Dagblaðið - 05.07.1977, Blaðsíða 3

D.VUBLAOIt). ÞRIÐJUDAt’.UR 5. JULÍ 1977.
3
\
Ekki fyrst og fremst
rútur sem skemma vegi
Lof í stað lasts

Steingrimur Ingvarsson uin-
dæinisverkfræðingur VR á
Selfossi skrifar:
Vegna greinarkorns eftir
Margréti K. Sigurðardóttur
Ieiðsögukonu sein birtist í DB 7.
júni sl.. þar sem hún f erir Ölafi
Ketilssyni sérleyfishafasérstak-
ar þakkir fyrir eitt bithlass af
ínöl sem hann selti í þjöðveginn
við Brúarhlöð '23. maí, langar
i mig að biðja DB að birta eftir-
[ farandi:
Þann 12. inaí gengu i gildi
^þungatakmarkanir á umra'dd-
um vegi, þar sem frost var að
fara úr jörðu og aurble.vta í
vegum. Var öxulþungi tak-
markaður við 7 tonn. Því miður
virða ýmsir vegfarendur ekki
þessar takmarkanir. Afleiðing-
ar þessara brota létu heldur
ekki á sér standa og lýsir Mar-
grét þéim í greinarkorni sinu.
Meðal spellvirkjanna í þessu
tilfelli var bíll frá Ólafi
Ketílss.vni. Snert af samvizku-
bíti hlýtur Olafur að hafa
fengið. því skömmu síðar lét
hann eitt bílhlass af möl í
foraðið. Síðan var gert við þetta
eins fljótt og fært þötti af Vega-
gerðinni og þurfti fjölda bíl-
hlassa af möl til að lagfæra
skemmdirnar. Þeim öþægind-
um sein þessi brot á þungatak-
mörkunum hafa valdið vegfar-
endum er ágaitlega lýst i grein
Margrétar.
Kn orsök þess að ég geri
athugasemd við grein þessa er
sá hugsunarháttur sem þar
kemur fram, þ.e. að lofa skuli
spellvirkjann í stað þess að
lasta.
Hugsum okkur að hópur
pörupilta kæmi að sumarbústað
og bryti í honum allar rúður og
færi síðan frá. Síðan sneri einn
piltanna aftur og setti eina nýja
rúðu í.
Aurbleyta í vegum getur ver|
erfið viðfangs.
Myndi þá Margrét senda D|
greinarstúf til að lofa piltinn?/
B.P. las fyrir:
t blaðinu á fimmtudag er
svarbréf frá Steingrími
Ingvarssyni umdæmisverk-
fræðingi VR á Selfossi. Þar vill
hann kenna Ólafi Ketilssyni og
hans rútu um það hvernig
vegurinn við Brúarhlöð er
farinn. En það eru alls ekki
rúturnar sem fara verst með
vegina.
Mjólkurbilum er leyfð ótak-
mörkuð umferð á vorin þegar
klaki er að fara úr jörðu. Þeir
eru um og yfir 20 tonn
fullhlaðnir, þ.e. 7-10 tonn á
öxul.
Jepparnir eiga líka nokkra
sök. Þeir fá að fara um alla vegi
eins og hver vill. Þeir vega um
það bil 14 tonn og eru búnir
dekkjum, sem eru 650x15
tommur, a.m.k. í mörgum
tilfellum. Þessi mjóu dekk
skera vegina niður i mun meiri
mæli en dekk undir rútubílum.
Það þýðir ekkert fyrir Vega-
gerðina að bera því við núna á
20. öld að of miklir þurrkar eða
eitthvað þvíumlíkt geri það að
verkum að vegir séu vondir.
Við borgum líka um 46 krónur
til ríkisins af hverjum bensín-
lítra sem við kaupum. Að vísu
fara ekki nema 19 krónur af því
til vegasjóðs en nóg er samt.
Ég hef keyrt veginn til Gull-
foss ogGeysis nokkuð oft ísum-
ar og undanfarin ár og í hvert
einasta skipti hefur hann verið
til háborinnar skammar. Ég hef
starfað sem bílstjóri í um það
bil 30 ár og er orðinn lang-
þreyttur á getu- og kunnáttu-
leysi íslenzkra verkfræðinga
við vegagerð. Gott ráð til að
bæta úr þessu finnst mér vera
að Háskóli íslands skyldi menn
til að keyra langferðabíl í svona
5 ár áður en þeir útskrifast sem
verkfræðingar. Sjálfsagt mætti
einnig segja þessum mönnum
til gegn vægu gjaldi. Það er ég
viss um að Ólafur Ketilsson
tæki ánægður að sér.
Raddir
lesenda
Umsjón:
Dóra Stefánsdóttir
Yst súrmjólk
— hverjumaðkenna?
Ragnar kom með sýr-
mjólkurhyrnu sem hann hafði
keypt í verzlun í Reykjavík. Á
hyrnunni var greinilega
stimplað að síðasti söludagur
væri8.júlí en þrátt fyrir að heil
vika væri til þess dags var súr-
mjólkin orðin ónýt því hana
hafði yst. Ragnar sagði að þetta
væri ekki í fyrsta sinn í vetur
sem það kæmi fyrir sig að
kaupa svona vöru. Bæði væri
súrmjólk skemmd og einnig
rjómi þrátt fyrir að síðasti
söludagur væri ekki kominn.
Ragnar sagðist kaupa í
verzlunum til skiptis þannig að
varla væri hægt að kenna þeim
um. Það sem enn styrkti grun
sinn um að Mjólkursamsalan
ætti sök á þessu væri að sérlega
hefði borið á þessari gölluðu
viiru í yfirvinnubanninu og
eftir það. Mjólkina geymdi
hann sjálfur í kæli og tæki
hana beint úr kæli
verzlananna, þannig að eKKi
væri heldur hægt að kenna um
rangri meðferð.
