Dagblaðið Vísir - DV - 28.12.2000, Blaðsíða 12

12
FIMMTUDAGUR 28. DESEMBER 2000
Skoðun
x>v
Fötlun er erfiöur förunautur
„Förunautur, sem misvel tekst aö bera.“
öryrkjar að
aumingjar?
Fórstu í mörg jólaboð?
Þóra Magnúsdóttir afgreiösludama:
Eg fór í þrjú jólaboö.
Haraldur Haraldsson nemi:
/ þrjú.
Víöir Orri Reynisson nemi:
Ég fór í þrjú.
Erla Bogadóttir nemi:
Nei, ég fór í tvö jólaboö.
Stefán Guönason nemi:
í tvö jólaboö.
Hjálmar Friöriksson nemi:
Nei, ég fór í eitt.
Eiga
vera
Magnús Einarsson
skrifar:
Lífið er margbreytilegt, en það sem
hvað mest vefst fyrir manni er hvað
gæðunum er misskipt. Sumir fæðast
með silfurskeið í munni og lífið ligg-
ur eins og rauður dregill fyrir þá æv-
ina alla. Aðrir hafa varla tíma til að
tefja í mannheimi og deyja drottni
sínum án þess á fá móðurmjólkina né
annað að borða. Þeir sem eru enn
óheppnari lifa allt sitt lif í stöðugri
vosbúð og dauðastríði alla ævi. Svo
eru það hinir sem vinna fyrir lífinu
alla ævi og lesa um þá fyrrnefndu í
blöðum og bókum.
Þegar reglur samfélagsins eru
skoðaðar, liggur ljóst fyrir að í lýð-
ræði eiga allir að hafa jafnan rétt.
Það reynist hinsvegar óframkvæm-
anlegt svo aö reynt er að nálgast
það eins og frekast er unnt. í góðæri
á friðartímum í velferðarsamfélagi
er sjálfsagt að þeir sem minnst
mega sin fái að njóta góðs af og séu
metnir sem persónur líkt og þeir
sterku sem eru burðarásarnir. Jafn-
ljóst er að í stríði eða kreppu er erf-
iðara að vernda rétt þeirra sem
Gætum
Konráö Friðfinnsson
skrífar:
Fiskimiðin í kringum landið eru
uppspretta sem ræður því hvort ís-
lendingar geti búið áfram i landinu
eður ei. Bregðist hún er útséð með
alla velmegun og fólk getur þá pakk-
að saman og flust til Kanaríeyja.
Sú hugmynd kom fram á dögun-
um að olíuskip sem koma hingað
eða sigla nærri landinu sneiði fram
hjá fiskimiðunum og fari aðra leið á
áfangastað. Sem merkir að siglinga-
leiðin kemur til með að lengjast fyr-
ir þessi skip.
Sum þessara skipa eru gríöarstór
og geta flutt hundruð þúsunda
tonna af olíu um öll heimsins höf.
„Þeir sem þó raunverulega
eru „aumingjar þjóðarinn-
ar“ eru þeir sem valda
milljónagjaldþrotum og
þeir sem eru áskrifendur að
launum frá ríkinu fyrir
minni vinnu en þá sem ör-
yrkinn framkvœmir, með
því að borða matinn sinn. “
minnst mega sín. Virðing fyrir
hverri manneskju sem persónuleg-
um jafningja, á að vera grundvöllur
velferðarsamfélagsins, burtséð frá
sjúkdómi eða fótlun.
Öryrkjar eru þeir sem eru fatlað-
ir og fá vegna hennar styrk frá rík-
inu opinberlega og stimpil óopin-
berlega. Það er vont að vera fatlað-
ur til vinnu og samfélags. Hversu
slæmt það er, fer þó eftir fotluninni.
í dag er litið á líkamlega fótlun sem
„eðlilega" bilun, en geðræn fótlun
er „óeðlileg" bilun. Þennan mis-
skilning þarf að leiðrétta.
„Þótt ekkert verulega alvar-
legt olíuslys hafi hent í
kringum ísland, sennilega
frá upphafi ferða olíuskipa,
hafa menn enga tryggingu
fyrir að svona slys gerist
ekki í framtíðinni. “
Einnig er vel kunnugt að stundum
verða slys á þessum skipum og þau
farast og olía berst að landi með
óskaplegum afleiðingum fyrir allt
dýralíf sem hrærist í flæðarmálinu
og nærri ströndinni. Síðan sekkur
olían til botns og veldur þá skaða
Fötlun er erfiður fórunautur sem
misvel tekst að bera. Þeir sem þó
raunverulega eru „aumingjar þjóð-
arinnar" eru þeir sem valda millj-
ónagjaldþrotum og þeir sem eru
áskrifendur að launum frá ríkinu
fyrir minni vinnu en þá sem öryrk-
inn framkvæmir, með því að borða
matinn sinn.
