Dagblaðið Vísir - DV - 06.11.2000, Síða 2

18
MÁNUDAGUR 6. NÓVEMBER 2000
Sport
i>v
Jónas Egilsson, formaður Frjálsíþróttasambands íslands:
- höfum tekið skref til framtíðar en nú er að taka stökkin
Allir sem ná árangri hafa
æft erlendis
Frjálsíþróttaunnendur áttu góðar stundir
fyrir framan sjónvarpið meðan á
Ólympíuleikunum í Sydney stóð og sáu þar þær
Völu Flosadóttur og Guðrúnu Arnardóttur ná
frábærum árangri. Einn maður hefur þó verið
með þeim kátari, Jónas Egilsson, formaður
Frjálsíþróttasambands islands (FRÍ), en slíkur
árangur þýðir mikla upphefð fyrir íþróttina í á
íslandi og er því sambandinu gott veganesti
•fyrir framtíðina. Jónas varð formaður FRÍ
sumarið 1998, en hefur verið viðriðinn íþróttina
í ríflega 20 ár, bæði sem keppandi og ötull
talsmaður hennar. DV-sport leit inn hjá Jónasi
um helgina.
Sýnir að FRÍ er á réttri braut
Gefur þessi árangur á ÓL FRÍ þetta
margumtalaóa sóknarfœri?
Að sjálfsögðu gerir hann það. Þetta sýnir að
við höfum verið á réttri braut undanfarin ár.
Við fórum af stað með Sydney-hópinn fyrir
tæpum þremur árum og það hefur greinilega
skilaö okkur vel áleiðis. Nú er markmiðið hjá
okkur að byggja ofan á og nýta okkur
annarri stuðning. Nú er í bígerð áætlun sem
gengur út á það að efla afreksstefnu og
samstöðu meðal íþróttamannana og er ég
sannfærður um það að þetta mun ekki aðeins
efla samkenndina innan íþróttarinnar heldur
einnig gefa af sér fjármagn sem þarf í slíkt
verkefni.
Nú eru aó verða nokkur kynslóðaskipti i
greininni, hvernig mun landsliðið standa á
nœstu árurn?
Það er rétt að það eru að verða viss
kynslóðaskipti sem verða alltaf með reglulegu
millibili. Menn héldu að það væri endir alls
þegar Sigurður Einarsson, Einar Vifhjálmsson,
Pétur Guðmundsson og Vésteinn Hafsteinsson
hættu, en raunin hefur orðið önnur. Það kemur
maður í manns stað. Það eru margir efnilegir
krakkar í Aþenu-hópnum og þrír náðu
lágmörkum á heimsmeistaramót unglinga í
Chile sem er frábært. Það eru mjög efnilegir
unglingar í íþróttinni sem eiga góða möguleika
að vinna til verðlauna á stórmótum næstu ára.
Það má hins vegar ekki sofna á verðinum, við
verðum að fylgja þessu eftir og vinna þetta
skipulega. Landsliðið hefúr setið
svolítið á hakanum undanfarin
ár, sem helgast af ljárskorti. Ef
hugmyndir okkar, sem nú er
verið að vinna að, ganga eftir
munum við ná meira fjármagni
inn í verkefnið og þá styrkist
landsliðið, það er alveg
borðleggjandi.
Nú hefur aóstöóuleysi
frjálsíþróttamanna oft verið i
brennidepli. Hvernig er með
fjölnotahúsið sem menn hafa
verið að biða eftir?
Ég hef löngum spurt hvar sé
meiri þörf fyrir innan-
hússaðstöðu fyrir frjálsíþróttir
annars staðar en í nyrstu
höfuðborg heimsins. ÍR-ingar
hafa sýnt með stórmóti sínu að
það er hægt að halda slíkt mót
við lágmarksaðstæður hér, en
alla æfingaaðstöðu vantar. Það
er staðreynd að flestallir helstu
afreksmenn sem hafa verið að ná
góðum árangri eiga það eitt
sameiginlegt að hafa æft eða vera
aö æfa erlendis. Þegar boðið
verður upp á aðstöðu hér mun
afreksfólkið okkar verða
sýnilegra, bæði fyrir áhorfendur
á mótum og ekki síst fyrir yngri
keppendur.
