Dagblaðið - 17.10.1975, Qupperneq 13

12
d
Dagblaðið. Föstudagur 17. október 1975.
Pagblaðið. Föstudagur 17. október 1975.
13
íþróttir
Iþróttir
Iþróttir
Jþróttir
Iþróttir
íþróttir
Iþróttir
Iþróttir
Iþrottir

MYNDIRNAR
Magnús Gislason tók
myndirnar hér á opn-
unni nýlega I Dankersen
I Vestur-Þýzkalandi. Til
vinstri eru hjónin
Stefanla Júllusdóttir og
Einar Magnússon — og
ekki dugar þó frúin tylli
sér I neðstu tröppuna I
rennibrautinni, ekki
nær hún bónda sinum.
En Stefania bætti úr þvl
— færði sig þrepi ofar og
þá tókst það. Nú gat hún
horft ofan á kollinn á
tveggja metra risanum
sinum.
Til hægri eru
kapparnir kunnu I bún-
ingum félaga sinna I
Vestur-Þýzkalandi og
Einar heldur betur
merktur á brjdsti — frá
vinstri Ólafur H. Jóns-
son, Einar og Axel
Axelsson, en ólafur H.
og Axel leika sem kunn-
ugt er með Dankersen.
A myndinni frá leiknum
á Einar I höggi við
þýzkan leikmann I
Dankersen — þegar
Dankersen og Ham-
burger SV iéku á dögun-
um.
Dankersen i október:
Það var dálitið undar-
leg tilfinning að vera
áhorfandi að handknatt-
leikskeppni i iþróttahöll-
inni i Minden í Þýzka-
landi þegar Dankersen
og Hamburger SV. léku i
Bundesligunni. Hver úr-
slitin yrðu gat maður
látið sér i léttu rúmi
liggja en samt voru
lófarnir þvalir og
skjálfti i skrokknum af
taugaspenningi. En af
hverju stafaði þessi
eftirvænting? Jú, i báð-
um liðunum voruj ís-
segir máltækift, og þaft sannaftist
þarna, en eftir leikinn urftu
fagnaftarfundir meö þeim
kempunum. Þeir Axel og Ólafur
höfftu ekki hitt Einar slftan hann
kom til Þýzkalands fyrr en þarna
I Minden. Einar og eiginkona
hans ákváöu þvi aft segja skiliö
yift Hamborgarliöiö um sinn og'
þiggja boö þeirra félaganna um
aft dvelja einn dag i Dankersen.
Okkur gafst þvl gott tóm til aft
ræfta vift Einar um veruna i
Þýzkalandi. „Ég er alls ekki
ánægður meft frammistööu okkar
i Bundesligunni. Þrir fyrstu
leikirnir hafa tapazt. Astæftuna
fyrir slælegri frammistöftu má
rekja beint til þeirrar óeiningar
sem rikt hefur innan liösins og
deilna viö þjálfarann. Nokkrir
leikmenn hafa lagzt gegn þvl aft
markvörfturinn verfti fyrirliöi
áfram en hann er sakaftur um aft
styftja um of vift bakift á nýjum
mönnum. Ég er þó ekki einn af
fyrir. Hamborgarliöift á þvi
örugglega eftir aö rétta úr kútn-
um á næstunni. Liftift vann báfta
leikina gegn Dankersen I fyrra og
vift erum ákveönir I aft láta dæmift
ekki alveg snúast viö á þessu leik-
tlmabili og verftum þvi haröir i
horn aft taka — þegar Ólafur og
Axel koma til Hamborgar meft
lifti slnu, enda erum viö erfiftir
viftureignar á heimavelli.” Slft-
ustu setningunni var sérstaklega
beint til þeirra Axels og ólafs en
af svip þeirra mátti ráfta aft þeir
kviftu þvi svo sem ekkert aft mæta
„Hamborgurunum” aftur.
, ,A6ur en óánægjan fór aft grafa
um sig I liftinu var frammistaðan
góö. Leikurinn við Altenholz, var
fyrsta áfalliö. Sigurvissir gengum
vift til leiks enda búið að tala og
skrifa um aft viö ættum að vinna
þá meft miklum mun og tryggja
okkur áframhald i Bikarkeppn-
inni. í byrjun siftari hálfleiks var
staftan jöfn en þá fór óróa aft gæta
SJAIFUR KONGURINN HVARFISKUGGANN
lendingar, þeir ólafur
H. Jónsson og Axel
Axelsson með Danker-
sen en Einar Magnússon
i liði Hamburger SV og
hvaða ósk á islenzkur
áhorfandi heitari en þá
að landinn standi sig
þegar herjað er á er-
lendri grund? — Enga.
