Dagblaðið Vísir - DV - 13.07.2001, Qupperneq 12

12
FÖSTUDAGUR 13. JÚLÍ 2001
Skoðun DV
Gagnslítið nám
Kennarar á námskeiöi
- „Meöal þeirra kennara sem ég þekki hefur engum fundist námið í uþpetdis-
og kennslufræði gagnslaust. Þvert á móti. “
Áttu GSM-síma?
Eva Benjamínsdóttir veitingamaður:
Já, ég á tvo, gæti ekki verið
án simans.
Lilja Björk Ólafsdóttir húsmóðir:
Já, ég nota hann samt ekki mikið.
Karen Lena Óskarsdóttir, 12 ára:
Nei, en flestallir vinir mlnir
eiga síma.
Aron Birkir Óskarsson, 9 ára:
Nei, en einn vinur minn á GSM.
Sigríður Klara Árnadóttir (Klara)
matvælafræðingur:
Já, og ég nota hann mikið og gæti
ekki verið án hans.
Heiða Dögg Helgadóttir sjúkraliði:
Nei, ég gæti samt átt eftir
aö fá mér.
Guðmundur
Ólafsson skrifar
skemmtilegan
pistil i DV 10. júlí
um þá kvöð sem
lögð er á okkur
framhaldsskóla-
kennarana að
læra uppeldis-
Marjatta Ssberg, fræði áður en við
fiL malk°?JennarL getum fengið
.—- fasta stöðu við
skóla. Hann fullyrðir að „nám í þess-
um fræðum breyti ekki vondum
kennara i góðan og breytir trúlega
góðum kennara sáralítið". Guð-
mundur segir að menn séu nú „pind-
ir til að sitja í þessu gagnslitla námi,
flestum til sárra leiðinda" og vill
leggja niður þessi „obbbeldisfræði,"
sem hann kýs að kalla svo.
Meðal þeirra kennara sem ég
þekki hefur engum fundist námið í
uppeldis- og kennslufræði gagns-
laust. Þvert á móti. Margir sem eftir
nokkurra ára feril sem kennarar
hafa farið i þetta „réttindanám" hafa
sagt mér að námið hafi breytt við-
horfi þeirra og að þeir hafl öðlast
mikinn faglegan styrk af því. Námið
hafl kennt þeim að skoða eigin
kennslu og íhuga hvað þeir gætu
gert betur í starfmu. Þess vegna dett-
ur mér helst í hug að andmælendur
þessa náms annaðhvort viti ekki
hvað það felur í sér eða þeir séu
sjálfir of latir til að leggja það á sig.
Sjálf lærði ég reyndar kennslufræði
fyrir um þrjátíu árum og hef ávallt
talið að hún ásamt æfmgakennsl-
unni hafi verið nauðsynlegur undir-
búningur fyrir kennarastarfið.
Hér má svo bæta við að um
Geir Þóröarson
skrifar:
í fréttum Stöðvar 2, þriðjudaginn
3. júlí sl., var sagt frá dómi Héraðs-
dóms Reykjavíkur yfir manni sem
framið hafði hræðilegan kynferðis-
og ofbeldisglæp. Því miður eru
svona glæpir allt of algengir og oft
sagt frá þeim í fréttum. Það sem
skar sig úr varðandi fréttaflutning
Stöðvar 2 af þessum dómi var ná-
kvæm lýsing á atburðarás glæpsins.
Engin viðvörun var gefln í inngangi
að fréttinni en í byrjun fréttarinnar
var sagt að lýsing í dómi héraðs-
dóms væri vart fyrir viðkvæm eyru.
