Dagblaðið Vísir - DV - 25.02.2000, Blaðsíða 12

12
FÖSTUDAGUR 25. FEBRÚAR 2000
Skoðun
Á Berlinalekvikmynda-
hátíöinni í Berlín
- athugasemd við grein Hrafns Gunnlaugssonar
Frumsýningargestir á sýningu Myrkrahöföingjans í Háskólabíói.
„Hefð/ gjarnan viljaö geta vitnaö í fagfólk úr rööum kvikmyndagagnrýnenda
hér í iandi, en þrátt fyrir ítrekaöa leit hefur ekkert fundist til þessa. “
ipurning dagsins
Á að lögbinda lágmarkslaun?
Einar Karlsson elIilífeyrisþegi:
Nei, þaö veröur aö semja
um hlutina.
Aslaug Lovísa Bílddal,
starfsmaöur á hjúkrunarheimili:
Já, þaö finnst mér.
Guöbjörn Þórðarson:
Nei, þaö er út í hött.
Heiðar Þór Bragason fulltrúi:
Tvímælalaust, bara aö þau fari
aldrei undir hungurmörk.
Guörún Helga Sigurðardóttir
blaöamaöur:
Já, þaö er alveg sjálfsagt.
Magnús Gíslason verkfræöingur:
Já, þaö er sjálfsagt að lögbinda
lágmarkslaun.
Hrafn Gunn-
laugsson fjallar í ít-
arlegri grein í DV
21.2. um pistil minn
um Berlinalehátíð-
ina. Þar spyr hann
m.a. hvaða „hugar-
far búi að baki
fréttamennsku"
sem hann telur að
byggist á því að
spinna upp rang-
færslur um van-
þakklæti hans í garð Kvikmynda-
sjóðs og um neikvæðar viðtökur
Myrkrahöfðingjans á Berlinale.
Berlinalehátíðin í ár var ekki
fyrsta kvikmyndahátíðin sem ég
fjalla um á þessum átta árum sem ég
hef verið fréttaritari Ríkisútvarps-
ins. í þau skipti sem íslenskar mynd-
ir hafa verið á hátíðinni hefí ég ver-
ið með stutta samantekt á því hvern-
ig þeim hefur verið tekið. Myndirnar
hafa fengið misjafnlega mikla at-
hygli. Sumar myndanna hafa t.d.
ekki fengið neina umfjöllun í fjöl-
miðlunum hér og til að geta samt
sagt frá viðbrögðum á hátíðinni þá
hef ég m.a. haft þann háttinn á að
tala við sem flesta sýningargesti að
bíósýningunni lokinni.
Ég minnist þess t.d. af hafa með
þessu móti fengið ágætisefni í pistil
um mynd Hrafns, „Hin helgu vé“,
hér á hátíðinni fyrir 6 árum. Mynd-
in mæltist almennt vel fyrir hjá
Berlínarbúum sem komu með
skemmtilegar og athyglisverðar at-
hugasemdir frá allt öðru sjónarhomi
en þegar Islendingar eru að mynda
sér skoðun á íslenskri mynd.
Ég sá Myrkrahöfðingjann á sér-
stakri fréttamannasýningu og sat eft-
ir hana fund Hrafns, aðalleikaranna
og annarra úr hópi þeirra sem gerðu
myndina. Fréttamannasýningin var
ekki fjölsótt og u.þ.b. helmingur var
farinn þegar sýningunni lauk. Ef-
laust fóru margir vegna þess að þeir
voru í tímaþröng og höfðu aldrei ætl-
Haraldur Guönason
skrifar frá Vestmarmaeyjum:
Flokki Halldórs hefur borist liðs-
auki nokkur frá vinstri. Til að
mynda hafa tveir þingmenn hans
flúið frá allaböllum í faðm Fram-
sóknar væntandi meiri metorða.
Ótrúlega margt fólk í pólitík þjáist
af ráðherrasýki, konur ekki síður
en karlar. Draumar sumra þeirra
hafa ræst sem sjá má af því að hálf-
ur þingflokkur Framsóknar er kom-
inn í ráðherrastóla og vonandi allur
eftir næstu kosningar.
að sér annað en að líta inn í stutta
stund. Fæstir þeirra sem sátu alla
sýninguna komu á blaðamannafund-
inn á eftir. Af þeim sem voru á fund-
inum virtust heldur ekki margir
hafa séð sýninguna og það kom því
að mestu í hlut eins af stjómendum
Panoramadagskrárinnar að halda
uppi umræðum á fundinum. Meðal
þess sem fram kom var umræða um
fjármögnun Myrkrahöfðingjans. Það
vakti athygli mína þegar Hrafn
nefndi sérstaklega að hcmn þakkaði
Svíanum Bo Jonsson en ekki Kvik-
myndasjóði myndir sínar. „I can
thank my films to the Swedish prod-
ucer Bo Jonsson but not to the
Icelandic FOm Fund.“ TO að ganga
úr skugga um að mér hefði ekki mis-
heyrst fékk ég upptöku af frétta-
mannafundinum og útvarpaði eigin
orðum Hrafns í pistlinum. Það þurfti
því ekki „einkennOega túlkun" á
orðum hans því þau voru birt
óbreytt.
