Dagblaðið Vísir - DV - 24.01.2001, Blaðsíða 2

Veiði í gegnum ís - dorgveiðimönnum fjölgar:
Fátt skemmtilegra en dorgið
- segir Björn G. Sigurðsson, formaður Dorgveiðifélagsins
Veiðiskapur að vetri til hefur
aukist mikið hin seinni ár og fleiri
og fleiri stunda þessa vetrarveiði,
sem getur verið mjög skemmtiiegt.
Veiðimenn geta veitt á þeim stöðum
í vötnunum sem ekki er hægt á
sumrin, úti á miðjum vatninu.
Veiðimaður einn hafði stundað vatn
þar sem ekki mátti vera með báta á
og þess vegna fékk hann alls ekki að
koma með bátinn sinn. Hann vissi
að úti á vatninu voru vænir silung-
ar, mjög stórir fiskar, en hann náði
ekki til þeirra. Eitt sumarið reyndi
hann að vaða langt út í vöðlum en
náði ekki þeim stóru. Tíminn leið
og beið. Tveimur árum seinna fékk
hann leyfi til að fara á dorg og þá
komst hann út á ísinn. ísinn var
glær og fyrir neðan syntu stórir ur-
riðar en þeir fengust ekki til að taka
agnið hjá honum. En þeir voru ríg-
vænir margir hverjir.
Fyrir einhverjum fimmtán til
tuttugu árum var dorgveiði stunduð
af þröngum hópi veiðimanna sem
fengu leyfi hjá bændum og fóru til
veiða í vötnum landsins. Hér áður
fyrr veiddu bændur landsins eitt-
hvað í gegnum ís og veiddu þá sér
til matar. Bændur í Borgarfirði
veiddu fisk í gegnum ís á dorg, neð-
arlega á Norðurá i Borgarfirði
veiddist bleikja og neðarlega í
Grímsá veiddist urriði á dorg. Einn
af þeim sem stunduðu dorgveiði
mikið var Jón heitinn Jónasson og
vann hann lengi hjá Grænmetis-
verslun landbúnaðarins. Hann
veiddi í Hlíðarvatni í Selvogi til
marga ára og veiddi oft vel.
„Það var oft hægt að veiða vel í
vatninu, vænan silung, mest bleikj-
ur, en einn og einn urrriða,“ sagði
Jón fyrir nokkrum árum og var þá
með sérstakan veiðiglampa í augun-
um. Enda var Jón lunkinn veiði-
maður og fengsæll. En hann segir
meðal annars um dorgveiðina í bók-
inni Hann er á! sem Þröstur Elliða-
son skrifaði:
„Ekki má gleyma dorgveiðinni,
en ég veiddi þá í Elliðavatni, Hlíðar-
vatni í Selvogi og Þingvallavatni.
Fyrir nokkrum árum, eftir að ég
flutti suður, fékk ég 10 punda urriða
í Þingvallavatni og missti annan
sem var svo feitur að hann komst
ekki i gegnum gatið á ísnum. Ég
náði hnakkataki á honum en hann
sneri sig af hendinni því hann sló
sporðinum undir ísinn og spymti
sér frá mér og sleit. 12 punda urriða
fékk ég fyrir löngu síðan í Þing-
vallavatni, en það getur verið
hættulegt að vera á ísnum þar. Einu
sinni vorum við fjórir félagar á ís-
spöng sem brotnaði frá meginísn-
um. Ég og annar maður náðum aö
stökkva yfir sprunguna áður en hún
gliðnaði lengra í sundur. Hina tvo
rak út á vatn, en vindurinn hrakti
ísinn aftur að landi. En þar sem ís-
spöngina rak upp að var bara ís-
hröngl. Ég var að hugsa um að fara
á bæ í nágrenninu og hringja eftir
þyrlu til að bjarga þeim. En við vor-
um heppnir að finna bát og tókst að
ná þeim í hann. Þarna var mikil
hætta á ferð því ísspöngin var farin
að gliðna undan gárunni á vatn-
inu.“
Eitthvað var líka um að veiði-
menn stunduðu Þingvallavatn, en
þar var ísinn varhugaverðari en á
Hliðarvatn í Selvogi, Kleifarvatni og
Djúpavatni. Þetta kemur berlega
fram í viðtalinu við Jón hérna á
undan. „Við fengum góða veiði í
Djúpavatni, silungurinn þar er mis-
Horft í djúpið
Kíkt niöur um ís á Laxárvatni í Húnavatnssýslu.