Þessi varnaðarorð voru þó ekki
nægileg til að búa mann undir þá
lýsingu sem á eftir kom. Þvílika lýs-
ingu á hræðilegum glæp hef ég ekki
„ Ef skólastjóri hefur litla
innsýn í kennslufrœðina og
hefur ekki fylgst með rann-
sóknum á því sviði getur
það reynst honum erfitt að
gegna hlutverki sínu sem
faglegur leiðtogi. “
kennslufræðina eins og önnur fög
gildir sama reglan: Menn þurfa að
halda þekkingunni við og kynna sér
nýjungar til að geta miðlað þekkingu
sinni á sem bestan hátt í þessum
síbreytilega heimi.
Tilefni greinar Guðmundar var
reyndar skipun í ákveðna skóla-
meistarastöðu. Um það má segja að
skólastjóri á auðvitað fyrst og
fremst að vera góður stjórnandi.
„Ég treysti dómstólum til
að dœma sakamenn í við-
eigandi refsingu og sé ekki
þörf á því að fréttastofa
Stöðvar 2 leggi sitt lóð á
vogarskálar réttvísinnar
með því að blása út hryll-
ing glœpsins. “
heyrt áður í fjölmiðli hér á landi og
aðrir fjölmiðlar fundu ekki hjá sér
þörf til að lýsa atburðarásinni
svona nákvæmlega.
Ég treysti dómstólum til að dæma
sakamenn í viðeigandi refsingu og
sé ekki þörf á því að fréttastofa
Góður kennari er ekki nauðsynlega
góður stjórnandi. Þetta tvennt fer
ekki alltaf saman. Á þeim grund-
velli mætti telja að skólastjóri þyrfti
ekki að vera kennaramenntaður. En
starfssvið hans er þríþætt: Hann er
framkvæmdastjóri, fjármálastjóri
og einnig faglegur leiðtogi á sínum
vinnustað. Ef skólastjóri hefur litla
innsýn í kennslufræðina og hefur
ekki fylgst með rannsóknum á því
sviði getur það reynst honum erfitt
að gegna hlutverki sínu sem fagleg-
ur leiðtogi. Þetta getur leitt til
stöðnunar.
Lausnin gæti verið breytt fyrir-
komulag þar sem tveir stjórnuðu
skólanum, einn sæi um fjárhagshlið-
ina og annar væri faglegur stjórn-
andi, svipað og t.d. er í mörgum óp-
eruhúsum þar sem listrænn stjórn-
andi leiðbeinir um efnisvalið.
Stöðvar 2 leggi sitt lóð á vogarskál-
ar réttvísinnar með því að blása út
hrylling glæpsins. Gleymum því
ekki að einnig fórnarlambið á fjöld-
skyldu, ættingja og vini. Mér finnst
svona lýsingar auka við glæpinn og
séu ekki til þess fallnar að græða
þau andlegu sár sem eftir sitja þeg-
ar þau líkamlegu eru gróin.
Haft var samband við fréttastofu
Stöðvar 2 strax eftir fréttina og varð
fréttamaður fyrir svörum. Varði
hann fréttaflutninginn með þeim
orðum að þeim bæri skylda til að
upplýsa almenning. Þegar honum
var bent á að böm væru á stjái á
þeim tima sem fréttirnar eru, sagði
hann að fréttirnar væru ekki fyrir
börn. - Þá vitum við það, böm mega
ekki horfa á fréttatíma Stöðvar 2.
Maður nefndur Atli
Ragnar skrifar:
í þættinum Maður
er nefndur, sem
sýndur var í Sjón-
varpinu sl. þriðju-
dagskvöld, ræddi
Eva Ásrún Alberts-
dóttir við Atla Dag-
bjartsson barna-
lækni. Þessi þáttur
bar af þeim þáttum
sem ég hef horft á
undir þessu heiti. Venjulega er lítið
sem ekkert rætt við þá sem þarna
koma í heimsókn, aðeins þurr upp-
talning á eigin ágæti án afskipta
stjórnenda. í þessum þætti átti sér
stað fræðandi samtal og vel lifandi.
