Dagblaðið Vísir - DV - 19.04.1996, Síða 12

12
FÖSTUDAGUR 19. APRÍL 1996
Lesendur___________________
Skilningur og mis-
skilningur um leikrit
Jónas Árnason - fyndni gædd andríki. Bretar kalla slíkt „wit“, segir Stein
grímur m.a.
Spurningin
Hvert stefnir þú?
Sigrún Gunnlaugsdóttir mat-
reiðslumaður: Bara að því að hafa
ánægju af lífrnu.
Ólafur Frímann Gunnarsson
nemi: bara áfram í lífinu.
Sólveig Jóna Jóhannesdóttir
heimavinnandi: Ég stefni bara í af-
mæli þessa stundina.
Haraldur Jónsson sjómaður: Eg
stefni í sama afmælið.
Margrét Víkingsdóttir ferða-
málafræðingur. Upp á við.

m
f

Ásgerður Ósk Jakobsdóttir nemi:
Bara inn í framtíðina. Ég set mark-
ið hátt.
Steingrímur St. Th. Sigurðsson
skrifar:
Borgarleikhúsið var þarna á sin-
um stað. Aldrei hafði bréfritari stig-
ið fæti sínum í þetta hús og til þess
ærin ástæða... Og nú var allt í einu
í þetta hús komið beint á frumsýn-
ingu íslensks leikrits, Kvásarvals-
ins eftir Jónas Ámason. Jónas er
oftast nær skemmtilegur höfundur -
gæddur því sem einkenndi írana
Shaw og Oscar Wilde, fyndni gædd
andríki. Bretar kalla slíkt „wit“.
Stemning var á frumsýningunni.
Sumir leikarar fóru á kostum, ekki
síst Rúrik Haraldsson, sá orkumikli
úr Vestmannaeyjum. Hann er á
heimsmælikvarða. Á Vísisárum
-mínum ámálgaði Gunnar G.
Schram, þáverandi ritstjóri, það við
mig að það væri löngu tímabært að
gefa alvarlega gaum að íslenskum
leikara sem ekki væri nægur sómi
sýndur. Schramarinn er ensk-
menntaður á sama hátt og Rúrik er
menntaður frá London (ekki Sví-
þjóð eða íslandi). Gunnar benti
réttilega á að Rúrik stæði sig allra
best í vandasömustu hlutverkunum,
enda er maðurinnn það sem dansk-
urinn kallar „mandig" - sýnir
mannmennsku.
íslensk öfund og íslenskur klíku-
skapur ríða ekki við einteyming -
ekki síst í leikhúslífinu, þar sem
tíðkast vendettur og aftökur með
lágkúrulegum hætti. Það er eins og
nútíma-íslenskt listafólk - bæði í
bókmenntum, músík og myndlist -
þoli ekki kraft, innri heiðursein-
kenni og lífsreynslu. En lífsreynsla
er oft mesta menntunin og sú eina
sanna. Því verður listafólk að þora
að lifa og lifa átök af.
Leikur Rúriks í þessu snilldar-
stykki Jónasar Árnasonar er stór-
Helga skrifar:
Leitt er til þess að vita að organ-
istinn í Langholtskirkju - og hans
fylgismenn - halda áfram að senda
sóknarprestinum þar tóninn (og það
óhreinan) þrátt fyrir háttvís tilmæli
í nýlegum úrskurði vígslubiskups.
Ég vil hvetja menn þessara óhreinu
tóna til að láta af þessari vanstill-
ingu og bið prófast um að líta vel til
með þeim.
í þessu sambandi má minna á að
fyrir nokkrum árum var einn besti
organisti landsins þá látinn fjúka af
því að hann var þá ekki talinn fást
til að lúta eðlilegum kirkjuaga.
Það hlýtur að endurtaka sig í
Kristján Guðmundsson skrifar:
Athyglisverð klausa birtist í
íþróttafréttum 16. aprO sl.: „ítalskir
stjórnmálamenn flykkjast á knatt-
spyrnuvelli landsins þessa dagana.
