Dagblaðið Vísir - DV - 23.02.2001, Side 10

* Finninn Vladislav Delay vakti mikla athygli fyrir plöturnar sínar á síðasta ári - allar fjórar. Hann var á
dögunum að senda frá sér enn eina. Sú heitir Anima og er hans fyrsta á nýju ári en tæplega sú síðasta.
Trausti Júlíusson ákvað að bíða ekki frekar með að kynna sér þessa nýjustu stjörnu raftónlistar-
Finnskur vi
meo
alki
hljom
Það hefur ekki borið sérstaklega
mikið á finnskri tónlist á alþjóða-
vettvangi en það sem maður man
eftir er samt gott. Jimi Tenor er
auðvitað sniilingur og Leningrad
Cowboys miklir gleöigjafar. Á ís-
landi muna líka margir eftir frá-
A bærum tónleikum 22 Pistepirkko
og Radio Puhelimet á Tveimur vin-
um, áður en sá ágæti staöur varð
að dúndurbúllunni Vegas. í raftón-
listinni hefur hljómsveitin Pan
Sonic verið að gera ágæta hluti,
svo og Jori Hulkkonen, en hann á
að baki nokkrar plötur á F Comm,
fyrirtækinu hans Laurent Garnier
í Frakklandi. Nýjasti Finninn í
tónlistarheiminum er Vladislav
Delay, en hann sendi frá sér
hvorki meira né minna en fjórar
plötur á síðasta ári.
Byrjaði ferilinn sem
djasstrommari
Vladislav Delay, sem heitir réttu
9 nafni Luukas Onnekas, er 24 ára
og frá Helsinki. Hann lærði djass-
trommuleik frá 14 ára aldri og var
ásláttarhljóðfæraleikari i nokkr-
um hljómsveitum á unglingsárun-
um. Síðasta hljómsveitin sem
hann var í var tíu manna band
sem spilaði trip-hop. Þetta voru
einhvers konar tilraunir með
sömpl (sem hann sá um) og lifandi
hljóðfæraleik en gekk lítið. „Tíu
heilar í sama herbergi - útilokað,"
segir hann um þá reynslu.
Skömmu seinna ákvað hann að
söðla alveg um, seldi megnið af
hljóðfærunum sem hann átti og
keypti sér raftól og lokaði sig svo
af einn niðri í kjallara í heilt ár til
að læra á þau. Þegar hann kom úr
einangruninni hafði hann búið sér
til sitt eigið sánd, sánd sem ein-
kennir öll hans verk enn í dag.
Fyrstu plöturnar hans voru 12“
sem komu út undir merkjum eins
og finnska örfyrirtækisins Huume,
Sigma Editions og Max Ernst-út-
gáfunnar. Fyrsta stóra platan hans
kom svo út hjá þýska fyrirtækinu
Chain Reaction í fyrra. Hún heitir
Mutila og er safn af verkum sem
höfðu áður komiö út á 12“. í fyrra
kom líka út með honum, undir
hans eigin nafni, platan Entain
sem Mille Plateaux gaf út, Force
Inc gaf út tónleikaplötuna hans,
Vapaa Muurari, sem kom út undir
listamannsnafninu Uusitalo, og
svo gaf hann út plötu undir nafn-
inu Luomo hjá Forcetracks. Sú
plata heitir Vocalcity. Nú i febrú-
ar, réttu ári á eftir Mutila, kom svo
út nýjasta platan hans, Anima, og
er, eins og Entain, gefm út af Mille
Plateaux.
Nýr hljómur
Tónlist Delays er í grunninn
mínimalísk raftónlist. Plöturnar
hans eru byggðar upp á fáum löng-
um verkum (nýja platan er reynd-
ar aðeins eitt 62 mín. stykki). Tón-
listin hefur sama yfirbragðið út í
gegn en smábreytist og þróast
þannig að maður er alltaf að heyra
eitthvað nýtt. Áður en maður veit
af er lagið búið að gjörbreytast en
það gerist svo hægt að maður tek-
ur varla eftir þvi. Það sem maður
tekur fyrst eftir þegar maður
hlustar á plöturnar er mjög sér-
stakt og flott sánd. Delay segir
sjálfur að tónlistin hans sé að
mestu byggð upp á rytmum. „Ég er
búinn að vera að spila á ásláttar-
hljóðfæri allt mitt líf - hjá mér
snýst allt um rytma,“ segir hann.
Einkenni Entains t.d. eru flóknir
bassarytmar sem mala undir verk-
unum og eru líka síbreytilegir og
fullir af frávikum.
Tónlist Delays minnir einna
helst á þýska raf-döbb-tónlistar-
menn, eins og Pole, Jan Jelinek og
Kit Clayton. Delay segir að hans
bakgrunnur sé i djasstónlist og
spuna. Þó að hann sé gefínn út hjá
fyrirtækjum sem aðallega gefa út
mínimalískt teknó þá eru rætur
hans ekki þar. Hann segist eigin-
lega ekki hafa heyrt neitt teknó að
ráði fyrr en hann fór sjálfur að
gefa út hjá teknófyrirtækjum. Auk
djassins hefur hann líka orðið fyr-
ir áhrifum af döbb-tónlist og svo
brasilískri, kúbverskri og afrískri
tónlist. Allir þessir hlutir eiga þátt
í að skapa þá sérstöku upplifun
sem plöturnar hans eru.