Þetta var prýðilegt samspil stjórnanda
og viðmælanda sem gerir þennan þátt
þess virði að hann sé i sjónvarpsdag-
skrá. Oftast er þátturinn Maður er
nefndur einungis útvarpsefni. Þetta
var því nýmæli.
Undir lás og slá
Brynja skrifar:
Ég varð stórhrifin af erindi sem
flutt var í útvarpinu þann 10. júlí. Þar
kom fram mjög góð hugmynd um
hvernig á að afgreiða „villidýrin"
(sem ég kalla svo) sem leika lausum
hala hér í borginni öllum til ama og
skelfingar. Kristján heitinn Alberts-
son hefur sannarlega rétt fyrir sér:
þessi óþjóðalýður er kjarklaus þegar á
reynir. Fangelsin leysa ekki mál þessa
hóps eins og allir vita. Réttara væri að
loka þessa „villiketti" í búri og hafa
þá til sýnis á Lækjartorgi í nokkra
daga. Ætli óþokkarnir myndu ekki
hugsa sig tvisvar um, vissu þeir
hvaða refsing biði þeirra? Þetta
myndi líka spara fé skattborgara
gagnvart lögmönnum, réttarkerfinu
og fleiri aðilum sem þarna koma
nærri í dag. Og heimsóknum á Litla-
Hraun myndi fækka að sama skapi.
Á hluthafafundi Lyfjaverslunar íslands.
- Töfrabrögðin afhjúpuð - að hluta til.
Minnihlutinn
verður meirihluti
Ólafur Jójisson skrifar:
Lögmaður Frumafls fullyrðir að nú
hafi „heildsalarnir tekið yfir“ og á þar
við Lyfjaverslun íslands. Ekki sé ég
nú mikinn mun á þessum „heildsöl-
um“ og þeim sem ráða ferðinni í
Frumafli og virðast hafa ætlað að
sækja viðskipti út fyrir landsteinana,
þ. á m. til Eystrasaltsríkjanna (þaðan
sem við fáum svo margt nýtt í þjóðlíf
okkar íslendinga þessi misserin). Nú
verður fróðlegt að fylgjast með þróun
mála hjá Lyfjaverslun íslands þar sem
minnihlutinn hefur orðið að meiri-
hluta eins og oft gerist í hallarbylting-
um. Bygging sjúkraheimilis í Sóltúni
verður hins vegar áfram á herðum
Frumafls og afkvæmisins, Öldungs. -
Eftir stendur þjóðin starandi augum
og skilur ekki töfrabrögðin sem beitt
er til að „búa til“ fyrirtæki.
Hver ók á Polobíl?
Ingibjörg skrjfarj
Mánudaginn 9. júlí var ekið á nýjan
dökkbláan POLO, UJ 836, og hann
rispaður eftir endilöngu farþega-
megin. Ljóst er af ummerkjum aö
tjónvaldur var á hvitum bil. Hér með
er auglýst eftir vitnum að ákeyrslunni
sem átti sér stað annaðhvort við
Sundhöll Reykjavíkur, húsnæði Sjó-
vár Almennra eða við verslanamið-
stöð í Kópavogi. - Jafnframt er skorað
á tjónvald að sýna heiðarleika, koma
samviskunni í lag og gefa sig fram -
og hringja í síma 554 6331.
Lesendur geta hringt allan sólarhring-
inn í síma: 550 5035.
Eða sent tölvupóst á netfangið:
gra@ff.is
Eða sent bréf til: Lesendasíða DV,
Þverholti 11,105 ReyKjavík.
Lesendur eru hvattir til aö senda mynd
af sér til birtingar meö bréfunum á
sama póstfang.
