Dagblaðið - 12.02.1977, Síða 5

DAGBLAÐIÐ. LAUGARDAGUR 12. FEBRtJAR 1977._
markaðurinn Veöurfar og kjötlækkun
SL koma illa við fískinn
Veðurfarið í Bandaríkjunum
í vetur hefur mjög slæm áhrif á
fisksölu íslendinga þangað þar
sem samgöngur hafa teppzt. Þá
hefur kjötverðið farið ört
lækkandi á Bandaríkjamarkaði,
sem einnig kemur illa við fisk-
söluna. Þetta kom fram í viðtali
sem DB átti við Eyjólf ísfeld
Eyjólfsson, framkvæmdastjóra
Sölumiðstöðvar hraðfrysti-
húsanna, í gær.
Blaðið bar undir Eyjólf frétt
í bandaríska tímaritinu
Business Week þar sem segir að
verð þar á kjöti, kjúklingum og
fiski sé 10 prósentum lægra en
það var fyrir ári. Eyjólfur sagði
að samdráttur hefði orðið á
fisksölu í almennum verzlunum
og mun átt við verð á þeim í
geininni. Hins vegar hefði orðið
mikil aukning á heildarsölu á
fiski. Fiskneyzlan hefði aukizt,
þegar á heildina væri litið, og
koma þar inn i dæmið „fish and
chips“ veitingastaðirnir sem
hafa mætt vaxandi velgengni.
En veðurfarið mun hafa komið
illa við veitingastaðina.
Eyjólfur sagði að sala á
þorskflökum hefði vaxið um
45% á síðast ári en öðru máli
gegndi um sumar aðrar fiskteg-
undir. Þannig hefði salan á
flökum almennt ekki aukizt
nema um f jögur prósent.
-HH.
Þjórsárflóðin réna hægt:
GADDURINN
BJARGAÐI
VEGUNUM
Heldur er Þjórsá í rénun á
flóðasvæðunum í Villingaholts-
hreppi þótt hún sé i vatnsmikil
ennþá, einkum neðan til á móts
við bæinn Mjósund, að því er
blaðið fregnaði hjá Ölafi Gísla-
syni vegaverkstjóra á Selfossi í
gær.
Svo langt sem hann vissi var
honum ekki kunnugt um að vegir
hefðu skemmzt af völdum flóð-
anna. Ekki hefði orðið vart við að
úr þeim rynni og þakkaði Ólafur
það fyrst og fremst því að þeir
hefðu verið beingaddaðir þegar
flóðin hófust.
Miðað við áframhald á þessari
veðráttu bjóst Ölafur við að áin
gengi jafnt og þétt niður næstu
daga. G.S.
Hækkandi sdl
Það má nú segja að veöur-
guðirnir gera það ekki enda-
sieppt við íbúa á suðvestur-
horninu þennan veturinn.
Þeim hefur liklega runnið til
rifja að láta þá dúsa í rigning-
unni ailt síðastliðið sumar.
Undanfarið hefur tíð verið með
eindæmum góð í höfuðborg-
inni, eins og allir vita, og
náttúrufegurð slik að við borð
liggur að maður trúi ekki sin-
um eigin augum. Morgunroð-
inn og kvöldroðinn eru á sínum
stað og sólin hækkar á lofti dag
frá degi — suma dagana hef-
ur jafnvel verið vor i lofti.
Litla vatnsbunan á myndinni
minnir okkur á að vorið er e.t.v.
á næsta leiti, samkvæmt upp-
lýsingum veðurfræðinganna
eru ekki væntanlegar neinar
stórvægilegar breytingar á
veðri í náinni framtíð. A.Bj.
„Ar var alda...”
Sinfóníuhljómsveit íslands, 9. tónleikar i
Háskolabíói, ásamt Söngsveitinni
Filharmóníu, 10.02. '77.
Efnisskrá: Beethoven: Sinfónía nr. 2. J.N.
Hummel: Konsert fyrir trompet og hljóm-
sveit. Jón Þórarinsson: VÖLUSPÁ, tónverk
fyrir einsöngvara, kór cg htjómsveit.
Stjórnandi: Karsten Andersen
Einleikari: Lárus Sveinsson
Einsöngvari: Guðmundur Jonsson.
Kórstjóri . Fílharmóníu: Marteinn Hunger
Frifiriksson.
Beethoven var á leið á
tindinn er hann samdi 2.
sinfóníu sína árið 1802, tveimur
árum eftir að hann samdi 1.
sinfóníuna. 2. sinfónían var
samin undir öðrum kringum-
stæðum en hin fyrsta, því þá
var Beethoven farinn að finna
til heyrnarleysisins sem átti
eftir að verða algjört. Eftir að
hann lauk samningu
sinfóníunnar skrifaði hann
bræðrum sínum hið fræga
„Heiligenstadt Testament",
nokkurs konar erfðaskrá þar
sem vei má merkja vonleysi
hans og vonbrigði, því hvað
getur verra hent tónskáld en að
verða heyrnarlaus? En samt
tekst honum á verkinu að hefja
sig yfir þjáningar sínar, það er
ekki að heyra á sinfóníunni að
þar sé örvæntingarfullt tón-
skáld á ferð.