Á sér nokkur aukasjálf
Auk Vladislav Delays-nafnsins
notar hann önnur nöfn fyrir mis-
munandi tónlist. Uusitalo er notað
fyrir teknó og Luomo-nafnið notar
hann fyrir deep house-tónlist. Plat-
an Vocalcity frá því í fyrra hefur að
geyma sex house-lög, þar af tvö með
söngkonu. Þó að tónlistin hans í
Luomo-gervinu sé ólik (bítin ein-
faldari og hraðari) heyrir maður
samt þetta einkennandi sánd hans
greinilega í gegn. Delay segist
reyndar aldrei hafa þolað house-
tónlist og þoli ekki enn í dag, „en
það er gaman að búa hana til.“
Vocalcity hefur fengið frábæra
dóma, eins og reyndar allar plöt-
urnar hans, og það er ný Luomo-
plata á leiðinni seinna á árinu.
Delay hefur reyndar áhuga á
ýmsu öðru en tónlist. Hann er hluti
af Bassdress-hópnum í Helsinki en
í honum er fólk sem er að fást við
tónlist en líka tísku, hönnun og
myndlist. Hann líkir tónlist sinni
við vandað tímarit: „Maður leggur
allt í það og reynir að hafa hverja
blaðsíðu fullkomna en um leið og
það er komið úr prentun fer maður
að hugsa um annað.“
Ótrúleg afköst
Auk áðurnefndra platna átti
Delay verk á raf-döbbsafnplötunni
frábæru, Staedtizism, sem kom út
á -scape-merkinu hans Stephan
Beatke í fyrra og svo á hann lag á
mixdiskinum Decks, EFX & 909
með teknógoðinu Richie Hawtin.
Fram undan er frekara samstarf
með Beatke, a.m.k. ein 12“ hjá
-scape, auk djassplötu, sem hann
er að vinna að í Helsinki, og fleiri
verka undir enn öðrum nöfnum.
Þegar hann er spurður að því
hvernig hann fari að því að fram-
leiða allt þetta efni þá svarar hann:
„Ég er tvisvar næstum búinn að
drepa mig úr vinnu þannig að það
má örugglega segja að ég sé vinnu-
alki.“
plötudómur
Góð
s /
Ymsir flytjendur - Oskabörn þjóðarinnar ★★★*
um gr
Kvikmyndin Óskaböm þjóðarinnar
var frumsýnd seint á síðasta ári. Plat-
an með tónlistinni úr myndinni kom út
rétt fyrir jólin. Hún inniheldur 15 lög
með 14 flytjendum. Þeir eru Biogen,
Bláskjár, XXX Rottweilerhundar,
Stjömukisi, Kanada, Ruxpin, Jagúar,
Dip, Mínus, Toymachine, Dr. Spock,
Brain Police, Bix og Purrkur Pillnikk
sem á tvö gömul lög á diskinum.
Kvikmyndin var lengi í vinnslu en
stoppaði að sama skapi stutt við i kvik-
myndahúsunum sem er synd því að
^ þetta er skemmtileg mynd, en lands-
menn fá væntanlega annað tækifæri
fljótlega þegar myndbandið kemur út.
Myndin segir frá hrakfómm nokkurra
reykvískra smákrimma.
Kannski má deila um það hvort tón-
listarvalið í myndinni hæfi í öllum til-
fellum efninu og sögusviðinu (Ruxpin
og Biogen em kannski önnur stemning,
meira næsta kynslóð), en hitt er á
hreinu að diskurinn inniheldur fullt af
flottri tónlist. Tónlistin skiptist í tvo
meginhluta. Þetta er annars vegar hrátt
rokk (Bláskjár, Mínus, Toymachine,
Brain Police Stjömukisi og Dr. Spock
sem skartar Óttari Proppé, fyrmm
Ham-söngvara og einum af aðalleikur-
um myndarinnar), og hins vegar raftón-
list (Biogen, Bix, Dip, Ruxpin). Auk
þess er á plötunni smágleðipinnapopp
(Kanada), fónk (Jagúar) og hip-hop
(XXX Rottweilerhundar).
Aðalkostur þessarar plötu er að hún
gefur góða mynd af gróskunni í tónlist-
arlífi Reykjavíkur. Margir af þeim
listamönnum sem eiga lög á henni gáfu
ekki út annað efni í fyrra og er því
ánægjulegt að fá að heyra til þeirra á
þessum diski. Menn era kannski að
leggja til misgott efni (sumir kannski
aðeins undir getu eins og gengur,
menn vilja ekki endilega setja bestu
lögin sín á safnplötu), en meirihlutinn
af þessum lögum em samt flottur og
heildin er vel yfir meðallagi að gæðum.
Ef maður á að taka eitthvað út þá era
lögin með
X Rottweilerhundum („Þér er ekki
boðið“), Ruxpin („Nasi“ - mjög ólíkt
öðra sem hann hefur gefið út), Biogen
(„rt+RTNMRINKA“ - sannkallað raf-
pönk), Stjömukisa („Viltu deyja“) og
Bix („Sexy Satum") öll frábær.
Á þessari plötu em samankomin
nokkur af óskabömum þjóðarinnar í
poppinu sem gaman verður að fylgjast
með á næstu misserum. Minus,
Kanada og Ruxpin áttu reyndar frá-
bærar plötur í fyrra og nú vonar mað-
ur að
XXX Rottweilerhundar, Bix og Jagú-
ar geri það sama á þessu ári. Þangað til
er þessi plata ánægjuleg hlustun.
Trausti Júliusson
„Aðalkostur þessarar
plötu er að hún gefur
góða mynd af gróskunni í
tónlistarlífi Reykjavíkur.
Margir af þeim listamönn-
um sem eiga lög á henni
gáfu ekki út annað efni í
fyrra og það er því
ánægjulegt að fá að heyra
til þeirra á þessum diski.“
10
f Ó k U S 23. febrúar 2001