Dagblaðið Vísir - DV - 15.12.2000, Síða 8

Sagan segir að flatbakan eigi rætur sínar að rekja til fátæklinga Napólíborgar, en þessi lífréttur ítalskra
smáglæpamanna hefur sigrað vestrænan heim og er orðinn uppistaðan í fæðu ungs fólks. Sumir vilja
ganga svo langt að kalla kynslóðina, sem stundum er kennd við X, pitsukynslóðina. Blaðið fékk fjóra
pitsuþekkjara til að kýla vömbina á pitsum frá hinum ýmsu stöðum og leggja þær fyrir dóm bragð-
á laufabrauði
Þau Úlfar, Mariko, Samúel og
Hulda stóðu við gefln loforð um að
svelta sig fyrir smökkunina og voru
orðin glorsoltin þegar þau mættu i
hús. Pantaðar voru átta pitsur, með
rúmlega þriggja klukkustunda fyrir-
vara. Aðeins voru teknir vinsælustu
staðimir í Reykjavlk og eingöngu þeir
sem bjóða upp á heimsendingu. Sendl-
amir vora merkilega stundvísir, en
ekki sér fyrir endann á biðinni eftir
flatbökunni sem pöntuö var frá Hróa
Hetti og er færðinni ef til vill um að
kenna. Álegginu á pitsunum var skipt
i helminga. Öðram megin réð pepp-
eróníkryddpylsan ferðmni og sveppir.
Hinum megin var það skinka og hinn
sæti ananas sem áreittu bragðlauk-
ana. Viðþolslausum af hungri, leiddist
flórmenningunum ekki þegar ráðist
var á fyrstu sneiðamar, og eins og lög
gera ráð fyrir fengu stelpumar að af-
meyja kvikindið.
Ú:4 + M:3 + S:3.5 + H:4 = 14,5
Eins og vínsmökkun
Hulda: „Þessi er þokkalega júsí,
ekkert þurr.“
Hún er búin að setja sig í stellingar
og hin hlæja yfir fagmennskunni
strax á fyrsta bita.
Sammi: „Þessi skriður í fjórar, eða
þrjár og hálfa ef það má.“ (Það má)
Úlfar: „Ef ég fengi ráðið myndi ég
bara éta miðjuna. Því ég vil nefnilega
hafa þær þunnar."
Af kurteisisástæðum kinkar
Mariko aðeins kolli og virðist ekki
ósátt við munnfyllina. Ekki er hægt
að ætlast til þess að allar sneiðarnar
séu kláraðar og þeim er kastað aftur í
tóman kassann. „Skola á milli, eins og
í vínsmökkun," segir Hulda og teygar
úr glasinu. Að sjálfsögðu er kóla-
drykk hellt i það, enda þykir flestum
ómögulegt að slafra í sig blauta sneið
öðravísi en að slíkur fylgi.
Pitsa með karakter
Umræðan leiðist út í það hvað ger-
ir pitsu góða. Samma þykir sósan
spila þar stóra rullu og ekki verra ef
pitsan er eldbökuð. Hulda hallast að
því að jafnvægi í botninum, álegginu
og ostinum sé málið. „Mér finnst bara
Mariko Margrét Ragnarsdóttir,
stjórnandi Djúpu laugarinnar á Skjá
einum.
eigirdega allar pitsur góðar, en ég
borða ekki skorpuna," viðurkennir
Mariko við mikinn fögnuð. „Góð sósa
og gott hráefni. Maður er líka að
kaupa vinnubrögðin og það þýðir
ekki að horfa á leik þegar er verið að
baka.“ segir Úlfar, fagmaðurinn í
hópnum. „Þegar maður er að meta
mat, byrjar augað fyrst, svo er það
hitinn, en síðan kemur bragðið. Hon-
um þykir furðulegt að pitsustaðir
skuli rukka upp undir hundrað krón-
ur fyrir skammt af hvítlauksolíu þeg-
ar einn lítri kostar ekki nema 87
krónur úr heildsölu. Hið sama segir
hann eiga við um margt grænmeti.
Sjálfur hefur hann serverað pitsur
með saltfiski og hugðist meira að
segja flytja þær á erlendan markan.
„Ég fékk til mín fólk 40, 50 ára, eða á
milli fimmtugs og dauða. Það hámaði
í sig pitsumar og var sko aldeilis til-
búið að fara með krakkana á pitsu-
staði eftir þetta. En svo sagði mér
einn viðskiptavinur að hann hefði far-
ið á pitsustað eftir að hafa borðað
svona saltfiskspitsu og orðið alveg
brjálaður, því þá var ekkert varið í
þetta. Þetta var æla á laufabrauði,
eins og hann sagði. Ég hafði sett svo
mikið á pitsuna að það var heil mál-
tíð,“ segir Úlfar og brosir. Hulda er
sammála honum um útlitið. „Það fer
rosalega í taugarnar á mér að þurfa
að raða álegginu aftur á sneiöamar,"
segir hún. „Þær mega ekki vera of
gervilegar, með of mikið verk-
smiðjulúkk. Hver pitsa verður að hafa
tvífarar #--9
Elna Katrín Jónsdóttir, formaöur Fé- Trölli, jólaþjófur.
lags framhaldsskólakennara.
