Dagblaðið Vísir - DV - 03.08.2000, Blaðsíða 12

12
FIMMTUDAGUR 3. ÁGÚST 2000
Skoðun DV
Af því bara
„Heföi ekki veriö ráö aö gefa þessu ákveöinn reynslutíma og e.t.v. heföi þetta þá reynst skemmtileg nýjung?“
Laugavegurinn:
Af hverju lokun?
Ferðu í Ijós?
Ester Sigurðardóttir hárgreiðslukona:
Nei, þaö er ekki hollt, fullt af útfjólu-
bláum geislum.
Ingibjörg Þórisdóttir hárgreiðslukona:
Nei, mér finnst leiöinlegt í Ijósum.
Halldór Sigfússon rakari:
Nei, þaö er slæmt fyrir húöina.
Laufey Friðriksdóttir hárgreiðslukona:
Já, ég tek svona tarnir, maöur veröur
að hafa smálit.
Kristín Ásgeirsdóttir:
Nei, ég tek ekki lit.
Jörgen Albertsson:
Nei, ég læt sólina duga.
Steindór
skrifar:
Ekki er nú öll vitleysan eins. í
heimsborginni Reykjavík hafa und-
anfarið staðið yfir deilur um opmm
og síðar lokun Laugavegarins. Að
sjálfsögðu var málið blásið út eins
og íslenskra fjölmiöla er siður yfir
sumargúrkumánuðina sem
endranær. Það eru og voru skiptar
skoðanir um ágæti þessarar tillögu
enda ekkert eðlilegra en að menn
hafi skoðanaskipti. Hins vegar verð-
ur að fara bil beggja. Öll höfum við
eitthvað til málanna að leggja. Hefði
ekki verið ráð að gefa þessu ákveð-
inn reynslutíma og e.t.v. hefði þetta
þá reynst skemmtileg nýjung? Víða
erlendis er stórum verslunargötum
lokað vikulega og þá blómstrar
mannlífið. En ekki hér á íslandi,
hér er ekki eining um nokkum
Hvar er
Sirrý
skrifar:
Fjölmiðlar eru fullir upplýsinga
um hæstu skattgreiðendur ársins
og sýnist sitt hverjum um áreiðan-
leika og trúverðugleika framtala.
Menn og konur sem hafa margar
milljónir í mánaðarlaun, búa í lúx-
usvúlum og jafnvel tveimur, lifa
lífi sem meðaljóninn sér helst í
sjónvarpi eða les um í glanstímarit-
um greiða til samfélagsins upphæð-
ir sem segja til um líf á fátæktar-
mörkum á meðan þeir sem hafa
lægstu launin og meðallaun greiða
upp i topp. Þetta vita allir en eng-
„Þama horfðum við upp á
fjölda fólks sem ekki hafði
dug og dáð í sér til að
breyta eftir eigin áliti held-
ur éltist það við skoðun for-
sprakka síns og flokks, þó
svo innst inni vœri það
kannski á öndverðum
meiði. “
hlut. Hér er afturhaldssemi og
sveitabragur á öllu, meðalmennsk-
an skín alltaf í gegn. Ég heyrði
nefnilega einhvers staðar að pólitík
væri annað og meira en það að segja
nei þegar þú segir já, bara af því að
ég er blár en þú grænn.
Það sem mér gramdist hvað mest
„En hann er eigi að síður
áminning, bendir á mis-
muninn á því að gera rétt
og rangt. Guðni, þú átt
heiður skilinn, fyrir
heiðarleika. “
inn gerir neitt í því þar sem at-
hafnamenn eiga svo auðvelt með að
fela tekjumar og búa til gjöld á
móti.
Eitt ljós skín þó í þessu myrkri.