Veiði í gegnum ís
Björn G. Sigurösson býr sig undir aö nota borinn.
jafn en vænir urriðar eru til í vatn-
inu,“ sögðu veiðimenn sem veiddu i
vatninu í fyrra og bættu við: „einn
okkar setti í vænan fisk en missti
hann eftir stutta baráttu."
lslandsmót í dorgi
„Við stofnuðum Dorgveiðifélag ís-
lands fjórir 1990 og það var í maí,
síðan hefur verið dorgað víða á
vötnum landsins og haldið hefur
verið íslandsmót," segir Björn G.
Sigurðsson, formaður Dorgveiðifé-
lags íslands, í samtali við Vetrar-
sport DV.
Bjöm hefur verið duglegur að út-
breiða dorgveiðina víða um land.
„íslandsmótið í dorgveiði hefur ver-
ið haldið á mörgum stöðum á land-
inu, til dæmis á Reynisvatni, Arnar-
vatnsheiði, Mývatni og Ólafsfjarðar-
vatni, svo einhverjir veiðistaðir séu
tíndir til. Veiðin hefur verið misjöfn
en margir hafa mætt til að dorga á
öllum aldri og haft gaman af.“
Björn kveðst ekki byrjaður að
dorga í vetur. „Þetta er ekki byrjað
enn og betra að kanna hvort ísinn á
vötnunum sé orðinn nógu þykkur
áður en maður byijar veiðiskapinn.
Fátt er skemmtilegra en að veiða
fisk í gegnum ís, enda er hægt að
veiða oft vel. Það eru mörg góð vötn
hér á landi, fiskurinn er oft vænn
og stundum finnur maður góðan
veiðistað sem gefur manni góða
veiði,“ segir Björn.
Rétt er að taka fram að ísinn á
vötnum landsins er alls ekki nógu
traustur þessa dagana. Eitthvað hef-
ur verið um aö veiðimenn haföi að-
eins kikt eftir fiski á is en veiðin
hefur verið róleg enn þá.
-G.Bender
Var 46 ára þegar hann hóf að ganga á skíðum:
Léttir á fjöllum
Jón Hjartarson ásamt Valgeiri Krístinssyni og Birgi Einarssyni á Frostastaöavatni.
„Ég byrjaði að ganga á gönguskíð-
um 1990, 46 ára gamall. Þá bárust
skíði inn á heimilið sem ég ákvað að
fá að prófa. Ég heillaðist þegar af
gönguskíðaíþróttinni og hef stundað
hana grimmt síðan,“ segir Jón Hjart-
arson, framkvæmdastjóri Fræðslu-
nets Suðurlands á Selfossi. Jón segist
alltaf hafa verið mikið á ferð á fjöll-
um, akandi, gangandi og í veiðiskap.
