Dagblaðið - 27.01.1977, Blaðsíða 9

DAGBLAÐIÐ. FIMMTUDAGUR27. JANÚAR 1977
Einn litur — og
listaverk verður til
„Hugmyndirnar skapast með
ýmsu móti, stundum tekur mað-
ur sér lit í hönd og þar með
verður kveikjan til að verkinu.
Sumir teikna ekki einu sinni
upp það sem þeir ætla að gera,
heldur kemur þetta af sjálfu
sér.“ Eitthvað á þessa leið
mæltu þær Sigrún Sverrisdótt-
ir, Þorbjörg Þórðardóttir,
Ragna Róbertsdóttir og Asg'erð-
ur Búadóttir þegar við litum
inn á blaðamannafund á Kjar-
valsstöðum i gær. Þar stóðu
þær i stórræðum við að setja
upp afar fjölbreytta sýningu á
norrænni veflist.
Upphafið var það að þeim i
Danmörku fannst veflistinni
ekki nægur gaumur gefinn og
tóku sig til og skrifuðu til
Synneve Anker Aurdal er ein-
mitt að búa til verk fyrir Þjóð-
arbókhlöðuna okkar, en þetta
verk nefnir hún „Rauða ballett-
inn“. Það er dóttir Asgerðar,
Þórunn, sem stendur þarna.
kollega sinna í greininni. Úr
því varð svo sú sýning, sem
okkur er gefinn kostur á að sjá
hér nú. Sýningin hefur þegai
verið í Svíþjóð, Danmörku.
Noregi og Finnlandi. Héðan fer
hún til Færeyja.
Norðurlandabúar hafa stund-
að veflist frá örófi alda, í fyrstu
til að skýla limum fyrir veðri og
vindum, síðar til augnayndis
eða til heiðurs Guði og fylgdar-
liði hans,“ eins og segir m.a. í
fréttatilkynningu frá sýning-
unni, sem nefnist „Norræn vef-
list“.
Slík sýning sem þessi verður
haldin á þriggja ára fresti og
eiga þær að gefa fyllri hug-
mynd um það sem er að gerast í
veflist á Norðurlöndum. Félag
textílhönnuða annaðist undir-
búning þessarar sýningar fyrir
Islands hönd.
Ásgerður Búadóttir var full-
trúi íslands í dómnefnd kunn-
áttumanna frá öllum Norður-
löndum. 665 verk bárust og 116
verk voru valin til sýningar. 16
íslenzkir veflistarmenn sendu
inn verk sín en 6 voru sam-
þykkt til sýningar og geta ís-
lendingar verið stoltir af því
hlutfalli.
Gagnrýnendur hafa lokið
miklu lofsorði á þessa sýningu
og er hún án efa sú glæsilegasta
sem hingað hefur komið. Lista-
mennirnir eru alls 95, þar af 3
karlmenn. Spanna verk þeirra
yfir myndvefnað, teppi, ísaum,
tauþrykk, „Patchwork“teppi,
macramé, rýateppi, batík,
prjón, góbelín, ofinn skúlptúr
og alls konar blandaða vef-
tækni.
Sýningin stendur frá 29.
janúar til 20. febrúar. Flugleið-
ir munu veita fólki utan af
landi sérstakan helgarafslátt
meðan á sýningunni stendur.
Myndarlegt blað fylgir sýn-
ingunni og breytist aðeins
hausinn eftir því í hvaða landi
er sýnt. Blaðið hér ber nafnið
„Kjarvaisstaðir — Reykjavík“.
EVI
Sigrún Sverrisdóttir, Asgerður Búadóttir, Þorbjörg Þórðardóttir pg
Ragna Róbertsdóttir hafa lagt nótt við dag við að koma myndunum
á norrænu veflistarsýningunni fyrir á Kjarvalsstöðum. Þær standa
fyrir framan listaverk eftir finnsku listakonuna Irmu Kurkka-
sjárvi.
