Dagblaðið Vísir - DV - 24.01.2002, Blaðsíða 14

14
FIMMTUDAGUR 24. JANÚAR 2002
FIMMTUDAGUR 24. JANÚAR 2002
27
Útgáfufélag: Útgáfufélagið DV ehf.
Framkvæmdastjóri: Hjalti Jónsson
Aðalritstjóri: Óli Björn Kárason
Ritstjóri: Sigmundur Ernir Rúnarsson
Aöstoöarritstjóri: Jónas Haraldsson
Fréttastjóri: Birgir Guðmundsson
Ritstjórn, skrifstofur, auglýsingar, smáauglýsingar, blaðaafgreiðsla, áskrift:
Þverholti 11,105 Rvík, sími: 550 5000
Fax: Auglýsingar: 550 5727 - Ritstjórn: 550 5020 - Aðrar deildir: 550 5999
Græn númer: Auglýsingar: 800 5550. Áskrift: 800 5777
Ritstjérn: ritstjorn@dv.is - Auglýsingar: auglysingar@dv.is. - Dreifing: dreifing@dv.is
Akureyri: Kaupvangssræti 1, sími: 462 5000, fax: 462 5001
Setning og umbrot: Útgáfufélagið DV ehf.
Plötugerð: isafoldarprensmiðja hf. Prentun: Arvakur hf.
DV áskilur sér rétt til að birta aðsent efni blaösins í stafrænu formi og í gagnabönkum án endurgjalds.
DV greiðir ekki viðmælendum fyrir viötöl við þá eða fyrir myndbirtingar af þeim.
Ákvörðun Ingu Jónu
Inga Jóna Þórðardóttir á góða pólitíska ráðgjafa. í fyrra-
dag stóðu öll spjót á henni og hún var af mörgum flokks-
systkinum sínum talin vera vandi sjálfstæðismanna holdi
klæddur. í dag er Inga Jóna sigurvegari sama flokks og
tók ákvörðun sem vart eða ekki á sinn lika í íslenskri póli-
tík. Ákvörðun Ingu Jónu er ekki einasta óvænt heldur og
áræðin og yfirveguð. Og snjöll er hún með afbrigðum og
sýnir svo ekki verður um villst að Inga Jóna kann að beita
fyrir sig pólitiskri kænsku.
Ákvörðun Ingu Jónu er snilldarlegt svar við stærstu
pólitisku spurningu seinni ára; hvort Björn Bjarnason
ætli að skella sér í borgarslaginn og sækjast eftir leiðtoga-
sæti D-listans í stærsta og mesta vígi flokksins i væntan-
legum sveitarstjórnarkosningum. Á daginn kom að það
var enginn annar en Inga Jóna Þórðardóttir sem tók
ákvörðun Björns Bjarnasonar að bjóða sig fram í borg-
inni. Sjaldan hefur nokkur tekið jafn hárbeitta ákvörðun
fyrir keppinaut sinn og Inga Jóna hefur gert.
Björn Bjarnason hefur á síðustu mánuðum verið að
hugsa sinn gang. Það er langur tími í pólitík. Víst er að
pólitískir andstæðingar hans munu ekki fara fögrum orð-
um um þann þunga feld sem legið hefur á Bimi frá þvi
snemma á síðasta ári. Þeir munu vísast höfða til kjósenda
og spyrja þá hvort hægt sé treysta manni fyrir stjórnar-
taumunum sem þarf mánaðafjöld til að taka eina ákvörð-
im. Og tók hana á endanum ekki sjálfur, heldur fékk til
þess rika aðstoð úr óvæntri átt.
Allan þann tíma sem Björn hefur klórað sér i höfðinu
undir feldinum þunga hefur Inga Jóna Þórðardóttir mátt
þola hvert pólitíska kjaftshöggið af öðru frá eigin flokks-
systkinum. Hún hefur starfað á brotnum lista en engu að
síður skilað honum jafn sterkum og keppinauturinn
mælist á fyrstu vikum þessa kosningaárs. Það er merki-
legur árangur - og vel að merkja, meiri árangur en
nokkur annar oddviti flokksins hefur sýnt frá því Davíð
Oddsson hætti á launum sem borgarstarfsmaður.
