Dagblaðið Vísir - DV - 26.05.2000, Blaðsíða 7

^sta Sigríður og Nanna Katrín Kristjánsdætur:
I dúkkuleik með litlu systur
annar stofnenda módelskrifstofunn-
ar. Sex ár eru á milli þeirra, Ásta er
28 ára en Nanna 22 ára.
Þær segja samstarfið á Eskimo
ganga framar öll-
um vonum.
„Þegar ég
hóf störf
fyrir rúmu ári höfðum við áhyggjur
af að þetta myndi ekki ganga vel,“
segir Nanna. „Auðvitað voru það
óþarfa áhyggjur. Allt gengur eins og
í sögu. Við erum enn betri vinkonur
en áður eftir að við byrjuðum að
vinna saman og tölum tíu sinnum
saman á dag í gegnum síma ef við
hittumst ekki.“
Stelpumar bjuggu ungar í Lundi í
Svíþjóð þegar foreldrar þeirra voru í
námi. Þá var Nanna komung en
Ásta segist enn þá kunna sænskuna.
Hún hafði þó lítið notagildi í næsta
áfangastað fjölskyldunnar, Laugar-
neshverfinu.
Þar sem Ásta var sex ára þegar
Nanna fæddist og þær eiga ekki
fleiri systkini liggur það beint við
að spyrja hvort hún hafi ekki orðið
öfundsjúk og látið öllum illum lát-
um til að ná athygli foreldranna.
„Alls ekki. Þvert á móti,“ segir
Ásta. „Þetta var frábært. Ég var
alltaf að passa Nönnu og leika við
hana. Á stundum fannst mér eins
og hún væri litla dúkkan mín.“
Dúkkuleikurinn kláraðist ekki al-
veg strax hjá Ástu. Þegar gelgju-
skeiðið nálgaðist átti hún það til að
kalla á litlu systur til að setjast í
förðunarstólinn sinn til að æfa sig á
augnskugganum, maskaranum og
fleiri gellutólum. „Ég hlýddi henni
þó svo að stundum hafi ég verið
farin að iða ansi mikið í stólnum,"
rifjar Nanna upp hlæjandi. .
„Við vorum alltaf frekar ólíkar,“
segir Ásta. „Nanna var ósköp Ijúf og
gott að eiga við hana á meðan ég var
þrjósk og vildi hafa hlutina eftir
mínu höfði." „Framtíðardraumar
okkar voru einnig mjög ólíkir,“ seg-
ir Nanna. „Ásta vildi búa í risa-
stórri höll með tígrisdýrum og lifa
hömlulausu lifi. Ég vildi bara eign-
ast fjölskyldu einhvers staðar uppi í
sveit. Munurinn sást einnig á her-
bergjunum. Ásta var alltaf mjög
snyrtileg á meðan ég sankaði kæru-
leysislega að mér rusli. Einhvem
tímann beit hún það í sig að hafa
allt i herberginu sínu rautt og hvítt
og notaði rautt lím-
band til að líma
yfir bókakilina í
hillunni. Það rót-
tækasta sem ég
gat hugsað mér
var að láta
Playmobile-kall-
ana tala saman á
skrifborðinu."
Þegar Nanna var
fimmtán ára varð
hún ólétt af syni
sínum, Alexander
Má. „Þetta var mjög
skrýtið þar sem ég
var svo ung. Ég
é
... ■
l .*» r l\ K j
[ Nanp' ’j V W-

Þegar þær voru yngri vildi Asta (28 ára) búa í risastórri höll
með tígrisdýr á hvora hönd en Nanna (22 ára) eignast fjöl-
skyldu einhvers staðar uppi í sveit
þorði ekki að segja mömmu þetta
strax. í staðinn hringdi ég í Ástu,
sem bjó erlendis, og sagði henni frá
þessu.“
Eftir að Nanna sagði henni frá
óléttunni gat Ásta ekki lengið haldið
fregnunum leyndum. „Ég fékk al-
gjört sjokk og hringdi beint heim til
mörnmu." Skiljanlega var Nanna
ekki par ánægð með lausmælgi
stóru systur.
íjórum árum seinna fetaði Ásta í
fótspor litlu systur þegar hún eign-
aðist dótturina Jasmln Soffíu og
segist hún oft hafa leitað til Nönnu
til að fá ráðleggingar. I dag eru Alex-
ander og Jasmín bestu vinir enda
leita systurnar til hvor annarrar
þegar þær vantar pössun.
búa báðar á æsku-
slóðum í Laugarneshverf-
inu og stunda enn þá
Laugardagslaugina sam-
an eins og í gamla daga.
„Við höngum þó ekki í
lauginni heilu dagana
eins og við gerðum,"
segir Ásta. „Það er mik-
ill munur að vera i
góðu sambandi við fjöl-
skylduna. Ég komst að
því þegar ég hafði búið
i erlendis í nokkur ár að
það vantaði alla kjöl-
festu í lif mitt. Það er best að hafa
íjölskyldu og vini nálægt sér og
þannig vil ég halda því um ókomna
framtið."