íslenskt sjómannsblóð
Rómantíkin í kringum sjómennskuna er land-
læg á íslandi eins og eðlilegt er hjá þjóð sem um
langan aldur hefur átt nánast allt sitt undir þori
og þreki þeirra sem draga björg í bú. Hinn ís-
lenski sjómaður er og hefur verið hetja eins og
minnt er á í þulunni um Suðurnesjamennina, aö
sæmd sé hverri þjóð að eiga sægarpa enn. Enda
hefur mönnum verið hollara að vera ekki að
derra sig við hetjur hafsins því þeir kunna að
svara fyrir sig og eru ekkert að skafa utan af
hlutunum. Hér áður fyrr þekktist það meira að
segja að sjómenn lentu í slagsmálum, gjaman
við landkrabba sem ekki höfðu migið í saltan
sjó, en það þekktist líka að þeir slægjust hver
við annan í landlegum. Allt er þetta sjálfsagt og
eðlilegt því þulan segir okkur jú að „ekki er að
spauga með íslenskt sjómannsblóð / ólgandi sem
hafið og eidfjallalóð".
Breyttir tímar
En allt er breytingum undirorpið og glans-
mynd sjómennskunnar hefur fallið nokkuð með
breyttum samfélagsháttum og sjómenn hafa ekki
lengur þessa miklu sérstöðu í hugum þjóðarinn-
ar og var. Raunar sýnist Garra einsýnt að fæstir
sjómenn hafi sjálflr áhuga á að vera sífellt í ein-
hverju hetjuhlutverki, þeir vilja helst af öllu
vera venjulegir menn sem hafa tækifæri til að
vinna skikkanlegan vinnutíma og eyða tíma með
fjölskyldu sinni. Þetta endurspeglast í því m.a.
að nokkuð er nú um liðið síðan útvarpiö hætti
með hinn vinsæla þátt Á frívaktinni. En þó svo
að sjómennirnir sjálfir hafi kosið sér nýja ímynd
og breyttan stíl þá er ekki það sama að segja um
forystumenn þeirra sem eru rækilega fastir í
gömlum klisjum og tungutaki og vilja helst
heilsa öllum „að sjómannasið". Fyrir þeim gildir
að vera ásæknir sem logi og áræðnir sem brim
og hræðast hvorki stórsjó né bálviðra glym. Þeir
eru allir af gamla skólanum.
Risaeðlur
Þetta virðist hafa kristallast nokkuð í síðustu
kjarasamningum. Þó Garri sé ekki tilbúinn til að
taka undir það, þá er ljóst að óneitanlega heyrast
þær raddir að erfiðleikar í samningsgerð sjó-
manna megi rekja til þess að bæði forysta sjó-
manna og útgerðarmanna sé yfirkeyrð af hug-
myndafræðinni um að báðir hópar séu af þeirri
ætt ofurmenna sem ætlandi var, gull að sækja í
greipar þeim geigvæna mar. Og nú síðast má sjá
í blöðunum hvernig forystumenn Sjómannasam-
bandsins kallast á þar sem tveir stjómarmenn
Sjómannafélags Reykjavíkur, þeir Jónas Garð-
arsson og
Birgir Björg-
vinsson, fara
slíkum hrak-
yrðum um
Konráð Al-
freðsson, for-
mann Sjó-
mannafélags
Eyjafjarðar,
að sá síðar-
nefndi er
augljóslega
að ihuga
meiðyrðamál,
ef marka má
frétt hér i
DV. Þessir
karlar halda
uppi goðsögn-
inni róman-
tísku um sjó-
mannastétt-
ina sem slæst
í landlegum. Eini gallinn er að þeir eru að verða
hálfgerðar risaeðlur blessaðir, og óheppilegt að
þeir séu í forsvari fyrir stétt sem óðum er að nú-
tímavæðast. En þessum foringjum er þó nokkur
vorkunn því landlegan hefur verið löng hjá þeim
flestum og von að þá þyrsti
í dáiitn áfiog. Garn
Dómur héraðsdóms á Stöð 2
Eva Ásrún
Albertsdóttir
- Glæddi þátt-
inn lífi og
fræðslu.