Björn er stórkarl í íslenskri pólitík. Hann vegur þungt,
jafnt innan flokks sem utan. Ferill hans er farsæll og
þrunginn pólitík. Eðlilegt var að flokksmenn leituðu til
Björns í borgarvanda sínum. Þeir voru að leita að sigur-
vegara. Eðlilegt var líka að Björn hugsaði sinn gang. En
hann hugsaði of lengi. Tvennt var það sem tók af skarið -
og hvorugt Björn, annarsvegar könnun DV á fimmtudag
sem sýndi að töfrastund Björns var að renna upp, hitt var
Inga Jóna með orðum sínum fimm dögum síðar.
Enn sannast að vika er langur timi i pólitík. Fyrir réttri
viku tók Inga Jóna þeim tíðindum af festu að hún væri að-
eins hálfdrættingur á við Björn í téðri könnun DV. Hún
spýtti í lófana eins og keppniskonu af Skaganum sæmir og
var ekki að sjá annað en að henni væri hlaupið kapp í
kinn. Hún kom fram í hverju drottningarviðtalinu af öðru
og hlakkaði til komandi átaka um leiðtogasæti sjálfstæð-
ismanna í stórvíginu. Viku síðar sást til hennar undir
mynd af Bjarna Benediktssyni í Valhöll.
Sú ákvörðun sem þar var kynnt sýnir pólitískt innsæi.
Inga Jóna sá að pólitískir möguleikar hennar í stöðunni
voru ekki miklir og vissi sem var að sanngirni og stjórn-
mál fara ekki alltaf saman. Hún sá hinsvegar líka - og þar
kom snilldin - að hún hafði pólitíska framtíð Björns
Bjarnasonar á valdi sínu. Hún fór vel með það vald. Og
leysti vanda flokks síns með einni og snöfurmannlegri
ákvörðun sem enginn sá fyrir. Eftir situr Björn með
ákvörðun sem hann hefur ekki tekið sjálfur.
Sigmundur Ernir
DV
Skoðun
Jól fram á þorra
Nú, þegar jól og áramót
eru gengin um garð með
öllu sem þeim fylgir, er
ekki laust við að ákveðið
tómarúm taki við. Ef undan
eru skildar þær verslanir
sem eru með jólavörur á
boðstólum allt árið, en slík-
ar verslanir eru bæði hér á
landi og viða annars staðar,
var af hálfu þeirra farið að
minna á hátíðina strax í
október og að ekki væru
nema 100 dagar til stefnu.
Það var sök sér þegar samgöngur
voru allt aðrar en nú og marga mán-
uði gat tekið að koma bögglum til
vina og vandamanna erlendis. Sá
háttur var reyndar hafður á að fyrsti
jólasveinninn var kominn í verslanir
um líkt leyti. Hér var þó um einstakt
fyrirbrigði að ræða. Engu að síður
hefur þróunin verið sú að reynt er að
teygja hina svokölluðu jólastemn-
ingu æ lengra fram á árið.
Strax í október
Þótt ekki sé algengt nú að jólalög
séu leikin tveimur mánuðum fyrir
jól hefir höfundi þó borist fyrsta jóla-
kortið í október. Reyndar var það
langt að komið. Sendandinn
hefir eflaust viljað vera viss
í sinni sök um að kveðjan
bærist tímanlega og haft
vaðið fyrir neðan sig - átt
von á að pósturinn væri
lengi að berast landleiðina
og sjóleiðin yrði farin eftir
krókaleiðum á milli hafna
þar sem skiptust á útskipun
og uppskipun og þvi væri
ekki of í lagt að reikna með
tíu vikna ferðalagi kveðj-
unnar.
