Dagblaðið Vísir - DV - 24.01.2001, Blaðsíða 4

Til að fá sem mest út úr snjó-
brettaiðkun sinni eru nokkur at-
riði sem fólk ætti að taka til at-
hugunar. Vissulega er mögulegt
að stökkva beint á brettið án um-
hugsunar en eftirfarandi ráðlegg-
ingar munu hjálpa áhugasömum
að forðast meiðsli, halda krafti
og ná sem bestum árangri og
skemmtun á brettinu.
Snjóbrettapar á góðri stundu
Steinarr Lár Steinarsson er hér á góöri stund ásamt kærustu sinni írisi Wigelund Pétursdóttur í Madonna di Campiglio á Ítalíu. Steinarr hefur einungis náö 4 dögum á
snjóbrettinu á yfirstandandi vetri og kennir hann metnaöarleysi skíöasvæöanna um, ekki síöur en íslenskri veöráttu.
íslenskir snjóbrettamenn fara mikinn:
Stökkva á snjóbrettum yfir bíia
- brotin bein og marið hjarta - tilboð um landsliðsstyrk erlendis frá
„Eftir 10 ár verða skíðin á algeru
undanhaldi. Nú þegar eru 50 til 60
prósent gesta á Bláfjallasvæðinu á
snjóbrettum og framtíöin liggur í
þeim,“ segir Steinarr Lár Steinars-
son snjóbrettakappi sem skellir sér
á brimbretti þegar ekki er snjó-
brettafæri.
Steinarr starfar hjá Karli K.
Karlssyni og stígur á snjóbrettið á
hverjum degi þegar færi gefst. Hann
hóf snjóbrettareið sína fyrir um 4
árum og hefur verið óstöðvandi síð-
an.
„Ég byrjaði strax á fyrsta degi að
reyna trikk og nú get ég í raun gert
endalaust mörg. Snjóbrettið hefur
það fram yfir skíðin að hægt er aö
gera langt um fiölbreyttari stökk og
hvers kyns brögð. Við félagarnir
höfum gaman af því að byggja palla
við vegbrúnir og stökkva yfir á
brettunum. Stundum setjum við bíl-
ana okkar á veginn til að auka á
ögrunina," segir hann.
Eins og gengur og gerist hefur
Steinarr orðið fyrir einhverjum
skakkafóllum á brettinu, enda kann
varla góðri lukku að stýra að rugl-
ast á planka og vængjum.
„Ég hef brotið báöar axlir og
brákað viðbein. Það er ekki mikið
því vinur minn braut eitt sinn tvo
hryggjarliði og marði hjartað á ísa-
firði. Þetta er þó ekki hættuleg
íþrótt nema maður sé að taka erfið
stökk. Stundum fer maður fram úr
sjálfum sér. Hinn almenni bretta-
maður meiðist varla mikið nema
hann hitti á staur eða eitthvað i þá
veruna. Fætumir eru báðir bundnir
á sama bretti og þeim er því lítil
hætta búin. öðru máli gegnir um
skíðamenn, sem geta snúið og
beyglað fætuma á alla vegu,“ segir
hann.
Steinarr segir snjóbrettaiðkun
sína vera komna út í fikn sem
þarfnast reglulegrar útrásar.
„Ef ég kemst ekki á brettið í ein-
hvern tíma verð ég úrillur og erfið-
ur viðfangs. Ég er fíkill á snjóbretti
og þetta eru fráhvarfseinkennin. Þó
ég sé ábyrgur maöur meö íbúð, bam
og konu, verð ég reglulega að kom-
ast upp í fiöll á bretti. Það er engin
ástæða til að hætta að leika sér þó
maður taki lífið alvarlega. Ég hef
farið með tveggja ára dóttur mína á
brettinu og hafði hana þá í bakpoka,
eins og gengur og gerist hjá skiða-
fólki með lítil böm. Hún haföi mjög
gaman af og stundum biður hún
mig um að koma á snjóbretti. Ein-
hvem tímann ætla ég að útbúa lítiö
bretti fyrir hana og draga hana með
staf, enda hefur hún mikinn áhuga
á þessu og á eflaust eftir að leggja
fyrir sig brettaiðkun í framtíðinni,"
segir hann.