DB hafði af þessu tilefni
samband við Odd Magnússon
stöðvarstjóra hjá Mjólkursam-
sölunni. Fréttin um gallaða súr-
mjólk kom honum mjög á óvart.
Hann kvaðst ekki hafa fengið
neinar kvartanir lengi. Helzt
datt honum í hug að mjólkina
hefði yst af of miklum hita
annaðhvort i verzlunum eða
heimahúsum. Víða væru
verzlanir ekki búnar kælum
sem skyldi. Mjólkursamsalan
réði hins vegar engu uin
verzlanirnar.
Mjólk væri einnig misjafn-
lega gott hráefni til að sýra og
því gæti alltaf leynzt innan um
ein og ein hyrna sem væri
gölluð. Það væri þó mjög fátítt
að kvartarnir bærust út af
því.
ÓVINIR
LAUNA-
FÓLKS
Halldór Sigurðsson skrifar:
Nú um nokkurra ára skeið
hafa atvinnurekendur fengið
til fyrirtækja sinna menn sem
ég kalla óyini launafólks en
sjálfir kalla þeir sig ,,hagræð-
inga“. Þeir eru yfirleitt mjög
auðþekktir, ungir montrassar
með stinnar svartar skjalatösk-
ur. Oft eru þeir með falleg gler-
augu enda hámenntaðir.
Yfirleitt eru þeir upp til hópa
fádæma snobb-fígúrur sem
aldrei hafa unnið almennilega
vinnu.
Nú nýlega voru þessir menn
á ferð í einu af elztu fyrirtækj-
um bæjarins og það merkilega
er að eigendurnir, sem margir
eru ágætis menn, láta þessa
menn eyðileggja annars góðan
anda á vinnustöðum. Þannig
veit ég um að í þessu gamla
rótgróna fyrirtæki sem synir öt-
uls ágætismanns stjórna nú að
honum látnum hefur hluti
starfsfólks sagt upp. Sumir
þeirra með 10-20-30 ára starfs-
reynslu. Ég spyr hina ungu eig-
endur að því hvort álit „hag-
ræðings" sé meira virði en mór-
ali og þrautþjálfað starfslið?
Eg held að ég m.vndi láta
„hagræðinginn" lönd og leið.
Ekki mvndi faðir ykkar liða
slíkar ofsóknir sem þið ætlið
lægstlaunaða fólkinu. Tilgang-
urinn er að auka afköstin.
Annað dæmi veit ég um. Það
gerðist á spítala hér í borg að á
staðinn var ráðinn „hagræðing-
ur" sem b.vrjaði á því að mæla
afköst „gangastúlkna" en allir
ættu að vita að starf þeirra er
mjög erfitt. „Hagræðingurinn"
fann út að stúlkurnar ættu að
skila tvöföldum afköstum.
Hann mældi sjálfur út blett
sem hann skúraði i miklum
ham og mældi tímann á skeið-
klukku. Út frá þessu reiknaði
hann. Stúlkurnar sögðust allar
hætta ef þetta „snobbidjót"
væri að tefja þær við vinnuna.
Skynsamur yfirmaður lét „hag-
fræðinginn" hverfa enda vissi
hann vel um duglegt en illa
launað starfslið sitt.
Ég vona að atvinnurekendur
láti ekki plata sig til að ráða
slíka „óþurftarmenn" sem hafa
það eitt markmið að níðast á
láglaunafólki. Skömin skulu
þeir hafa sem láta 20-30 ára
starfsinenn hætta störfum
vegna álits ungs montrass.
Vona ég að launþegar i landinu
risi upp og sjái um að menn
sem eru til þess að valda
óánægju á vinnustöðum séu
skilyrðislaust reknir.
Spurning
dagsins
Ætlarðu í veiðitúr í sumar?
Finnur Kristinsson, vinnur i
skipulagsdeild borgar-
verkfræðings: Nei, ég hef aldrei
stundað veiðiskap á ævinni og ég
geri ekki ráð fyrir að ég byrji
núna. Þó hugsa ég að þetta sé
gaman fyrir þá sem hafa áhuga en
ég hef hann ekki.
Aðalsteinn Gislason verkstjóri
hjá Ríkisskip: Nei, nú er ég
hættur að veiða. Ég hef stundað
veiðiskap í 43 ár en núna er ég
orðinn of gamall.
Haukur Pálmason yfir-
verkfræðingur hjá Rafmagnsveit-
unni: Það verður nú eitthvað lltið.
Jú, ætli ég skreppi ekki eitthvað
smávegis upp til heiða. Ég veiði
lítið en ég geri það af vandvirkni.
Qlafur Jensson framkvæmda-
stjóri: Já, ég ætla í veiði. Það er
erfitt að segja hvert ég fer, þó
finnst mér líklegt að ég fari i
Elliðaár eða Fróðá. Ég fer þetta
þrisvar til fjórum sinnum á sumri
í veiði.
Hólmfríður Þórhallsdóttir
húsmóðir: Nei. það hef ég aiarei
gert og hef engan áhuga á því að
reyna það. Ég er ósköp lítil sport-
manneskja i mér en þó held ég að
ég vildi heldur fara á skíði en að
veiða fisk.
Hallfríður Stefánsdótlir: Nei.
alveg örugglega okki. Eg á engar
veiðigræjur. Ég mundi sjálfsagt
fara ef ég ætti þær og hefði
tækifæri til að fgra.