða
bundist yfir því sem ég varð vitni
að. Þarna er þó unga fólkið sem við
erum að treysta öðrum fyrir. Get ég
ekki sagt að fullorðna fólkið hafi
þarna haft fyrir bömunum þann
sanna íþróttaanda sem kenna ætti
sanngimi og réttlæti.
Leikið var bæði á laugardag og
sunnudag. Fyrri daginn sá ég þrjá
leiki, þar af tvo með liði dóttur
minnar. Ég er ekki vel að mér í leik-
reglum en fannst samt augljóst í
tveimur leikjanna að dómarar héldu
með öðru liðinu og lék dóttir mín í
öðrum þeim leikja sem mér fannst
óréttlátt dæmdur. Var hún og liðið
allt frekar reitt að leiknum loknum.
Á sunnudaginn virtist aUt gleymt
og þær mættu glaðar til fyrri leiks
þann daginn. Fljótlega tók að bera á
að dómararnir héldu með hinu lið-
inu og þegar á leið var þjálfari dótt-
ur minnar orðinn það reiður yfir
ranglátum dómum að hann henti til
stól og stappaði í gólfið, en það hef
ég aldrei séð áöur, og hef samt fylgt
liðinu stíft.
Þykist ég vita að ef allt heföi ver-
ið eðlilegt hefði dómarinn geflð hon-
um rautt spjald en dómaramir vissu
greinilega upp á sig sökina og héldu
áfram eins og ekkert hefði í skorist.
Reyndar er ég mjög undrandi á að
þeir væru að hjálpa hinu liðinu því
að þetta er mjög sterkt og gott lið
með góða leikmenn sem ættu að
geta unnið „hjálparlaust“.
Eftir leikinn ákvað ég að gera
smá tilraun á viðbrögðum dómar-
anna til staðfestingar á því sem mér
sýndist vera að gerast svo að ég fór
og óskaði þeim báðum til hamingju
með sigurinn á liðinu. í stað þess að
verða hissa, eins og mér hefði fund-
ist rétt viðbrögð, þökkuðu þeir mér
fyrir!!
Ég ákvað að fá mér sæti á áhorf-
endabekkjunum aftur. Stuttu síðar
fékk annar dómarinn sér sæti
skamjnt frá mér (kannski í von um
meira hrós?). Þá koma nokkrar
stúlkur úr mótliðinu, setjast hjá
dómaranum og þakka honum fyrir
að hjálpa sér við að sigra hitt liðið.
Þá fékk ég staðfestingu á sýn minni
af áhorfendapöllunum. Sorglegt að
þessi börn þökkuðu ekki eigin getu
sigurinn heldur hlutdrægninni.
Var nú svo komið með lið dóttur
minnar að þegar þær léku síðasta
leikinn tóku þær það sem á undan
var gengið út á mótspilurunum og
einkenndist leikurinn af fantaskap,
enda átti mótliðiö að mörgu leyti
samúð mína þótt maður skildi hvað
var að gerast. Reyndar dæmdu þá
aðrir dómarar og það mjög vel. Þeir
komu því miður of seint. Skaðinn
var skeður. En þannig bregðast
börn við óréttlæti og það er sorglegt
þegar dómararnir, sem eiga að gæta
þess að leikurinn fari rétt fram,
skuli búa til slíkar aðstæður. Krefst
ég þess sem foreldri og uppalandi að
HSÍ sjái til þess að það fólk sem þeir
gefa leyfi til að dæma komist aldrei
aftur upp með svona nokkuð.
Internet skal það heita
Bjöm skrifar:
Furðulegt hve íslenskir fjölmiðlar
sækjast eftir að snúa öllu mögulegu
og ómögulegu á íslensku! - Þetta
ætti nú að geta talist kostur en mér
er nú samt farið að ofbjóða. Og ég
get alls ekki samþykkt að íslenska
orðið „Internet". Orðið fellur ágæt-
lega að íslensku beygingarkerfi og
alls engin ástæða til að reyna að
finna þýðingarónefni á þaö.
Undanfarið hafa Morgunblaðið og
fréttastofa Ríkisútvarpsins, og í ein-
hverjum mæli DV, verið að reyna
að koma orðinu „Alnet" inn sem
þýðingu á orðinu Internet. Ég hélt
að þetta orð hefði verið afgreitt í
umræðum hér á netinu, raunar með
vitund Morgublaðsins, í þeim dúr
að það væri allsendis ónofiiæft. Int-
emetið er, í stuttu máli, samheiti
yfir mörg samtengd tölvukerfi, sem
eiga það eitt sameiginlegt að nota
TCP/IP samskiptareglurnar.
Ef þessir aðilar vilja endilega
þýða þetta orð á „Alnet“ engan veg-
inn við. Nær væri að nota „Milli-
net“ eða „Samnet" (jafnvel þó að
P&S hafi „tekið frá“ orðið fyrir
ISDN-net sitt).
Ég sé sjálfur enga ástæðu til að
vera með svona „íslensku-áráttu".
Mér finnst t.d. úr hófi keyra, þegar
fréttastofa Sjónvarps „þýðir“ nöfn
landa og borga erlendis eins og Saír
(Zaire), Símbabve (Zimbabve),
Ekvadór (Equador) og Riíadj (Ry-
iadh). Þó finnst mér Svartfjallaland
betra en „Montenegro", enda öðru-
vísi þýðing. - Ofan í kaupið bætir
svo fréttastofa Sjónvarps íslensku-
ást sina með „kredit" lista sínum
þegar allra síðast stöðvast á skjá
allra landsmanna eftirfarandi: Net-
fang: tvnews(druv.is. - Ég segi: Int-
ernet skal það heita, og hananú!