Nú um skeið hafa Fram-
sóknar- og Sjálfstceðis-
flokkur verið sisona
brœðings- eða öllu heldur
brœðraflokkar.
Einn hinna endurfæddu í þingliði
HaUdórs formanns heldur því fram
í DV að Framsóknarflokkur svo-
nefndur hafi aOtaf verið miðjuflokk-
ur. Þetta er skondin kenning. For-
I öðru lagi gerir Hrafn athuga-
semd við orð mín um viðbrögð áhorf-
enda. TO þess að verða einhverju
nær fór ég í Zoo Palast þar sem aðal-
sýningin var um kvöldið tO að ræða
við bíógesti að lokinni sýningunni.
Þar sem ég beið í anddyri kvik-
myndahússins komst ég ekki hjá því
að hitta fólk sem fór út áður en sýn-
ingunni lauk. FiOlyrðing mín í pistl-
inum um að nokkrir hafi farið út
„eftir því sem leið á myndina og
hrottafengnum senum fjölgaði" er
eingöngu byggð á viðbrögðum þessa
fólks, en er ekki úr „eigin hugskoti".
Þegar myndinni var lokið leitaði ég
einnig álits margra sýningargesta
sem felldu margir verulega nei-
kvæða dóma. Þeir jákvæðustu lofuðu
íslenska náttúru og faOegar tökur í
myndinni. Ég hefði gjaman vOjað
geta vitnað í fagfólk úr röðum kvik-
myndagagnrýnenda hér í landi, en
þrátt fyrir ítrekaða leit hefur ekkert
fundist tO þessa.
ystumenn flokksins fyrstu áratugi
voru vinstrisinnaðir, þótt í flokkn-
um hafi jafnan verið íhaldssamir
bændur. Jónas frá Hriflu var rót-
tækur í sinum stjórnarathöfnum. Á
þeim árum kom Tryggvi ÞórhaOs-
son með sitt fræga kjörorð: „AOt er
betra en íhaldið“.
Nú um skeið hafa Framsóknar- og
Sjálfstæðisflokkur verið sisona
bræðings- eða öOu heldur bræðra-
flokkar. Þeir ættu nú, eftir langt og
innOegt trúlofunarstand, að fara
undir hlýja hjónasæng.
;
*
Geir Haarde með fjárlögin:
Ungliöar í Sjálfstæöisflokknum vita
hvernig á aö stööva skulda-
aukningu ríkissjóös.
SUS-arar iðnir
við kolann
Pétuj£Þ£rsteinsso£ sk£fan
SUS-arar, ungliðadeOd Sjálf-
stæðisflokksins, eru iðnir við kol-
ann að því er varðar baráttu þeirra
fyrir lækkuðum sköttum. Nú hafa
þeir lagt fram fyrir fjármálaráð-
herra hugmyndir sínar um hvem-
ig á að stöðva skuldaaukningu rík-
issjóðs. Annars vegar með sölu rík-
iseigna og hins vegar með því að
. lækka vexti. Þeir hafa komið þessu
á framfæri við fjármálaráðherra
eins og ég sagði og hann hefur tek-
ið vel í þessar hugmyndir, heyrðist
mér. Nú bíðum við eftir því að ráð-
herra gangi lengra og framkvæmi
þessar tiOögur SUS-ara. Því myndu
aOir fagna. Varla verða framsókn-
armenn á móti þessum tOlögum.
Og eftir hverju þarf þá að bíða?
Varlega í verð-
bréfakaupin
Torfi hringdi:
Ég hef haft hug á aö kaupa ein-
hver verðbréf eftir áramótin, en
ráðagóðir menn segja mér að ég
skuli fara afar varlega í aOt slikt
nú. Einu bréfin sem séu nokkum
veginn örugg séu þau í Lánasýslu
rikisins, eignaskattsfrjáls og verð-
tryggð. ÖO önnur bréf séu áhættu-
söm. Þetta sér maður kannski á
því að nú er talsverð lækkun á
hlutabréfum og margir vOja selja
og verða ríkir líkt og Samherja-
maðurinn, en það lætur á sér
standa og fáir gætu keypt fyrir
slikt magn nú í dag. - Ég gæti mín
þvi og bíð árekta. Held að aðrir
ættu að taka mið af því og lækka
með því spennuna í þjóðfélaginu.
