Dagblaðið - 25.11.1976, Síða 3

DAGBLAÐIÐ. FIMMTUDAGUR 25. NÓVEMBER 1976.
3
Innihaldið fyrsta flokks
—■ en brösulega gengur að opna dósirnar
Jón Einarsson skrifar:
„Ég sendi ykkur hér meö dós
af sardínum í tómat sem ég
keypti fyrir skemmstu. Ég
reyndi að opna hana meö þeim
lykli sem var ætlaður til þess,
en ég hafði ekki árangur sem
erfiði.
Mig minnir að fyrir um 20
árum hafi erlent fyrirtæki
neitað viðtöku og krafizt skaóa-
bóta vegna gallaðra dósa. Eg
man ekki hvaða fyrirtæki átti í
hlut, en það skiptir ekki máli.
Það er hræðilega ergilegt að
komast ekki að innihaldi
dósanna, sem er mjög gott.
Varan er fyrsta flokks, en um-
búðirnar eru fyrir neðan allar
hellur."
InnihaUiið or alveg frábært, en
það eru bara umbúðirnar sem
koma í veg fyrir að hægt sé að
njóta þess.
DB-mynd Bj.Bj.
Miklu auðveldara að „veiða” karlmenn
-þeir kosta ekki einu sinni einn sjúss
Tvær á Akureyri skrifa:
„Þegar við lásum grein sem
OUT skrifar í Dagblaðið um
^amanburð á kostnaði á íslenzk-
um og nigerískum stúlkum,
gátum við ekki orða bundizt.
Rætt er um að konur séu
ódýrar, það er að auðvelt sé að
fá þær með sér í rúmið. En
hafið þið hugleitt hvað það
kostar að fá íslenzkan karl-
mann með sér í rúmið? Ekki
einu sinni einn sjúss! Er ekki
kominn tími til að það sé talið
jafneðlilegt að konur þjóni sín-
um hvötum á þessu sviði eins
og karlmenn? Hvers vegna er
sá karlmaður sem „veður í
stelpum" álitinn mikiíl maður
þegar stúlka sem „veður i karl-
mönnum" er niðurlægð og talin
lauslát? Og þó er alveg
örugglega auðveldara að
„veiða" karlmenn en öfugt.
Þeir eru yfirleitt ekki vand-
látari en konur nema síður sé.
An þess þó að mæla með laus-
læti, er ekki eðlilegt að jafn-
rétti komist á, á þessu sviði
sem öðrum? Sá tími ætti að
vera liðinn þegar konan átti að
að láta ganga á eftir sér og
sína tregðu í samskiptum við
hitt kynið, jafnvel þótt hún
hefði bæði löngun og vilja.
Ekki er hægt með nokkurri
sanngirni að krefjast þess að
konan standi bæði gegn sinni
eigin löngun og karlmannsins."
Nafnlaus lesendabréf fara í taugarnar
á útvarps- og sjónvarpsmönnum
— en þeir eru sjálfir með „nafnlausa”
hlustendur í útsendingum sínum
Það er oft kvartað yfir svo-
kölluðum „nafnlausum"
lesendabréfum í dagblöðunum.
t haust voru ýmsir útvarps- og
sjónvarpsmenn að þenja sig út
af þessum „nafnlausu" sem
virtust fara ógurlega í taugar
þeirra.
Það var í þættinum Ut og
suður. í sama þætti komu fram
„nafnlausir" hlustendur og við
það höfðu hinir sömu ekkert að
athuga. Hlustendur voru
„teknir tali“ í síma víðs vegar á
landinu. Sumar spurningarnar
sem þeim var gert að svara
Raddir
lesenda
voru meira að segja þess eðlis,
að ef ekki lá ljóst fyrir hvaðan
af landinu viðkomandi var, var
svarið alveg út i hött (Það var
verið að spyrja um hvernig
heyrðist í útv./sjónv. og ýmis-
legt fleira i þeim dúr).
