Dagblaðið Vísir - DV - 31.01.1997, Blaðsíða 3

FÖSTUDAGUR 31. JANÚAR 1997
Hljómsveit Þorsteins Guðmundssonar - Heildarútgáfa:
Lög síns tíma **
Þegar sveitaballsstemningin
var sem mest upp úr 1960
komu fram á sjónarsviðið
hljómsveitir sem áttu allt sitt
undir slíkum samkomum. Ein
slík var Hljómsveit Þorsteins
Guðmundssonar sem gerði út
frá Selfossi. Á sveitaböllum
var meira gert út á að ná upp
réttri stemningu en gæði tón-
listarinnar. Heildarútgáfa laga
sem komin er út með Hljóm-
sveit Þorsteins Guðmundsson-
ar ber þess merki, þetta eru
lög síns tíma. Fyrir flesta sem
ekki voru komnir til vits og ára á uppgangstíma hljómsveitarinnar
er kannski erfitt að skflja húmorinn.
Þorsteinn Guðmundsson eða Steini spil eins og hann var kallað-
ur stofnaði hijómsveit sína árið 1965 á Selfossi. Þar og í grenndinni
voru aðalvígstöðvar hennar og máttu þær sín lítils höfuðborgar-
hijómsveitimar í samkeppninni um dansleikjagesti í þessum lands-
hluta. Hljómsveitin starfaði allar götur til 1986. Ekki voru Þorsteinn
og félagar afkastamiklir á sviði plötuútgáfu þegar miðað er við
starfsaldur og eftir þá liggja tvær fjögurra laga plötur og ein LP,
Grásleppu-Gvendur. Upptökumar bera þess merki að þama fara
menn sem vanari em að láta til sín heyra á öðmm vettvangi. Frum-
sömdu lögin em keimlík og sum hver eiga heima í glatkistunni, er-
lendu lögin em vel þekkt og flest enn rauluð í dag. Frumsamdir
textar era engin listasmíð en gera sitt gagn. Flutningur er misgóð-
ur en þegar þeir félagar ná sér á strik má vel skilja þær vinsældir
þeirra á sveitaböflum þar sem gestir hugsuðu fyrst og fremst um að
skemmta sér yfir glasi af séniver og kók og dillandi dansmúsík.
Hilmar Karlsson
Trá - Jarðsími
Dálítið djúpt á húmornum ★★
Heilmikfl gróska er í útgáfu
alls konar tónlistar um þessar
mundir. Það er ekki eins óyfir-
stíganlegt fjárhagslega að gefa
út plötu nú og var fyrir örfáum
áram. Margir stíga á stokk og
margt er og misjafnt efnið sem
lendir á geisladiskum. Sem
betur fer er það ekki alvont
sem lítt þekktir eða jafnvel
óþekktir aðilar láta frá sér
fara. Platan Jarðsími með
hijómsveitinni Tré er ein af
mörgum sem ekki kom út með
miklum látum en hefúr að
geyma býsna athyglisverðar tilraunir í tónlistarsköpun. Þeir félagar
flytja rokkmúsík sem er aflhrá en ekki alvarlega hráslagaleg. Það
era meiri pælingar í gangi en í eintómu keyrslurokki. Sumt gengur
bærilega upp, annað veröur heldur endasleppt og sérstaklega er
erfitt að fá nokkum botn í textana. Héma má finna verk fyrir slag-
verk (Opus 1), allt að því popþlag; í versum en ekki viðlagi (Tenel-
even), hálfgert pönkrokk (Skáldið), hamagang (Hillary) og algert
flipp (Allt í einu ...). Einhver húmor er meðferðis þótt dálítið djúpt
sé yfirleitt á honum.
Ingvi Þór Kormáksson
Celine Dion - Live A Paris
Kemur á óvart
Kanadíska söngkonan Celine
Dion átti sér einn draum þegar
hún sigraði Stormskerið,
Stebba Hilmars og fleiri í
Eurovision 1988. Hún ætlaði að
verða heimsfræg. Það hefur
henni tekist svo að um munar
en lögin með henni, sem hafa
komist efst á vinsældalistana,
hafa verið fremur einlit. Eink-
anlega átakamiklar ballöður
með tilfinningaþrangnum
söng.
Á plötunni Live A Paris er
svo sem nóg af slíku en Celine
Dion sýnir einnig að hún ræður vel við annars konar tónlist. Hún
skákar Tinu Tumer að vísu ekki í River Deep Mountain High en út-
gáfa hennar á þessu sögufræga lagi er eigi að síður vel boðleg. Það er
helst að framburður söngkonunnar sé fulUinur. En miðað við að að-
eins örfá ár era liöin síðan hún lærði ensku verður frammistaðan að
teljast viðunandi.
Ef marka má plötuna í heild virðist Celine Dion bjóða upp á tals-
vert frísklegri tónlist á tónleikum sínum en á hljóðversplötum. Þar
af leiðandi kom hijómleikaplatan Live A Paris þægilega á óvart.
Kannski í og með vegna þess að maður reiknaði ekki með neinu sér-
stöku fyrirfram.
Ásgeir Tómasson
'itónlist
' *★ *
Herb Reed og hans útgáfa af Platters.
