Dagblaðið Vísir - DV - 05.07.2003, Qupperneq 28

28 OVHELGARBLAÐ LAUGARDAGUR 5. JÚLÍ2003
Rótfastur í bransanum
Óttar Felix Hauksson fór úr poppinu yfir
í sultur og grauta og svo aftur í poppið.
Hann setdi hlut sinn í Kjarnavörum fyrir
fjórum árum og hefur síðan byggt upp
tónlistarútgáfuna Sonet, nú síðast með
kaupum á tónlistardeild Eddu fyrir tveim
vikum. í dag er Sonet annar til þriðji
stærsti útgefandi tónlistar á íslandi á eft-
ir Skífunni. Óttar ræddi við helgarblaðið
um hvað hann hyggst fyrir í útgáfu-
bransanum, smjörlíki, Prince og leiðrétti
í leiðinni 39 ára gamla lygasögu sem
lesa má um annars staðar á opnunni.
í Birkihlíðinni er snoturt raðhús í eistnesku
fánalitunum - hvítt með ýmist svörtum eða
bláum gluggakörmum, einni svartri og einni
blárri hurð og bláum svölum. Eigandinn er
greinilega gourmet þvf það eru tvö gasgrill
við húsið, annað við útidyrnar en hitt uppi á
svölum. Ég stend fyrir utan útidyrnar hjá Ótt-
ari Felix Haukssyni á umsömdum tíma og
hringi bjöllunni. Ekkert svar. Eftir nokkrar
mínútur hringir eiginkona hans og sam-
starfsfélagi í mig og segir hálfafsakandi að
hún hafl ætlað að minna Óttar á stefnumót
okkar en nái ekki í hann, það sé á tali í gems-
anum. Það veit ég manna best því nákvæm-
lega á þessu augnabliki er klukkan 11.28 og
búið að vera á tali hjá Óttari frá því 10.45.
Ég bið hana að hafa ekki áhyggjur af þessu
og segja bara Óttari að hringja þegar hún nær
í hann. Geri bara annað á meðan. Eftir hálf-
tíma hringir hann, biðst innilega afsökunar
og segist hafa verið svo upptekinn að hann
hafi steingleymt þessu. Ég skil það ofúrvel,
enda nýja platan með KK og Magga Eiríks, 22
ferðalög, nýkomin út; íyrsta platan eftir
kaupin á vegum stækkaðrar útgáfu Óttars,
Sonet. Svara eitthvað á þá leið að náungi sem
kallaður var Baunabelgur prófessor í æsku,
eftir frægum Smjattpatta og ósköp viðutan,
láti sér ekki detta í hug að erfa netta gleymsku
við nokkurn mann.
Stuttu síðar er ég staddur í stofunni hjá
Óttari og hann sannar það sem gasgrillin tvö
gáfu til kynna. Hellir í tvær könnur ilmandi
Gvatemalakaffl, heimamöluðu. Af veggnum á
móti mér stara Rolling Stones, stórt svart-
hvítt plakat, sirka miður níundi áratugurinn.
Þeir eru sukkaðir og hrukkaðir og svipurinn á
Keith Richards er eins og hann sé heiftarlega
sjóveikur. Gott ef ekki í þann mund að spúa
liíúr og lungum. Ætli það væri svo sem ekki
allt í lagi því lifrin sú gerir eflaust afar tak-
markað gagn núorðið og má líklega vel missa
sig, enda skilst manni að hennar skftverk hafi
klíník í Sviss annast í fjölda ára með reglulegu
millibili.
Stjörnurnar hníga í duftið
- Ég bjargaði þessu plakati frá sorptunn-
unni í Danmörku, keypti það í plötubúð á 25
kall danskar einmitt þegar verið var að skipta
á því og plakati af Prince, útskýrir Óttar.
Skammt frá hangir silkiþrykk af Lennon,
sirka seint á áttunda áratugnum. Þrykkið er
nr. 32/200 og er eftir bassaleikarann í Pops,
unglingahljómsveitinni eilffu sem Óttar var
og er meðlimur í.
Þegarsvo Edda tilkynnti að
hún ætlaði að selja tónlistar-
deildina og einbeita sér að
bókaútgáfu sá ég mér leik á
borði að skapa mér góðan
kjarna til að vinna með.
Á veggnum á móti kveður við annan tón.
Caravaggio-eftirprentanir, uppáhaldsmálar-
inn hans Óttars, og hann segir mér frá því
þegar hann sá frummyndir eftir meistarann í
fylgd fílefldra öryggisvarða inni í rammgerri
bankahvelfingu.
Óttar sest í leðurklæddan hægindastól og
setur fæturna upp á til þess gerðan búlka.
Hann er með dökk gleraugu, nokkurs konar
vörumerki, og drekkur kaffið eins og fólkið í
sveitinni, á gamla mátann: stingur upp í sig
sykurmola og drekkur kaffið í gegn.
- Lærði þetta hjá afa og ömmu, segir Óttar
og brosir.
Leikur á borði
21. júní síðastliðinn keypti Óttar tónlistar-
deild Eddu í heild sinni, þar á meðal allan
lagerinn, útgáfuréttindi og undirmerki útgáf-
unnar. í heimi króna og aura er kannski eðli-
leg spurning: Hvað lét hann í staðinn? Óttar
hugsar sig um.