Þetta er ein augljósasta tvíferð fyrr og sfðar. Trölli (e. The Grinch) er
aðalpersónan í nýlentri kvikmyndaútgáfu sögunnar frægu eftir dr.
Seuss. Hann er lítið grænt skoffín sem er utanveltu í jólagleöi mann-
anna og ætlar að stela jólunum til að kenna þeim lexíu, veita þeim ær-
lega ráöningu og vekja á sér athygli. Og allt á kostnað bamanna. Elnu
Katrínu Jónsdóttur flnnst eins og henni sé meinaður aðgangur að upp-
skemhátíð góðærisins, jólaglögginu, og ætlar að stela jólunum (eða í
það minnsta jólaprófunum). En ólíkt Trölla heimtar hún athygli með
því að neita að kenna nokkrum manni lexíu þar til henni og þjáningar-
systkinum hennar hefur veriö veitt ærleg ráöning. Og allt á kostnað
bamanna.
f Ó k U S 15. desember 2000
sinn karakter," bætir Sammi við.
Sammi og Úlfar vilja pitsurnar sínar
þunnar, Hulda er fyrir fiölbreytnina,
en Mariko vill hafa sínar sneiðar
bæði þykkar og löðrandi í hvít-
lauksolíu.

Ú:3,5 + M:3,5 + S:3 + H:3 = 13
Gervi eða alvöru?
Sammi: „Við ættum að dæma
skurðinn líka, ég þoli ekki þegar þetta
er ekki symmetrískt skorið,“ hin taka
undir þau orð þegar þau berja gripinn
augum.
Sammi: „Það er eitthvað sem bögg-
ar mig við þessa, osturinn eða eitt-
hvað.“
Úlfar: „Það er gervibragð af þessu.
Þeir era kannski með gerviost. Það er
hægt að fá bæði sérstakan pitsuost
sem er gervi og alvöruost sem er dýr-
ari.“
Hulda: „Þetta er ábyggilega einhver
innflutt blanda og svo er botninn
rosablautur."
Úlfar Eysteinsson, matgæðingur frá
Þremur Frökkum.
JL JL ,.
jSÉl fMfiT
Puzaftuv
Ú:2,5 + M:2,5 + S:3 + H:2 = 10
Svampkennt kanilbragð
Mariko: „Þetta er furðuleg pitsa."
Hulda: „Þetta er svona svamp-
kenndur botn.“
Úlfar: „Eins og væri búið að raða
einhverju ofan á snúð, eitthvert kanil-
bragð.“
Hulda: „Það er eitthvað að bæði
botninum og því sem ofan á er.“
Sammi bendir á að pitsur eldist
misvel, eftir að mesti hitinn er farinn
úr þeim, og stingur upp á að pitsurn-
ar verði dæmdar aftur þegar þær era
orönar alveg kaldar. Pitsan ber
einmitt af í skyndibitaflórunni, af því
að hægt er að japla á henni daginn efl-
ir án þess að verða meint af.
Jgu* Mp.
^cj, Sík.
Ú:3 + M:3,5 + S:3 + H:3 = 12,5
Misskipting gæða
Mariko þekkir pitsuna frá Jóni
Bakan á útlitinu einu saman. Pepp-
eróníinu er mjög misskipt á milli
sneiða og pitsan er ekki nógu vel
skorin að mati gagnrýnenda. Sammi
fær aðeins eitt pepperóní á sína sneið
og er vitaskuld ofurlítið svekktur yfir
þvi að þrjú skuli hafa lent á sneið Úlf-
ars.
„Hver pitsa verður að hafa
sinn karakter."
Samúel Jón Samúelsson tónlistar-
maöur.
Úlfar: „Þetta era óvönduð vinnu-
brögð. Hugsið ykkur bara slagsmálin
sem yrðu ef þessi pitsa yrði lögð á
borðið hjá fiölskyldu."
Sammi: „Já, þetta væri hrikalegt í
bamaafmæli."
Hulda: „Hún er svolítið þurr.“
Sammi: „Samt er hún ógeðslega
sveitt.“
Úlfar: „Útlitið er fráhrindandi."