Á sunnudaginn verða þingkosning-
ar í landinu og þeir sem berjast um
þingsætin telja vænlega leið til ár-
angurs að láta sjá sig á vellinum."
Já, varð mér að orði þegar ég las
þetta, það er ekki á stjórnmálamenn
á Ítalíu logið. En gæti ekki verið að
kostlegur, fengi örugglega hæstu
einkunn og viðurkenningu þar sem
er leikhúsmenning eins og t.a.m. á
Broadway eða í London. Leikstjór-
inn, Inga Bjarnason (enskmenntuð),
viröist vera í sér umslagi sem list-
rænn leikstjóri. Henni tekst að
skapa kyrrláta spennu í heildarsýn-
ingu verksins og nær því, sem ekki
er svo auðvelt, að allt falli fram með
náttúrlegum hætti, að „orð samhæf-
Langholtskirkju ef „tóna-menn“
taka ekki háttaskiptum með endur-
nýjun hugarfarsins.
Hvað er eðlilegra en að líta á
kirkjukór sem hluta viðkomandi
safnaðar er leiðir sönginn án þess
að standa stöðugt í sviðsljósinu en
auðgar þó guðsþjónustuna með sér-
stökum söng sínum þegar prestur-
inn, sem er ábyrgur fyrir helgihald-
inu, óskar þess.
Hvað orgeli viðvíkur þá má alveg
vekja athygli á að i austurkirkjunni
er vel hægt að komast af án orgels
því mannsbarkinn (prestar og söfn-
uður) sér um tónana og engum leið-
ist þótt staðið sé í hinum nær sætis-
við íslendingar eigum einhverja
svipaða? Mig minnir að tUtekinn
forsetaframbjóðandi sé skyndUega
orðinn fastagestur á mörgum þeim
uppákomum þar sem von er á sjón-
varpsvélum og kjósendum. Sitji
glaðbeittur á handboltavöUum og al-
vörugefinn í kirkjum en hafi þar tU
nýlega haft fremur takmarkaðan
áhuga á guðsþjónustum og hand-
knattleik. Er vonandi að kjósendur,
ist athöfn", eins og Shakespeare tal-
ar um. Á þessum tímum méðal-
mennskunnar hér á Fróni var gott
að anda að sér súrefni á sýningu
Kvásarvalsins. í húmorvana samfé-
lagi íslensku á list Jónasar kannski
ekki upp á paUborðið hjá ýmsum
gagnrýnendum. En heiður sé Borg-
arleikhúsinu fyrir að hafa valið
jafngott verk og Kvásarvalsinn til
sýningar.
lausu kirkjum i allt að þrjá tíma á
meðan þjónustan við guð varir.
Þögnin á einnig rétt á sér í guðs-
þjónustu safnaðarins. Já, þögnin,
því safnaðarfólkið hefur einnig þörf
fyrir frið frá tali og tónum, tU hins
kyrrláta samtals við guð sinn. Þetta
vita bestu menn kirkjunnar afar vel
og mættu þeir gjarnan láta í sér
heyra um gildi þagnarinnar í hinni
almennu guðsþjónustu safnaðarins.
Að liðnum páskum ættu menn að
hugleiða þetta um leið og friðar-
höfðingjans er minnst sem er þó
höfundur og fullkomnari hinnar
kristnu trúar.
jafnt á Ítalíu sem íslandi, sjái í gegn-
um hræsni slíkra frambjóöenda.
Borgarstjóraefni R-listans, núver-
andi borgarstjóri, hafði þannig jafn-
an talað af takmarkaðri virðingu
fyrir „keppnisíþróttum" en vikurn-
ar fyrir borgarstjórnarkosningarn-
ar 1994 var hún tíður gestur á úr-
slitaviðureignum Vals og KA á ís-
landsmeistaramótinu í handknatt-
leik.
