Dagblaðið Vísir - DV - 08.10.1999, Blaðsíða 8

varsti
á miðnætti þaf
1. janúar 1981
Einar Orn Olafsson verðbréfagutti hjá
FBA.
Ég var
að tína
Eg var átta ára gamall á þessum
tíma og hlýt að hafa verið að horfa
á flugeldana á miðnætti og tína
rakettuprik á nýársdag. Gengis-
breytingin hafði engin stórkostleg
áhrif á líf mitt enda hafði ég ekki
mikla peninga á milli handanna á
þessum tíma en ég var þó farinn að
fá vasapeninga. Bróðir minn eign-
aðist skjöld með bæði gömlu og
nýju myntunum og ég man að mér
fannst óskaplega gaman að skoða
hann. Mér er það einnig minnis-
stætt þegar ég fór út í búð til að
kaupa mér nammi stuttu eftir
myntbreytinguna. Þá fékk ég mjög
lítið af kúlum fyrir krónurnar sem
ég var með því sjoppueigandinn
hafði nefnilega notað tækifærið og
hækkað verðið á kúlunum um leið
og gjaldmiðillinn breyttist.
Gjaldmiöilsbreytlng gekk í gildi hér á landi á
nýársnótt 1981. 100 gamlar krónur urðu jafn-
viröi einnar nýrrar og allar upphæóir urðu
hundraðfalt lægri en áður. Þetta ruglaði marga
í riminu og leigubílstjórar í Reykjavík urðu að
benda fólki á það á nýársnótt að hafa ávísan-
irnar ekki hundraðfalt of háar þegar kom að
fargjaldinu. Langar biðraðir mynduðust í bönk-
um fyrsta virka dag ársins því allir þurftu að
skipta gömlu krónunum yfir í nýjar. Gjaldmiðils-
breytingin olli því að verðmerkja þurfti allar
vörur í verslunum upp á nýtt og var nokkuð um
þaö að óprúttnir kaupmenn notuðu tækifærið
til að hækka verðið í leiðinni.

Emilíana Torrini hefur búið í London í 16 mánuði. Eftir mikinn undirbúning er
söngkonan nú að stíga sín fyrstu alvöruspor í alþjóðlega poppbransanum.
Dr. Gunni skrapp til stórborgarinnar í síðustu viku og fór á fyrstu tónleikana með
henni og nýja bandinu hennar. Þau töluðu saman um bransann, nýju plötuna,
kjaftasögurnar og framtíðina. Og nöguðu gulrætur á meðan.
Emilíana fe
sinar eigin
Emilíana Torrini situr í gömlum
sófa inni í einu herberginu í Depot-
stúdlóinu. Þetta er alvöru æflngahús-
næði eins og þau gerast í stórborgum,
en samt óma þungarokksgítar-
ar úr næsta herbergi; slöpp
hljóðeinangrun. Emma fiktar í
glænýjum gemsa sem er hrika-
legt tækniundur með að mér
sýnist innbyggða ritvél. Hún
dregur upp Malboro Lights-
pakka og kveikir sér í rettu. Ég
minni hana á plakatið sem hún
var á ásamt nokkrum öðrum
reyklausum poppurum. „Æi,
þarftu nú að minnast á það?“
spyr hún afsakandi. „Ég var
hætt í átta mánuði ..." Sim-
hringing bjargar henni. Hún
hverfur með tækniundrið inn í
hliðarherbergi og talar á ensku.
Hljómsveit Emilíönu er að
gera sig klára fyrir æflngu. Það
er stór dagur á morgun: Fyrsta
skipti sem Emilíana kemur
fram með fullskipuðu bandi. Hún er
búin að gera tvö útvarpsgigg með
smærri kombóum, en á morgun skell-
ur alvaran á. Sigtryggur Baldurs-
son, sá trausti molastrákm’, er að
huga að trommusettinu. Charlene er
bassastelpa sem æfir fingrasetningar
á hvítan fimm strengja Gibson-bassa.
Gítarleikarinn heitir Steve og er með
derhúfu sem stendur á „Pig“. Tækni-
strákurinn Charly - „algjör ljúfling-
ur“, segir Emma mér siðar - er búinn
að vera að prógrammera síðustu vik-
urnar en bandið sjálft er bara búið að
æfa í viku.
Tveim hæðum fyrir ofan er hræó-
dýrt mötuneyti þar sem við Emilíana
tyllum okkur eftir að hún er búin að
tala nóg í nýja gemsann. Hljómsveit-
in verður að æfa söngkonulaust á
meðan.
Bekkjarpartí á
hverjum degi
Þetta er ekki fyrsta viðtalið sem
Emilíana hefur þurft að fara í. „Um
daginn var ég í fjóra daga í viðtölum
frá 10 á morgnana til 10 á kvöldin,"

Andrew Lloyd-Webber.
Olafur Haukur Símonarson.
