Dagblaðið Vísir - DV - 31.12.1999, Page 6

áramótaávörp ungu kyns1óöarinnar
Minni íslensku þjóðarinnar er
kannski helst hægt að líkja við rot-
þró. Staðreyndir fljóta yfir skilrúmin
útþynntar. Fréttaannállinn er skil-
rúmið sem skilur minnisrýmin að.
Vegna þessarar virkni þjóðarminnis-
ins eru pólitíkusar endurkjörnir aft-
ur og aftur og þess vegna gerðist það
til dæmis að aðalmaðurinn í stærsta
hneykslismáli ársins 1998 var kjörinn
á þing árið 1999. Líkt og þjóðarsálin
man ég aöeins eitt ár aftur i tímann.
Þegar klukkan slær 12 á miðnætti
gamlársdags treysti ég því að atburð-
ir ársins séu í öruggum höndum
fréttastofu Sjónvarps. Þess vegna
man ég ekki eftir þvi á nýársdag að
maki formanns Umhyggju, félags
langveikra barna, barðist á móti
byggingu bamaspítala á Landspítala-
lóðinni vegna hræðslu við að missa
bílastæði. Þess vegna man ég ekki eft-
ir umdeildum sýknudómi Hæstarétt-
ar í kynferðisglæpamáli. Þess vegna
man ég ekki eftir því að forseti ís-
lands komst á ærlegan séns með konu
sem ber nafn sem rímar við forrit.
Þess vegna man ég ekki eftir því að
nokkrir þingmenn voru á barmi
taugaáfalls í ræðustól vegna gæsfygla
á Austurlandi. Þess vegna kaupi ég
Öldina okkar þegar hún kemur út eft-
ir nokkur ár. Þá fyrst get ég munað.
Lausn á hjónaerjum
Um áramót hugsar venjulegt fólk
til baka og þá yfírleitt um það sem fór
úrskeiðis. Það er nokkuð sem kemur
aldrei fyrir forsætisráðherra. Ég hef
aldrei séð forsætisráðherra brotna
niður fyrir framan myndavélina og
með grátstafína I kverkunum tala um
allt sem fór úrskeiðis og hvemig
hann ætlaði að standa sig betur á
næsta ári. Kannski sem betur fer, því
oftast eru áramótaheit þægileg og
tímabundin sjálfslygi. Um þessi ára-
mót ætla ég að hugsa fram á veginn
eins og forsætisráðherra og nýta til
fulls rotþróarvirkni minnisins. Ég
ætla að spá fyrir um árið 2000, ?-árið
sem er í hugum sumra endalok en
byrjun í hugum enn fleiri. Ég spái því
að fundin verði upp allsherjarlausn á
samskiptum hjóna. Hún er svo ein-
föld að það er ekkert skrýtið að
mönnum hafi yfirsést hún. Lausnin
felst í því að setja ljós í klósettskálar
þannig að klósett virki eins og ísskáp-
ar - það kvikni ljós þegar setunni er
lyft. Þetta kemur að
mestu leyti í veg fyrir
útfyrirpissingar og
bjargar fleiri hjóna-
böndum en nokkuð ann-
að.
Ég spái því aö lista-
menn og heiðagæsir
taki höndum saman í
róttækri byltingu. Eftir
nokkurt japl, jaml og
fiður fella gæsimar til-
lögu listamannanna um
aö sökkva Alþingi. Þess
í stað verður það áfram
griðland furðufugla í
sárum.
Encjinn
heimsendir
Ég spái því að það
verði enginn helvítis
heimsendir (en til að vera ömggur
klæðist ég fötum sem eru viðeig-
andi, bæði fyrir framan þá himna-
feðga og einyrkjann í neðra. Það
væri ekkert hallærislegra en klæð-
ast gallabuxum og stuttermabol við
endalok alheimsins). Trúfrelsi hef-
ur aldrei verið meira á íslandi og
er nú svo komið að framboð
Himnaríkja er meiri en eftirspum.
Trúfifl frelsast aftur og nú undan
áþján þeirra sem frelsuðu þá síðast
og þau fylgja nú í blindni. Margir
heitustu trúflokkamir trúa því að
árið 2000 verði heimsendir. Það er
ekkert sérlega spennandi að bíða
og hvað þá eftir óstundvisum
heimsendi og því mim fólk flykkj-
ast í lið spámanna sem segja að
bíða þurfi i að minnsta kosti 1000
ár í viðbót þar sem heimsendir árið
2100 er ekki nógu töff.
Sjáumst eftir endalokin. Gleði-
legt ár. Sigtryggur Magnason
áramótaávörp ungu kynslóöarinnar

Handritin
ekki í vídeótækin
Brynhildur Þorarinsdottir dagskrárgerðarmaður.
bíður handan miðnættis. Skínandi
björt. Tækifærin óteljandi heima
og heiman. Litla þjóðin að verða
stór, hamingjusöm þjóð í hamskipt-
um og hvílík þjóð, hvílík öndvegis
menningarþjóð.