Ótímabærir tónar organista
Hræsnarar á vellinum?
Pólitískir hræsnarar á meðal áhorfenda?
Pétur K. Hafstein
- trúverðugur
frambjóðandi
Einar Árnason skrifar:
Það var ánægjulegt að heyra
málflutning Péturs K. Hafstein
sem hefur ákveðið að bjóða sig
fram til forsetaembættisins.
Hann verkaði á mig sem afar
traust og fáguö persóna. Maður-
inn virðist alveg niðri á jörðinni
hvað embættið varðar og er að
mínu mati í alla staði trúverðug-
asti frambjóðandinn sem enn
hefur komið fram. - Vonandi
fáum við að njóta hæfíleika Pét-
urs í þessu virta embætti.
Hvaða þingmað-
ur Sjálfstæðis-
flokks?
Bjöm Sigurðsson skrifar:
í ffétt Alþýðublaðsins sl. mið-
vikudag er vitnað til eins þing-
manns Sjálfstæðisflokksins þar
sem hann segir Alþýðublaðinu
að hann hafi ekki nokkra trú á
því að Guðmundur Eiríksson
þjóðréttarfræðingur og aðal-
samningamaður íslendinga um
úthafsveiðar bjóði sig fram til
forseta. Hann hafi klúðrað ýmsu
svo illilega með þeim hætti, er
haft eftir þessum þingmanni
Sjálfstæðisflokksins, að hann ef-
ist um að nokkur í hans þing-
flokki kysi Guðmund! Þetta
minnir mann á að Guðmundur
var ekki í uppáhaldi hjá fyrrver-
andi ríkisstjórn þeirra kratanna.
- En hver skyldi þessi þingmað-
ur annars vera sem er svona
inni á gafli Alþýðublaðsins?
Rússar efna
til óskunda
Haraldur hringdi:
Rússneskir togarar eru að fær-
ast í aukana og efna til óskunda
hjá íslenskum togurum, fleiri en
einum og fleiri en tveimur. Hvað
gera íslensk yfirvöld nú? Senda
þeir varðskip með klippur eða
stugga þeir við þeim rússnesku á
einhvem hátt? Nú gengur ekki
lengur að sýna Rússunum neina
tilslökun á þeim forsendum að
við kaupum af þeim fisk eða eig-
um í viðræðum við þá. Rússar
eira engu og fylgja engum regl-
um, ekki einu sinni sjóreglum.
Alþýðudekurí
Borgarleikhúsinu
Þorsteinn Jónsson skrifar:
Ég er búinn að sjá leikritið
Kvásarvalsinn eftir Jónas Árna-
son. Ég er nú frekar á sveif
þeirra sem hafa skrifað um leik
þennan og segja hann t.d. „gaml-
an farsa um gamalt efhi“. Lítið
annan en „alþýðudekur". Mikið
um ærls og látalæti sem gamalt
fólk, a.m.k. hér á landi, er ekki
þekkt fyrir. Og það er svo spum-
ing hvort yfirleitt sé hægt að
gera eitthvert leikrit, sérstaklega
um ellina. Hvar byrjar ellin í
fólkinu?
Hvar eru
14.000 störfin?
Kristinn Sigurðsson skrifar:
Allir muna hástemmd loforð
Framsóknarmanna fyrir kosn-
ingar, 14.000 ný störf. En allt er
það svikið og uppsagnir hér og
þar í þjóðfélaginu. Iðnaðarráð-
herrann, sem sumir halda að sé
í Sjálfstæðisflokknum, hefur nú
Orkustofnun í sigtinu og þar
missa margir menn vinnuna,
þeirra á meðal hámenntaðir
starfskraftar. Allt til þess að
þjóna einkageiranum. Selja á
Búnaðarbankann og telja margir
að SR-sala sé á næsta leiti. Mað-
ur skilur ekki lengur hVað snýr
upp og hvað niður. Eru ráöherr-
amir virkilega orðnir strengja-
brúður fjármálaráöherra?