Þrátt fyrir aö í raun heyri til und-
antekninga að farið sé að undirbúa
jól í október, nema þegar inna þarf af
hendi verk, tengd þeim, sem betur
verða unnin á dagsbirtu en hálf-
rökkri, verður þó fullyrt að amstrið
sé komið á fullt skrið í ofanverðum
nóvember, nokkru fyrir upphaf jóla-
föstu sem menn kirkjunnar hafa vilj-
að nota sem rásmark þess kapp-
hlaups og kaupæðis sem öllu vafstr-
inu fylgja.
Um líkt leyti var farið að bera á
ljósaskreytingum sem eru góðra
gjalda verðar þar sem þær lífga upp
á skammdegið Enda virðist draga úr
því vegna skreytinga og ekki sami
Kristjón
Kolbeins
viOskiptafræOingur
drunginn yfir öllu eins
og fylgja vill svartasta
myrkri þess árstíma. Er
mál manna að myrkrið
fari ekki að sækja veru-
lega á fyrr en eftir þrett-
ánda, þegar slökkt hefir
verið á öllum aukaúti-
ljósum árstímans.
Framlengd jólabirta
Því er rökrétt eftir
alla þá vinnu sem fólk
leggur á sig að leyfa ljós-
unum að loga öllu leng-
ur og jafnvel fram að
þorra. En sá síður er
ekki með öllu óþekktur.
Minnist höfundur þess
að hafa á ferð erlendis
séð jólaskreytingar og
ljósum prýdd tré fram
undir tuttugasta janúar
samkvæmt tímatali okk-
ar, eða um það leyti sem
þorri leysir mörsug af
hólmi. Á margan hátt er
því rökrétt að njóta erf-
iðis jólaundirbúningsins lengur en
nú er gert og jafnvel að leyfa hátíðar-
áhrifunum að fjara út hægt og rólega
Öarlægja gluggaskraut
héðan og þaðan eftir því
sem hentar og á sama
hátt ljósaseríum inni
sem úti, á handriðum
og í görðum. Jafnvel
þótt slík ljós lýsi ekki
upp umhverfið þá brjóta
þau hið þrúgandi myrk-
ur sem leggst yfir upp
úr áramótum, þegar
skreytingar sem eru
búnar að vera uppi
mánuðum saman eru
teknar niður.
Fyrst farið er að
halda upp á jól oft löngu
fyrir jólafostu til að
Jólin, sem upprunalega eru fom vetrarhátíð til jSrökS afhaidaím
að fagna rísandi sól - heitið er náskylt orðinu
hjól, cettu því að geta spannað á sinn hátt jafn-
langt timabil eftir vetrarsólhvörf eins ogfyrir
þau.“ - Jólaljósin við Ráðhúsið -framlenging
til fagnaðar.
þótt jólum ljúki formlega á þrett-
ánda.
Fækka mætti ljósum dag frá degi,
í ljósunum nokkrar vik-
ur eftir að þeim lýkur.
Jólin, sem upprunalega
eru forn vetrarhátíð til
að fagna rísandi sól,
heitið er náskylt hjóli,
ættu því að geta spann-
að á sinn- hátt jafnlangt
tímabil eftir vetrarsólhvörf eins og
fyrir þau.
Kristjón Kolbeins
Sjúkraþjálfarar og einkarekstur
Ólíkt öðrum einkareknum fyrir-
tækjum sem hækka verð þegar
kostnaður eykst eru sjúkraþjálfarar
bundnir samningi við Trygginga-
stofnun og hafa ekki leyfí til að verð-
leggja þjónustu sína eftir þörfum
rekstursins. Undanfarin ár hefur
þeim fjölgað ört sem þurfa þessa
þjónustu og spáð er enn frekari fjölg-
un á næstu árum. Kostnaður eykst
með auknum fjölda þeirra sem þurfa
þjónustuna og hefur kostnaður fyrir
heilbrigðiskerfið því aukist undan-
farin ár í uppbyggingu og þjónustu
stofnana á vegum ríkisins. Það vek-
ur því undrun hvemig Trygginga-
stofnun gerir ráð fyrir því að einka-
geirinn geti mætt þessu án aukins
kostnaðar fyrir þá sem kaupa þjón-
ustuna.
