Dagblaðið Vísir - DV - 14.04.2000, Side 4

Peysur
sem
ekki eru
peysur
í Versluninni Illgresi,
Laugavegi 17, fást alls konar
notuð fbt og fylgihlutir. Búð-
in er troðfull af sérstökum
flíkum sem maður hefði ekki
einu sinni trúað að hægt væri
að kaupa. M.a. er að finna í
versluninni mjög skemmtileg-
ar en sérstakar flikur sem
minna á peysur. Af útlitinu að
dæma gæti maður haldið að
hér væri um peysur að ræða
en þegar betur er að gáð vant-
ar gat fyrir hausinn. í staðinn
fyrir að steypa fiíkinni yfir
hausinn, eins og maður myndi
gera við venjulega peysu, þá
er ætlast tO þess einfaldlega
að maður hnýti ermarnar um
hálsinn eða mittið og láti peys-
una dingla þannig til skrauts.
Frábær hugmynd fyrir feita
rassa og kaldar axlir.
Peysustykkið er fínt fyrir kaldar axlir.

Það er alltaf jafn uppveðrandi fyrir smá-
þjóðarbúa þegar útlendingar fara að sýna
þeirra ómerkilegu litlu heimalöndum ódrep-
andi áhuga. Frakkinn David Barthelemy er
einn þeirra er tekið hafa upp á þessu og
lét hann verða af draumi sínum um að kíkja
á klakann. Fókus frétti af þessu og fékk
manninn í spjall ásamt Friðriku Kr. Stefáns-
dóttur sem túlkaði samtalið.
„Fyrir tæpum tíu árum keypti
ég mér Debut með Björk og féll
fyrir tónlistinni alveg um leið,“
segir David Barthelemy. Hann féll
reyndar svo illa fyrir henni að
hann er nú búinn að fá sér Bjark-
ar-lógó sem tattú. David er frá
París og hefur síðustu tiu ár verið
með íslenska tónlist og ísland á
heilanum ef svo má að orði kom-
ast. Árið 1996 kynntist hann Frið-
riku Kr. Stefánsdóttur, en hún var
að vinna á skrifstofu Flugleiða á
þeim tima. Hann fór að kikja á
skrifstofuna tii hennar til að fá
lánaða bæklinga um ísland og
urðu þau ágætir vinir upp úr því.
Nú er hann svo kominn í viku-
langa heimsókn á klakann. „Ég
fattaði það þó eftir að ég var kom-
inn að vika er hreinlega allt of
stuttur timi,“ segir David.
Prómóterar
íslenska tónlist
Það er reyndar ekki skrýtið sem
slíkt að David hafi áhuga á ís-
lenskri tónlist því að hann er
plötusnúður, kallar sig Dj. D.kik.
Hann notar mikið af íslenskri tón-
list þegar hann er að spila. Þar að
auki hefur hann tvisvar sinnum
staðið fyrir uppákomum þegar
eitthvað tengt íslenskri tónlist er
að gerast í Frakklandi. „í fyrsta
skipti sem Björk hélt tónleika í
París stóð ég fyrir Bjarkarkvöldi á
einum skemmtistað þar sem ég
kynnti tónlistina hennar,“ segir
David. Hann stóð einnig fyrir út-
gáfupartíi þegar annar diskur
Gusgus kom út.
Hans æðsti draumur, svo að
segja, er að komast í samband við
islenska tónlistarmenn, sérstak-
lega þá tii að hjálpa þeim þegar
þeir koma til Frakklands. Hann er
einnig að hugsa til þess ef hann
kæmi aftur að hitta tónlistarfólk,
plötusnúða og annað slíkt, og sjá
hvað það er að gera. Hann bætir
einnig við: „Ég er mikið inni í tón-
listarlífinu í París og fer líka
reglulega til London og það er
ekki spurning að það er alveg
sambærilegt það sem er að gerast
hér á Islandi og þar - nokkuð sem
kom mér svoldið á óvart þegar
maður hugsar út í hvað fáir búa
hér.“
Eldur, ís og vatn
Eitt af því sem David er einnig
hugfanginn af i sambandi við ís-
land er víkingaarfleifðin okkar.
„Það eru nú ekki beint bókmennt-
irnar sem ég hef áhuga á heldur
öll listin í kringum menningu
þeirra,“ lýsir David yfir en segist
þó aðeins hafa gluggað í Hávamál.
Það sem aðallega fangar hugann
er þó hið myndræna. Rúnirnar
eru honum hugleiknar og hefur
hann látið tattúa á sig nokkrar og
standa þær fyrir þrjú af frumefn-
unum: eld, ís og vatn. David bend-
ir á að þetta séu einmitt efnin sem
koma fram í þjóðfána okkar ís-
lendinga, nokkuð sem sumir
Frónbúar hafa ekki gert sér grein
fyrir.
Þessi eldheiti áhugi Davids á ís-
landi varð til þess að systir hans,
Melody, ákvað einn daginn að
skella sér til Fróns. Hún er nú
búin að vera hér i fimm mánuði
og er að læra íslensku í Háskólan-
um. Þetta hefur komið sér mjög
vel fyrir David því hún hefur
klippt allt út úr blöðum hér
heima, þar á meðal Fókusi, sem
hefur eitthvað að gera með ís-
lenska tónlist, þýtt það fyrir hann
og sent honum þannig að hann er
vel inni í því sem er að gerast hér
heima.
Eins og áður kom fram hefur
hann áhuga á að komast í sam-
band við fólk hér heima sem er að
vinna við tónlist og þeir sem hafa
áhuga geta hringt upp á Fókus-
skrifstofuna.
f Ó k U S 14. apríl 2000