Að sögn Steinarrs fylgir snjó-
brettunum upplifun sem orð fá ekki
lýst.
„Maður er að stökkva í kollhnís
og á alla vegu og adrenalíniö flæðir
aUan tímann. Þetta er alhliða lík-
amsþjálfun á náttúrulegan hátt og
samtímis stundar maður útivist. Á
snjóbrettinu er maöur frjáls en ekki
bundinn samningum og kvöðum
eins og í hópíþróttum. Ég fer upp í
fiaU þegar mig langar tU og ákveð
sjálfur hvað ég er lengi. Ókosturinn
er þó að hér á íslandi virðist skíða-
tímabUið vara stutt en þegar ekki er
snjóbrettafært forum við félagamir
stundum á brimbretti. Þá lendum
við oft í ýmsum ævintýrum og sjá-
um furðulegustu fyrirbæri. Eitt
sinn sáum við rostung og tvisvar
höfum við séð torkennUegum ugga
bregða fyrir,“ segir hann.
Steinarr, sem varð þriðji á síöasta
íslandsmóti í snjóbrettum, segir
metnaðarleysi vera einkennandi
fyrir flest skíðasvæði á landinu.
„AUt of lítið er reynt að halda
skíðasvæðunum opnum og það er
merkilega fátt gert til að hlúa að sí-
vaxandi hópi brettafólks. Það er ein-
kennUegt að ekki sé meira hugsað
um brettamenn á fiöUum. í BláfiöU-
um stóð eitt sinn til að sefia upp sér-
staka skíðalyftu fyrir brettafólk en
þær tUætlanir voru kæfðar í fæð-
ingu af BláfiaUanefnd. Þama virðist
vera um að ræða fólk sem ekki
þekkir íþróttina af eigin raun, hvað
þá útbreiðslu hennar," segir Stein-
arr sem viU skUa þakklæti tU að-
standenda skíðasvæðisins í Skála-
feUi, þar sem mikið tiUit er tekið tU
snjóbrettamanna.
Hann segir líklegustu skýringuna
á framtaksleysi á skíðasvæðum
vera fiárskort.
„Það ætti að leggja meiri pening í
skíðasvæðin þvi þau hafa verið van-
rækt. Erlendis er aUt gert til að
halda svæðunum opnum og gang-
andi. Þar nota menn snjódælur tU
að hafa aUtaf ferskan snjó og renn-
andi færi. 85 prósent af snjó á stór-
um skíðastöðum i Ölpunum er svo-
kaUaður tUbúinn snjór sem fram-
kaUaður er meö þar til geröum dæl-
um,“ segir hann og viðrar þá hug-
mynd að hækka gjald í Bláfiöllum
til að afla fiármagns.
Dælurnar virka þannig að þegar
fiögurra gráðu frosti er náð er vatni
samstundis sprautað í loftið frá
mörgum stöðum í einu sem fram-
kallar snjókomu. Þegar árrisulir
skíðamenn rísa á fætur er þá jafnan
ferskur snjór í hlíðum og nýtt púð-
ur.
Snjóbrettafólk á Islandi skiptir
líklega þúsundum en sá harði
kjarni sem Steinarr sver sig í ætt
við er um 40 manns. Þar er um að
ræða þann hóp snjóbrettafólks sem
stigur á snjóbrettið nánast hvem
dag sem fært er og leggur á sig
vinnu við að byggja paUa og halda
við svoköUuðu röri.