Fyrir leikinn, innan um hina
2500 áhorfendur, reyndi maöur aft
dylja þjófternift en eftir á aft
hyggja reyndist sú hógværft, —
efta ölluheldurvarúöarráftstöfun,
— alveg óþörf. tslenzku leik-
mennirnir brugftust ekki fremur
en fyrri daginn og léku aftalhlut-
verkin I sinum liöum svo aft eftir
þvi sem lengra leiö á leikinn
hvarf taugaspennan smám sam-
an og sælukennd, blönduft dálitlu
þjóftarstolti, streymdi um hjarta-
ræturnar.
Hefði átt
að skjóta meira
Stærstan þáttinn I sigri Danker-
sen áttu þeir Ólafur og Axel og
fyrirgófta samvinnu þeirra náöist
snemma i leiknum sá marka-
munur sem úrslitum réö en loka-
tölurnar urftu 18:11. Einar
Magnússon baröist hetjulega en I
hvert sinn sem hann var hvlldur
seig á ógæfuhliftina hjá Ham-
burger. Spiliö var i molum og
sóknin bitlaus.
„Ég galt þess auövitaft aft þeir
Ólafur og Axel gerþekktu leik-
máta minn,” sagði Einar
Magnússon, áftur Vikingur, þegar
vift náftum af honum tali eftir
leikinn, og þerraöi af sér svitann.
„Varnarmennirnir, sérstaklega
Ólafur H., komu út á móti mér og
hindruftu langskotin. Reyndar
var ráft fyrir þvi gert en mitt svar
átti aft vera aö senda knöttinn á
hornamennina — en þeir brugftust
alveg hrapalega enda er þar okk-
ar veikasti hlekkur. Sennilega
heffti ég átt aö skjóta meira sjálf-
ur. Úrslitin eru sanngjörn,
Dankersenliðift er sterkara en
Hamborgarliðið, — ennþá.”
Fagnaðarfundur
á eftir
Enginn er annars bróðir i leik,
þeim enda blanda ég mér alls
ekki I deilurnar á þessum enda-
lausu fundum, sem staftið hafa
yfir undanfarnar vikur, —og gera
ekkert annaft en skapa sundur-
lyndi innan liftsins.”
Liðið á eftir
að rétta úr kútnum
„En svo ég segi mitt álit á
þjálfaranum,” sagfti Einar „þá
er hann meft mjög skemmtilegt
„æfingaprógramm” og fullur af
góftum áformum en gallinn er
hins vegar sá aft hann hefur ekki
stööuglyndi efta ákveftni til aö
framfylgja áætlunum slnum.
Efalaust valda erjurnar vift leik-
menn þarna nokkru um en vanda-
mál eru Þjóöverjum atrifti til aft
sigrast á en ekki til aft gefast upp
meftal okkar manna. Þeir mót-
mæltu úrskurftum dómaranna,
sem vægast sagt voru hörmulega
lélegir, — og þá var ekki að sök-
um aft spyrja. Einum af öftrum
var vlsaö af leikvelli þannig aö
vift lékum ýmist fjórir efta fimm
tilleiksloka og töpuftum auövitaft.
Þegar ein báran rls þá er önnur
vls. Óánægjan og deilurnar
magnast og ofan á allt bætast
ýmis óhöpp, sem ekki eru til að
kæta menn. 1 fyrsta sinn um langt
skeift urftum vift aö fara á okkar
eigin bifreiftum I fyrsta leikinn
gegn Gummersbach, — Þýzka-
landsmeisturunum. Hópferftablll-
inn, sem félagift haffti fengið til að
aka okkur, reyndist þegar til kom
ekki nógu stór svo ákveftið var að
vift ækjum sjálfir þótt þaft heffti
miftur góft áhrif á leikmenn. Við
lutum I lægra haldi fyrir Hansa
Schmidt og félögum, 25-18,” sagði
Einar „en við ætluðum sannar-
lega að vinna næsta leik á heima-
velli. Okkur til mikillar gremju
vorum við látnir leika aftur á úti-
velli — og i þriðja sinn I kvöld og
allir leikirnir hafa tapazt.”
Skyggði á
sjálfan kónginn,—
Hansa Schmidt
Þvi má skjóta hér inn I að Einar
stóft sig mjög vel I leiknum vift
Gummersbach. Skorafti 7 mörk
og setti sjálfan Hansa I skugga og
vift höfum þaft fyrir satt eftir öftr-
um leiðum aft Egon Haas, sem
kallaftur er „faðir Gummers-
back”, hafi hrifizt mjög af hæfni
Einars og eru það vissulega góð
meftmæli. Hansi Schmidt skorafti
þrjú mörk I leiknum. Þýzki lands-
liftsmafturinn, Pickel hjá Ham-
borg, skorafti fjögur mörk — eitt
víti, en aftrir leikmenn liftsins
voru með eitt og tvö mörk.
