Dagblaðið - 05.07.1977, Blaðsíða 10

10
IMCKLAOIt). I>KI«JUI)A(JUK 5. JUI.Í 1977.
frýálst óháð dagblað
lítgaffandi Dagblaðifl hf.
Framfcvaamdastjóri: Sveinn R. Eyjólfsson. Ritstjóri: Jonas Kristjansson.
riáltastyón: Jón Birgir Pótursson. Ritstjórnarfulltrui: Haukur Helgason. Skrifstofustjori ritstjórnar:
Jóhannes Reykdal. íþróttir: Hallur Símonarson. AAstoflarfróttastjori: Atli Stoinarsson. Safn: Jón
Saavar Baldvinsson. Handrit: Asgrimur Palsson.
Blafiantann: Anna Bjarnason, Asgoir Tomasson, Bragi Sigurflsson, Dóra Stefónsdóttir, Gissur
Ságurflsson, Hallur Hallsson, Helgi Pótursson, Jakob F. Magnússon, Jónas Haraldsson, Katrín
Pálsdóttir, Ólafur Jonsson, Ómar Valdimarsson, Ragnar Lár.
Liósmyndir: Bjarnleifur Bjarnleifsson, Hörflur Vilhjálmsson. Sveinn Þormóflsson.
Sfcnfstofustjórí: Ólafur Eyjólfsson. Gjaldkeri: Þráinn Þorleifsson. Dreifingarstjóri: Mór E.M.
HaMótsson.
Bandaríkjamenn
ryðjast yfir Evrópu
Ritstjóm Síflumúla 12. Afgreiflsla Þverbolti 2. Áskriftir, auglýsingar og skrifstofur Þverholti 11.
AAalsami blaflsins 27022 (10 linur). Áskrift 1300 kr. á mónufli innanlands. í lausasölu 70 kr.
ainfahifl.
Satning og umbrot: Dagblaflið og Stoindórsprent hf. Ármúla 5.
Myndaogplötugerfl: Hilmir hf. Síflumúla 12. Prentun: Árvakurhf. Skeifunni 19.
um 4 milljónir eyða sumarleyf inu
sínu þarísumar
Forysta um afglöp
Núverandi sjávarútvegsráð-
herra verður minnzt fyrir afglöp í
stefnu gagnvart útlendingun í
lífshagsmunamáli íslenzku þjóðar-
innar. Nú hefðu menn ætlað, að
tækifærið yrði gripið til að segja
upp fiskveiðasamningunum við
Belgíumenn, Norðmenn og Færeyinga, þannig
að flotar þessara þjóða yrðu á brott úr íslenzkri
landhelgi fyrir áramót. Öllum er ljóst, að sá afli
er okkur dýr nætur, sem þessar þjóðir hirða.
En sjávarútvegsráðherra tók að þessu sinni
einarða stefnu og í þveröfuga átt. Hann gekk
fratm fyrir skjöldu, en til að boða undanhald í
landhelgismálinu. Nei, þessum samningum
yrði ekki sagt upp. Ráðherra vill hafa hin
erlendu veiðiskip á íslandsmiðum um næstu
áramót.
Hver eru svo rökin fyrir undanhaldinu? Ráð-
herra nefnir, að uppsögn samninganna gæti
„skaðað álit okkar“ og ennfremur þyrftum við
þeirra viö vegna annarra viðskipta við þessi
lönd.
Þessi sami ráðherra hefur þó margsinnis
áður talað um, að semja ætti um gagnkvæm
fiskveiðiréttindi, ef um samninga ætti að vera
að ræða. Vissulega fáum við ekkert, alls ekkert,
í staðinn fyrir heimiidir til handa þessum þjóð-
um til veiðanna. Það væri betra fyrir álit okkar
erlendis að koma útlendingum burt. Lítilmann-
legt væri að beygja sig fyrir hótunum um
viðskiptaþvinganir eins og ráðherra gefur í
skyn neð ummælum um, að fiskveiðimálið
blandist öðrum viðskiptum. En fyrst og síðast
taka þessar þjóðir mikinn afla, sem við þörfn-
unst njög.
Það er ekki þægileg aðstaða að banna íslenzk-
un skipum veiðar, meðan látið er undan út-
lendingum. Slíkt er þó óhjákvæmilegt vegna
heillar þjóðarinnar. Ráðherra hefði verið sæmi-
legra að koma útlendingum af höndum okkar,
u n leið og nauðsynlegar takmarkanir hefðu
verið settar á veiðar heimamanna.
