Dagblaðið Vísir - DV - 23.09.2003, Blaðsíða 18

18 SKOÐUN ÞRIÐJUDAGUR 23. SEPTEMBER 2003
Lesendur
Innsendar greinar • Lesendabréf
Lesendur geta hringt allan sólarhringinn í s(ma: 550 5035, sent
tölvupóst á netfangið: gra@dv.is eða sent bréf til: Lesendasfða DV,
SkaftahKÖ 24,105 Reyk|avlk. Lesendur eru hvattir til að senda mynd af
sér til birtingar.
Takk fyrir Útvarp Sögu
Varasöm hagvaxtarspá
Asgeir Ólafsson skrifar:
Ég er einn þeirra sem ekki set
mig úr færi við að hlusta á Út-
varp Sögu. Stundum að morgni,
síðdegis, eða þá að kvöldinu
þegar efnið er endurtekið. Verst
hvað koma miklar gloppur í út-
sendingu, þ.e. þegar efni er end-
urtekið að deginum, og einnig
endurtekið á kvöldin. En þessir
útvarpsmenn á Sögunni eru hver
öðrum betri þótt þeir séu auð-
heyrilega þrælmerktir flokkslega.
Maður hlær sig máttlausan að
eintali Ingva Hrafns i upphafi
þáttanna sem tekur þó á þeim
málum sem eru á döfinni og það
er meira en aðrar útvarpsstöðvar
gera. Það sama á við um hina
þáttastjórnendurna sem eru
glöggir að finna áhugavert um-
ræðuefni. Takk fyrir Útvarp Sögu.
Elías Guðmundsson hringdi:
Ég sé ekkert nema gott eitt við
að birta spár hinna ýmsu fjár-
málastofnana hér, enda treysti
ég þeim innlendu mun beturen
hinum erlendu. Ég slæ hins veg-
ar varnagla við að slá því upp
sérstaklega að við megum vænta
hagvaxtar á þessu ári og jafnvel
næstu fjögur árin eins og komið
hefur fram í spá Landsbankans -
allt að 4,2%. Þetta leiðir aðeins
eitt af sér: Við íslendingar, sem
erum fjarri því að kunna fótum
okkar forráð, munum liggja flatir
fyrir þessu og taka að eyða, og
fjárfesta í nýtum sem óþörfum
hlutum, með því að notfæra okk-
ur þá lánastefnu sem nú er
stunduð. - Hvar situr svo meðal-
talsfjölskyldan eftir svo sem 3-4
ár? Ég kvíði þeirri aðstöðu.
KonráO Rúnar Friðfinnsson skrifar:
Fyrir fáeinum árum ríkti glaum-
ur og gleði í litla þorpinu sem
er í landi sem margir myndu
kalla, miður fallegt. Enda
hrjóstrugt og slétt. En hver met-
ur silfrið með sínum eigin aug-
um. ( fjörutíu ár, eða eitthvað
meira, bjuggu yfir 200 manns,
allt útlendingar, á staðnum.
Dag einn tók ríkisstjórn Banda-
ríkjanna ákvörðun og ákvað að
draga úr fé til herstöðva utan
Bandaríkjanna. Liður í þessum
sparnaði var litla þorpið á heiðinni.
Þeir yfirgáfu því svæðið og eftirlétu
það vindinum, regninu, snjó og
frosti ásamt herskara músa.
Ekki leið á löngu þangað til þjóf-
ar og skemmdarvargar fengu veður
af hinu mannauða svæði á heið-
inni. Og þar sem litla þorpið var að
mestu án eftirlits eftirlitssveitar
hersins létu þeir greipar sópa og
hirtu allt verðmætt úr húsunum og
brutu og brömluðu í bakaleiðinni
hvaðeina sem fyrir varð til að
skemmdirnar yrðu sem mestar og
stórfenglegastar. Allt af óskiljan-
legri eyðingarhvöt. Glerbrot voru
eins og hráviði við hvert hús og
þess vandlega gætt að engin heil
rúða stæði í fölsum glugganna.
Þannig léku menn litla þorpið á
heiðinni sem nokkrum árum fyrr
ómaði af lífi og fjöri og glaðlegum
hrópum manna í leik og starfi.
GULLFOSS, JA TAKK: Margir biða og
vona.