Ekki kvarta ég yfir að ríkið reyni
að hafa aðhald í fjármálum en ég
sem sjálfstætt starfandi sjúkraþjálf-
ari sé ekki að mér beri að lækka í
„Sjúkraþjálfarar hafa hingað til verið langþreyttir til vandrœða
og viljað draga í lengstu lög að fara út í aðgerðir sem bitna á
skjólstœðingum okkar. Allt bendir þó til þess að sjúkraþjálfarar
neyðist til að setja sína eigin gjaldskrá og freista þess að sjúkling-
ar sœki rétt sinn til TR. “
launum eftir því sem þeim
sjúklingum fjölgar sem heil-
brigðiskerfið álítur að þurfi
þjónustu mína.
Óeðlileg samkeppni?
Taxti sjálfstætt starfandi
sjúkraþjálfara er nú 78% af
raunvirði taxtans árið 1995.
Kostnaður við rekstur
stöðva þeirra lýtur ekki
þessum lögmálum heldur
farið hratt
hækkandi.
Enda þýðir lít-
ið fyrir sjúkra-
þjálfara að
segja við starfskrafta
sína að þessi starfsemi
eigi að vera undanskilin
almennri launaþróun.
Þj ónustusamningar
sem gerðir hafa verið
við stofnanir og líknarfé-
lög um sömu ferliþjón-
ustu eru þriðjungi hærri
en einkareknum stöðv-
um býðst. Það er greini-
legt að þessar stofnanir
treysta sér ekki til að
veita sambærilega þjón-
ustu á því verði sem
okkur er boðið og skal
engan undra. Auk þessa
hafa aðrar stéttir sem
semja við TR s.s. tal-
meinafræðingar fengið
hækkun á taxta síðan
1995 sem er öllu nær
raunvísitöluhækkun
kostnaðar. Samninga-
nefnd TR segir ástæðu
þessa þá að þeir séu öllu
„færri“ og ég spyr þvi
hvort það sé stefna ríkis-
stjórnarinnar að halda fjöl-
mennum stéttum (svo sem
sjálfstætt starfandi sjúkra-
þjálfurum sem telja heil 180
stykki) niðri í launum en
hygla hinum fámennari
stéttum. Ég hef alltaf staðið
í þeirri trú að laun færu eft-
ir starfsreynslu og menntun
en ekki fjölda innan stétt-
anna.
Adda
Sigurjónsdóttir
varaform. Félags sjálf-
stætt starfandi sjúkra-
þjálfara (FSSS)
Kyrkir einkaframtakið
Á ársfundi Trygginga-
stofnunar nú í október
sagði Karl Steinar: „Einka-
framtakið finnur skilvirk-
ustu leiðina. En þá verður að vera
samkeppni. Sparnaður í dag getur
þýtt útgjöld í framtíðinni (og öfugt).“
Jæja, Karl, nú er komið að því að
sparnaðurinn sem þið fenguð fram á
okkur verður að útgjöldum núna!
Sjúkraþjálfarar hafa hingað til veriö
langþreyttir til vandræöa og viljað
draga í lengstu lög að fara út í að-
gerðir sem bitna á skjólstæðingum
okkar. Allt bendir þó til þess að
sjúkraþjálfarar neyðist til að setja
sína eigin gjaldskrá og freista þess
að sjúklingar sæki rétt sinn til TR.
Þessi þjónusta stendur einfaldlega
ekki lengur til boða á því verði sem
TR vill greiða fyrir hana.
Auður í krafti kvenna?