- Nóg. Ég vil eiginlega ekki gefa það nánar
upp. Persónulega finnst mér að upphæðir í
svona viðskiptum eigi lítið erindi við aðra en
þá sem að þeim standa.
Gott og vel, það er líka í sjálfu sér miklu
áhugaverðara hvað hann hyggst fyrir í út-
gáfubransanum nú þegar hann hefur stækk-
að svona hressilega við sig.
- Fyrir hálfú öðru ári keypti ég Japis með
lager og öllum útgáfurétti þegar þeir hættu.
Síðan hef ég staðið í heildverslun þar og hef
jafnframt stundað mikinn innflutning á
svokölluðum lág- og meðalverðsplötum og
selt í stórmarkaði og verslanir. Ég var ekkert
mikið farinn að skoða nánar útgáfuréttinn
minn í Japis en sá samt mikil tækifæri þar.
Þegar svo Edda tilkynnti að ætíunin væri að
selja tónlistardeildina og einbeita sér að
bókaútgáfu sá ég mér leik á borði að skapa
mér góðan kjarna til að vinna með. Ná þess-
um svokölluðu samlegðaráhrifum. Ég er með
óperasjón fyrir þannig að í sjálfu sér er ég að
bæta við sáralitlum kostnaði í rekstrinum. Ég
mun svo væntanlega hafa samráð við lista-
mennina um það hverjum ég held eftir af
undirútgáfunum.
Undirritaður er leikmaður og fávís um út-
gáfubransann, fyrir utan þá alkunnu stað-
reynd að Skífan er stærst og aðrir miklu
minni. Hvernig stendur Sonet eftir stækkun-
ina, væntanlega ekki langt frá öðru sætinu?
- Skífan er auðvitað langstærst á markaðn-
um. Ætli einhvers staðar þar á eftir komi ekki
Sonet og Smekkleysa en ég veit ekki hvor
þeirra er stærri.
Gæluverkefni, nýtt efni og safnplötur
Ég spyr Óttar hvað hann hafi marga lista-
menn og hljómsveitir á sínum snærum.
Hann segir að tæplega sé hægt að leggja
dæmið uþp þannig. íslenskir tónlistarmenn
hafi ekki samið til langs tíma og um margar
plötur við eina útgáfú heldur frekar gert einn-
ar plötu samning í einu og séð svo til hvort
þeir haldi áfram hjá viðkomandi útgáfu eða
færi sig um set. Þeir vilji halda ákveðnu frelsi
og sé það auðskiljanlegt. Nær sé að spyrja
hversu margar undirútgáfúr séu hjá útgáf-
unni, þ.e. útgáfur sem sérhæfi sig í einum eða
öðrum tónlistargeira.
- Ég er hins vegar að vinna með ágætum
mönnum núna, KK og Magga Eiríks. Nýja
platan selst vel, það seldust um fjögur þús-
und eintök af henni í forsölu áður en hún
kom út í vikunni. Ég vinn einnig með Guitar
Islandico. Annars er spurning hvort maður
eigi að vera að nefna einhverja fram yfir aðra.
Þetta eru bara dæmi. En ég á orðið útgáfu-
réttinn að um 200 titíum, sem er umtalsvert.
Það koma út kannski 200 nýj-
ar plötur á ári og afþeim
fjölda eru þær kannski ekki
nema 5 til 10 sem ná núllinu.
Aðspurður um stefnu útgáfunnar svarar
Óttar að þrennt megi segja um það. Varðandi
nýtt efni muni hann í fyrsta lagi leitast við að
velja sér samstarfsmenn til taka þátt í því sem
hann kallar gæluverkefni sín, þ.e. til að
hrinda í framkvæmd hugmyndum að plötum
sem honum dettur í hug að gera. Sem dæmi
um slíkt má nefna 22 ferðalög KK og Magnús-
ar, sem Óttar átti hugmyndina að og annaðist
framleiðslu, upptökustjórn og aðra vinnu við
gerð plötunnar, fyrir utan sjálfa spila-
mennskuna. I slíkum verkefnum vilji hann
sjálfur hafa puttana og fylgja þeim eftir því
miklu betra sé að selja eitthvað sem hann
hafi fylgt úr hlaði sjálíúr og hafi trú á.
- í öðru lagi er ég svo auðvitað alltaf opinn
fyrir góðu efni sem menn koma á framfæri
við mig með útgáfu í huga. Það má ekki skilja
það sem ég sagði áðan þannig að ég ætíi mér
að pródúsera allt sjálfur, enda væri slíkt fjar-
stæða. Ég skipti mér ekkert af hugverkum
annarra, það segir sig sjálft.
í þriðja lagi segist Óttar eiga nokkuð gott
safn af eldra efni sem Sonet á útgáfurétt að og
það hafi stækkað umtalsvert við kaupin.
- Þar sé ég fyrir mér að búa til safnplötur og
endurútgefa sígildar plötur sem eru ófáan-
legar í dag en mikil eftirspum eftir. Þar má
nefna eldri plötur KK, Mannakorn, MA-kvar-
tettinn og fleiri.