Dagblaðið - 23.08.1978, Blaðsíða 10

10
DAGBLAÐIÐ. MIÐVIKUDAGUR 23. ÁGÚST 1978.
mmiAÐa
Útgefandi: Dagblaðið hf.
Framkvœmdastjóri: Sveinn R. EyjóHsson. Ritstjóri: Jónas Krístjánsson.
Fréttastjórí: Jón Birgir Péturason. Rrtstjómarfulltrúi: Haukur Helgason. Skrífstofustjórí rítstjómar
Jóhannes Reykdal. íþróttir: Hallur Símonarson. Aöstoöarfréttastjórar: Atli Steinarsson og Ómai
Valdimarason. Handrít: Ásgrímur Pélsson.
Blaðamonn: Anna Bjamason, Ásqoir Tómasson, Bragi Sigurösson, Dóra Stefánsdóttir, Gissur Sigurðs
son, Guðmundur Magnússon, Hallur Hallsson, Helgi Péturason, Jón.is Haraldsson, Ólafur Geirsson,
Ólafur Jónsson Ragnar Lár . Rnqnheiður Krístjánsdóttir. Hönnun: Guðjón H. Pálsson.
Ljósmyndir: Ari Kristinsson Ámi Páll Jóhannsson, Bja nlerfur Bjamlerfsson, Höröur VHhjálmsson,
Ragnar Th. Sigurösson, S veinn Þ. rmóðsson.
Skrifstofustjóri: Ólafur Eyjólfsson. Gjaldkerí: Þráinn Þorieifssoi . Sölustjórí: Ingvar Sveinsson. Dreifing-
arstjóri: Már E.M. Halldórsson.
Ritstjórn Siðumúla 12. Afgreiðsla, áskríftadeild, auglýsingar og skrifstofur Þverhohi 11.
Aðalsimi blaðsins er 27022 (10 linur). Áskríft 2000 kr. á mánuði inm.nlands. í lausasölu 100 kr. eintakið.
Setning og umbrot Dagblaðið hf. Siðumúla 12. Mynda- og plötugerð: Hilmir hf. Síðumúla 12. Prentun:
Árvakur hf. Skeifunni 10.
Hver bregður öðrum
Lúðvík Jósepsson fór af stað í tilraun-
um til stjórnarmyndunar staðráðinn í að
mynda minnihlutastjórn Alþýðubanda-
lags og ' pýðuflokks. Forseti íslands
nafði að vísu falið honum að reyna að
mynda stjórn, sem hefði meirihluta þings
á bak við sig. Lúðvík hugðist þó aðeins gera málamynda-
tilraun til þess.
Alþýðuflokksmaðurinn Karl Steinar Guðnason, sem
er varaformaður Verkamannasambandsins, var upphafs-
maður þeirrar ályktunar, sem framkvæmdastjórn sam-
bandsins gerði og olli þáttaskilum. Formaðurinn, Guð-
mundur J. Guðmundsson, Alþýðubandalaginu, tók hug-
mynd Karls Steinars strax vel og gerði með því uppsteyt
gegn ríkjandi stefnu í flokki sínum. Um þær mundir
höfðu staðið illvígar ásakanir milli alþýðubandalags- og
alþýðuflokksmanna um svik og blekkingar. Um allt land
fóru sendisveinar þessara flokka á stúfana til að bera
hverjir aðra sökum um tilræði við launþega. Alþýðu-
bandalagsmenn sögðu, að alþýðuflokksmenn hefðu svikið
kosningaloforðin og sameinazt kaupránsflokkunum. Al-
þýðuflokksmenn sökuðu alþýðubandalagsmenn um
ráðagerðir um skattpíningu og „undanfærslu” gagnvart
efnahagsvandanum.