Kvöldið sem Bill Clinton sór emb-
ættiseið öðra sinni sem forseti
Bandaríkjanna var efnt til tuttugu
hátíðardansleikja í höfuðborginni
Washington honum og fjölskyldu
hans til heiðurs. Söngsveitin góð-
kunna, The Platters, kom fram á
einum þessara dansleikja og
skemmti gestum forsetaembættisins
með söng sínum. Einum stofnanda
Platters, Herb Reed, var hins vegar
ekki skemmt og sá hann ástæðu til
lét óánægju sína i Ijósi. Það gerði
einnig Carl Gardner, fyrrverandi
liðsmaður The Coasters, sem sagð-
ist vera hneykslaður á að nokkur
réði til sín söngsveit með gamla
nafninu til þess að syngja gömlu
þekktu lögin, svo sem Poison Ivy og
Charlie Brown, söngsveit sem hefði
nákvæmlega engan þátt átt í að gera
gömlu lögin vinsæl.
Larry Marshak hjá RCI Managa-
ment segir hins vegar að það sé tón-
við gömlu hljómsveitina þótt enginn
upprunalegu liðsmannanna sé leng-
ur með.“
Marshak bendir líka á að yfir
tuttugu manns hafi verið í Drifters
um lengri eða skemmri tíma meðan
söngsveitin stóð á hátindi frægöar
sinnar og jafnframt hefur verið bent
á að í raun og vera hafi það verið
tvær Drifters sveitir sem hafi sent
frá sér lög á vinsældalista. Sú fyrri
sló í gegn 1953 undir forystu Clydes
Klagaði The Platters
fyrir Bandaríkjaforseta
að bera fram formlega kvörtun við
forsetann yfir því að söngsveit með
því nafni væri ráðin til að skemmta
á vegum embættisins. Kvörtuninni
hefúr enn ekki verið svarað, að þvi
er kemur fram í dagblaðinu Was-
hington Post.
The Platters var ekki eina gamla
sveitin sem kom fram að kvöldi inn-
setningardagsins 20. janúar. Þar
skemmtu einnig The Coasters og
The Drifters. Allar þijár áttu sveit-
imcir það sameiginlegt að í þeim
var enginn liðsmannanna sem
sungu með þeim meðan þær stóðu á
hátindi frægðarinnar á sjötta ára-
tugnum. Nefndin sem skipulagði há-
tíðardansleikina í Washingston
sneri sér til umboðsskrifstofunnar
RCI Management í New York sem
Larry Marshak rekur. Hann hefúr
síðastliðna tvo áratugi átt nöfnin
Platters, Drifters og Coasters og
mannað þessar gömlu söngsveitir
eins og honum hefur sýnst, gömlu
liðsmönnunum til lítillar hrifning-
ar. Herb Reed, sem fyrr var nefnd-
ur, kemur til dæmis enn fram í
söngsveit sem hann nefnir Herb
Reed’s Platters og sú sveit kom tví-
vegis hingað til lands fyrir nokkr-
um árum á vegum Þorsteins Viggós-
sonar veitingamanns í Kaupmanna-
höfn.
Að sögn Washington Post var
Reed mjög misboðið þegar hann
frétti að The Platters ættu að koma
fram á innsetningardansleik án sín.
Fjórum dögum fyrir dansleikinn
sendi hann Clinton forseta símbréf
þar sem hann kvaðst vera agndofa á
því að embættið væri að ráða óekta
söngsveit sem hefði nákvæmlega
ekkert með foma frægð The Platters
að gera. Hann bað forsetann að taka
í taumana. Það var ekki gert.
Þetta mál þykir vandræðalegt í
ljósi þess að nefndin, sem annaðist
hátíðarhöldin í Washington daginn
sem embættistakan fór fram, lét
framleiða aragrúa af minjagripum
sem seldir vora mjög dýra verði.
Hart var gengið fram í baráttunni
við óprúttna framleiðendur sem
létu búa til eftirlíkingar og seldu
þær gegn vægu verði. Þykir ýmsum
sem baráttan við eftirlíkingamar
hefði átt að ná lengra en til minja-
gripanna.
Herb Reed var ekki hinn eini sem
listin en ekki gömlu flytjendumir
sem áheyrendumir vilji fá. „Ég held
að fólki sé sama, það er komið tfl að
skemmta sér og heyra gömlu smel-
lina. Fólkið sem skipar þessar sveit-
ir er á fertugs- og fimmtugsaldri og
allir vita að það var ekki með í upp-
hafi. Því er ekki verið að blekkja
neinn. Fólk vill bara að skemmtun-
in takist vel og það mætir til að
hlusta á hljómsveit sem hefur tengsl
McPatthers. Fimm áram síðar var
mannskapurinn endurnýjaður gjör-
samlega þegar söngsveitin The
Crowns skipti hreinlega um nafn og
kallaði sig upp frá því Drifters.
Aðalsöngvari hennar var Ben Nel-
son sem síðar tók sér nafnið Ben E.
King. Kvartanir varðandi The
Drifters era því nokkuð flóknari en
í tUfellum The Coasters og The
Platters.
Eins og allir vita hefúr
Björk Guðmundsdóttir slegið
rækilega í gegn 1 Evrópu en
nú er horft til Bandaríkjanna.
Um þessar mundir er plötufyr-
irtækið Elektra að gefa út
plötu hennar, Telegram, í
Bandaríkjunum. Á þessari
plötu „íslensku prinsessunn-
ar“, eins og hún er kölluð í raf-
rænni útgáfú tímaritsins Bill-
board, er aö finna endurhljóö-
blandanir af lögum af plötu
Bjarkar, Post. Þar á meðal eru
Possibly Maybe, Hyperbaflad,
Enjoy og Isobel.