Getur verið áð þessi framkoma
ríkisvaldsins komi til af því að
stærstur hluti þessara sjúkraþjálfara
eru konur í einkarekstri? Hér er heil
stétt hálskólamenntaðra kvenna sem
hafa verið að byggja upp fyrirtæki
síðustu ár sem verið er að kyrkja
hægt og sígandi.
Adda Sigurjónsdóttir
Ógeðslega feit hlussa
„Þegar Roseanne
var sýnd í Sjón-
varpinu fyrir
nokkrum árum
kynntu. sjónvarps-
þulumar gjaman
þáttinn á þessa leið:
... og þá er komið
að hinni íturvöxnu Roseanne ...
Þetta átti að vera háð, býst ég við,
því samkvæmt þuluhandbókinni á
digur kona, eins og Roseanne, tæp-
ast að geta talist vel vaxin. Til þess
að rugla landann ekki alveg i rím-
inu hefðu þulurnar átt að klykkja út
með „bara að grínast" í lok kynn-
ingarinnar og bæta síðan kannski
við: „Konan er auðvitað ekkert ítur-
vaxin heldur bara ógeöslega feit
hlussa." Það gerðu stúlkumar hins
vegar ekki og þetta eru afleiðingam-
ar - heilt orð í islenskri tungu hefur
breytt um merkingu."
Geröur Kristný í Mannlifi
Ekkert að óttast
„Ljóst er að neytendur gera i æ
ríkari mæli þá kröfu til matvæla að
þau séu framleidd á þann hátt að
allir geti verið vissir um hollustu
þeirra og framleiðsluaðferðir. Þetta
á ekkert sérstaklega við um dilka-
kjöt - öll matvælaframleiðsla mun
fyrr eða síðar lúta gæðastjórnun. Is-
lenskur landbúnaður þarf ekkert að
óttast í þessu sambandi, enda felst
styrkur hans í þeirri staðreynd að á
íslandi er mun auðveldara að fram-
leiða holl matvæli en víða annars
staðar. Mengun er minni á íslandi
en til dæmis í Evrópu og hér eru
ekki landlægir búfjársjúkdómar sem
herjað hafa á meginlandi Evrópu
svo dæmi séu tekin.“
Úr leiöara Bændablaösins
Spurt og svarað
Eru fléttulistar eða aðrir kynjakvótar œskilegt form framboðslistc
Kristján Jósteinsson,
sérfrœdingur á Jafnréttisstofu:
Fléttulistar
prýðileg leið
„Skv. könnun sem Gallup vann
fyrir kosningarnar 1999 vilja 80%
þjóöarinnar auka hlut kvenna í
stjómmálum. Það er lýðræðinu mikilvægt aö konur
taki tii jafns á viö karla þátt i stjómmálum, því ættu
allir íslenskir stjórnmálaflokkar skilyrðislaust að hafa
þetta fyrirkomulag. ísland stendur næstverst að vigi
þegar kemur að hlut kvenna í sveitarstjórnum á Norð-
urlöndunum, er aðeins með 28%. í fimmtán sveitarfé-
lögum er engin kona i sveitarstjórn og 56 sveitarstjórn-
ir hafa aðeins einni konu á að skipa. Fléttulistar eru
prýðileg leiö til þess að auka hlut kvenna hratt og end-
urspegla einnig ágætlega hversu stjómmálaflokkunum
er í raun annt um raunverulegt lýðræði."
Una María Óskarsdóttir,
formadur Landssamb. framsóknarkv.:
Notaðir með
góðum árangri
„Þeir geta verið það og hafa ver-
ið notaðir meö góðum árangri sem
jákvæð mismunun á Norðurlönd-
um, Frakklandi, Þýskalandi, Hollandi og víðar. Kon-
ur eru nú aðeins 28,2% sveitarstjórnarmanna og for-
gangsmál að þeim fjölgi. Kynjakvótar og fléttulistar
eiga því rétt á sér við ákveðnar aðstæður, t.d. þegar
verulega hallar á annað kynið. Skv. jafnréttisáætlun
Framsóknarflokks skal beita aðferðum sem tryggja
að hlutur kynjanna verði sem jafnastur í fulltrúatölu
á Alþingi og í sveitarstjórnum. Landssamband fram-
sóknarkvenna hefur m.a. ályktað um að í næstu
sveitarstjómar- og alþingiskosningum skulu konur
skipa annað af tveim efstu sætum hvers lista."
