Dagblaðið Vísir - DV - 21.01.2000, Side 14

\
X
Orðið hösl minnir ósjálfrátt á klámblaðið Hustler og aðalsöguhetjuna í Midnight Cowboy sem
átti sér þann draum heitastan að verða vinsæll hustler eða hórkarl. Á þessum góðæristímum hefur
slanguryrðið hösl verið notað um daðurkennda viðreynslu á reykvískum börum. Fólk heldur á
gleðigaleiðuna með greddufiðring í kviðarholinu; sumir í leit að framtíðarmaka meðan aðrir fiska eftir
[einnar nætur gamni. Stundum rekast væntingarnar illilega á og fylgikvillarnir geta m.a. verið ástarsorg,
ótímabær ólétta, klamedía eða óþægilegar símhringingar um nætur. Að margra mati er höslrúllettan
spennunnar virði enda er fyrsti vinningur hamingjuríkt ástarsamband. Fókus fékk nokkra einstaklinga til að ræða um hösl.
í Reykjavík
Jónas Gunnar Allansson mannfræðlngur og Agnar
Jón Egilsson lélkari veltu slanguryrðinu hösl fyrir sér.
21. janúar 2000
Jónas Gunnar Allansson mannfræðingur og Agnar Jón Egilsson leikari spjölluöu um fyrirbæriö hösl.
Þeir eru báöir á þrítugsaldri, einhleypir meö eindæmum og þekktu þetta slangurnýyrði samstundis.
Þeir skilgreindu oröið, spjölluöu um djammheima Reykjavíkur og flögguöu skoðunum sínum á þessum málum
Imyndunaraflið
eflir órana
A:-:nnr: „OnMA ..luistliT" þyúir n
iiiorttinn umtuimáluin horn ohn
horknrl."
•lonns: ..l'.rui ah moinn að þottn
so loihiinlnonY"'
Aynnr: „l’oitn or loitMndnorú.
fyi'ir uian þah ah hordótmir ttonu-
ur yonjuloyn ut a þaö som or IVok-
nr salarlaust. Gon.mir moirn út a
ltkamlo.ut atl'orli on salramn ion;a-
in.ou o,u þoss \ ounn holtl oy aö Itosl
st’ on.onn vo.mnn jákvmtt."
•lonns: haö byr til akvoöiö uor-
oiulahlutvork. oinhvor höslar. Kyr-
ir vikiö voröur oinhvor .uorandi oy
oinhvor þolandi."
Agnar: „K;a hold lika. ofviö horf-
um a Royk.invtk og harn d.iamm-
hoiminn. nö þnö or oft samn folkiö
st-m or ttii n djammimt t oinhvor.iu
hosli liggttr viö 1 tttgi arn. F.g goi
vol imyndaö mor aö i mörgtim til-
follttm st1 þotta oins ou ln or önnur
tikn. Kinhvors konar lölksfíkn oön
folngssknpnrfikn...”
•lónns: „hrá oftir fólngsskap?"
Aynar: „dá. tig hroinloya oin-
manaloiki. haö or okkort ondiloya
hnra kynlifiö som fólk or aö loita
lontln i oinhvors konar daöri án
þoss nö vora luiinn aö fara inn fyr-
ir l'imm motr.u raditts n mannoskj-
unni som or aö oinhvorju ioyti
skotmarkiö þn stundina."
hnndi hold óy nö okkort só ^ins
yott fyrir stimhandiö oy aö pariö
yoti l'tiriö út. skommt sór oy daör-
aö \ iö aörn. Svo komur þaö iioim í
hjónttlifiö, fullt af sjálfsöryggi, og
notnr þtinn kraft i samskiptum vtö
mnkann. hannig gotur daövtr veriö
mjiig jákvictt."
Agnar: „Daötir ollir s.ialfstraust
of þaö gengur upp."
•Jónas: „Hvaö moinaröumeö „Kf
|)aö gongttr upp"?"