Framhaldsskóiakennarar í
bransann
Allir era gæðingamir sammála um
að framkoma sendla og biðtími skipti
miklu máli þegar pöntuð er pitsa og
þau vilja gjarnan að sendlamir séu í
einkennisbúningi og á merktri bif-
reið.
Sammi: „Maður vill ekki fá pitsu
keyrða heim á einhverjum bíl sem er
að hrynja, Daihatsu ‘86 án púströrs."
Úlfar: „Ég þoli ekki að sjá grút-
skítugan bil sem verið er að taka mat-
væli úr.“
Hulda: „Ég vorkenni sendlunum
rosalega að vinna þetta starf."
Úlfar: „Það hefði verið hægt að
sefia alla sendlana sjö, sem komu með
þessar pitsur, á safn. Þeir vora svo
ólíkir. En þetta hlýtur að vera rosa-
lega óeigingjarnt starf.“
Sammi: „Geta framhaldsskólakenn-
arar ekki tekið þetta að sér?“
Hulda: „Sumir sendlanna era svo
feimnir að þaö liggur við að þeir hörfi
þegar maður kemur til dyra. Það ætti
að senda þá á námskeið í framkomu."
Mariko: „Ég verð ofboðslega ánægð
þegar þeir biðja mann vel að njóta."
*. *.
0 Æ
ÉiÉfék Vttáák
Ú:3,5 + M:4 + S:2.5 + H:4 = 14
Allt í einum graut
Þessar umræður spinnast út frá því
að Dómínóspitsan hefur runnið til í
meðfóram bílstjórans og áleggið er
nánast allt komið á annan helming-
inn.
Úlfar: „Hann hefur þurft að nauð-
hemla, drengurinn, þetta er allt í ein-
um graut."
Mariko: „Mér finnst langbesta
pepperóníið frá Dómínós."
Úlfar: „Hún var svo illa unnin, en
það góða við þessa var það að þarna
vora fallega skomir sveppir og ríku-
lega látið af þeim.“
Mariko: „Mér finnst hún ekki nógu
góð, miðað við Dómínóspitsu."
Þynnkumatur í barna-
bornin
Misjafnt er hversu oft gæðingarnir
panta sér pitsu. Sammi gengst strax
við því að pitsan sé oft valin fljótleik-
ans vegna. „Maður lifir á pitsum og
sambærilegum mat. Ég er sjaldan
heima á matmálstímum," svarar tón-
listarmaðurinn og segist sérstaklega
tryggur viðskiptavinur Devito’s pizza
við Hlemm. „Mig langar í pitsu einu
sinni í viku og alltaf eftir djamm, en
þá nennir maður ekki að bíða eftir
henni," segir Mariko." Þetta er
þynnkumatur á mínu heimili og á
fundum í vinnunni er alltaf borðuð
pitsa," segir Hulda. Aldursforsetinn
og listakokkurinn Úlfar er ekki jafn
fikinn í flatbökurnar. „Ég panta aðal-
lega þegar ég er með bamabörnin í
heimsókn. Samt borða ég miklu meiri
pitsu sem svona snarl,“ segir hann og
tekur lítinn bita af sneiðinni, í pottun-
um heima bíður eftir honum lamb í
karrí.
iittíA. oaiéu..
Ú:3 + M:5 + S:3 + H:3,5 = 14,5
Löðrandi I olíu
Úlfar: „Þetta er sama bragðið og af
botninum hjá Pizza inn, svamptertu-
bragðið."
Hulda: „Hún fær mínus fyrir það
að vera öll löðrandi i olíu, ef þið kík-
ið á puttana ykkar eftir að hafa hald-
ið á henni, sjáiði olíuna."
Sammi: „Þessi er pönnusteikt, er
það ekki?“
Mariko: Mér finnst þessi ekkert
spes, en ég vil samt hafa þær svona ol-
íukenndar."
Hulda Bjarnadóttir, dagskrárgeröar-
maöur á FM95.7 (Trubbluð tilvera).
Pi^a
4iut
* * *S 4i
& # 0 0
Ú:4,5 + M:3,5 + S:4.5 + H:4,5 = 17
Ljótt útlit, gott bragð
Hulda: „Þessi er mjög illa skorin."
Úlfar: „Sveppirnir á þessari eru
ekki fallegir, þá verður útlitið ljótt."
Sammi: „Ég held að þessi sé alveg
geðveik þegar hún er vel heit.“
Hulda: „Ég er sammála því, þessi
endist ábyggilega rosalega vel.“
Sérfræðingarnir eru afvelta af áti
þegar þeir kveðja og ekkert hinna
fiögurra getur hugsaö sér að innbyrða
svo mikið sem bita til viðbótar. Þeir
munu þó varla láta af pitsupöntunum
í bráð, frekar en hinir íslendingamir.