Það er ægilegt að menn sem
skakklappast einhvern veginn um
t.d. of horaðir, of feitir eða í hjóla-
stólum en eiga það sameiginlegt að
vera öryrkjar, skuli vera fyrirlitnir
af almenningi.
Á meðan eru menn í fínum föt-
um, keyrandi á glansandi
lúxuskerrum, sem sólunda pening-
um í gjaldþrotaviðskipti og fá að
launum aðdáunaraugngotur almúg-
ans. Einn aumingi verður ekki
bættur með öðrum, en það er tími
til kominn að bera blak af þeim sem
vegna fótlunar sinnar eru kallaðir
aumingjar.
Nú er góðæri, nú er friður, nú
búum við í velferðarríki: Nú er lag
að rétta hlut öryrkja! - Bæði í huga
almennings og í tryggingarkerfinu.
þar. Og gleymum ekki kostnaðinum
sem hlýst af þessum slysum.
Slíkar vangaveltur eru viturlegar
og vel þess virði að þeim sé gefmn
gaumur. Þótt ekkert verulega al-
varlegt olíuslys hafi hent í kringum
ísland, sennilega frá upphafi ferða
olíuskipa, hcifa menn enga trygg-
ingu fyrir að svona slys gerist ekki
í framtíðinni. Þannig getum við séð
að það er betra að byrgja brunninn
í tima áður en einhver óskundi
verður af völdum oliskipa og veldur
hér verulegum spjöllum á miðunum
og þar meö öllu efnahagslifi okkar.
- Skoðum málið í fullri alvöru og
hugum að hvort ekki megi finna
góða lendingu í málinu.
okkar fiskimiða
íslandströlli stelur jólunum
Einu sinni var græn ófreskja sem var nokk-
urs konar hundur en hét TröÚi. Trölli hataði jól-
in af öllum kröftum vegna þess að hann hafði á
bernskujólunum verið særður holundarsári sem
ekki vildi gróa. Hann hataði allar gjafimar,
glingrið og fina matinn sem fylgir hátíðinni af
því að það gerði fólkið svo ánægt og ógeðslega
gott hvað við annað. Þegar maður sjálfur er bit-
urt og skorpið eineltistilfellii er óþolandi að
þurfa að fylgjast með hamingju fólks. Trölli tók
því til þess óþokkabragðs að stela jólunum.
Hann fjarlægði allt sem minnti á jólin - allt
glingriö og skrautið og gjafirnar og matinn - og
skundaði með það í helli sinn. Þá var illt í efni
og lýöurinn grét þann mikla missi.
Á íslendinga herjaði arftaki Trölla nú fyrir jólin.
Hann nefnist Islandströlli og átti einu sinni síma
sem hann gat ekki verið án. Fyrir nokkrum árum
var síminn tekinn af honum og síðan þá hafa allir
verið vondir við hann. Hann hefur verið haföur fyr-
ir margri sök og honum gert mikið til miska. Það
hefur til dæmis verið talað um að Islandströlli geri
starfsmenn sína að þrælum með því að auka við þá
vinnuna og lækka um leið kaupið. Lika hefur verið
sagt að Trölli hugsi bara um peninga og allt snúist
um það að auka hagnaðinn en fólkið geti bara farið
í rassgat.
Það hlakkar í Trölla þegar kemur í Ijós að
það sem áður var dýrindis kjötmeti hefur
breyst í illa þefjandi ýldukrás og pósthús-
in bergmála ramakvein vonsvikinna
barna. Þá situr Trölli og minnist lýðsins
sem gottaði sér yfir fréttum af misgengi
fyrirtœkisins og hann œpir af hlátri.
Þetta hefur IslandströUa lengi gramist, en það
var ekki fyrr en um þessi jól sem hann leyfði sér
að sleppa ótuktinni i sér lausri. Fyrst ákvað
hann sér til skemmtunar að hafa ekki opin póst-
hús á Þorláksmessu (sem jafngildir því að selja
ekki blöðrur 17. júní) því TröUi veit um aUa
kampakátu vitleysingana sem eru önnum kafnir
við að fóndra með bömunum sínum á aðvent-
unni og fara því - úps - á síðustu stundu út á
pósthús. En þá er lokað á nefið á þeim! Engin
jól, engar gjafir og enginn jólamatur. Ha ha...
jólafífl með rauðan rass, rekur við og segir pass!