„íslenskir snjóbrettamenn eru
ekkert síðri en gengur og gerist er-
lendis. Tveir íslendingar sem ég
veit um eru að staðaldri erlendis og
keppa á mótum þar. Svo hef ég
heyrt af því að okkur snjóbretta-
mönnum hafi verið boðinn styrkur
frá Helle Hansen tU að stofna lands-
lið. Við áttum aö skipa nefnd sem
myndi velja í liðið en einhvem veg-
inn höfum við ekki látið verða af
því. Snjóbrettamenn eru meira fyrir
að vera frjálsir og hafa lítinn áhuga
á að skipa nefndir," segir Steinarr
Lár Steinarsson, snjóbrettamaður
að lífsskoðun. -jtr
'

Fljúgandi bretti
Adrenalíniö flæöir um líkamann þegar flogiö er um loftin á snjóbretti.
í viðbragðsstöðu
Einungis þeir sem loðnir eru
um lófana geta stundað snjóbrett-
in aUan ársins hring. Snjóbretta-
tíðin getur hafist skyndilega á ís-
landi og því er gott að vera lík-
amlega tUbúinn fyrir hasarinn.
TU að nýta þann litla tíma sem
maður fær er nauðsynlegt að
hafa haldið sér í æfingu um sum-
arið og haustið. í grandvaUarat-
riðum helst viðunandi þjálfun
með reglulegri hreyfingu og
teygjuæfingum en einnig er
mögulegt að verja heitu góðviðr-
isdögunum á hjólabretti eða
brimbretti, þó sumir kunni að
líta þau síðarnefndu hornauga. í
teygjuæfingunum ber fyrst og
síðast að beina athyglinni að lær-
um, öxlum og baki.
Forðastu vonbrigði
Fátt er bagalegra en að horfa á
eftir orkunni hverfa þegar líður
á daginn. Dýrmætur brettatími
getur glatast einfaldlega vegna
þess að ekki hefur verið gefið lík-
amsvélinni gaum á meðan brett-
areið stendur. Til að forðast slík
vonbrigði er ráðlegt að borða
staðgóðan morgunverð áður en
haldiö er á fiallið. Þannig endist
maður allan daginn og heldur
áfram og áfram eins og Energiz-
er-kaninan. Orkuhlaðnar sælgæt-
isstangir skemma heldur ekki
fyrir og geta hlaupið undir bagga
þegar bera fer á vanmætti.
Vatnsdrykkja er að sama skapi
óvitlaus en hún ýtir undir ár-
vekni og kemur í veg fyrir
vökvaskort.
Viðhald
Það getur verið dýrt að missa
úr beygju og hver vill dragast aft-
ur úr félögunum út af lélegu
rennsli. Að vaxbera brettið er
það auðveldasta sem þú getur
gert til að bæta það. Fjölmargar
tegundir af vaxi er til og eru þær
oft ætlaðar ákveðnum skilyrðum.
Ekki er ráðlegt að æða út í fikt á
brettinu án viðhlitandi kunnáttu
því það er rétt eins líklegt til að
valda skemmdum.
Breíti við hæfi
Þegar kemur að því að fá sér
nýtt bretti er ekki óviturlegt að
spyrja sjálfan sig nokkurra
spuminga. Valið á milli bretta
ætti velta á því hvar, hvernig
og hversu mikið standi til að
nota brettið og hve mikil
reynsla væntanlegs brettafara
sé. Til eru sérstök byrjenda-
bretti en reyndari brettafarar
og þeir sem gaman hafa af
stökkum og brellum kjósa oft-
ast bretti meö minni sveigjan-
leika. Þau geta verið byrjend-
um ofviða og því er þeim ráðið
frá því að læra á þau.
Brekka við hæfi
Nýbakaðir snjóbrettaeigend-
ur bregða oft á það ráð að æfa
sig í bamabrekkum. Þetta er
hið mesta óráð, enda er erfiðara
að halda jafnvægi á snjóbrett-
inu í litlum halla. Annað gildir
um snjóbrettin en skíðin.
Einnig er það algengt byrj-
endafeilspor að halla sér aftur
þegar reynt er að beygja. Þvert
á móti er mælt með því að halla
sér fram á brettið þegar verið
er að sveigja. Heill byrjenda er
best borgið með því að leita sér

20