Verkföll skaða
alla landsmenn
Bjðrn Karlssson skrifar:
Það er von að verkamönnum og
öðrum með lægstu taxtana í þjóðfé-
laginu sámi hve stutt þeim hefur
miðað gegnum tíðina, og ekki síst
þegar þeim er beitt fyrir samninga-
vagninn, látnir semja og síðan
koma aOir hinir og fá mun meiri
launahækkanir. Vonandi verður
þetta ekki eins núna. Auðvitað á
Verkamannasambandið hvergi að
hvika og þrýsta á með verkfaOs-
boðun. Hitt er staðreynd, að verk-
föO, komi tO þeirra, munu skaða
alla landsmenn, líka þá sem ekki
fara í verkfaO, því þá verður hark-
an meiri hjá Samtökum atvinnu-
lífsins. Best er að bíða með samn-
inga þar tO aðrir hafa samið um
sín kjör og beita verkfaOsvopninu
þá fyrst ef samningar nást ekki á
sömu nótum og hinna sem samið
hafa.
isa—ag-
Lesendur geta hringt allan sólarhring-
inn í síma: 550 5035.
Eða sent tölvupóst á netfangiö:
gra@ff.is.
Eöa sent bréf til: Lesendasíða DV,
Þverholti 11, 105 ReyKjavík.
Lesendur eru hvattir til aö senda mynd
af sér til birtingar meö bréfunum á
sama póstfang.
Dagfari

Síðasta úrræði biskupsins
Fáir eiga skrautlegri ferO innan þjóð-
kirkjunnar en sá mæti sellóleikari sr.
Gunnar Bjömsson. Honum tókst að hleypa
öOu í háaloft innan Fríkirkjunnar í Reykja-
vík. Valdamiklir menn í þeim söfnuði
kunnu ekki að meta framtakið og tókst meö
harðfylgi að bola prestinum burtu. Frá
þeim sæla tíma hefur hvorki heyrst óp né
stuna frá Frikirkjunni í Reykjavík, ekki
frekar en hún væri ekki tO.
Eftir ósköpin urðu smálegt hlé hjá
klerknum og það nýtti hann til þess að
setja söguna á bók. Fríkirkjudeilan er því
að eilífu geymd í því gagni. En duglegir
prestar sitja ekki lengi aðgerðalausir. Sr.
Gunnar fékk brauð vestur á fjörðum, nánar
til tekið á Holti í Önundarfirði. Það þótti
geistlegum yfirvöldum nægOega fjarri höfuðborg-
inni. Þar sat sr. Gunnar í nokkrum friði um
hríð. Önfirðingar létu í byrjun vel af sellóleikar-
anum góða sem og ágætri konu hans, Ágústu
söngkonu og kórstjóra.
En Adam var ekki lengi i Paradís. Þá sögu
þekkja prestlærðir menn öðrum betur og sr.
Gunnar presta best. Það fór svo hjá hluta ön-
firskra sóknarbarna að presturinn fór alvarlega í
taugarnar á þeim og jafnvel presthjónin í heild
„Hann telur vœntanlega fullreynt
með prestskap sellóleikarans og þá
er fátt annað eftir en að skjóta
honum uppávið. “
sinni. Sr. Gunnar virtist hafa lag á því að móðga
menn í þvi mæta héraði ekki síður en í höfuð-
borginni fyrrum. Úr hófi keyrði þegar sr. Gunn-
ar sendi prófasti sínum bréf um söfnuðinn
á jólaföstu. Þar var boðskapurinn ekki
endOega kristOegur og hver maður fékk
sitt. í heOd þótti hinn önfirski söfnuður
helst líkjast Amish-fólki vestur í Ameríku.
Um þann vesturheimska söfnuðu má margt
segja en engu er logið þótt því sé haldið
fram að hann sé ekki nýjungagjarn.
Bréfið til prófasts leiddi tO þess að sr.
Gunnar varð enn að taka pokann sinn, um
stundarsakir að minnsta kosti. Biskup setti
hann í frí á meðan úrskurðamefnd þjóð-
kirkjunnar ákvarðaði framtíðina. Sú niður-
staða liggur nú fyrir. Nefndin leggst gegn
því að sr. Gunnar haldi áfram prestskapn-
um á Holti og beinir því til biskups að
finna honum annað starf innan kirkjunnar.
Þar er úr vöndu að ráða fyrir biskup. Hann
telur væntanlega fullreynt með prestskap seOó-
leikarans og þá fátt annað eftir en að skjóta hon-
um uppávið. Þar eru aðeins tvö embætti sem til
greina koma, vígslubiskupsembættin á Hólum og
í Skálholti. Þau embætti eru svona í rólegri
kantinum innan kirkjunnar og því tilraunarinn-
ar virði að prófa.
Kristín
Jóhannsdóttir,
fréttaritari RÚV
í Berlín, skrifar:
Af miðjumoði og bræðraflokkum