Gef nýjan Gullfoss
Ragnar skrifar:
Nú opnast ýmsir möguleikar í
kjölfar þeirra viðskipta sem nú
hafa svo gott sem verið staðfestir
um breytta eignaraðild að Eim-
skipafélagi fslands. Útgerðar- og
flutningahluti félagsins hljóta að
verða endurskoðaðir verulega.
Sjávarútvegsdæmið ætti félagið
einfaldlega að setja á markað hið
fyrsta, svo að það geti einbeitt sér
að flutningastarfseminni - á sjó
vel að merkja - ekki á hinum
veikbyggðu malbikuðu þjóðveg-
um sem nú eru að fletjast út og
brotna undan þunga 20 hjóla
flutningabíia. Hægt er að flytja
ferskan fisk sjóleiðis, t.d. frá Vest-
fjörðum, aðeins 8 tíma sigling frá
Patró til Reykjavíkur eða Kefla-
víkur - beint í flug til útlanda. -
Umfram allt ætti Eimskipafélagð
að kanna möguleika á rekstri far-
þegaskips, nýs Gullfoss sem siglir
frá Miðbakka Reykjavíkurhafnar
til meginlands Evrópu (hugsan-
lega með viðkomu f Bretlandi).
Ekki endilega stóru lúxusskipi,
heldur skipi vel búnu fyrir far-
þega, af stærðinni 4-5 þús. tonn,
með burðargetu fyrir fragt og
kannski 20-30 bfla. - Án farþega-
skips (kringum land eða milli
landa) erum við íslendingar
næsta einangraðir.
FRA ROCKVILLE A EFRI-BRÚ: Byrgið stendur enn við sinn steðja, hvergi bangið.
í þessu ástandi kom svo líknarfé-
lagið að málum. Litla þorpið á
heiðinni var allt eitt flakandi sár og
mikið verk fram undan við að koma
skikki á hlutina. En forsvarsmenn-
irnir ákváðu að taka áskoruninni og
hófu uppbyggingarstarfið af heil-
um huga, jafnhliða því að byggja
upp brotið og tætt fólk götunnar.
Fáeinum mánuðum síðar mátti sjá
ljós loga í gluggum og á götuvitum
litla þorpsins. Nú iðaði það aftur af
lffi. En núna í dálítið öðru ljósi en
áður þekktist. í skini frelsarans Jesú
Krists. Eftir því sem árin liðu kvikn-
uðu æ fleiri ljós inni í húsunum.
Hátt í hundrað manns gengu um
göturnar eða unnu sfn störf í ör-
uggu skjóli innan girðingarinnar
sem afmarkaði bæjarstæðið. Flestir
þar voru kunnugir útigangi í höfuð-
borginni og þekktu eyðingarmátt
áfengis og eiturlyfjanna.
Skyndilega kom beiðni frá yfir-
valdinu um að rýma svæðið. Menn
litu hver á annan og hugsuðu um
þær áttatíu, níutíu milljónir sem
búið var að verja til uppbyggingar
lida þorpsins. En engu tauti varð
við yfirvaldið komið og hvarf líkn-
arfélagið af svæðinu og tók sér að-
setur annars staðar. Ljósin í litla
þorpinu slokknuðu eitt af öðru uns
myrkrið huldi það. Aftur vöknuðu
skemmdarvargarnir til lífsins og
hófu gripdeildir og eyðileggingu og
rúðurnar fengu sömuleiðis til
tevatnsins.
Litla þorpið á heiðinni bíður ör-
laga sinna og áður en varir eru öll
verksummerki um mannvistir
þarna afmáðar. Aðeins hraun og
mosi blasir þá við augum með haf-
ið í baksýn, baðað sólarljósi þegar
ský er ekki á himnum. Síðast allra
hverfa svo minningarnar. Og máf-
urinn, krían og aðrir fuglar koma á
vorin til að verpa þar sem litla
þorpið okkar eitt sinn stóð.
Skyndilega kom beiðni
frá yfirvaldinu um að
rýma svæðið. Menn litu
hver á annan og hugs-
uðu um þær áttatíu, níu-
tíu milljónir sem búið
var að verja til uppbygg-
ingar litla þorpsins. En
engu tauti varð við yfir-
valdið komið og hvarf
líknarfélagið afsvæðinu
og tók sér aðsetur
annars staðar.