Tvö söngleikjagoð sem eru svona líka sláandi lík. Annar textasnilling-
ur og hinn höfundur mikils háttar dægurperlna. Sorglegt að þeir skuli
hafa fæðst hvor í sínu landinu því Andrew hefði haft miklu meira gagn
af Ólafi en þessum Tim Rice sem hann var alltaf að dandalast með í upp-
hafi ferilsins. Þeir eru samt ólíkir að innan, Andrew og Ólafur. Það er
varla til mynd af þeim fyrrnefnda öðru vísi en hann sé skælbrosandi en
Ólafur rétt kímir þegar hann er hvað ánægðastur. Annars eru þeir eins
í holdinu, í kringum augun, með sömu kinnamar og myndast báðir
svona glettilega vel.
segir hún. „Eg var orðin eins og ró-
bot. Ef einhver spurði mig eitthvað
öðruvísi þá var ég bara ... vissi ekki
hverju ég átti að svara."
„Ég myndi líklega fatta það
ef ég sæi Madonnu, en ég
hef örugglega móðgað
helling af fólki með því að
þekkja það ekki. Mér finnst
bara skemmtilegast að fara
á minn lókal pöbb og spila
pop-quiz og fara á bingó á
föstudögum. Ég er svo
rokkari í mér.“
Varstu þá meó stöðluö svör vió
spurningunum?
„Nah. Kannski ef það var mikið.
Þeir vilja mikið fá það sama af því að
þeir þekkja mig ekki. Þeir vilja fá
eitthvað til að líma inn i hausinn á
fólki.“
Poppbransinn gengur út á að búa
til einfalda ímynd af popparanum.
Framboðið er geigvænlegt, sérstak-
lega í London, og nú er Emilíana
komin í pottinn. Ég spyr hana hvern-
ig ímynd hún sé með.
„Ó, ég veit það ekki,“ svarar hún
hreinskilnislega. „Ekki spyrja mig.“
Hvernig líst þér annars á þetta - er
þessi bransi eins og þú bjóst viö?
„Já, en ég er samt ekki mikið inni
í þessu. Lítill ímyndaði maður sér
þetta sem voða glamúr, en svo er
þetta ekkert þannig. Ég er bara glöð
með mína litlu vini og litlu fjöl-
skyldu. Hef það bara þannig."
En er ekki hluti af því aö búa hérna
í London aó vera sýnilegur. Mœta þar
sem poppararnir mœta, fara í partí...
„Jú, en ég er ekki alveg inni í því,
fmnst það ekkert rosalega gaman.
Mér finnst gaman að vera í músík-
inni en það sem kemur á eftir; mað-
ur getur orðið voðalega þreyttur á
þvi. Það er eins og að fara i eitthvert
bekkjarpartí á hverjum degi.“
Hefurðu hitt einhverja frœga í þess-
um bekkjarpartíum?
„Ég er svo vitlaus - og var alveg
jafn slæm á íslandi - ég veit aldrei
hver neinn er. Ég myndi líklega fatta
það ef ég sæi Madonnu, en ég hef ör-
ugglega móðgað helling af fólki með
því að þekkja það ekki. Mér finnst
bara skemmtilegast að fara á minn
lókal pöbb og spila pop-quiz og fara á
bingó á fóstudögum. Ég er svo lítill
rokkari í mér.“
Ónei, kannski sofna
bara allir!
Plata Emilíönu heitir „Love in the
Time of Science" og kemur út hér-
lendis 20. október og fimm dögum
síðar annars staðar í Evrópu, nema í
Bretlandi þar sem hún kemur út 8.
nóvember. Plötunni verður fylgt eftir
með tónleikum í Evrópu og hér held-
ur Emilíana tónleika í lok október.
„Það tók fimm mánuði að taka
plötuna upp,“ segir söngkonan.
„Ótrúlegur timi. Maður var vanur að
gera plötur á 2 vikum og var því orð- .
inn hundleiður á þessu. Ég er þó auð-
vitað ofsalega ánægð með nýju plöt-
úna mína og þar er ég að nota mína
eigin rödd í fyrsta skipti, nema með
Slowblow, þá söng ég venjulega. Plat-
an er róleg, ég á ofsalega bágt með að
semja í hröðum takti og ég
hlusta rosalega mikið á ró-
lega tónlist. Ég er dálítið
hrædd um að flytja plötuna
á tónleikum af því hún er
svo róleg. Ónei, kannski
sofna bara allir! Maður ætti
kannski að útbýta svefnpok-
um í anddyrinu. En við
erum búin að gera þetta allt
kraftmeira."
Áður en platan var tekin
upp stóð yfir langur prósess
þar sem leitaö var að réttu
fólki til að semja lögin með
söngkonunni. Margir voru
kallaðir til og margar til-
raunir gerðar.
„Þetta gekk allt mjög fint
fyrir sig. Fólk hélt mér uppi
héma í London í fimm mán-
uði þegar ég kom. Ég vildi ekki setja
eitthvað í gang og fara að skrifa und-
ir eitthvað strax. Mig langaði að gera
þetta sjálf og vera hjá fyrirtæki þar
sem ég get fengið að ráða því sem ég
er að gera.“
Emilíana skrifaði loks undir hjá
plötufirmanu One Little Indian í
febrúar. Henni var boðið að ganga í
hljómsveitina Sneaker Pimps, sem
hafði rekið söngkonuna sína.