Brynhildur Þórarinsdóttir
ur. Það er gott að hafa það skítt,
skáld þurfa berkla tO að skapa og
hungur hvetur til dáða, óhamingja
er uppskriftin að eilífum ljóðum.
En bókaþjóðin hefm- lagt bækumar
á hilluna, hetjumar eru horfnar og
handritin passa ekki í vídeótækin.
Hún er hætt að tala dönsku á
sunnudögum, danski kóngurinn
orðinn að elligrænni styttu við
strætóstoppistöð. Kristján blaða-
sali. Jón Sigurösson maður aldar-
innar; fyrir að búa í Danmörku en
vilja ekki vera í Danmörku. Já eða
nei, af eða á afar íslenskt. Samt leit-
ar hugur minn heim til þín. Við
hefðum fundið upp legóið og
dogma-myndimar, orðið Evrópu-
meistarar í fótbolta, lifðum á öli og
hefðum það huggulegt, klámið væri
löglegt og kóngafólkið laglegt.
Land, þjóð og tunga, þrenning sönn
og ein? Mjólkin vék fyrir míranda,
síðan kóki, Gunnar á Hlíðarenda,
spilaði hann ekki með Val? Am-
boð? Er það ekki einhvers konar
partí? Hvílík þjóð! Hvílíkt ár!
Tanni fallinn frá, pólitíkin hætt að
gelta. Hundur í heiðargæsavinum.
Fundist hefur náttúruperla (ekki
ofan á hitaveitutönkum) en tapast
aftur eins og Ameríka forðum. Sá á
fund þar sem Finnur vinnur í
bankanum. Forsetinn búinn að ná
sér eftir axlarbrotið og hryggbrotið
sem síðan reyndist óbrotið, betra
er heilt en illa gróið segja ömmurn-
ar og fitja upp á nýrri lopapeysu til
þess að grynnka á skuldum sauð-
fjárbænda. Sjómennskan orðin
tóm, flotinn orðinn bilaíloti, skipp-
erinn með skuldabréf í vasanuni.
Vísa frænka borgar. Öndvegissúl-
urnar þó enn á sínum stað, nýbúar
dansa enn í kringum þær. Hvar er
sakleysið? ég spyr. Hverfandi, sem
betur fer, sjónir að beinast út og
suður, náttúran að vakna, veröldin
að koma í heimsókn. Framtíðin
Kæra þjóð! Hvílík þjóð! Hvílík
þúsöld! Og rúmlega það, 1126 ár í
eilífri sjálfstæðisbaráttu. Pólitískir
flóttamenn, lýður sem kann ekki að
lúta kóngi sem kann ekki að klippa
sig (enda skærin ekki fundin upp
enn, skæruliðar þó). Á íslandi
þurfa menn aldrei að kvíða, hugsa
þeir og sigla út um höfin blá í 17 ár
eða daga. Sjómennskan bændum
ekki i blóð borin, kasta upp, kasta
upp súlum, öndvegissúlum, önd-
vegisdanssúlum sem enda á óðali
feðranna. Fyrstu nýbúamir famir
að glíma við íslenskuprófið. Ég
spyr því varstíekki kyrr? Við ætt-
um olíu og eldivið, hefðum unnið
júróvisjón og stýrt sameinuðu þjóð-
unum, kynnum íshokkí og afhent-
um friðarverölaun, ættum spilandi
mann hjá Liverpool og alvöru
kóngaslekt sem kynni að ríða út.
Vondur matur þykir góð-
ur
Hvílík þjóð! Hvílik öld! Amerísk
menning og útlenskar uppfinning-
ar, tyggjó og tölvuspil. Samt svolít-
ið feimin við nútímann, ísskápur
kominn á hvert heimili en étum þó
skemmdan mat, úldna skötu,
hlandsprengdan hákarl, súr eistu
og brostin augu í hlaupi eða
kjamma. Vondur matur þykir góð-
Sigurður Hall. Kalkúnn.
Sigurður Hall kokkur er eflaust einkar lunkinn við að elda kalkún svo bragð
sé að og þar að auki líkist hann kalkúni. Allavega tifar hálsinn á Sigga nokkuð
kalkúnslega þegar hann talar auk þess sem lögun hálsins er einstaklega kalkúns-
leg. Hakan rennur einhvem veginn saman við langan slagandi pokaháls. Sigurð-
ur hefur óneitanlega þetta haukfrána kalkúnsaugnaráð sem einkennir fuglinn og
gerðarlegt munnstæði sem getur goggað í hina og þessa veislurétti. Llklega finnst
meistarakokkinum voða gott að smakka á vel matreiddum kalkúni með tilheyr-
andi gúmmulaði. Spumingin er hins vegar sú hvort kalkúninum þætti jafn gott
að matreiða og éta Sigga og síðarnefndum þætti um kalkúninn.
6
f Ó k U S 30. desember 1999