Hann hafi alla tíð verið útivistarmað-
ur en gönguskíðamennskan hafi fært
sér nýjan vinkil á útiveruna. „Að fara
um á gönguskíðum gefur allt aðra sýn
á náttúruna. Staðir sem maður hefur
oft komið á og ferðast um að sumri fá
nýja vídd þegar farið er um þá að
vetrarlagi á gönguskíðum þegar snjór
er yfir öllu,“ segir Jón. Hann segir að
þegar snjór er í byggð fari hann í
dagsferðir um nágrenni Selfoss, Hell-
isheiðina, Mosfellsheiði og víðar. „í
lengri ferðum hef ég farið mikið um
Síðumannaafrétt í Vestur-Skaftafells-
sýslu. Við höfum gengið frá Sigöldu,
gegnum Landmannalaugar, Fjallabak
nyrðra og yfir Síðumannaafrétt aust-
ur undir Vatnajökul. Við sofum í
fjallaskálum en ég hef enn ekki farið
út í að sofa í tjaldi, hef það þó alltaf
með til öryggis," segir Jón.
Hann segir að sá hópur sem hann
fari með í ferðirnar sé úr fjölskyldu
hans og kunningjahópnum. „Við
erum allt frá tveim upp i tíu sem ferð-
umst saman, allt eftir aðstæðum
hverju sinni,“ segir Jón.
Uppáhaldsferð Jóns var farin árið
1994, frá Sigöldu austur á Kirkjubæj-
arklaustur gegnum Landmannalaugar
en sú eftirminnilegasta er sú fyrsta.
„Þá gengum við frá Hunkubökkum og
inn í Blágil sem er á Síðumannaaf-
rétti, inn undir Lakagígum. Þá var 20
manna hópur á ferð og sumir hverjir
að stíga á skíði í fyrsta skiptið. Við
fórum mjög gætilega yfir, vorum í
fylgd með björgunarsveitinni á
Kirkjubæjarklaustri sem kom sér
mjög vel fyrir okkur sem vorum að
þreyta okkar frumraun i þessari
íþrótt. Ferðin var mjög lærdómsrík og
eftirminnileg því á leiðinni hrepptum
við svartaþoku, þá fóru þrír vélsleðar
fram af hengju. Það varð að sækja tvo
á þyrlu inn í Blágil en það fór sem bet-
ur fer allt vel að lokum. Betur en á
horfðist."
Pekking á staðháttum
Jón segir að það sem helst þurfi að
hafa í huga áður en lagt er upp í
svona langar ferðir sé að vita hvert og
um hvaða land er verið að fara. Góð-
ur fatnaður fyrir breytilegt veður er
nauðsynlegur í bakpokanum. „Menn
verða að vera klárir á því að geta
ratað, þurfa að kunna vel á kort og
staðsetningartæki. Menn þurfa að
geta mætt óvæntum uppákomum og
vera búnir að rannsaka leiðina vel
áður en lagt er af stað,“ segir Jón.
Á fjöllum er nauðsynlegt að hafa
skíðabúnað sem hentar sem flestum
gerðum af snjó og landslagi. „Ég er á
góðum ferðaskíðum með sterkum
bindingum og stálköntum, svo er ég
með öflugugan búnað meðferðis. Mað-
ur getur lent í harðfenni og alls kyns
aðstæðum þar sem veitir ekki af að
hafa góðan búnað.“ Hann segir að þau
svæði sem hann hefur farið um í
óbyggðum hafi hann yfirleitt farið um
að sumri áður, það hafi mikinn kost
að gjörþekkja svæðin áður en farið er
um þau á gönguskíðum að vetrarlagi.
„Þegar maður er á gönguskíðum á
fjöllum að vetrarlagi bjargar manni
enginn, maður verður að geta bjargað
sér sjálfur, hvað sem á dynur. Þá nýt-
ur maður ferðarinnar best meðan á
henni stendur og náttúrunnar og er
svo sæll og glaður í ferðalok yfir að
hafa leyst af höndum verkefni eins og
áætlað var og notið óbyggðadvalar-
innar í allri sinni máttugu dýrð,“ seg-
ir Jón Hjartarson. -NH
Sfc ■.:
Beðið eftir snjónum
Jón Hjartarson hefur alla tíö veriö mikill útivistarmaöur og hann fer gjarna í dags-
feröir um nágrenni heimabæjar síns, Selfoss.
vetrarsport
18