Allt datt í dúnalogn eftir yfirlýsingu valdamikilla
flokksmanna í Verkamannasambandinu. Næstum á
svipstundu hafði Alþýðubandalagið fallizt á gengisfell-
ingu og orðið til viðtals um kauprán af launþegum með
yfir miðlungstekjur. Aftur fóru flokksformennirnir að
aðgæta gamalt tilboð Ólafs Jóhannessonar um hlutleysi
gagnvart minnihlutastjórn þessara flokka. Foringjum
svonefndra verkalýðsflokka þótti ófært að hafa Fram-
sókn með sér í rikisstjórn.
Þessi ráðagerð „verkalýðsflokkanna” mistókst. Ólafur
Jóhannesson kvartaði að vísu í Tímaviðtali, en honum
þóknaðist ekki að láta móðga sig í þetta skiptið. Lúðvík
og Benedikt skyldu ekki komast upp með stráksskap
sinn. Ólafur brást svo við, að hann tók frá upphafi vel í
hugmyndir, sem hinir höfðu brætt saman, um lausn að-
kallandi efnahagsvanda.
Þannig gerðist það, sem ekki var að stefnt, að við
blöstu góðar horfur á vinstri stjórn þriggja flokka. Ólafur
átti enn eftir að leika óvænta leiki.
Alþýðuflokksmenn stefndu frá upphafi að því, að
Lúðvík yrði ekki forsætisráðherra heldur Benedikt.
Lúðvík tók strax fram, að hann setti engin skilyrði í því
efni.
Alþýðuflokksmenn stóðu því í samningunum á þeim
forsendum, að þeir fengju forsætisráðherraembættið í
minnihlutastjórn Alþýðuflokks og Alþýðubandalags.
Spilverk Ólafs Jóhannessonar hratt fyrst draumnum um
minnihlutastjórn. Síðan kom hann flokksbræðrum
sínum sem öðrum á óvart í fyrrakvöld, þegar hann lét
þau boð út ganga, að hann styddi Lúðvík Jósepsson til
embættis forsætisráðherra.
Alþýðuflokksmenn þóttust illa sviknir. Mörgum fram-
sóknarmönnum þótti Ólafur gefa slíka yfirlýsingu í
le.yfisleysi.
Enginn málefnalegur ágreiningur um skamm-
tímalausn var milli flokkanna þriggja eftir samsuðu síð-
ustu daga. En samskipti þeirra einkenndust sannarlega á
bragði gegn bragði.
Verði vinstri stjórn mynduð, er hætt við, að slík
bragðvísi hvers gegn öðrum verði eitt helzta einkenni
hennar.
Kína:
Faríö aö beita
geislum viö rækt-
un silkiormsins
stöðug aukning f ramleiðslu silkis
I sýningarskála vefnaðarvara á
kínversku útflutningskaupstefnunni.
sem haldin var nýlega vöktu glæsileg
silkiefni með hrifandi mynstrum mikla
athygli kaupmanna frá öllum heims-
homum. Þessi silkivefnaður. kunnur
bæði heima og erlendis, sýnir þróun
kínverskrar silkiræktar, sem er forn
iðngrein.
Kinversk alþýða hefur þekkt
ræktun mórberjatrés og silkiorms og
þá tækni að spinna og vefa silki allt frá
fornu fari. Uppgrafnar minjarsýna, að
þegar á stjórnartíð Sjang-ættarinnar, á
I6. öld fyrir Krist var silkiormsrækt
orðin aúkabúgrein margra bænda. Á
tima Tsú-ættarinnar (l l. öld — 256 f.
K.) kröfðust stjórnendurnir þess, að
konur legðu stund á þessa grein, er
þeir gáfu út tilskipun um, að sérhvert
bændaheimili tæki frá land af
tiltekinni stærð til ræktunar á mór-
berjatré og skilaði ákveðnum skerfi af
silkidúkum. Á tima Han-ættarinnar, á
2. öld f. K., efldist silkiiðnaðurinn enn
mcir við uppfinningu fyrsta handvef-
stóls fyrir upphleyptar myndir. Á
þessum tíma urðu meiri framfarir en
nokkru sinni fyrr í litunartækni og
fjölbreytileik silkiefna, en tegundir
þeirra urðu samkvæmt rituðum
heimildum einar tólf að tölu, þar á
meðan tjöld og slæður. Fá 6. öld f. K.
hefur það land, sem nú er Kíangsú og
Tsekíang-fylki við neðri hluta
Jangtze-fljóts, smám saman orðið
miðsvæði silkiframleiðslu i Kína.