Mig minnir að það hafi verið
Eiður Guðnason sem var einna
svekktastur út í þessa „nafn-
lausu." Það er dálítið kyndugt,
því sjónvarpið gerir mikið að
því að taka „nafnlaust" fólk tali
á giitum úti.
Það er líklegast með þetta
mál eins og önnur, það er ekki
sama Jón og séra Jón.
Það er nú kannske orðið of
langt síðan þessi umræddi
útvarpsþáttur var fluttur til
þess að fara að ergja sig út af
honum, en ég get ekki stillt mig
um að láta i ljós undrun mína
yfir því sem þar kom fram.
Dagskrarmenn sjónvarpsins
viðurkenndu í áðurnefndum
þætti, að áhorfendur sendu
sjónvarpinu gagnrýni — En
það var á þeim að heyra að
engin ástæða væri til þess að
taka tillit til óska þeirra.
Eg man ekki greinilega
hvernig orð fellu en það var
engu líkara en fólkið væri
fyrir sjónvarpið en ekki.eins og
maður hefði haldið, sjónvarpið
f.vrir fólkið.
Annars er alls ekki hægt að
segja að allt sem flutt er í sjón
varpi sé lélegt. Margt er alveg
ágætt, og að sjálfsögðu, og sem
betur fer, er smekkur fólks mis-
jafn. Það getur engínn ætlazt
til þess að hann hafi ánægju af
öllu efni sem flutt er í dagskrá
útvarps og sjónvarps.
I þættinum Á seyði, laugar-
daginn 13. nóv.,var enn á ferð-
inni upptaka við „nafnlausa"
vegfarendur. Mér fannst spyrj-
andinn einungis vera að reyna
að fá fram óánægju fólks með
það efni sem flutt væri bæði i
útvarpi og sjónvarpi.
Fólk er nú annars mjög
skrítið þegar það lætur í ljósi
skoðanir sínar: Ein stúlka sagði
að dagskrá útvarpsins væri svo
„ofsalega leiðinleg." Þegar átti
síðan að skilgreina nánar hvað
það væri sem væri svona fúlt,
kom i ljós að hún hlustaði
aldrei á útvarp. Svo var um
fleiri.
Hvernig er hægt að halda því
blákalt fram að útvarpsdagskrá
sem aldrei er hlustað á sé
leiðinleg?
Mér er ekki grunlaust um að
útvarpsdagskrá sé nokkuð sem
maður þarf að venjast, ef svo
má segja. Þegar hlustað er á
útvarp að staðaldri í dálítinn
tíma verður þaö svo að segja
partur af manns daglega lífi og
maður vill helzt ekki missaaf
því. Það ma liklega segja það
sama um sjónvarpsdagskrána.
En ef ég ætti að velja á milli
ríkisfjölmiðlanna myndi ég hik-
laust velja útvarpið, þótt sjón-
varpið geti oft stytt ntanni
stundir. því er ekki að neita.
„Nafnlaus" lesandi.
Ætlarðu að
taka þér
vetrarfrí?
Hálfdán Helgason: Nei, og ég tók
ekki neitt sumarfrí í sumar. Ég
má hreinlega ekki vera að því.
Halldór Vigfússon: Nei, ég tek
mitt frí á sumrin og ferðast þá um
landið.
Sigursteinn Hersveinsson: Nei,
það fer lítið fyrir fríi hjá mér
þ.etta árið. Ég notaði sumarfríið
mitt til þess að sejast á skólabekk
í sumar.
Guðmundur Hauksson: Nei, en
mér lízt ágætlega á nugmyndina
að skipta fríinu í tvennt og taka
vetrarfrí.
Emil Þór Sigurðsson: Nei, ég tók
mitt frí í sumar. Annars lízt mér
mjög.vel á þá hu^mynd að skipta
fríinu í tvennt.
Manuel Arjona- Nei. ég tók mitt
frí i sumar. Það er hægt að taka
fri á veturna ef maður hefur efni
á þvi.