Dagblaðið hefur bent á, aö hæpið er að tala
u n sigur í landhelgismálinu, meðan útlending-
ar geta samkvæmt samningum, sem okkar
stjórnvöld hafa gert við þá, veitt dag hvern með
u n hundrað skipum. Nefnt hefur verið í kjall-
aragrein í Dagblaðinu, að Vestur-Þjóðverjar og
Belgíumenn veiði á þessu ári um sjötíu þúsund
tonn á íslandsmiðum, og Efnahagsbandalagið
lætur ekki krónu á móti. Afli Belgíumanna,
Norðmanna og Færeyinga er margir milljarðar
að verðmæti á þessu ári.
Og nönnum er lítt skiljanlegt, að upprenn-
andi olíuríkið Noregur beiti nú hótunum um
viðskiptaþvinganir til að halda skipum sínum á
íslands nióum. Eða Færeyingar. Sannarlega er
það einhver flónskulegasta efnahagsstefna,
se n u n getur, að veita þeim heimildir til
nikilla veiða til að geta selt þeim kindakjöt
neð niklu n útflutningsuppbótum, greiddum
úr vasa íslenzkra skattborgara.
Sjávarútvegsráðherra tekur á sig mikla
ábyrgð, og hinu n ráðherrunum þykir vafalaust
gott að fela sig bak við hann í þessum afgltip-
u n.
Nú er sá tími þegar fólk um
allan heim er í þann veginn að
leggja upþ í sumarleyfi sitt.
Auðvitað halda menn í ýmsar
áttir og svo fara sumir alls ekki
neitt.
Svo virðist sem Ameríkanar
hafi mikinn hug á að komast til
Evrópu í sumar. Það virðist
algjört metár hvað varðar
bókanir á hótel. Einnig hefur
það haft mjög mikið að segja
hversu ódýr flugfargjöld eru
orðin milli Ameríku og Evrópu.
Hálf milljón Bandaríkja-
manna á mánuði.
Það er hægt að fá far til
London frá Bandaríkjunum
fyrir 399 dollara og þá er
innifalin vikugisting á ágætu
hóteli. En þessi ódýru fargjöld
hafa haft það í för með sér að
aðsóknin er gífurleg, eins og
fyrr segir. Mikið er um aó
hótelin séu yfirbókuð og ef til
vill byrjar ferðin á því að yfir-
bókað hefur verið í flugvélina.
Svo getur einnig farið að
Bandaríkjamaðurinn, sem fer
að heimsækja London, þurf i að
gista á eins mörgum hótelum,
og dagarnir eru margir sem
hann dvelur i borginni. Þrátt
fyrir ýmsa erfiðleika koma
Bandaríkjamennirnir heim til
sín á ný í sjöunda himni yfir
dvölinni í Evrópu.
Bandaríska vegabréfaeftirlit-
ið segir að um hálf milljón
Bandaríkjamanna ætli til
Evrópu i jUlí-mánuði. Gert er
ráð fyrir þvi að um 4 milljónir
Bandaríkjamanna leggi leið
sína til Evrópu í sumar. En það
eru ekki bara Bandaríkjamenn
sem ætla að eyða sumarleyfinu
sinu í Evróþu. Þangað streyma
Japanir, Arabar og svo fólk frá
álfunni sjálfri sem ferðast á
milli landa í sumarleyfinu. Það
er því bUizt við að í sumar verði
umferðin sú mesta sem verið
hefur í Evrópu. Þangað
flykkjast milljónir manna til að
njóta þess sem hin ýmsu
Evrópulönd hafa upp á að
bjóða. Sérstaklega verður
straumurinn mikill til Bret-
lands vegna krýningarafmælis
drottningarinnar. Þar verður
Ur miklu að velja fyrir ferða-
menn, vegna þess að settar hafa
verið upp alls konar sýningar
vegna 25 ára krýningarafmælis-
ins.
Týrólahattar í tonnatali
Ödýru áætlunarferðirnar til
Evrópu frá Ameríku eru alltaf
yfirfullar. Fleiri vilja komast
að en geta. Það er ekki bara
unga fólkið, sem ferðast ódýrt,
heldur hafa bandarískir ríkis-
bubbar tekið sér far með þess-
um ferðum. Svo ryðst ferða-
fólkið inn í búðirnar, þegar til
Evrópu kemur, og kaupir alls
konar minjagripi, og ómögulegt
er að fullnægja eftirspurninni.
Odýrar ferðir eru langvinsælaslar ineöal Baiidarikjainanna sein halda í suinarlevfi til Evrópulanda
gwggKht-SJ
1 'M ®g§§| \ rvár. Br SF-