Hann Guðni, maðurinn sem er
var að horfa upp á fylkingarnar sem
skipuðust um skoðunina. Skyndilega
var opnun verslunargötunnar orðið
mál R-lista og lokun verslunargöt-
unnar orðið hjartans mál Ingu Jónu
og annarra sjálfstæðismanna. Þarna
horfðum við upp á fjölda fólks sem
ekki hafði dug og dáð í sér til að
breyta eftir eigin áliti heldur eltist
það við skoðun forsprakka síns og
flokks, þó svo innst inni væri það
kannski á öndverðum meiði. Þegar
ein beljan mígur þá míga þær allar.
Svona vinnubrögð á almenningur
ekki að þurfa að horfa upp á. Þetta
ættu borgarráðs- og alþingismenn að
hugleiða. Hugmynd þarf ekki að
vera alvond þó hún komi frá Jóni
sem er sjálfstæðismaður, og öfugt.
Fólk sem stendur við skoðanir sínar
af einlægni og endalaust er fólk sem
á erindi í pólitík.
skattakóngur að þessu sinni. Ekki
vegna þess að hann hafi rekið millj-
ónafyrirtæki og grætt svo vel held-
ur seldi hann húseign sem hann
átti - og borgaði skattana af henni
án þess að reyna að fela þá.
Sjálfsagt dugar dæmið um
Guðna ekki til að ýta við samvisku
eða siðgæði þeirra sem áfram
koma til með að lifa góðu lífi og
borga lítið sem ekkert til samfé-
lagsins. En hann er eigi að síður
áminning, bendir á mismuninn á
því að gera rétt og rangt.
Guðni, þú átt heiður skilinn, fyr-
ir heiðarleika.

HEIMSFERÐIR

Til fyrirmyndar
Heimsferöir standa sig.
Einstakar
Heimsferðir
Ónefnd hringdi:
Ég vildi skila kæru þakklæti til
Heimsferða því þjónustan sem fyr-
irtækið veitti um daginn er ein-
stök. Flugið okkar tafðist um dag-
inn vegna Concorde-slyssins í
Frakklandi þann 25. júlí sl. Heims-
ferðir brugðust við með því að
keyra okkur á lúxushótel fyrir
utan Alicante á Spáni, bjóða okkur
út að borða og koma okkur svo
heim til íslands á innan við sólar-
hring á eftir áætluðum komutíma.
Auk þess bætti fyrirtækið okkur
upp óþægindin með því að bjóða
okkur til Lundúna í haust. Svona
þjónustu á að segja frá.
Hnignun
tungunnar
Tryggvi skrifaði:
Mér þykir ákaflega leitt hversu
mjög það hefur aukist upp á
síðkastið að kastað er til höndun-
um i notkun talaðs mál og ritaðs í
fjölmiðlum. Ég vil jafnvel ganga
svo langt að tala um misþyrmingu
á okkar ástkæra ylhýra. Allt er
þetta fullorðið fólk sem lætur ótrú-
legustu ambögur út úr sér. Prófark-
arlestur virðist lítill og slakur en
þó mismunandi eftir fjölmiðlum og
útgáfufyrirtækjum. Nýlega sagði
fréttakona Stöðvar 2 að I tiltekinni
kirkju væri hægt að gera allar þarf-
ir sínar. Óheppilegt orðalag það.
Dæmin eru mýmörg svo verum
vakandi. Málþróun er eitt en af-
skræming tungunnar annað.
Biskup
Ummæli hans standa.
Ummæli
biskups
Jónína skrifar:
Hvað sem hver segir þá voru um-
mæli biskups alvarleg, sérstaklega
í garð geðsjúkra. Hann, öðnun
fremur þarf að gæta tungu sinnar.
Ýmsir hafa gengið fram fyrir
skjöldu og varið þau orð sem hann
lét falla og eru því undir sömu sök-
ina seldir. Og nú hefur siðanefnd
Prestafélagsins lýst því yfir að
biskup hafi engar siðareglur brot-
ið. Þýðir það að héðan í frá megi
kirkjunnar menn gera lítið úr geð-
fötluðum, sem ekki geta borið hönd
fyrir höfuð sér, sýnist þeim svo?