Já, ég er að fjalla um staðinn
Rockville á Miðnesheiði og óskiljan-
lega aðför yfirvalda að starfsemi
Byrgisins sem er hér til að hjálpa
bágstöddu fólki og leiða það til betra
lífs, úr hörðum heimi götunnar og
vímunnar. - Byrgið fékk aðsetur á
Ljósafossi (Efri-Brú) og stendur enn
við sinn steðja, hvergi bangið.
Tími loddaranna ekki liðinn
Garðar H. Björgvinsson
n útgerðarmaður og bátasmiður
Mesta gæfa íslensks sjávarút-
vegs en ekki íslensks efnahags-
lífs er að stjórnendur sjávarút-
vegsfyrirtækjanna standa sam-
an með hjálp skammsýnna
stjórnvalda.
Rangar og óábyrgar ákvarðanir
skipta engu máli því að stjómvöld
sjá til þess að vandi LÍÚ hverju sinni
lendi á hinum almenna skattborg-
ara. í þvf sambandi gegnir kvóta-
kerfið lykilhlutverki. Aflaheimildir
eru framseljanlegar og bankarnir
geta notað sér veðsetningar á sam-
eign þjóðarinnar, slfk er okkar frá-
bæra fiskveiðistjómun.
Frá því að kvótakerfinu
var komið á laggirnar
fyrir okkur hefur yfir-
gnæfandi hluti afla-
heimilda skipt um
hendur. Skuldir útgerð-
arinnar hafa vaxið í
200 milljarða á fáein-
um árum - á ábyrgð
þjóðarinnar.
Frá því að kvótakerfinu var komið
á laggimar fyrir okkur hefur yfir-
gnæfandi hluti aflaheimilda skipt
um hendur. Skuldir útgerðarinnar
ÖLLÁHERSLANÁ VEREIMÆTl: „Fiskinn þarf ekki að vigta upp úr sjó. Nú hirðum við bara það verðmætasta og hendum hinu."
hafa vaxið í 200 milljarða á fáeinum
árum - á ábyrgð þjóðarinnar.
Þannig hefur okkur tekist að valda
gífurlegri byggðaröskun, atvinnu-
grein togaraflotans til hagræðingar.
Fyrir tíma kvótakerfisins kom allur
fiskur að landi. Fyrirgreiðslupólídk-
in blómstraði á annan hátt en nú.
Arður af veiðum og vinnslu var lítill
vegna mikils maðkafaraldurs í af-
urðasölumálum sem þolir illa dags-
ins ljós.
Nú er öll áherslan lögð á verð-
mæti. Fiskinn þarf ekki að vigta upp
úr sjó. Nú hirðum við bara það verð-
mætasta og hendum hinu. Kvóta-
kerfið gerir það að verkum að við
emm frjálsir á miðunum, landhelg-
isgæslan er engin og við getum hag-
að okkur eins og svín í kálgarði.
Rætt hefur verið um línuívilnun
og mismunun allra handa. Stærsta
ívilnun Islandssögunnar varð til við
upphaflega úthlutun aflaheimilda
þar sem stærstu sjávarútvegsfyrir-
tækin fengu úthlutað heimildum að
teknu tilliti til þriggja ára veiði-
reynslu þá, óumbreytanlega til
handa öðmm fyrirtækjum.
Þessu til viðbótar fengu stærstu
sjávarútvegsfyrirtækin þá sérstöku
fyrirgreiðslu (ívilnun) árið 1992 að
þeim var heimilað með lögum að
framselja og leigja allan þann fisk
sem þau höfðu heimild til að veiða.
Með öðrum orðum: Þau fengu allt í
einu fullar hendur fjár sem þau hin
sömu fyrirtæki hafa ekki endurgreitt
þjóðinni, að því er ég best. - Borg-
uðu þau kannski eitthvað fyrir fram-
salsheimildir sem þau fengu og gátu,
eins og áður sagði, SELT OG LEIGT?
Það sem framkvæmdastjóri LÍÚ
nefnir „hagræðingu" - og er það sem
hér er lýst - er því miður aðeins
„óútfylltur víxill" sem flestir vissu að
einhver þyrfti einhvem tímann að
borga.