Dagblaðið - 04.08.1976, Blaðsíða 2

2 DACBLAÐIÐ. — MIÐVIKUDAGUK 4. ÁGÚST 1976,
....... -..............
Það er gott að borða á Valhöll
— en hvernig vœri að hafa klósetpappír ó klósettunum
E.J. hringdi:
Ég er ein af þeim sem lagt
hafa leið sína á Þingvelli og
stundum höfum við hjónin
borðað i Valhöll. Þar er
maturinn hinn ágætasti, svo og
þjónustan, en af hverju er þá
ekki hægt að hrósa Valhöll út í
gegn? Jú, það er vegna þess að
manni verður bókstaflega
óglatt af því að fara á klósettin
þar. Ég fór vitanlega ekki inn á
þau öll, en kom inn á tvö. Á
hvorugu var klósettpappír,
hvað þá að fata væri fyrir tíða-
bindi, sem ég hefði þó haldið að
væru nauðsynlegar á svona
stöðum. Þið getið vel ímyndað
ykkur afleiðingarnar og ætla ég
ekki að iýsa þessu frekar.
«C
Hreinleg salerni eru hverjum
stað til sóma, en það er ekki
nóg, — heldur er nauðsynlegt
að nægur salernispappír sé þar
einnig.
DB-mynd Ragnar.
Má ég ekki biðja forráða-
menn Valhallar að sjá um að
kippa þessu i lag nið allra
fyrsta. í fyira þegar ég var
þarna á ferð var sömu sögu að
segja.
Raddir
lesenda
ÞEGAR „TOPPAR" MISSA AF VÍGSLUM
Skeggi skrifar:
í DB stóð þetta „Topparnir
misstu af vigslunni nýlega:
Gunnar iðnaðarráðherra átti
samkv. ritúalinu að vígja
Mjólká II en veðurguðirnir
voru ráðherranum og topp-
unum 40 óhliðhollir, svo þeim
gaf ekki byr vestur, en sem
betur fór var annar ráðherra
tiltækur vestra og sá vigði, og
hefur vonandi látið sér allvel
lika. — Hér skal lýst einlægri
samúð með þeim 40 toppum
sem urðu af góðri veizlu.
Þá tókst nú betur til með
ferjuveizluna í Eyjum. Þar
voru líka boðnir 40 ,,toppar“ úr
höfuðborginni, en það var ekki.
andskotalaust með veður-
guðina: þoka, þrumur og
eldingar, svo enginn komst 1
partíið.
Samt var gerð góð veizla með
fyrirfólki staðarins, og eins og
stendur i gömlum sálmi ef orði
er vikið til: „Kláravín, feiti og
mergur með, var þar til réttar
veitt.“
Var veizlan svo fin, að
skutulsveinar voru sóttir í
annan landsfjórðung, sem
sjálfsagt var. Og nú fór betur
en fyrir vestan og sannaðist
gamalt spakmæli um Múhameð
og fjallið, því næsta dag var
siglt til Þorlákshafnar, topparn-
ir að sunnan stóðu á bryggjunni
og veizlunni fram haldið. Þar
hefur Guðjón Teits væntanlega
spjallað um áhugamál sitt:
strætisvagn handa eyverjum.
En því miður var Halldór E.
fjarri góðu gamni, kannski
einmitt þá í partíi hjá Flug-
leiðum. Það hefði sjálfsagt glatt
hann að sjá allt sem hann var
búinn að fjármagna í
Höfninni fyrir tollinn af gjafa-
húsunum, og ferjubryggjuna
nýju — að minnsta kosti í anda.
40 „toppar“ misstu af góðu gamni í Mjólkárvirkjun á
dögunum.
ÞVOnUR Á SNÚRU ER ÁGÆTUR
— en leiðinlegt að sjá hann allan sólarhringinn
Sigríður hringdi:
Af hverju í ósköpunum geta
þeir sem búa í bæjarblokkun-
um við Meistaravellina ekki
hengt þvott sinn annars staðar
til þerris en á svölunum Það
væri nú sök sér ef hann héngi
þar bara til tvö á daginn eða
væri hengdur neðarlega svo
að hann sæist ekki úr næstu
húsum, en nei. Þarna blakta á
móti manni mismunandi nær-
buxur af húsbóndanum lök,
koddaver, mishvít, viskustykki
og hvaðeina. Haldið þið að það
sé þarna í einhvern smátíma?