ísland er ekki eina landið
þar sem eitt hneyksli á
dag kemur skapinu í lag
Varla er hægt að komast hjá
því að gera samanburð á Is-
landi og Frakklandi við lestur
greinar eftir Edward Behr,
svæðisritstjóra Newsweek í
Evrópu, sem birtist í nýjasta
hefti ritsins.
I greininni „Hneykslisland-
ið“ eru rakin nokkur hneykslis-
mál í Frakklandi allt frá árinu
1934, og vikið að getu- og vilja-
leysi franskra dómstóla til að
upplýsa mál sem hafa pólitíska
undirtóna.
„Meira að segja minniháttar
„skandalar" deyja stundum
eðlilegum dauðdaga," segir í
grein Behr. „1972 sakaði
franskur stjórnarstarfsmaður,
Gabriel Aranda, franska stjórn-
málamenn og kaupsýslumenn
um samvinnu um verðlagningu
og beitingu pólitiskra áhrifa til
að fá arðbæra byggingarsamn-
inga við hið opinbera. Aranda
lagði fram stafla ljósrita og
var sannleiksgildi þeirra aldrei
dregið í efa. Þau gáfu sterklega
til kynna að hluti hagnaðarins
rynni í fjárhirzlur Gaullista-
fiokksins.
Þótt kaldhæðnislegt sé fór
það svo, að stjórnvöld. höfðuðu
mál gegn Aranda fyrir skjala-
stuld. Það var eins og að leiða
Woodward og Bernstein fyrir
rétt fyrir að skýra frá vitneskju
sinni um Watergate — og það
athyglisverðasta var að.í Frakk-
landi virtist öllum nákvæmlega
sama."
Þetta var franska dæmið. Ef
til vill þarf þó ekki að fara alla
leið til Frakklands til að finna
dæmi af þessu tagi. Síðastliðið
haust birti Dagblaðið ítarlega
greinargerð um starfsemi flug-
vélagsins Vængja og meintan
fjárdrátt úr sjóðum félagsins.
Einnig var skýrt frá dularfull-
um hlutabréfakaupum og söl-
um pólitískra samherja og sam-
starfsmanna.
Lögð voru fram ljósrit, sem
sýndu að umræddir peninga-
flutningar höfðu farið fram; að
löglegri stjórn félagsins hafði
ekki verið gerð grein fyrir nær
tuttugu milljónum króna og
fleira, sem hlaut að teljast lög-
brot.
Rannsóknin, sem hafin var,
beindist að því að upplýsa
hvernig Dagblaðið hafði komizt
yfir skjölin og hverjar heimild-
ir aðrar blaðið hefði. Engum
datt í hug að hefja rannsókn á
atferli nokkurra stjórnar-
manna í félaginu, ekki einu
sinni ríkissaksóknara. Það þótti
heldur ekki athugavert að
varaformaður bankaráðs
Landsbanka íslands væri með
þeim gögnum, sem birt voru,
sannur að fyrirhuguðum skatt-
svikum.
En fleira er það í grein News-
week-ritstjórans, sem kemur
kunnuglega fyrir sjónir hér á
landi. Hann skrifar:
„Gullin regla, sem allar
franskar ríkisstjórnir halda í
heiðri þegar meiriháttar
hneykslismál blasir við, er að
halda því fram að árásir á þær
séu af pólitískum toga spunnar
Poniatowski sagði það einmitt
fyrir skemmstu (um morðið á
de Broglie prins). En Georges
heitinn Pompidou forseti hafði
gert það með mun meiri krafti
1972, þegar Aranda-málið var í
hámarKi. „Varið ykkur," sagði
hann þá við fréttamenn. „Þeir
sem henda skít i andlit and-
stæðinga sinna hitta stundum
og stundum ekki, en þeir eru
alltaf óhreinir á höndunum." I
þetta sinn gæti viðvörun
Pompidous rætzt á annan veg.
Almenningsálitið í Frakklandi
kann enn að bresta siðgæðis-
mat, en þegar efnahagsástandið
er slæmt verður lítil þolinmæði
sýnd þeim mönnum á haum
stöðum, sem starfa í skugga
vopna- og olíusölu, skattfríð-
inda og gríðarlegs ólöglegs
gróða.“