Dagblaðið Vísir - DV - 30.08.2000, Blaðsíða 7
MIÐVKUDAGUR 30. ÁGÚST 2000
iTHYGLL'
, í i í t'it
I®
Lena Nilsen hjá Kristu lagaði hár Vilmund-
ar ogfannst honum hún bæði aðlaðandi og
skemmtileg auk þess sem hann var ánœgð-
ur með útkomuna.
hreyfingu. Strípumar vom settar í með
svokallaðri burstunaraðferð og var litur-
inn ekki eingöngu borínn í ofan á hárinu
heldur allan hringinn.
„Ég var skithrœddur um að égyrði
eins og einhver unglingur eftir breyt-
inguna en ég held að sú sé ekki raunin.
Ég er ánœgður með útkomuna, mér
finnst þetta hafa heppnast vel og er
mjög sáttur vió þetta. Mér fannst stelp-
an sem klippti mig bæði flink og svo
var hún þolinmóð, og ekki skemmdi
það Jyrir að hún var aðlaðandi og
skemmtileg."
I versluninni Donna Karan sá Sölvi
Magnússon hjá NTC um að finna Vil-
mundi fatnað við hæfi. Vilmundur var
settur i ljósgráar buxur úr efni með
teygju í. „Þetta efni gerir það að verkum
að buxurnar halda sér vel og henta þ.a.l.
skrifstofúmönnum eða blaðamönnum
eins og Vilmundi ágætlega. Þó að setið
sé allan daginn þá líta buxumar vel út
eftir erfiðan vinnudag," segir Sölvi.
Þegar að þvi kom að velja jakka varð
svartur leðuijakki fyrir valinu þar sem
leðrið er að komast aftur í tísku, bæði
hjá konum og körlum. Sölvi segir að
stakir herraleðurjakkar með „blazer"
sniði gangi jafn vel við skyrtur og bindi
og gallabuxur og bol. „Þetta er flík sem
allir menn vilja eiga en hafa kannski
ekki þorað. En nú þykir vel við hæfi að
menn um fertugt séu í flottum leður-
jökkum." Að hans sögn er tískan fyrir
eldri herra skemmtileg um þessar
mundir þar sem svo margt sé leyfilegt.
Þó að buxur og jakkar séu í hefðbundn-
um litum þá er mikil litagleði í bolum,
bindum og skyrtum. Út frá þessu var
gengið þegar valinn var ljósgrænn bolur
undir jakkann. Þessi litur lífgar upp á
heildarútlitið og óhætt er að segja að
Vilmundur leit út eins og sannur stælgæi
í þessum fotum.
„ Ég var skíthrœddur um að égyrði eins og einhver unglingur eftir breytinguna en ég held
að sú sé ekki raunin. Ég er ánœgður með útkomuna, “ segir Vilmundur.
NANOQ+
- lífið er áskonin!
Hárið á Vilmundi var frekar
stutt til að byija með og því
erfitt að gera á því róttækar
breytingar. Lena Nilsen sá um að snyrta
hann til. Þar sem hárið var svona stutt,
þykkt og jafnt klippt var ákveðið að taka
mjög mikið innan úr því og klippa í það
línu. Hárið á honum var lýst örlítið til að
gefa því meira afgerandi lit og fá í það
■m
„Þegar ég var að máta fotin var ég
settur í skyrtu sem ég heimtaði að fara
úr því mér fannst hún bæði óþœgileg
og Ijót. Þá var ég settur í bol, buxur og
jakka og mér fannst bolurinn þœgileg-
ur og þá um leið fannst mér hann fal-
legur. Það var svo sem ekkert að litnum
á skyrtunni en mér fannst hún óþægileg
og þar með Ijót. Buxurnar voru mjög
þœgilegar en ég myndi samt ekki kaupa
mér þær í þessum lit. Ég var rosalega
hrifinn af svarta leðurjakkanum og
hefði ekkert á móti því að eiga einn
slíkan. Þannig að ég er nokkuð sáttur
við útkomuna og þar að auki fannst
mér þetta þrœlgaman. Þetta var góður
dagur í vinnunni! “
Vilmundur Hansen, blaðamaður DV: „Þaó koma timar sem mér flnnst gaman að klœða
mig upp og vera finn. En oftar en ekki þá er það þannig að mér finnst ég vera finn en öðr-
um ekjá. “
Vilmundur:
„Ég legg ekki mikla áherslu á útlit-
ið. Það tekur mig um fimmtán sekúnd-
ur að greiða mér þegar ég kem úr sturtu
og svo er ég tilbúinn. Ég fer til rakara
þegar toppurinn er farinn að pirra mig.
Ég er alveg hrikalegur lúði í klæða-
burði. Ég vel mér föt með tilliti til þess
hve þægileg þau eru. Mér er eiginlega
nokkum veginn sama hvemig þau líta
út ef þau em hrein og þægileg. Konan
mín rekur mig oft úr fötum því hún
neitar að fara út með mér þegar ég er í
ljótum eða óviðeigandi fötum. Mér
finnst þetta mjög þægilegt. Þegar ég
kaupi mér fot þá vil ég helst hafa ein-
hvem með mér því annars er hægt að
selja mér hvað sem er. Einu sinni fór ég
til Hollands og notaði tækifærið og
keypti mér fót en þegar ég kom til baka
var ég spurður hvort ég væri að leika í
lúðrasveit. Ég var eins og trúður, það
vantaði bara apann á öxlina á mér. Ég
legg sem sagt áherslu á að fótin séu
þægileg og látlaus, eiginlega bara lit-
laus, en þau verða að vera hrein. Yfir-
leitt er ég í bol, opinni skyrtu og jakka.
Svo bind ég ástfóstri við fot sem mér
finnast þægileg og þá geng ég í þeim
þar til þau hrynja utan af mér. Það
koma samt tímar þar sem mér finnst
gaman að klæða mig upp og vera finn.
En oftar en ekki þá er það þannig að
mér finnst ég vera finn en ekki öðr-
um.“