Fyrir tveimur árum var skilað
skýrslu til borgarstjóra um
fjölnotahús í Laugardal. Niður-
stöður hennar voru þær að
Samtök iðnaðarins, ÍBR og
Reykjavíkurborg stæðu saman
að slíku húsi og við lýstum yfir
áhuga á því að vinna að þessu
sem fagaðili og voru undirtektir
góðar. ÍBR hefur reyndar dregið
sig út úr þessu verkefni, en
Reykjavíkurborg og Samtök
iðnaðarins skrifað undir
samning um stofnun fyrirtækis
um byggingu og rekstur á
sýninga- og íþróttahúsi, sem
byggt verður við hlið
Laugardalshallar. Ég er því
bjartsýnn á það að þetta sé að
verða að veruleika og þá mun öll
aðstaða til frjálsíþróttaiðkunar
gerbreytast og okkur er farið að
klæja í lófana.
Nú virðist hafa dregiö
nokkuð úr þátttöku í frjálsum
iþróttum úti á landsbyggðinni
og uppbyggingin verið mest hjá
kannski tveimur félögum hér á
höfuðborgarsvœðinu?
Hafnarfjörður er alveg sér-
stakt fyrirbæri og mjög gott fólk
sem þar stendur að baki,
sóknarfærið. Nú erum við að vinna að áætlun
um að kanna grundvöll fyrir samstarfi við ýmis
fyrirtæki næstu fjögur árin.
FRÍ-2000 er verkefni þar sem ungir
krakkar koma saman og œfa, afrekshópar
unglinga og nú Aþenu-hópur. Er þetta starf
ekki að bera þennan árangur aó nokkru
leyti?
Við höfum verið með þetta verkefni í gangi í
tæpan áratug og það hefur borið ótvíræðum
árangur að okkar mati. Við sýnum krökkunum
athygli, fylgjumst vel með og reynum að koma
til móts við þeirra þarfir og útvega verkefni.
Þetta starf er mjög mikilvægt, þegar krakkamir
finna að við sýnum áhuga þá sýna þeir
íþróttinni áhuga. Frjálsíþróttir sem
einstaklingsíþrótt hefur skort þennan stuðning
frá hópnum og það má segja að það hafi verið
galli íþróttarinnar hversu mikið menn hafa æft
hingað og þangað. Sem dæmi um góð áhrif
þessa Sydneyverkefnis má nefna samband Völu
Flosadóttur og Guðrúnar Arnardóttur sem
þekktust ekki fyrir þremur árum en eru nú
bestu vinkonur og veita hvor
afburðaduglegt fólk. Það er líka að fmna víða
um land, t.d. á Sauðárkróki þar sem Gísli
Sigurðsson er. Ef skoðað er hvað hefur verið
gert í uppbyggingu íþróttamannvirkja í landinu
þá eru byggðir knattspyrnuvellir, sem er í sjálfu
sér gott, og eins sundlaugar og íþróttahús og það
er búiö að koma aðstöðunni til uppbyggingar
þeirra íþrótta sem þar eru stundaðar á sæmilegt
plan.