„Ég ákvað að gera frekar plötu
sjálf. Ég veit að ég er ómöguleg i
hljómsveit. Ég verð að ráða. Ég nenni
ekki að láta í minni pokann í sam-
starfi.“
Langar að verða eins
ngí
og lom Waits
Svo kom náungi sem kallar sig Egg
til sögunar. Hann hafði helst unnið
sér til frægðar að spila á bassa með
80’s hljómsveitinni Brother Beyond.
„Ég kynntist Egg, gaurnum sem ég
skrifa allt með, og fyrsta lagið sem
við sömdum var „To Be Free“. Ég er
þannig að ég vil alltaf henda öllum
lögum sem ég sem. Verð að koma að
þeim aftur. Ég hitti Egg ekki í ár,
prófaði að vinna með fullt af öðru
fólki en filaði það
bara ekki.“
Hvaöa fólk var
þetta?
„Bara alls konar.
Til dæmis söngvar-
inn úr Squeeze. Ég
náði engu sambandi
við hann. Svo
heyrði ég „To Be
Free“ aftur og þá
ákvað ég að láta
plötuna
upp á því lagi. Við
Egg fórum því að
semja fléiri lög og
Siggi Baldurs kom
líka við sögu. Það
var alveg æðislegt,
það var eins og við
værum í leikskóia."
Hvernig er þessi Egg?
„Hann er snargeðveikur. Hann er
svo ofvirkur, spriklandi út um allt
allan tímann, einhver skemmtilegasti
maður sem ég þekki. Þetta var allt
svo easy. Við vorum rosalega slow að
gera lögin sem hentaði mér ágætlega
því ég er örugglega mest slow í heim-
inum að semja músík. Það tekur mig
alveg eina viku að gera eitt lag.“
Ertu aö stefna aö því aó gerast laga-
höfundur frekar en aó vera „bara“
söngkona, eins og þú hefur stundum
sagst vera?
„Nei, ekkert endilega. Ef ég get
það, ef það koma lög, þá er það fint.
En ég er ekki í neinni desperasjón að
þurfa að semja lög. Einu sinni vorum
við inni í eldhúsinu hjá Egg með vini
hans sem er trúbador. Ég var að
babla um að mig langaði að gera fal-
legt sumarlag og þá tók hann upp gít-
arinn og spilaði lag (“Summer
Breeze" á plötunni). Þegar ég heyrði
það sá ég nafnið mitt á laginu. Svona
finnst mér rosalega gaman, þegar ég
heyri lag sem ég verð bara að eiga.
En mér finnst lika gaman að semja,
ég á örugglega alltaf eftir að semja
eitthvað á plötunum mínum."
Hvert er svo markmiöiö með þessu
öllu?
„Mig langar að verða eins og Tom
Waits. Eiga svona career og geta gert
plötur endalaust. Gera bara það sem
ég vil af því að þetta er það eina sem
ég kann.“
Á litlum palli
Emilíana býr með tveim íslenskum
stelpum í East End. Ég spyr hana
hvernig borgin leggist í hana.
„Mér finnst London fín núna. Það
var mjög fyndið, ég hataði að vera
hérna einu sinni. Maður sá aldrei
lengra en næsta hús og þurfti alltaf
að taka of mikið tillit til fólks. Einn
daginn labbaði ég svo upp úr tjúbinu
og fann þessa sömu lykt og maður
fann þegar maður fór í fyrsta skipti
til útlanda. Eftir það var fint. Þannig
að mér líður vel, ég er að kaupa íbúð
og svona.“
Noh! Ertu bara orðin rík strax?
„Já, alltaf rik. Nei, tek lán.“ Emilí-
ana hlær. „Svo er maður alltaf með
plan B ef þetta virkar ekki. Þá fer
maður bara að gera eitthvað annað.“
Hvaö er plan B?
„Það er að verða eilífðarstúdent og
lifa á ríkinu." Meiri hlátur. „Nei, ég
segi svona. Ætli ég verði ekki bara
einhver eilifðartúristi."
Er London miöpunktur poppsins?
„Ég veit það ekki. Ég veit í raun-
inni ekki hvar er best að vera. Hérna
„Ég venst því aldrei aö veita
viðtöl, er alltaf stressuð. Ég
á eftir að verða ein tauga-
hrúga þegar ég verð fimm-
tug, ha, ha, ha, með tauga-
sjúkdóma og vesen. En ég
er ke'n ákveða að ég ætla
að hætta þegar ég verð 36
ára. Ætla að gerast krydd-
jurtabóndi á íslandi.“
er þetta rosalega erfitt. Frakkamir og
Þýskararnir eru miklu opnari og eru
alltaf jafn hissa og finnst allt svo
skemmtilegt. Bretarnir eru meira
svona; uhhhh, eru svo skeptískir."
Hvaö meö egóiö; fannst þér fúlt aö
koma frá íslandi þar sem þú varst
stjarna og koma hingaö og vera
nóboddí?
„Nei, og mér hefur aldrei fundist
ég vera eitthvað somboddí heldur. Ég
hef aldrei pælt i þessu og ég hef eng-
f Ó k U S 8. október 1999
8