Agnttr: „Klört oöa daöur getur
alveg ondaö i skiphroti. hú gotur
alvog fongiö einn a hann á þann
hátt aö þti htigsar: „Úppsasí. ég cr
ömtirlogur." há er skotmarkiö
okki alveg nógu vel valiö og þaö
voröur hara aö hafa þaö gengur
bara betur næst."
Jónas: „Mór finnst aö maöttr
eigi aö daöra viö gömlu konurnar
i Bonusi og Hagkaupi og bara
Leit að nánum kynnum
Jónas: „Kannski getum viö
komist aö samkomulagi i þossum
samra’öum tim aö oröiö liiisl só
svo noikva’tt aö þaö hæfi okki
longur."
Agnar: „haö for algiörloga oftir
s.iálfsmynd þoss som stundar þaö."
Jónas: „Myndir þú til dtemis
sogja: „Kg var aö hösla oin-
hvorn."?"
Agnar: „haö for öruggloga oftir
þvi t hvaöa skapi óg or."
Jónas: „Mór þa’tti þaö sjálfum
m.iög noikvætt."
Agnar: „Auðvitaö or þaö mjög
noikva’tt að hösla fólk, næla í þaö
oöa honda því út iim gluggann
morguninn oftir on þotta oru lras-
ar som oru notaöir i hoimi sem
og hold aö gangi soldiö út a þaö aö
folk or hra’tt \ iö aö sýna s.iálft sig.
Sýna hvaö hýr aö haki leitinni oft-
ir fólagsskap og nántnn kynmnn."
Jónas: „Er fólk alltaf áð loita eft-
ir þvi? Krum viö okki aö gofa okk-
ur þaö aö fólk so alliaf aö íeita aö
oinhvor.jum rosaloga stórum hlut-
um? Kr það okki hara a>vintýra-
þráin sem er gegntnngang-
andi? Gangverkiö i þeirri
klukku ko\ rir okkur stóðugt
áfratn i loit aö einhvorju
nýju og syennándi og
kannski. efvið erttin heppin. v
liittum viö einhvern rosa- *
loga skemmtilegan sem viö
eigum mjog erfitt meö aö slita
okkur fra."
Agnar: „Oaöur er náttúr-
loga alls staöar og maöur á *
vissulega aö daöra i hakari-
inu og úti itm allt. Þaö
kemur glampi og húmor i
augun a^dki. samanber* '
„lni veist eKKi alveg hyaö»ág
moina on levföu lwr aö nota
imsshdunar-
afliö til að
Jonas: „Kr þetta okki hara a>vin-
t\ raþra? Ilvaö goturöu ftmdiö som
oi' oins sponnandi og ny mann-
• •sk.ia som þú hofur kannski aldroi
hitt oöa talaö viö aöur? Kr oitt-
hvaö jafn dularfullt og sponn-
Skotmarkið fyrir kvöldið
Ar.„S-'g'.r mannfræöingur-
inn... hað or okkort mál aö kynn-
.ist foik: án þess aö fara a höslið.
hu gotur t.d. fariö i keilu."
Jor.as: „Ja. oinmitt. Folk >ækir
akveðna staöi þar sem þaö veit aö
akwöiö töik holdur sig. heir som
s.okjast oftir keiutspilttrum fara i
Daður er betra en lýsi
Jónas: „Vilt þú meina aö ger-
enilahlutvork i daðri só meira hjá
korlum en konum?"
Agnar: „Já. en ööruvisi. hað eru
nánast oskráö l.ög sem segia aö
karlmaöurinn megi reyna við og
kona megi tja! >lá. Hún má
okki reyna of mikið viö. þá er hún
oröin portkona eöa eitthvaö ''
Jónas: „Hi. hi ... það á nú viö
um hæöi kynin enda auövelt aö
vei'öa sjoppulegur. blindfullur og
andandi ofan í hálsmáliö á hláó-
kunnugu tölki. Samt er h'tmskur
húmor í þvi ef maður tekur þetta
ekki ol' alvarlega. Eg held nefni-
loga aö daöur só þaö hollasta sem
manneskiui' geta nokkru sinni
tóngiö. hetra eti lýsi og Sanasól.
Jalnvel j><<tt folkiö só i góöu sam-