Uppbygging á ýmsum stöðum
Það vantar hins vegar alls staðar
frjálsíþróttaaðstöðu á svipuðu plani og því eru
frjálsar íþróttir víðast hvar ekki
samkeppnishæfar hvað aðstöðu varðar. Hins
vegar má ekki horfa fram hjá því að það hefur
orðið viss uppbygging á ýmsum stöðum úti á
landi í tengslum við landsmót, t.d. í Borgarnesi
og á Egilsstöðum, með mikilvægri aðstoð
ríkisvaldsins, sem má ekki gleyma. Þegar þessi
aðstaða er komin í gagnið trúi ég því að
aukning verði í iðkun frjálsra íþrótta. Það er
stefna FRÍ að þegar vellir eru komnir upp úti á
landi munum við nota þá undir okkar mót, eins
og var gert með Norðurlandamótið í Borgamesi
í sumar, svo framarlega sem það sé fólk til að
sjá um mótin. Frjálsíþróttastarfið hefur oft
byggst upp á kraftmiklum einstaklingum á
hverjum stað, eins og Eggerti Bogasyni og
Ragnheiði Ólafsdóttiu- í Hafnarfirði, og Gísla á
Sauðárkróki, nú og Guðmundi Þórarinssyni hjá
ÍR á sínum tíma, svo nokkur dæmi séu nefhd.
Samstarf viö Kýpurbúa
Nú hefur þú verið kosinn formaður
Frjálsíþróttsambands smáþjóða i Evrópu,
hvaóa þýðingu hefur þaö?
Að vissu leyti er þetta vegsauki fyrir okkur
íslendinga, en þetta sýnir ekki síður það traust
sem borið er til frjálsíþróttahreyfingarinnar hér
á landi. Það er tekið eftir afrekum íþróttamanna
okkar á erlendum vettvangi. ísland er stórveldi
meðal smáþjóða, þó við keppum líka við stærri
þjóðir. Evrópusambandið er að fara af stað með
þróunarsamstarf og ég fer á fund
Þróunarnefndar EAA í Leipzig um næstu helgi,
þar sem rætt verður m.a. um þróunarsamstarf
smáþjóða. Hugmyndin að baki þessu samstarfi
er í hnotskurn: Kýpurbúar eiga góða
spretthlaupara og við eigum sterka kastara og
stangarstökkvara og nú er verið að skoða á
hvað hátt við getum leiðbeint hverjir öðrum.
Þetta er því eitthvað sem getur vel nýst okkur
til að bæta okkar frjálsíþróttastarf.
Af hverju eiga íslendingar góða kastara en
fáa sterka hlaupara á alþjóðamœlikvarða?
Það er engin einhlít skýring á þessu. Við
höfum átt mjög frambærilega hlaupara,
sérstaklega á árum áður, en þetta hefur
einhvern veginn legið í landinu. Kastarabylgjan
sem kom fyrir aldarfjórðungi smitaði út frá sér.
Við höfum líka átt sterka stökkvara eins og
Vilhjálm Einarsson en það virðist tilviljunum
háð, að því er mér finnst, hvar og hvenær við
höfum náð árangri. Það sem við viljum gera
með þessu hópverkefni, sem áður er nefnt, er að
koma á markvissri uppbyggingu íþróttamanna
sem ná árangri, þannig að það verði kannski
ekki 44 ár milli verðlauna á Ólympíuleikum. Ég
tel það raunhæft markmið að við komumst upp
um deild í Evrópubikarkeppninni og verðum í
baráttu um það eftir tvö ár. Áhugi og metnaður
hjá íslensku íþróttafólki er það mikill, það þarf
bara aðeins að lyfta undir það og þá kemur
þetta.
Aldrei samkeppnishæfir viö þær
bestu
Við verðum kannski aldrei samkeppnishæfir
við þjóðir eins og Breta eða Þjóðverja en við
getum keppt við þjóðir eins og Hollendinga,
Belga og jafnvel íra. Ég vil minna á það að það
eru tæp 50 ár síðan við unnum Dani og
Norðmenn í landskeppni. Það er að vísu langt
síðan en við gátum þetta og af hverju getum við
það ekki aftur? Það kostar hins vegar vinnu og
uppbyggingu og við teljum okkur hafa fetað
fyrstu skrefin á þessari braut og nú er að fara
að taka stökkin, sagði Jónas að lokum.
-ÓK