Rósasilkiefni og satin frábærlega vel
unnin og með fagurlegri lita-
blöndun. sem framleidd voru milli
stjórnartima Sung- og Tsing-ættanna
(960— 1911), þar á meðal flauel og
gull-rósasilki, sýna háþróaða tæknina i
silkivefnaði i Kína.
Útbreiðsla kinverskrar tækni í
silkiormsrækt og silkivefnaði til
annarra landa, svo og útflutnings-
vcrzlun með kinverskt silki. hófst mjög
snemma á öldum. Fyrir meira en
2.000 árum var kínverskt silki þekkt i
austurlöndum svo sem Japan og
Kóreu og í mörgum löndum i Mið- og
Vestur-Asiu. Það var þekkt i svo fjar-
lægu landi sem Grikklandi. I þá daga
r
Suðurnesjalexía
Það hefur engum komið á óvart
þótt fiskvinnslufyrirtækin suður með
sjó hafi nú lagt upp laupana enda
hefur aðdragandinn staðið drjúga
stund. Atvinnuleysi á Suðurnesjum
var fyrirséð þótt ekki drægi til stórtið-
inda fyrren nú á miðju sumri 1978.
Ástandið á Suðurnesjum er í raun
það sem hagfræðingar hafa verið að
spá fyrir um á síðustu árum, ekki ein-
ungis á Suðurnesjum. heldur á Islandi.
Iðnrekendur. og raunar margir aðrir
aðilar atvinnulifsins, hafa verið að
benda á það á undanförnum árum hve
staða þjóðarbúsins væri í raun hæpin.
Allt væri byggt á fiskveiðum og fisk-
iðnaði og engin önnur grein atvinnu-
lifsins gæti fleytt þjóðinni yfir tima-
bundna örðugleika, sem skopuðust
vegna afturkipps í sjávarútveginum.
Nákvæmlega það sem er að gerast á
Suðurnesjum þessa stundina biður
okkar allra ef áfram horfir í atvinnu-
málurn þjóðarinnar sem nú. Dragist
fiskveiðar saman verður efnahagslegt
hrun hérlendis. Allar götur siðan 1970
hefur verið látlaust hamrað á þvi að
þjóðinni sé lífsnauðsynlegt að iðnvæð-
ast. Ekkert hefur gerzt. Iðnaði fer
jafnt og þétt aftur í Iandinu. Sam-
keppnisstaða íslenzks iðnaðar gagn-
vart innflutningi hefur aldrei verið
jafnvonlaus.
Þótt stóriðja hafi að nokkru leyti
dregið úr einhæfni útflutningsiðnaðar
hin siðari ár er afkoma þjóðarinnar
enn of háð sjávarútvegi. Stóriðja er
vissulega skref í rétta átt, sé innlendur
framleiðsluiðnaður efldur samhliða
henni, en ein sér á hún ekki upp á pall-
borðið hjá venjulegu fólki. Sú rikis-
stjórn sem nú er að fara frá á ekkert
hrós skilið fyrir frammistöðu sina á
sviði iðnþróunar. Hún hefur ekki
komið nokkru raunhæfu i verk og
mun leit að öðru eins máttleysi.
Blindir á báðum
Á undanförnum árum hefur
byggðastefna orðið til þess að fjölmörg
iðnfyrirtæki hafa verið stofnuð viðs-
vegar úti á landi. Mörg þessara fyrir-
tækja hafa átt fullan rétta á sér sem
liður i byggðaþróun og einstaka jafn
vel framleitt með nægilegum hagnaði
til útflutnings. Gallinn við byggða-
stefnuna hefur hins vegar verið sá að
fjármagni hefur ekki verið veitt til
landsbyggðarinnar eftir arðsemis-
likum eða framleiðni, heldur skammt-