Það er mesti misskilningur.
Þarna blakta þessi herlegheit
sólarhringunum saman.
Má ég biðja um fegurra
útsýni.
APAR í VERKFALl!
Það er ekki l'yrir augað aö sjá
þvotta hanga liölangan daginn
á snúrum á svölum fjölbýlis-
húsa. Ef þiirfin er brýn er hægt
að hengja upp þvott í haðher-
berginu.
Viggó Oddson skrifar frá
Jóhannesarborg:
Margir hafa deilt um
nauðsyn verkfalla og hvað sé
upp úr þeim að hafa. Sumar
þjóðir eru meir og minna
lamaðar af verkföllum ár eftfr
ár, þegar aðrar, eins og S-
Afríka, vinna myrkranna á
milli og flestir virðast hafa það
gott, miðað við aðrar þjóðir, án
nokkurra sjáanlegra truflana.
Verkfallsþjóðir eins og Bretar
ramba á barmi þjóðargjald-
þrots og tapaðra markaða.
Aparnir í verkfalli
Ötrúlegustu sögurnar eru
furðu nft sannar. Eg hefi góðar
heimildir fyrir því að í Malay-
síu hafi apar farið I verkfall cða
skyndiverkfall, svo sagan rugli
ekki fólk. Brezkur dýrafræð-
ingur lýsti verkfallinu sem stór-
furðulegu, væri það nákvæm
eftirlíking á því ástandi sem
þeir í Bretlandi ættu að venj-
ast. Þarna var búið að temja
apahóp til að tína kókoshnetur,
yngri aparnir klifu pálmatré,
völdu úr þroskuðu ávextina
og köstuðu þeim niður, þar sem
eidri aparnir söfnuðu þeim
saman, flokkuðu eftir stærð og
annað þvílíkt þessu viðvikj-
andi. Þeim var borgað í banön-
um. Nú vildi það til að einhver,
sem stjórnaði mötuneyti ap-
anna, lét þá fá minni skammt
en þeir voru vanir. Þá fóru allir
aparnir í verkfall, sumir voru
æstir og héldu ræður. Þegar
búið var að finna fleiri banana
handa öpunum var verkfalli af-
lýst og vinna hélt áfram.
Ohugnanlega mennskir
Okunnugir munu efast um
sannleiksgildi sagna sem þess-
arar. Önnur saga með nafn-
greindum heimildum frá Bang-
kok var á þá leið að það væri
óhugnanlegt hve mannlegir
aparnir þar.væru. Sumir hús-
ráðendur hefðu apa í stað
hunda til að gera viðvart um
mannaferðir. Þeir hölluðu sér
upp að dyrakarminum eins og
dvergar. Ef þeir yrðu of æstir
tuskaði eigandi þeirra þá til
eins og smábörn. Þegar sögu-
maðurinn kom að einu slíku
„apahúsi“ hljóp apinn í átt inn
blaðrandi og togaði i buxna-
skálm húsbóndans og benti í átt
til dyra. Sumir bankar i Austur-
löndum nota apa til að prófa
hvort myntir séu sviknar. með
þvi að láta apana bíta í þa'r.
Api járnbrrutarstjóri
í S-Afríku er saga um að
bavíanapi hafi verið tekinn á
launaskrá járnbrautanna. Eig-
andi apans vann við Uitenhage
járnbrautina og leit eftir
merkjastöð. Maðurinn var fóta-
laus og hafði apa til aðstoðar,
hann sat á litlum vagni og sagði
apanum fyrir verkum. Eftir
vinnu ýtti apinn húsbónda sín-
um heim. Á búgarði í Ástralíu
er til heimild um rhesusapa
sem ók traktor, hljóp út til að
opna hlið, ók í gegn og lokaði
hliðinu á eftir sér. I Ameríku
var öpum kennt að bólstra hús-
gögn. Rétt fyrir „sveinspróf"
tók \erkalýðsfélagið í taumana
og hótaði að fara í verkfall ef
aþarnir vrðu ekki reknir. Hér
hefur hundurinn bitið í rófuna
og hleypur í hring, apar og
menn.