Nú veit alþjóð að athæfi biskups
var innan eðlilegra marka, það
vottar sjálft Prestafélagið.
|E>V Lesendur
Lesendur geta hringt allan sólarhring-
inn I síma: 550 5035.
Eða sent tölvupóst á netfangiö:
gra@ff.is
Eða sent bréf til: Lesendasíöa DV,
Þverholti 11,105 ReyKiavík.
Lesendur eru hvattir til aö senda mynd
af sér til birtingar meö bréfunum á
sama póstfang.
Dagfari_____________________________________________________________________________________
Forsetinn felldi flokkana
Ólafur Ragnar forseti sagði þeim beint út að
þeir vœru fulltrúar hins liðna. Þeir sœtu við
kjötkatlana og hleyptu almenningi ekki að
við ákvarðanir nema á margra ára fresti.
Þeir þögöu þunnu hljóði, stjóm-
málaforingjamir, þegar Ólafur Ragnar
Grímsson forseti sendi þeim kveöjuna
viö embættistökuna í fyrradag. Þeir gátu
raunar lítið annað, svona rétt á meðan,
enda var þetta stund forsetans. Hann
fékk að tala en aörir ekki. Þeir voru bara
viðstaddir og máttu aðeins bugta sig og
standa upp á réttum tíma eftir því sem
athöfnin þróaðist.
Vera kami að þeir vakni til lifsins þeg-
ar þeir átta sig á ræðunni. Embætti for-
seta íslands er og hefur verið sérkenni-
legt fyrir þær sakir að sá sem því gegnir
má eiginlega ekki segja neitt og enginn
má segja neitt um hann. Þetta hefur ein-
hvem veginn þróast svona án þess að bein-
línis hafi verið til þess ætlast þegar lýðveld-
ið var stofnað á Þingvöllum árið 1944 og
Sveinn Bjömsson tók fyrstur manna við
þjóðhöfðingjaembættinu.
Forsetinn hefur því setið í þeirri vondu stöðu
að vera bara upp á punt. Hann tekur að sönnu á
móti tignum gestum sem sækja okkur heim og
gerir það óaðfinnanlega. Þá sækir hann heim
landsmenn með ákveðnu millibili og ekki skal
gert lítið úr því. Það er þó frískum mönnum tak-
mörkuð fullnægja í starfi aö mega aðeins vitna í
söguna í ræðum milli þess sem þeir kjassa ann-
arra manna böm með fána og heilsa borðalögð-
um sýslumönnum sem vita varla hvort þeir eiga
aö sitja eða standa í múnderingunni.
Menn áttu hálfpartinn von á því þegar sá
gamli stjómmálarefur, Ólafur Ragnar
Grimsson, varð forseti fyrir fjómm árum
að hann breytti staðnaðri imynd forseta-
embættisins. Svo varð ekki. Þeir hinir
sömu vöknuðu hins vegar þegar þeir
hlýddu á ávarp forsetans við embættis-
tökuna og sjá fram á æsilegri daga á öðru
kjörtímabili hans en því fyrsta. Forsetinn
leyfði sér nefnilega þann munað að hafa
skoðun og sendi hana til prúðbúnu gest-
anna, þings og ríkisstjómar. Ólafur Ragn-
ar forseti sagði þeim beint út að þeir
væru fulltrúar hins liðna. Þeir sætu við
kjötkatlana og hleyptu almenningi ekki
að við ákvarðanir nema á margra ára
fresti. Stjómmálamennimir sætu í skjóli
flokka sem næðu ekki til fjöldans.
Þarna talaði maður sem lengst af var í
sama kerfi, þingmaður, ráðherra og flokks-
formaður, en nú kominn hæfilega langt frá
öllu saman. Hann var sennilega kominn í
sínar gömlu fræðimannsstellingar og hikaði
hvergi þegar hann gaf flokkunum falleinkunn.
Forsetinn leyföi sér þann munað aö hafa skoðun.
Þjóðin bíður nú eftir því að faUistamir láti frá
sér heyra.
Dagfari
siðferðiskenndin?