26. maí 2000 f Óku
Helga Ðraga og Ingveldur Ýr Jónsdætur:
Gengu báðar á Ijósastaur
Helga Braga og Ingveldur Ýr
Jónsdætur eru hálfsystur, dætur
Jóns Hjartarsonar leikara. Helga
Braga ólst upp á Akranesi hjá
mömmu sinni en Ingveldur hjá
mömmu sinni á mismunandi stöð-
um á landinu þangað til þær settust
að í Reykjavik. „Við vorum voða-
lega samrýndar og líkar að mörgu
leyti,“ segir Helga og Ingveldur
jánkar því og bætir við: „Við hitt-
umst um helgar og eyddum þeim þá
yfirleitt þannig að við töluðum
myrkranna á milli. Við gerðum það
líklega til að vinna upp tapaðan
tíma.“ Auk þess að hittast einstaka
helgar fóru þær alltaf saman á
sumrin til ömmu sinnar á Hell-
issandi.
Helga og Ingveldur voru báðar
voðalegir sveimhugar sem krakkar
og lifðu í sínum draumaheimi. „Ég
var svo utan við mig og mikill pró-
fessor eitthvað að eitt sinn þá gekk
ég á ljósastaur,“ útskýrir Helga.
„Já, ég líka,“ segir Ingveldur hlæj-
cmdi. Þessi tilhneigmg þeirra til
draumóra olli því að þegár þær
komu saman þá lifðu þær í öðrum
heimi og voru stöðugt að búa til
sögur og leikrit. „Það var stöðugt
eitthvert drama I gangi hjá okkur,
eitthvert leikrit eða þess háttar sem
við síðan fluttum fyrir aðra,“ segir
Helga. „Það var líka dálítið fyndið
að yfirleitt voru þetta há-rauð skila-
boð sem að við vorum að flytja. Við
smituðumst af pabba sem var mik-
ill kommúnisti og það kom fram í
leikritunum okkar, jafnvel þó við
hefðum ekki hugmynd um hvað við
vorum að segja,“ bætir Ingveldur
við. Aðspurðar segjast þær ekki
vera kommar lengur.
Einhver eftirminnileg prakkara-
strik?
„Nei, ekkert alvarlegt. Eitt sinn,
reyndar, þá vorum við heima hjá
pabba i Reykjavík og vorum með
Systurnar Ásta Sigríður og
Nanna Katrín Kristjánsdætur eru
fulltrúar tískugeirans. Þær vinna
saman á Eskimo models en Ásta er
þessi líka rosalæti í íbúðinni hans,
allt viljandi held ég. Það endaði
með því að einhver hringdi á lögg-
una til þess að skakka leikinn," seg-
ir Ingveldur. „Já, það var ferlega
fyndið því þegar löggan kom þá
hljóp ég inn í skáp, skjálfandi á
beinunum af hræðslu, og Inga henti
sér í rúmið og þóttist vera sofandi,
öll löðursveitt og móð og másandi.
Jódís, fyrrverandi stjúpsystir okk-
ar, var heima. Hún var ljóshærð,
hljóðlát og góð stelpa og átti engan
þátt í þessu. Hún fór hins vegar til
dyra þegar löggan kom og sansaði
þetta allt saman,“ segir Helga.
Einu sinni hefur komið tímabil
þar sem aðeins slettist upp á vin-
skapinn, ef svo má segja. „Þegar ég
var sextán þá byrjaði ég á föstu með
strák og hafði allt í einu engan tíma
fyrir Ingu. Hún var fjórtán þá og að
mínu mati algjör krakki. Ég var
hins vegar nýbyrjuð í menntaskóla,
á kafi í leiklistarstarfinu þar og
með kærasta (alveg á pikkföstu) og
voðalega upptekin öll eitthvað."
Það jafnaði sig þó. Ingveldur
minnist þess einnig, brosandi, að
hafa kallað Helgu gelgju þegar hún
var 11 ára. „Hún varð voða ful yfir
þvi eitthvað. Enda á of viðkvæmum
aldri fyrir
s v o 1 e i ð i s
uppnefningar."
Þegar Ingveld-
ur varð 18 ára
fluttist hún til
Austuríkis og þá
tók við nýtt tíma-
bil i sambandi
þeirra systra:
„Við höfðum sam-
band með því að
senda hvor
annarri spólur sem
við tókum upp,
vorum of latar til
skrifta. Þetta var
wm
líka djammtíminn okkar. Alltaf
þegar við hittumst hér heima eða
úti þá rösuðum við út eins og
brjálæðingar og espuðum
hvor aðra upp i alls konar
vitleysu," segir Ingveld-
ur. „Síðan var dramað
alltaf til staðar hjá okk-
ur nema í annarri
mynd. Eitt sinn þegar
við vorum búnar að part-
íast þá lentum við í rosa
uppgjöri einhverju, ég
móðgaði Ingu eitthvað og
hún tók allt dót sem ég hafði
gefið henni um ævina, setti í
svartan ruslapoka og ætlaði að
láta mig taka það aftur. Ég
rauk út og skellti hurðum.
Stuttu seinna kom ég aftur til
að biðjast afsökunar og það
endaði með svona Kathy og
Heathcliff-pakka. Bara ég
elska þig og rosadrama."
Þær systur er enn miklar vin-
konur en segja þó að vinskapurinn
hafi breyst. „Þegar við komumst
yfir þrítugsaldurinn þá breyttist
vinskapurinn, varð mun
þroskaðri," segir Helga og Ingveld-
ur bætir við: „Já, við erum ekki
lengur þessar samlokur
sem við vorum, það eru
komnar nokkrar brauð-
sneiðar á milli okkar í
brauðhleifnum."
Helga Braga (35 ára) og Ingveldur (33
ára) eiga það til að vera á mismunandi
tíma í sömu verslun, sama hvort það er
í útlöndum eða hér heima og kaupa ná-
kvæmlega sömu flíkina.