„Annars munafti vlst ekki
miklu aft vift Hansi Schmidt yrft-
um samspilarar. Þaft gekk
fjöllunum hærra að hann hygðist
skipta um félag og eitt er vist að
Hansi kom til Hamborgar og
þæfði málið I tvo sólarhringa við
stjórn félagsins. Samningurinn
var tilbúinn og ekkert annað en að
undirrita þegar kappinn venti
skyndilega kvæði sinu I kross og
hætti við allt saman. Menn veltu
þvl fyrir sér hvort samninga-
makkift hafi verift bragft af Hansa
hálfu til að fá hærri greiðslur hjá
Gummersback fyrir að vera
áfram. Blöðin kröfðust að sjálf-
sögðu skýringar á sinnaskiptun-
um og Hansi sagðist fyrst og
fremst hafa verið að hugsa um
framtíðina. Hann hefði fest rætur
I Gummersbach og ætti því auð-
veldara með að hasla sér völl þar
eftir að handknattleiksferlinum
væri lokið en I stórborginni Ham-
borg.”
Einar og kona hans, Stefania
Júllusdóttir, búa i útborg Ham-
borgar, — Nordenstedt, kyrrlát-
um stað sem er að þvl leyti
svipaður Dankersen. Félagið út-
vegaði þeim ágætis ibúð og þau
hafa einnig til umráða nýlegan
Opel, hinn ágætasta farkost.
Samt kjósa þau heldur að ferðast
meft neðanjarðarlestinni inn i
stórborgina. „Við erum öllu fljót-
ari með „metróinum” i þýzku-
námið, sem við hjónin stundum
bæfti, I skóla i miðri borginni.
Okkur sækist námið vel og þegar
vift höfum náft tökum á tungunni
förum vift aft svipast um eftir
starfi. Ég hef fullan hug á aft
vinna vift mina grein, viðskipta-
fræðina, en ekki veit ég hvernig
úr rætist þegar haft er i huga að
um ein milljón manna er nú at-
vinnulaus I V-Þýzkalandi og út-
lendingar eru ekki alltof vel séðir
á vinnumarkaðinum.”
Voldugt félag —
margar íþróttagreinar
á stefnuskrá
„Hamburger SV er mjög
voldugt félag og hefur margar
Iþróttagreinar á sinni stefnuskrá.
Aðstafta öll er til mikillar fyrir-
myndar. Við búum rétt hjá aðal-
æfingastöðvunum en æfum yfir-
leitt I keppnishöllinni, sem er
skammt frá, — um hálftima akst-
ur. Við gætum æft nær en ráðlegt
þykir aft æfa sem mest i sömu
húsakynnum og heimaleikirnir
eru spilaftir i. Eins og gefur aft
skilja kostar mikið fé að reka svo
viðamikið félag sem Hamburger
SV er,” segir Einar „en helzta
tekjulindin eru knattspyrnu-
leikirnir. Tekjurnar geta numið
allt að einni milljón marka af ein-
um leik. Auk þess koma aðrar
tekjur eins og t.d. auglýsingar.
Handknattleiksliðið auglýsir fyrir
stórfyrirtæki sem Campari heitir
og fær drjúgan skilding fyrir.”
Og Einar heldur áfram: „Pen-
ingarskipta miklu máli hjá félag-
inu og við erum óspart á það
minntir, sérstaklega þegar illa
gengur, að tapaður leikur leiðir
af sér fjárhagslegan skaða.
Ékki veit ég hvort menn leggja
meira á sig til að sigra eftir slikar
áminningar, — að minnsta kosti
kann ég ekki við slikan hugsunar-
hátt.”
Þau hjónin, Einar og Stefania,
sögðustkunna að flestu leyti mjög
vel við sig I Þýzkalandi. Auðvitað
tæki tima að venjast þeirri breyt-
ingu sem þvi fylgir að flytjast i
annað land með nýjum siðum —
en allir hafa sýnt þeim mikla vin-
semd og verið þeim hjálplegir svo
viðbrigðin frá gamla Fróni hafa
ekki verið eins mikil og við mátti
búast. Og í lokin óskum við þeim
hjónum gæfu og gengis I nýja
landinu. —emm
MAGNÚS GÍSLASON FRÉTTAMAÐUR DAGBLAÐSINS RÆÐIR VIÐ EINAR MAGNÚSSON í ÞÝZKALANDI