Hanna Bima Kristjánsdóttir,
adstframkvstj. Sjálfstœdisflokks:
Konur þutfa
ekki kynjakvóta
„Ég tel mikilvægt að enn fleiri
konur taki virkan þátt i stjóm-
málum. Hins vegar tel ég ekki
að við eigum að reyna að ná þvi markmiði með
því að setja reglur um fléttulista eða kynjakvóta
við val á framboðslistum. Þátttaka kvenna í
stjórnmálum er að aukast jafnt og þétt og því til
stuðnings má nefna að í síðustu sveitarstjórnar-
kosningum voru konur 43% þeirra sem sátu í
þremur efstu sætunum á framboðslistum Sjálf-
stæðisflokks. Konur þurfa ekki kynjakvóta til að
skapa sér tækifæri i stjórnmálum, enda eru þessi
tækifæri til staðar fyrir hæfileikaríka einstak-
linga - hvort sem það eru konur eða karlar."
Baldur Þórhallsson,
lektor í stjómmálafr. við HÍ:
Ráða hœfileik-
amir alltaf?
„Slíkir listar geta verið ákveðin
leið til að fjölga konum, hvort
heldur er á Alþingi eða í sveitar-
stjórnum. Bæði jafnaðarmannaflokkarnir á Norður-
löndunum og Verkamannaflokkurinn i Bretlandi
hafa ákveðið hlutfall sæta á lista ætlað konunum.
Það hefur skilað tilætluðúm árangri. Þetta er hins
vegar umdeilt - og margir segja að með þessu sé kyn
en ekki hæfileikar látnir ráða. Á móti má spyrja
hvort karlaveldi flokkanna á liðnum áratugum hafi
alltaf valið hæfileikaríkustu mennina. Svo virðist
vera erfitt fyrir konur að koma inn í innsta valda-
hring stjórnmálanna, hindranir virðast til staðar.
Fléttulistar er ein leið til að brjóta þá múra.“
Samfylklngin hefur gert sérstakar samþykktlr þessa efnis og aðrlr flokkar hafa reglur um kynjakvóta.

Halldór Laxness
og Bakkabræður.
Undanfarið hafa ritverk Halldórs
Laxness verið í sviðsljósinu. Það eru
hundrað ár frá fæðingu skáldsins í
ár og viö þvi mátti búast að margir
tækju til máls af því tilefni. Sú hefur
orðið raunin en það er ekki gagn-
merkur skáldskapur Halldórs sem
ræddur er af mestri ástríðu heldur
meira en hálfrar aldar gömul stjórn-
málaskrif hans sem hann hafnaði
um síðir sjálfur. Það er sannarlega
óvænt.
Egill, Hallgrímur og Hannes
Þrír vitringar hafa leitt þessa
óvæntu umræðu um verk Halldórs
Laxness. Hallgrímur Helgason skrif-
aði skáldsögu þar sem hann lætur
staðgengil Halldórs gera upp við
stalinstímabil sitt. Það gerði Halldór
miklu betur sjálfur í Skáldatíma.
Uppgjör Hallgríms við uppgjör Hall-
dórs hefði tæplega vakið svona
mikla athygli ef Hannes Hólmsteinn
Gissurarson heföi ekki tekið hraust-
lega undir og klifað á því í öllum flöl-
miðlum, dögum saman, að svik Hall-
dórs Laxness við mannkynið hefðu
aldrei verið gerð upp og hann ekki
einu sinni kunnað að skammast sín
fyrir þau.