Sparnaðarskattur
á aldraða?
H.J. skrifar:
Ég vil minna landsmenn á (þótt
þess ætti ekki að þurfa) að enn era
til í þessu landi launastéttir sem
aldrei hafa átt þess kost að vera í líf-
eyrissjóði en hafa sannarlega unnið
þörf og erfið störf í þjóðfélaginu. Má
þar t.d. nefna aldraðar húsmæður.
Hi§ii ®l&þjónusta
allan sólarhringjjatí'
ða nringid i sima
2*550 5000
illi kl. 14 og 16
Fær sparnaðurinn undanþágu?
Þetta fólk hefur alltaf
vitað að lítið yrði um
eftirlaunin þegar aldur-
inn færðist yfir þaö og
því hefur það oft lagt
mikið á sig til að eignast
sparifé sem er nú þeirra
eini og eiginlegi lífeyris-
sjóður. Lífeyrissjóður
sem ríkið hefur aldrei
lagt krónu í.
Nú á að leggja rétt
einn skattinn á okkur
þar sem er skattur á
sparifé. Við fáum 3,2%
vexti af sparifénu, og
það sjá allir að mikið
hefur þurft að leggja fyr-
ir til þess að fá t.d. hinar
margumræddu 40 þúsund krónur á
mánuði.
Ég beini því nú til ráðamanna að
þeir láti þessa peninga okkar í friði
og síðan til bankastjóranna að þeir
geri okkur kleift að geyma peninga
okkar aldraða fólksins í bankabók
svo að við þurfum ekki að braska á
verðbréfamarkaði sem við kunnum
hvort eð er ekkert á. - Óskandi væri
að forystumenn eldri borgara tækju
þessi mál upp. Einmitt núna.
Beyglur eru illa
skornar
Ásthildur hringdi:
Beyglumar, sem eru orðnar
nokkuð vinsælar, eru með þeim
eindæmum, bæði frá MS og
Myllunni, að þær eru svo illa
skomar að ekki er möguleiki að
nota þær t.d. í brauðrist eins og
margir vilja. Og því nást þær
ekki í sundur án þess að molna.
í raun eru þær of þykkar til að
passa í venjulega brauðrist. -
Þetta verða framleiðendur að
lagfæra ef þeir vilja halda í þá
viðskiptavini sem hafa keypt
beyglumar, sem era að öðru
leyti góðar.
Bankastarfs-
fólk
Ragnar skrifar:
í tengslum við íslandsbanka-
málið finnst mér koma fram að
starfsfólk þess banka sé ekkert of
vel að sér í starfsháttum. Það
tíðkast víðast hvar í bankastarf-
semi að starfsfólk fær yfirgrips-
mikla kennslu áður en það er lát-
ið liefja störf. Bankastörf eru
virðingarstörf í siðmenntuöum
löndum. I bankalandinu Sviss
tala menn t.d. um „un beau méti-
er“ sem má vel útleggja sem „göf-
ugt starf‘. Þetta verður að breyt-
ast hér á
Tímamóta lög-
reglubíll
Skarphéðinn H. Einarsson
skrifar:
Ég óska sýslumanninum í
Keflavík til hamingju með nýjan
lögreglubU sem keyptur er frá
Ameríku. Þetta er dísUbíll af Ch-
evrolet gerð frá GM verksmiðj-
unum bandarisku. Önnur lög-
regluembætti hafa verið með
bensínbUa af Ford tegund, dýra í
rekstri. Þessi embætti ættu að
kaupa dísUbUa í framtíðinni og
leggja hinum gömlu bensínhák-
um og spara þar með fyrir skatt-
borgarana. Hinn nýi lögreglubUl
í Keflavik er sannkaUaður tíma-
mótabUl.
Kvikmyndin er
amerísk
Sigurður Stefánsson hringdi:
Ég les í dag í DV (þriðjudag)
grein eftir Áma Bergmann rit-
höfund. Þar vitnar hann í les-
endabréf frá mér fyrir nokkru
þar sem ég geri amerískum kvik-
myndum hátt undir höfði á
kostnað hinna evrópsku. Þetta
kom tíl hjá mér eftir útvarpsvið-
tal við Bryndísi Schram sem
sagðist öfunda amerískar mynd-
ir m.a. fyrir tæknina. Það er hins
vegar rétt hjá Árna Bergmann;
kvikmyndin er oft annað og
meira en logandi bHar á Uugi og
þess háttar breUur. En úr því
Árni spyr þá svara ég: Kvik-
myndin er amerísk, a.m.k. sú
kvikmynd sem blívur á breið-
tjaldi kvikmyndahúsanna fyrir
hinn breiða fjölda. Og þá kvik-
mynd vUl hinn breiði fjöldi.
Hvaö er SD
smyrsl?
Sævar Ólafsson skrifar:
í byrjun október rakst ég á
tvær konur í Fjarðarkaupum í
Hafnarfirði og voru þær að
kynna húðsmyrsl. Smyrsl þetta
hefur borið undraverðan árarig-
ur á syni mínum sem er meö of-
næmi. Umbúðirnar utan af
smyrslinu voru ekki merktar
neinu fyrirtæki og virtust vera
eitthvað sem stundum er kaUað
„heimalagað" (þótt ég viti það
ekki fyrir víst). Ég hef hringt í
staði sem ætla mætti að seldu
slík smyrsl en án árangurs. Því
leita ég tU DV í von um að ein-
hver geti gefið upplýsingar um
hvar og hvort umrætt smyrsl
fæst keypt. Svari þessu einhver
þá vinsamlega sendi hann upp-
lýsingarnar í pósthólf 9411, 129
Reykjavík.