TröUi hefur lika upphugsað lævist bragð fyrir
þau jólafifl sem voru tímanlega í því: „Nei, því
miður, týndist bara, þú getur svo sem leitað
sjálfur ef þú vUt!“ Og svo hlakkar í TröUa þegar
kemur í ljós að það sem áður var dýrindis kjöt-
meti hefur breyst í Ula þeíjandi ýldukrás og póst-
húsin bergmála ramakvein vonsvikinna barna. Þá
situr TröUi og minnist lýðsins sem gottaði sér yfir
fréttum af misgengi fyrirtækisins og hann æpir af
hlátri.
I sögunni skilar græni hundurinn jólunum aftur.
Þegar maður kemst að því að jólin eru ekki bara
gjafimar, skranið og skrautið sem maður stal, held-
ur eitthvað sem kemur „innan frá“, þá er eins gott
að skUa bara draslinu. Þaö ætlar íslandströUi líka
að gera. Það er ekkert fútt í þessu lengur.
Beölö eftir veröbréfum
Trúaratriöi aö kaupa?
Ofsatrú á verðbréfum
Hilmar Jónsson hringdi:
Þaö er eitthvað í Islendingseðlinu
sem setur landann í uppnám ef pen-
ingvon er annars vegar. Þannig lýsir
veslings kennitöluþjófurinn, sem stal
kennitölum vistmanna Sólheima í
hendingskasti, af því hann „sá fólk
streyma tU að kaupa bréf - rétt fyrir
lokun hjá Landsbréfum, tilfinningu
margra íslendinga þegar þeir sjá
glitta i stóra vinninginn. Ég hló mig
máttlausan að lýsingunni á atviki
þessu, sem þjófurinn segist hafa gert
í stundarbrjálæði. Sama er uppi á
teningnum fyrir sérhver áramót. Þá
hefst innri barátta margra, hvort
þeir eigi að kaupa ný eða viðbótar
verðbréf. I þessu kemur einungis
frcun ofsatrú á verðbréfum og sjaldn-
ast flugufótur fyrir nokkrum gróða.
Og allra síst um þessi áramót.
Gull FM besta stöðin
J. Sveinsson skrifar:
Fyrir tæpum tveimur árum datt
ég niður á útvarpsstöð sem spilaði
uppáhalds tónlistina mina. Eftir að
ég uppgötvaði þessa frábæru útvarps-
stöð hefur hún einokað útvarpstækin
á heimilinu. Það er nú reyndar svo
að þetta er eina stöðin sem öll fjöl-
skyldan kemur sér saman um að
hlusta á. Og nú þegar Gull Fm er
betri og skemmtilegri en hún hefur
nokkru sinni verið þá les ég í DV að
til standi að loka henni. Þetta hljóta
að vera einhver mistök. Ef svo er
ekki, hvet ég forráðamenn stöðvar-
innar að hrófla ekki við henni
akkúrat þegar hún er á hátindinum.
Margir vinir mínir og kunningjar
eru á sama máli og ég vilja hafa
Gullið áfram þar sem það er. Ég hvet
líka þá sem eru á sama máli og ég að
láta í sér heyra.
Frá höfuöborg Kína
Sagan geymd, en ekki gleymd
Útflutningur til Kína?
Garðar Sigur&sson hringdi:
I sl. viku skrifar formaður íslensk-
kínverska viðskiptaráðsins grein þar
sem hann hvetur til þess að íslend-
ingar auki útflutning til Kína, og seg-
ir ekki líða á löngu uns Kínamarkað-
ur verði mikilvægasti markaður
heims. Ég er dolfallinn yfir slíkri
bjartýni mannsins - eða öllu heldur
barnaskap. Hvemig dettur mannin-
um í hug að Kína verði einhver upp-
spretta útflutningsmarkaðar fyrir
okkur íslendinga? Ekki einu sinni
fyrir þjóðir sem nær þeim liggja. For-
maður Islensk-kínverska viðskipt-
ráðsins hefur líklega ekki lesið mik-
ið í sögu Kína, um Boxarauppreisn-
ina og hvernig Vesturlandabúar voru
þá hálshöggnir þúsundum saman og
hvemig keisarafrúin tók afstöðu sitt
á hvað, á móti og með Vesturlöndum
eftir þörfum. Æ síðan hefur Kina ver-
ið ótraustur aðili með tilliti til sam-
skipta. Þaðan þurfum við ekki nein-
ar vörar. Ekki einu sinni kínverja
fyrir áramótin.
DV Lesendur
Lesendur geta hringt allan sólarhring-
inn í síma: 550 5035.
Eða sent tölvupóst á netfangiö:
gra@ff.is
Eða sent bréf til: Lesendasíða DV,
Þverhofti 11, 105 Reykjavík.
Lesendur eru hvattir til aö senda mynd
af sér til birtingar meö bréfunum á
sama póstfang.