Sökin sem Hannes Hólmsteinn vill
sanna á Laxness felst ekki fyrst og
fremst í því að hafa ekki hafnað sós-
íalismanum, heldur telur hann Lax-
ness sekan um að hafa ekki aðhyllst
og boðað ágæti auðvaldsfyrirkomu-
lagsins eftir að hann sneri baki við
sósíalismanum. Hannes er
sárhneykslaður á hörku,
kulda, nauðhyggju og
mannúðarleysi Halldórs og
sjálfur verður hann kær-
leiksríkari mannvinur og
stuöningsmaður smælingja
með hverjum spjallþættin-
um sem líður.
Þriðji Bakkabróðirinn,
Egill Helgason, uppgötvaði
á dögunum að Halldór Lax-
ness væri leiðinlegur og úr-
eltur höfundur. Egill reyndi
nefnilega að nota íslands-
klukkuna til þess að komast upp í til
franskrar stelpu. Það las ég í Dag-
blaðinu. Að sögn Egils hleypti stúlk-
an honum ekki upp í rúmið til sín
vegna þess að henni þótti íslands-
klukkan leiðinleg bók, en við höfum
ekki fengið að heyra hennar skýr-
ingu.
Á hvaða plani?
Islandsklukkan brást illa í beömál-
um Egils og hann hefur lýst yfir því
að nú fari fram nauðsynleg afhelgun
á umræðu um Laxness og gott sé til
þess að vita að ekki sé rætt um
skáldið af þeirri mærð sem áöur
tíðkaðist. Öðru máli gegnir um skoð-
anir þeirra Bakkabræðra en þegar
þær eru annars vegar virðist mærð-
in viðeigandi og ef til vifl er það eðli-
legt. Hver á að finna til botnlausrar
hrifningar og aðdáunar á þeim félög-
um ef þeir gera það ekki sjálfir?
Að minnsta kosti get ég
ekki tekið þátt í gleði
Bakkabræðra yfir meintri
skarpskyggni sinni og mis-
tökum Laxness. Mér flnnst
afrekaskrá Halldórs Lax-
ness satt að segja varpa á
þá sjálfa nokkrum skugga.
Sennilega komast þeir
aldrei með tærnar þar sem
hann hafði hælana. Og þó
að ég vildi trúa því að Hall-
grímur Helgason sé síst
minni rithöfundur en Lax-
ness af því að Laxness sé
bara persóna í bók hjá Hallgrími en
Hallgrimur sennilega ekki persóna í
bókum Halldórs; og þótt ég vildi trúa *
að Hannes Hólmsteinn verði göfugri
maður en ella af því að klökkna í
sjónvarpinu yfir örlögum einstak-
linganna undir þeim ógnarstjórnum
sem ekki eru honum þóknanlegar;
og þótt ég vildi trúa að bækur Hall-
dórs séu úreltar vegna þess að
frönsk kona neitaði að sofa hjá Agli
Helgasyni, þá held ég að það gæti
aldrei tekist.
Þaö lá við að ég tryði ekki mínum
eigin augum og eyrum þegar ég las
og hlustaði á ruglið sem ég hef verið
að lýsa. Mest af því hefur birst í þátt-
um og pistlum siðustu tveggja vikna.
Það eina sem kemur upp í hugann er
fræg tilvitnun i gamla nóbelsskáldið:
„Er ekki hægt að lyfta þessu á aðeins A
hærra plan?“
Kristján Jóhann Jónsson
Hallgrímur Helgason rith., Hannes Hólmsteinn Gissurarson prófessor, Egill Helgason
þáttagerðamaður. - „Öðru máli gegnir um skoðanir þeirra Bakkabræðra en þegar þær
eru annars vegar virðist mœrðin viðeigandi og ef til vill er það eðlilegt. Hver á að finna
til botnlausrar hrifningar og aðdáunar á þeim félögum ef þeir gera það ekki sjálfir?“