Óheppinn....“
Johann Nepomuk Hummel
fæddist í Pressburg, sem við
þekkjum sem Bratislava, á
óheppilegum tíma, þ.e. fyrir
hann sjálfan. Æviskeið hans
hófst árið 1778 og lauk 1837,
hann var uppi á sama tíma og
„risarnir" Haydn. Mozart,
Beethoven og Schubert og
hvarf því í skugga þeirra. Hann
var eitt af undrabörnum
tónlistarinnar, niu ára gamall
ferðaðist hann um Evrópu og
hélt píanótónleika, var nem-
andi Mozarts og Clementis í
píanóleik og síðar í tónsmíða-
,námi hjá Salieri, sem var
kennari Schuberts, Albrechts-
berger, sem var kennari
Beethovens, og hjá Haydn.
En Hummel er minnst sem
mikils píanókennara, sem hann
seinna varð, og er búið að. Átti
hann mikinn þátt í að byggja
upp þá píanót^kni sem við lýði
er í dag. Sem'tóítskáld má segja
að hann sé að ,,uþ^götvast“, en
eftir hann liggur mikið af verk-
um, sérstaklega fyrir píanó, svo
og önnur hljóðfæri.
Trompetkonsert sá, sem
Lárus Sveinsson lék með
Sinfóníuhljómsveit íslands, er
talinn vera með erfiðustu og
glæsilegustu konsertum, sem
skrifaðir hafa verið fyrir það
hljóðfæri, en til marks um
„skuggadvöl" Hummels má
geta þess að konsertinn var
ekki gefinn út fyrr en 1957.
Leikur Lárusar var mjög góður,
þó ekki hafi ég verið hrifinnaí
meðferð 'hans á trillunum,
fannst mér þær ekki vera eins
léttar og skyldi, og hraðinn í
rondóinu var aðeins of mikill til
að það væri nógu örugglega
leikið. Lárus Sveinsson hefur
mjög fallegan ,,tón“, mjúkan,
fjaðurmagnaðan og sterkan.
Hljómsveitin veitti honum góð-
an stuðning og naut Lárus þess
að aldrei var hætta á að hún
gæti yfirgnæft hann.
„Ár var alda“
„Völuspá" Jóns Þórarins-
sonar var samin að tilhlutan
þjóðhátíðarnefndar Reykja-
vikurborgar til flutnings á
þjóðhátíð á Arnarhóli 1974, og
er verkið helgað minningu
dr. Róberts A. Ottóssonar. Tón-
skáldið valdi 17 af 65 erindum
Völuspár og skiptist verkið i
.fjóra þætti, en samfellt í
flutningi. Frumflutningur
Völuspár á Arnarhóli fór
sennilega fyrir ofan garð og
neðan hjá mörgum er á það
hlýddu, enda fá verk sem njóta
sín á útisviði nema einhverjar
ráðstafanir seu til þess gerðar
að flutningur njóti sín, t.d. að
um sérstaka hljómburðar-
mögnun sé að ræða. Því er
gleðilegt að Sinfóníuhljómsveit
tslands skuli hafa tekið verkið
á efnisskrá sína og sjónvarpið
tekið það upp.
Tónlistin fellur vel að textan-
um, tónsetningin er nokkuð
hefðbundin, notar Jón t.d.
fúgustíl o.s.frv. Völuspá er í
heild sinni skemmtilegt og
áheyrilegt verk, virkar aldrei
tætingslegt sökum hljóðfæra-
fjöldatilað ná fram einhverjum
áhrifum sem fara fram hjá
áheyrandanum eins og oft vill
verða með verk íslenskra
tónskálda. Bestu kaflarnir voru
að minu mati lokaerindi 2.
kafla, „Unz þrjár komu þursa
meyjar....“, og í 3. kafla,
„Bræður munu berjast...“, svo
og allur 4. kafli, sem var ákaf-
lega ljúfur og fallegur og
mundi sóma sér á söngskrá góðs
samkórs. 1 upphafi 4. þáttar er
vert að geta vel leikins einleiks
á bassaklarinett.
Fílharmóníusöngsveitin
hefur sungið betur, tónninn var
oft þokukenndur, ekki nægi-
lega hreinn á köflum, þ.e.
stundum ofan við tóninn, t.d.
var lokatónninn, sem átti að
vera „a”“ hjá sópran, og mun
nær „b”“. Minni munur var á
karla- og kvenröddum í styrk
en oft áður, en það er vandamál
sem samkórar hvar sem er á
landinu eiga við að glíma.
Guðmundur Jónsson skilaði
sínu hlutverki áreynslulítið en
var stundum kæfður af hljóm-
sveitinni. Hann er ekki djúpur
bassi en hljómmikill og þéttur,
eins og maðurinn sjálfur, og
það má um Guðmund segja, að
öllum hlutverkum er borgið í
höndum hans. Sinfóníuhljóm-
sveit íslands lék vel á þessum
tónleikum og Karsten
Andersen hafði styrka stjórn á
öllu saman.
JON KRISTINN
CORTES
Tónlist
Þessi
bátur er
til sölu
Hann er 5 tonna með Volvo
Penta vél, 35 hestalla, Sim-
rad dýptarmæli, 6 manna
björgunarbát, 3 rafmagns-
vindum, sjálfseignartalstöð
og línusjálfdragara.
Verð kr. 4 millj.
Uppl. í síma 10300 eftir kl. 7
á kvöldin.
Hitaveita
Reykjavíkur
óskar eftir að ráða 3 starfsmerm til
bókhalds- og vélritunarstarfa (fullt
starf).
Umsóknir ásamt uppl. um aldur og
fyrri störf sendist skrifstofu Hita-
veitunnar, Drápuhlíð 14, fyrir 18. feb.
nk.
Hitaveita Reykjavíkur.